•شاهد زنده روشنفكری ایرانی هستم
محسن آزموده- علی ورامینی: داریوش شایگان خود را فیلسوف نمی‌داند و تاكید می‌كند كه متفكری آزاد است، با وجود این در زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی و اسپانیولی به عنوان فیلسوف و رمان نویس برجسته معاصر ایرانی شناخته می‌شود، متفكری كه در ٨١ سالگی همچنان سخت كار می‌كند و كتاب می‌نویسد، اگرچه به تعبیر خودش فیلش یاد هندوستان كرده و به یاد جوانی درباره نویسندگان و متفكران معاصر فرانسوی می‌نویسد مثل كتاب جنون هوشیاری كه درباره اندیشه و آثار شارل بودلر، شاعر و نویسنده فرانسوی است.
او در پنج اقلیم حضور درباره پنج شاعر ایرانی یعنی فردوسی، خیام، مولوی، سعدی و حافظ نوشته است و كتاب دیگرش در جست‌وجوی فضاهای گمشده نیز مجموعه‌ای از مقالات است كه اینجا و آنجا پیش‌تر منتشر شده بود. شایگان چند سالی هست كه دیگر كتاب‌هایی از جنس آسیا در برابر غرب و افسون‌زدگی جدید نمی‌نویسد و در مبانی و مبادی همچنان در مدار این آثار می‌اندیشد و فكر می‌كند. او كه در سال‌های ٢٠١١ و ٢٠١٢ به ترتیب مدال ورمی و جایزه بزرگ آكادمی را از فرانسویان گرفته بود، به تازگی به عالی‌ترین جایزه‌ای كه فرانسوی‌ها می‌دهند، نایل شده است: نشان لژیون دونور كه ابتكار ناپلئون بناپارت است و چنان كه خود شایگان می‌گوید اگرچه در قدیم به خیلی از رجال ایرانی اهدا شده، اما در دوره معاصر به سه نفر اهدا شده است: حامد فولادوند، ژاله آموزگار و او.
گفت‌وگوی مفصل پیش رو كه با هماهنگی و همراهی علی دهباشی، سردبیر بخارا ممكن شد، با بحث از مركز ایرانی مطالعه فرهنگ‌ها به عنوان یكی از نهادهایی كه شایگان در تاسیسش نقش داشته، آغاز شد، اما به سرعت به سیری در آثار و اندیشه‌های او و بررسی دیدگاه‌هایش درباره روشنفكران ایرانی و قوت و ضعف نظرگاه‌های‌شان بدل شد:
شما خودتان فیلسوف هستید...
نه من فیلسوف نیستم. من متفكری آزادم.
ادامه در لينك زير:
http://www.cgie.org.ir/fa/news/153819@CGIE_Channel
