گنجینه مکتوب

به نظر ميرسد، نسخه به زبان کاستيلي (اسپانيولي) با الفباي عربي است (ظاهرا ترجمه قرآن کريم باشد) که توسط موريسکوهاي آندلس کتابت شده است. موريسکوها پيش از اخراجشان از اسپانيا آثار زيادي را به اين زبان نوشته اند که امروزه در اسپانيا به متون خاميادو (اعجمي) شهرت دارد. ما در مجله بساتين شماره نخست، نيز يک مقاله درباره مقتلي مخطوط نگارش يافته به اين زبان و خط، درباره امام حسين ع که نسخه اش در کتابخانه دانشگاه بولونياي ايتاليا بوده است، منتشر کرده ايم مطالعه آن خالي از لطف نيست. متن مذکور (کرونيکا)، نشان ميدهد در جامعه آندلس، ميان موريسکوها، خطي از تشيع وجود داشته است و ما در مقاله اي که در مجله گرانسنگِ کتابگزار، مقاله اي نيز درباره ضرورت پژوهش در متون اعجمي، منتشر کرديم براي عزيزاني که مايل به مطالعات روي متون غير عربي (نگارش يافته با خط و الفباي عربي = اعجمي) ان شاء الله مفيد خواهد بود??

در متن مقاله بررسی کردیم، باید جزئیات را دید، اما بهترین گواه برای این موضوع، سنتهای عملی مسلمانان در مساله بوده است، که نقضش تاکنون به نظر نرسیده است، هر چند البته این مساله، اندی جوان است و دفتر بحث آن، همچنان گشوده است و باید در مقالات دیگر، با شواهد بیشتری، به موضوع پرداخته شود.
به نظرم در ذیل این بحث، نکته ای که ضروری است پرداخته شود و کمتر پرداخته شده، بحث «نسخ خطی اعجمی»، به خصوص متون نگارش یافته به فارسی و ترکی است و جالب این است با اینکه با انقراض خط اصلی فارسی و ترکی، از صدر اسلام تاکنون، این متون با الفبای عربی نوشته میشود، در حالی که بارها مشاهده شده، بدون اشاره، میگویند الفبای فارسی، در حالی که این خط و الفبای فارسی یا ترکی، اصالتا عربی است و قاعدتاً میراث خط فارسی (پهلوی ساسانی) یا ترکی (اورخون) در فراسوی تاریخ جا مانده است! و بر خلاف داخل، با محوریت این موضوع، در جهان غرب، به خصوص مطالعات شرقشناسی، مطالعات چشمگیر و مباحث متعددی صورت گرفته و میگیرد و اینکه به لحاظ دسته بندی علمی، به جز متون نگارش یافته به زبان و خط و الفبای عربی، سایر متون، همچون فارسی و ترکی کتابت شده با خط و الفبای عربی، در عداد و ذیل متون اعجمی یا عجمی، گنجانده میشود و این نکته ایست که سخت مورد غفلت جامعه علمی ما، به خصوص متن پژوهان و تحلیلگران متون کهن، قرار گرفته است، با سپاس?

? اصول نگارش مقاله علمی
✏️ استاد احمد پاکتچی

? مطالعات قرآن و متون مقدس
? @HolyScriptures

📝 اصول نگارش مقاله علمی
✏️ استاد احمد پاکتچی

🛐 مطالعات قرآن و متون مقدس
🆔 @HolyScriptures

فراخوان مقاله
فصلنامه علمي ـ ترويجي
"مطالعات اسلامی در جهان معاصر"

مجله ی "مطالعات اسلامی در جهان معاصر"، وابسته به انجمن ایرانی مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی؛ با هدف انعکاس دیدگاه ها و جریان های فکری نو در عرصه مطالعات اسلامی در دهه های اخیر به زبان های خارجی و نیز آشنایی بیشتر و سهل تر دانش پژوهان، دانشجویان و استادان با آخرین اطلاعات علمی در این حوزه راه اندازی شده است؛ از این رو از همه صاحبان فکر و قلم، استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی دعوت می شود که آثار علمی خود را با توجه به محور های زیر به دفتر مجله ارسال کنند:
• تالیف یا ترجمه ی مقالاتی که به بررسی دیدگاه ها و جریان های نو می پردازد؛
• معرفی و نقد کتاب و مقاله؛
• یادداشت های علمی و انتقادی از گزارش های علمی؛
• مباحث روش شناسی؛
• معرفی شخصیت های برجسته علمی و فکری در حوزه مطالعات اسلامی
علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر و نیز ارسال آثار خود، با ایمیل مجله به آدرس iscw.journal@gmail.com مکاتبه نمایند.
سپاس از همکاری شما

=> دنباله از فرستۀ پیشین:

چه‌گونه می‌شود که شخص، بعد از آن که پژوهش کرد، نگارش مقاله را برای ارائۀ آن برگزیند؟

شاید پاسخ به این قسمت از پرسش، ساده‌تر از همۀ پرسشهای پیشین باشد. هر گاه در جامعه‌ای پس از حل نسبی همۀ مشکلات فوق، «نگارش مقالات» ارزشمند و راهگشا تلقی شد، افراد مقاله می‌نویسند. یعنی اگر مجموع روابط اقتصادی بازار علم به سمتی رفت که مقاله را گرامی داشتند، افراد خواهند نوشت.

ممکن است گاهی افراد، ترجیح بدهند نتایج دستاوردهایشان را در قالب فیلم، پروژه‌های تحقیقاتی، کارتون، مقالات روزنامه‌ای و... ارائه کنند. این که چه روشی را برگزینند، ارتباط مستقیمی با بازار پژوهش در آن بوم فرهنگی دارد.

لازمه‌اش البته این است که افراد، مهارتهای خاص مقاله‌نویسی را فراگرفته باشند: مثلا، انشاء خوبی داشته باشند و قبلا یاد گرفته باشند حرف دلشان را بی‌مقدمه و راحت بزنند...؛ یا مثلا، نگارش علمی را بلد باشند و بلد باشند پاراگراف بنویسند، ارجاع دهند و مستند کنند، فرمت مقالات را بدانند...؛ یعنی با روش نگارش مقالات تحقیقاتی آشنا باشند.

=> دنباله در فرستۀ پسین.
@FarhangeRvesh

فراخوان مقاله
نشریه علمی
"مطالعات اسلامی در جهان معاصر"
@interdisciplinarity
مجله ی "مطالعات اسلامی در جهان معاصر"، وابسته به انجمن ایرانی مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی؛ با هدف انعکاس دیدگاه ها و جریان های فکری نو در عرصه مطالعات اسلامی در دهه های اخیر به زبان های خارجی و نیز آشنایی بیشتر و سهل تر دانش پژوهان، دانشجویان و استادان با آخرین اطلاعات علمی در این حوزه راه اندازی شده است؛ از این رو از همه صاحبان فکر و قلم، استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی دعوت می شود که آثار علمی خود را با توجه به محور های زیر به دفتر مجله ارسال کنند:
• تالیف یا ترجمه ی مقالاتی که به بررسی دیدگاه ها و جریان های نو می پردازد؛
• معرفی و نقد کتاب و مقاله؛
• یادداشت های علمی و انتقادی از گزارش های علمی؛
• مباحث روش شناسی؛
• معرفی شخصیت های برجسته علمی و فکری در حوزه مطالعات اسلامی
علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر و نیز ارسال آثار خود، با ایمیل مجله به آدرس iscw.journal@gmail.com مکاتبه نمایند.
@interdisciplinarity

فراخوان مقاله
نشریه علمی
"مطالعات اسلامی در جهان معاصر"
@interdisciplinarity
مجله ی "مطالعات اسلامی در جهان معاصر"، وابسته به انجمن ایرانی مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی؛ با هدف انعکاس دیدگاه ها و جریان های فکری نو در عرصه مطالعات اسلامی در دهه های اخیر به زبان های خارجی و نیز آشنایی بیشتر و سهل تر دانش پژوهان، دانشجویان و استادان با آخرین اطلاعات علمی در این حوزه راه اندازی شده است؛ از این رو از همه صاحبان فکر و قلم، استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی دعوت می شود که آثار علمی خود را با توجه به محور های زیر به دفتر مجله ارسال کنند:
• تالیف یا ترجمه ی مقالاتی که به بررسی دیدگاه ها و جریان های نو می پردازد؛
• معرفی و نقد کتاب و مقاله؛
• یادداشت های علمی و انتقادی از گزارش های علمی؛
• مباحث روش شناسی؛
• معرفی شخصیت های برجسته علمی و فکری در حوزه مطالعات اسلامی
علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر و نیز ارسال آثار خود، با ایمیل مجله به آدرس iscw.journal@gmail.com مکاتبه نمایند.
@interdisciplinarity

فراخوان مقاله
نشریه علمی
"مطالعات اسلامی در جهان معاصر"
@interdisciplinarity
مجله ی "مطالعات اسلامی در جهان معاصر"، وابسته به انجمن ایرانی مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی؛ با هدف انعکاس دیدگاه ها و جریان های فکری نو در عرصه مطالعات اسلامی در دهه های اخیر به زبان های خارجی و نیز آشنایی بیشتر و سهل تر دانش پژوهان، دانشجویان و استادان با آخرین اطلاعات علمی در این حوزه راه اندازی شده است؛ از این رو از همه صاحبان فکر و قلم، استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی دعوت می شود که آثار علمی خود را با توجه به محور های زیر به دفتر مجله ارسال کنند:
• تالیف یا ترجمه ی مقالاتی که به بررسی دیدگاه ها و جریان های نو می پردازد؛
• معرفی و نقد کتاب و مقاله؛
• یادداشت های علمی و انتقادی از گزارش های علمی؛
• مباحث روش شناسی؛
• معرفی شخصیت های برجسته علمی و فکری در حوزه مطالعات اسلامی
علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر و نیز ارسال آثار خود، با ایمیل مجله به آدرس iscw.journal@gmail.com مکاتبه نمایند.
@interdisciplinarity

دلایل ضعف منابع تاریخ عاشورا از پس سه قرن نخست اسلامی

دوشنبه شب، یکم آبان 96، پس از نماز مغرب، در محل باشگاه اندیشه، در خیابان وصال، برای جمعی از حضار، سخنانی در باره منابع تاریخ عاشورا ارائه کردم. متن زیر خلاصه آن عرایض است که امیدوارم لابلای آن نکات تازه ای باشد.

علمی بودن منابع عصر اول
منابع عاشورا بسیار فراوان، متنوع و هر کدام نیازمند توضیح ویژه خود هستند، اما پیش از هر چیز باید آنها را طبقه بندی کرد. یکی از رایج ترین دسته بندی ها در منابع، این است که زمان نگارش هر کدام را معین کرده و پس از زمان بندی آنها به اعتبار تاریخ نگارش، به منابع دست اول و دوسته دوم، طبقه بندی کنیم.
اگر معیار زمان تألیف را در آثار تاریخی مربوط به کربلا در نظر بگیریم، می توانیم بر حسب قرن یا دوره های نزدیک به هم، به طبقه بندی آنها بپردازیم. مثلا آثار قرن دوم، یا سوم، و به همین ترتیب قرون بعد. هر دوره تاریخی می تواند دسته ای از منابع عاشورا را در خود جای دهد.
از نظر ویژگی های آثار از هر یک از این قرون، این امکان وجود دارد که برخی از آنها را در یک دوره تاریخی شامل از یک قرن تا سه قرن قرار دهیم. مثلا آثار نوشته شده در قرون نخستین اسلامی، برای مثال تا قرن سوم؛ سپس آثار ادوار بعد، برای مثال، قرن پنجم تا ششم، دوره ایلخانی و تیموری، و سپس آثار نگاشته شده در دوره صفوی یا قاجاری، یا پهلوی یا دوران پس از انقلاب. این تقسیم خوبی است و می توان در باره آن توضیح داد.
این ادوار، می تواند بر اساس شاخص های فکری، و نیز ویژگی های خود این آثار و تعریف آنها بر اساس آن ویژگی ها باشد. شاید رایج ترین ویژگی، (الف( استحکام علمی آنها از نظر درونی، و (ب) تسلط افکار خاص بیرونی در یک دوره تاریخی بر آنها باشد.
اما در باره نکته الف:
نخستین نکته مهم در این طبقه بندی، شناخت این دوره ها، از نظر سطح علمی دانش تاریخ است. اینکه دانش تاریخ، در آن مقطع، در چه سطحی بوده، چه روشی از نظر نگارش در آثار تاریخی داشته، و تا چه اندا زه تاریخ نگاری ما عالمانه بوده است. عالمانه بودن یک متن تاریخی هم، خود شاخص هایی دارد.
این را می دانیم که مسلمانان به مستند بودن نقلها، بیش از هر چیزی بها می دادند، با این حال، در پی آن بودند که از حادثه، گزارش دقیقی بدهند، گزارشی همه جانبه که بتواند روشنگر چگونگی حادثه، علل آن، ونیز آثار و نتایجش باشد. این نکته مهمی از نظر علمی بودن تاریخ است. نگارش آثاری قرص و محکم، مسند، آن گونه که مشتمل بر مواد اصلی یک رویداد تاریخی باشد.
نگارش های این مقطع، از نظر شکلی، مانند احادیث، و به صورت تقطیع شده عرضه شده و به رغم آن که در کل از نوعی تسلسل تاریخی برخوردار است، اما شکافهایی میان روایات دیده می شود. در مواردی چینش نقلها نیز سلیقه ای است، هرچند در مواردی، این سلیقه از پایه ای منطقی برخودار است که باید کشف کرد. دست کم باید روشی را در یک دوره تاریخی از نظر نگارش شناخت تا راحت تر بتوان در باره آنها قضاوت کرد. در میان نقاط قوت و ضعف، باید ارزیابی کرد که سطح علمی این آثار چه قدر است. آثار دوره های بعدی، از این علمیّت، کمتر برخودار هستند. البته خود این یک امتیاز است که اینها نزدیک حادثه هستند، و آثار دوره های، به دلیل دور بودن، اصولا ارزش علمی زیادی نمی توانند داشته باشند.
با همین معیار، اگر به تاریخ نگاری اسلامی در دوره هایی مانند ایلخانی ـ تیموری نگاه کنیم، نسبت به تغییر نگاه به ذکر سند و انداختن آنها، نگارش آثار سست گزارشی برگرفته از سایر متون و اغلب بدون ارجاع، نیز بی دقتی و غلبه نگاه داستانی بر نگارش ها می توان به عنوان برخی از ویژگی ها اشاره کرد.👇👇
@jafarian1964

امروزه در مقایسه با حدود سه دهه قبل شمار آثار علمی تولید شده در حوزه های گوناگون مطالعات سیاسی اسلام یا اسلامی در ایران، افزایش قابل توجهی یافته و متون جدید و مهمی تولید شده است. یکی از این حوزه ها، مطالعات عقلی و استدلالی در مباحث سیاسی _اجتماعی اسلام است که «فلسفه سیاسی»خوانده می شود. رویکرد کلی و هدف این تحقیق، ابتدا تبیین چیستیِ حکمت و فلسفه سیاسی در آموزه ها و فرهنگ و تمدن اسلامی و سپس وارد کردن آن به حوزه سیاست عملی در شرایط امروز و کاربردی تر کردن فلسفه و حکمت سیاسی اسلامی با ارائه ی تعاریف و تقسیم بندی های جدید بوده است.
کتاب در چهار فصل تنظیم شده است: فصل اول به تبیین ابعاد مختلف فلسفه ی سیاسی اسلامی و فصل دوم به حکمت و حکمت سیاسی مربوط می شود. در فصل سوم نیز جغرافیای فکری و معرفتی حکمت و فلسفه ی سیاسی اسلام بررسی می شود. فصل چهارم که به مثابه ی نتیجه است طرح "گذار از فلسفه و حمکت به سیاست عملی " ارائه شده است.
این اثر توسط علی اکبر علیخانی، دانشیار دانشگاه تهران به نگارش در آمده است و در سال 1397 انتشارات دانشگاه تهران آن را به چاپ رساند.
مریم جعفرپور

پايگاه اطّلاع‏ رساني سراسري اسلامي(پارسا) از موسسات وابسته به دفتر آيت الله العظمي سيستاني است که در سال 1378 با حمايت و اشراف حجت الاسلام و المسلمين حاج سيدجواد شهرستاني تأسيس شد، هدف اساسي اين موسسه، اطّلاع‏ رساني و ارايه خدمات در زمينه منابع و آثار اسلامي و پژوهش‌هاي مرتبط با جهان اسلام است.
پايگاه اطّلاع‏ رساني سراسري اسلامي(پارسا) همچنين به عنوان پيشگام نشر الكترونيكي متون اسلامي و توزيع ‏كنندة جهاني آثار و تحقيقات اسلامي، توانسته است تا حدّ زيادي خلاء فقدان يك نظام اطّلاع ‏رساني جامع و ثبت شده را برطرف نمايد.
در اين مؤسسه تلاش بر آن است تا تمام آثار و تحقيقات اسلامي تحت يك نظام خاص در اختيار پژوهشگران قرار ‏گيرد؛ نحوه کار به اين ترتيب است که، ابتدا در بخش «مأخذ شناسي آثار اسلامي» مشخصات كتاب‏ شناختي هر اثر شامل: پديدآورنده، نام اثر، ناشر، تعداد جلد، تعداد صفحات، عكس روي جلد، و... استخراج مي‏گردد. در اين مرحله كلية آثار اسلامي صرف‏نظر از قابليت پژوهش داشتن يا نداشتن، معرّفي مي‏شوند.
آن دسته از آثار اسلامي كه بر اساس ارزيابي كميتة علمي، جنبة پژوهشي و تحقيقاتي داشته باشند، چكيده‏اي از آن تهيّه مي‏شود كه پس از ترجمه و ويرايش به سه زبان فارسي، عربي و انگليسي در اختيار پژوهشگران و محققان قرار مي‏گيرد.
با توجه به تورم اطّلاعات و براي سهولت دسترسي به منبع موردنظر، اين مؤسسه اقدام به طراحي و تدوين اصطلاحنامه ويژه علوم اسلامي كرده است. در اين اصطلاحنامه بيست موضوع اصلي و هزاران شاخة فرعي براي علوم اسلامي تعريف شده است که سرشاخه‏ هاي اصلي اصطلاح‎نامه مزبور شامل اخلاق، ادبيات، اديان و فرق، اقتصاد، پيامبر و اهل‏بيت(ع)، تاريخ و جغرافي، جامعه‏شناسي، حديث، حقوق، روان‏شناسي و علوم‏تربيتي، شخصيت‏شناسي، عرفان و تصوف، علوم سياسي، علوم طبيعي و رياضي، فقه و اصول، فلسفه و منطق، قرآن و علوم قرآني، كلام، مرجع و هنر می باشد

دلایل ضعف منابع تاریخ عاشورا از پس سه قرن نخست اسلامی

دوشنبه شب، یکم آبان 96، پس از نماز مغرب، در محل باشگاه اندیشه، در خیابان وصال، برای جمعی از حضار، سخنانی در باره منابع تاریخ عاشورا ارائه کردم. متن زیر خلاصه آن عرایض است که امیدوارم لابلای آن نکات تازه ای باشد.

علمی بودن منابع عصر اول
منابع عاشورا بسیار فراوان، متنوع و هر کدام نیازمند توضیح ویژه خود هستند، اما پیش از هر چیز باید آنها را طبقه بندی کرد. یکی از رایج ترین دسته بندی ها در منابع، این است که زمان نگارش هر کدام را معین کرده و پس از زمان بندی آنها به اعتبار تاریخ نگارش، به منابع دست اول و دوسته دوم، طبقه بندی کنیم.
اگر معیار زمان تألیف را در آثار تاریخی مربوط به کربلا در نظر بگیریم، می توانیم بر حسب قرن یا دوره های نزدیک به هم، به طبقه بندی آنها بپردازیم. مثلا آثار قرن دوم، یا سوم، و به همین ترتیب قرون بعد. هر دوره تاریخی می تواند دسته ای از منابع عاشورا را در خود جای دهد.
از نظر ویژگی های آثار از هر یک از این قرون، این امکان وجود دارد که برخی از آنها را در یک دوره تاریخی شامل از یک قرن تا سه قرن قرار دهیم. مثلا آثار نوشته شده در قرون نخستین اسلامی، برای مثال تا قرن سوم؛ سپس آثار ادوار بعد، برای مثال، قرن پنجم تا ششم، دوره ایلخانی و تیموری، و سپس آثار نگاشته شده در دوره صفوی یا قاجاری، یا پهلوی یا دوران پس از انقلاب. این تقسیم خوبی است و می توان در باره آن توضیح داد.
این ادوار، می تواند بر اساس شاخص های فکری، و نیز ویژگی های خود این آثار و تعریف آنها بر اساس آن ویژگی ها باشد. شاید رایج ترین ویژگی، (الف( استحکام علمی آنها از نظر درونی، و (ب) تسلط افکار خاص بیرونی در یک دوره تاریخی بر آنها باشد.
اما در باره نکته الف:
نخستین نکته مهم در این طبقه بندی، شناخت این دوره ها، از نظر سطح علمی دانش تاریخ است. اینکه دانش تاریخ، در آن مقطع، در چه سطحی بوده، چه روشی از نظر نگارش در آثار تاریخی داشته، و تا چه اندا زه تاریخ نگاری ما عالمانه بوده است. عالمانه بودن یک متن تاریخی هم، خود شاخص هایی دارد.
این را می دانیم که مسلمانان به مستند بودن نقلها، بیش از هر چیزی بها می دادند، با این حال، در پی آن بودند که از حادثه، گزارش دقیقی بدهند، گزارشی همه جانبه که بتواند روشنگر چگونگی حادثه، علل آن، ونیز آثار و نتایجش باشد. این نکته مهمی از نظر علمی بودن تاریخ است. نگارش آثاری قرص و محکم، مسند، آن گونه که مشتمل بر مواد اصلی یک رویداد تاریخی باشد.
نگارش های این مقطع، از نظر شکلی، مانند احادیث، و به صورت تقطیع شده عرضه شده و به رغم آن که در کل از نوعی تسلسل تاریخی برخوردار است، اما شکافهایی میان روایات دیده می شود. در مواردی چینش نقلها نیز سلیقه ای است، هرچند در مواردی، این سلیقه از پایه ای منطقی برخودار است که باید کشف کرد. دست کم باید روشی را در یک دوره تاریخی از نظر نگارش شناخت تا راحت تر بتوان در باره آنها قضاوت کرد. در میان نقاط قوت و ضعف، باید ارزیابی کرد که سطح علمی این آثار چه قدر است. آثار دوره های بعدی، از این علمیّت، کمتر برخودار هستند. البته خود این یک امتیاز است که اینها نزدیک حادثه هستند، و آثار دوره های، به دلیل دور بودن، اصولا ارزش علمی زیادی نمی توانند داشته باشند.
با همین معیار، اگر به تاریخ نگاری اسلامی در دوره هایی مانند ایلخانی ـ تیموری نگاه کنیم، نسبت به تغییر نگاه به ذکر سند و انداختن آنها، نگارش آثار سست گزارشی برگرفته از سایر متون و اغلب بدون ارجاع، نیز بی دقتی و غلبه نگاه داستانی بر نگارش ها می توان به عنوان برخی از ویژگی ها اشاره کرد.👇👇
@jafarian1964

آغازی نو بر شیعه‌ پژوهی در غرب
انتشار آثار شیعه‌شناسانه توسط یکی از معروف‌ترین انتشارات دنیا
زهرا سلیمانی‌اقدم
سنت اسلام‌شناسی در غرب سنتی بسیار قدیمی است که می‌توان ریشه‌های آن را در سنت شرق‌شناسی در دوره حمله ناپلئون بناپارت به مصر دانست. سنت رایج در دوره معاصر اعم توجه خود را روی تاریخ، قرآن، حدیث و فلسفه و کلام اسلامی معطوف کرده است. در این مطالعات آنچه بیشتر مورد تمرکز و مطالعه است فلسفه و کلام اسلامی بود که بیشتر شامل مطالعات تاریخی می‌شود. گرچه تاریخی نگریستن و توجه به فلسفه که کنه اندیشه را در خود می‌پروراند بسیار مهم است اما دیگر مباحث اندیشه‌ای به خصوص در رابطه با اندیشه شیعه از جمله مباحث کمتر پرداخته شده در این سیاق بود. با ورود هانری کربن به این جریان، اندیشه ایرانی – اسلامی نیز در میان شرق‌شناسان به خصوص اسلام‌شناسان مورد توجه قرار گرفت. این بخش به دلیل صبغه و غلبه رنگ صوفیانه و مذهبی بیشتر در دپارتمان‌های مذهب یا خاورمیانه‌شناسی مورد مطالعه قرار گرفتند. از آن رو بیشتر محققانی به این مساله می‌پرداختند که دلبستگی به ایران‌شناسی داشتند و به زبان فارسی آشنا بودند و مطالعات در این خصوص محدود به ایرانیان یا شیعیانی می‌شد که در غرب درس می‌خوانند.
در این میان انتشارات «بریل» تصمیم گرفته است به تحقیق، مطالعه و تهیه و انتشار کتاب‌های مرجع دانشگاهی در حوزه تشیع بپردازد؛ حوزه‌ای که ربط وثیقی با ایران دارد. این اتفاق با توجه به اعضای هیات علمی این پروژه و اهمیت این انتشارات اتفاق مبارکی است.
کتاب‌های درسی شیعه‌شناسی
«بریل» یک انتشارات دانشگاهی بین‌المللی در هلند است که سال 1683 در شهر لیدن تاسیس شده است. این انتشارات امروز یکی از معروف‌ترین و معتبرترین انتشاراتی‌های جهان است که سالانه بیش از 200 مجله و حدود 700 کتاب مرجع منتشر می‌کند. این انتشارات تهیه‌کننده مواد منابع اولیه به صورت آنلاین و میکرو‌فیلم برای محققان حوزه علوم انسانی و اجتماعی است. بریل مقالات و مجلات بسیاری را با دسترسی آزاد در اینترنت منتشر می‌کند.
این انتشارات در نظر دارد سری جدیدی از آثار خود را به پژوهش و تصحیح متون تشیع اختصاص دهد. این پروژه که به اختصار (SITS) یا همان SHII ISLAM: TEXTS AND STUDIES یعنی اسلام شیعی: پژوهش‌ها و متون، شناخته می‌شود، زیر نظر هیات علمی این انتشارات که 6 نفر از استادان برجسته دنیا هستند اداره می‌شود.
سری کتاب‌ها، متون و مطالعاتی که قرار است توسط انتشارات بریل منتشر شود توسط هیات علمی این انتشارات برای تمام محققان در همه زمینه‌ها و زیر‌مجموعه‌های مطالعات تشیع فراهم می‌شود؛ مانند امامیه، اسماعیلیه، زیدی و دیگر گرایش‌ها در اندیشه شیعه در طول تاریخ. درواقع دیدگاه گسترده‌ای از سنت متنوع و غنی شیعی هم در عمل و هم در اندیشه و هم زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی در نظر گرفته می‌شود. هدف این کتاب‌ها ساختن سهم متمایز از دانش در تشیع و ادغام آن با زمینه وسیع‌تری از مطالعات اسلامی است. زمینه‌هایی چون قانون، حدیث، تفسیر قرآنی، فلسفه، کلام، آیین و ادبیات کلاسیک و معاصر و دیگر جنبه‌های تاریخ تشیع مانند سنت عرفانی، متون انتقادی دوره کلاسیک و مدرن.
مشهورترین پژوهشگران
اعضای هیات علمی بخش پژوهش‌های شیعی انتشارات بریل همگی از شخصیت‌های معروف حوزه‌های مختلف دین در دنیا هستند که از 6 عضو این هیات دو نفر ایرانی نیز حضور دارند. این اعضا عبارتند از حسن انصاری که عضو هیات علمی موسسه مطالعات عالی پرینستون و مدرس در مدرسه مطالعات تاریخی است. حسن انصاری به عنوان استاد میهمان با رتبه پروفسور در دانشگاه پرینستون، بخش خاور نزدیک نیز تدریس می‌کند و در ایران عضو شورای عالی علمی مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی است.
نفر دوم رولا جوردی ابیساب، استادیار تاریخ اسلام در موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک‌گیل است. همچنین محمد‌علی امیر‌معزی، محقق علوم اسلامی و مدیر مطالعات بخش علوم دینی در مدرسه Pratique یکی دیگر از اعضا است. امیرمعزی، دکتری خاورشناسی و مطالعات ادیان از دانشگاه سوربن پاریس دارد. او در زمینه تفسیر تاریخ‌های قرآنی و الهیات کلاسیک اسلامی تدریس می‌کند.
نفر چهارم رابرت گلیو، کارشناس و محقق موسسه عربی و مطالعات اسلامی از دانشگاه اکستر لندن است. تحقیقات رابرت گلیو بیشتر در زمنیه اصول فقه و اندیشه شیعه است.
نفر پنجم طاهره قطب‌دین، دانشیار ادبیات عرب است که از اعضای هیات علمی دانشگاه شیکاگو محسوب می‌شود و آخرین عضو هم سابین اشمیتکه، استاد دانشکده مطالعات تاریخ در دانشگاه پرینستون است که مطالعات او بر تاریخ روشنفکری اسلامی متمرکز است.

شماره هفتم اشراق در بر گیرنده ۲۳ مقاله از نویسندگان و محققان برجسته در حوزه فلسفه و الباقی عرفان اسلامی است که ۱۲ مقاله از این مجموعه متعلق به نویسندگان ایرانی بوده است.

سالنامه اشراق که حاصل همکاری مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران و آکادمی علوم اسلامی روسیه است، هر ساله به زبان روسی و انگلیسی منتشر می‌شود.

شماره هفتم اشراق در بر گیرنده ۲۳ مقاله از نویسندگان و محققان برجسته در حوزه فلسفه و عرفان اسلامی می باشد که ۱۲ مقاله از این مجموعه متعلق به نویسندگان ایرانی بوده و الباقی آثار نویسندگان کشورهای روسیه و کشورهای آمریکا، لبنان و ترکیه فرانسه است.

نویسندگان ایرانی این شماره (به ترتیب الفبا) عبارتند از:

امیر جوان آراسته(دانشگاه ادیان و مذاهب)، شهرام پازوکی (مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران)، حسن عباسی حسین آبادی(دانشگاه پیام نور)، عبدالحسین خسروپناه (مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران)، حسن رضازاده (دانشگاه کاشان)، ابوالفضل کیا شمشکی(جامعه المصطفی(ص))، قاسم کاکائی (دانشگاه شیراز) و محمد لگنهاوزن (موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)).

بنیاد مطالعات اسلامی در روسیه با هدف تبیین زوایای مختلف فرهنگ و فلسفه اسلامی اقدام به انتشار سالنامه” اشراق نموده است. در انتشار این سالنامه انستیتوی فلسفه آکادمی علوم روسیه (مسکو) و موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران تا به حال همکاری مستمر داشته اند.

شماره چهارم اشراق نیز با ۳۶۷ صفحه انتشارات آثار شرقی مسکو منتشر شد.