گنجینه مکتوب

دست نوشته های Gigas،

كه بعدها با نام انجیل شیطان معروف شد؛ کتاب عظیم و غول پیکری است که از 800 سال پیش (قرون وسطی) به جامانده و حاوی متن ها و گفتارهای تورات بصورت محاوره است.

این کتاب در قرن 13 و در کشور چک نوشته شده, اما در سال 1648 و در طول جنگ های سی ساله توسط ارتش سوئد به یغما برده شد و امروز در کتابخانه ملی سوئد در استکهلم نگهداری می شود.

طول هر صفحه کتاب 92 سانتی متر و عرض هر ورق 50 سانتی متر می باشد. این کتاب 310 صفحه ای در جلدی چوبی و فلزی و چرمی قرار دارد و وزن آن 74 کیلو گرم است.

این مستندات که بزرگترین نسخه خطی جهان از قرون وسطی می باشد بر روی پوست گاو و الاغ نوشته شده.

اما نکته جالب در این کتاب مذهبی که باعث شده نام آن را " انجیل شیطان " بگذارند نقاشی عجیب و مرموزی است که بدون جهت در صفحه 299 این کتاب از شیطان کشیده شده است.

در باور عمومی و افسانه ها؛این طرح توسط شیطان و از طریق مسخ راهبی که روح خودرا به شیطان فروخت در این کتاب کشیده شده است که در آن مشغول دهن کجی به انسان‌ها می باشد.


@artchanel

مر انقلاب و علائق عرفانی در دهۀ پنجاه
در اولین شمارۀ « کرگدن» مصاحبه ای از من چاپ شده در بارۀ اوضاع فرهنگی دهۀ شصت. یکی از دوستان که آن را خوانده بود به من نوشت که گویا برخی از جمله های تو ناقص است. گفتم نمی دانم ؛ هنوز آلزایمر چهرۀ خودش را به من نشان نداده و من معمولا جملۀ ناقص نمی گویم. خیال می کنم این به خاطر حذفهائی ست که مجله مجبور شده است بکند. و البته حدسم درست بود.
مجلات ما مجبورند خودشان را سانسور کنند والا برایشان درد سر ایجاد می شود. دو مورد از مطالبی که در مصاحبه ام حذف شده است یکی در بارۀ سخنی است که من از مارکوزه نقل کرده ام که گفته بودعمر هر انقلاب 14 سال است و این عمر یک نسل است. البته این به این معنی نیست که پس از 14 سال همه ایده آلهای یک انقلاب می میرد ولی به هر حال ایده آلها به آن صورت قبلی هم باقی نمی ماند. من می دانم که بعضی ها ازاین حرف خوششان نمی آید ولی من چه کنم؟ حرف مارکوزه است. درست و غلطش به خودش مربوط است. تازه، شما ممکن است بگوئید این حرف مارکوزه در بارۀ انقلابهای مارکسیستی است نه انقلاب دینی و اسلامی.
نکته دوم داستانی بود که من در بارۀ پیدا شدن علاقه های عرفانی قبل از انقلاب و به خصوص در دهۀ پنجاه گفته بودم. داستانی که من نقل کردم در بارۀ انتشار کتابی بود به نام «بحر الحقیقه» که من تصحیح کرده بودم و انجمن حکمت و فلسفه که در آن زمانها انجمن شاهنشاهی خوانده می شد چاپ کرده بود ( نامی که خیلی ها همان موقع هم از آن خوششان نمی آمد ولی گویا آقای محمود شهابی که عضو هیات امناء انجمن بود آن را پیشنهاد کرده بود). بعد از چند روز که کتاب چاپ شده بود من دکتر نصر را دیدم که با خوشحالی به من گفت: علیا حضرت شهبانو را دیدم و یک نسخه از این کتاب را به ایشان دادم و ایشان از دیدن آن خرسند شدند. برای دکتر نصر خوش آمدن فرح از کتابی که انجمن چاپ کرده بود مهم بود و مایۀ خرسندی و فکر می کرد که برای من هم این قضیه مهم است. من شنیده بودم که فرح در آن سالها نسبت به مدیتیشن و یوگا علاقه مند شده و می خواسته است بداند که آیا درویشها هم در هنگام ذکر و مراقبه مدیتیشن می کنند یا نه. اینها چیزهائی بود که من در اینجا و آنجا می شنیدم و ناقل این مطالب هم بیشتر خود دکتر نصر بود. در بارۀ صحت و سقم اینها هم من قضاوتی نمی توانم بکنم. به هر حال ، این داستان را مجله کرگدن نتوانسته است نقل کند و من علت آن را درست نمی دانم که چیست. آیا گفتن این حرف که در دهۀ پنجاه در کشور علاقه ای به عرفان و مدیتیشن و مراقبه و ذکر پیدا شده بود بد است یا نسبت دادن این علاقه به فرح؟ اصلا چه اشکالی دارد که ما سعی کنیم تاریخ اجتماعی و دینی خودمان را بشناسیم؟ چه اشکالی دارد که ما بگوئیم فرح در دهۀ پنجاه نسبت به مسائل عرفانی کنجکاو شده بود ، مثل خیلیهای دیگر، ولی شاه نه. کنجکاویهای شاه بیشتر نسبت به قیمت نفت و اسلحه بود تا مسائل فرهنگی و عرفانی. بالاخره هر کسی یک جور است و سلیقه ها با هم فرق می کند. زن و شوهر که مجبور نیستند در مورد همه چیز با هم توافق کنند.

کتابهایی که نشر آنها با برخی از بزرگترین تحولات سیاسی برابری می کند
وبلاگ > جعفریان، رسول - نشر برخی از کتابها در شرایطی صورت می گیرد که مردم با خواندن آن دیگر به پشت سر خود نگاه نمی کنند و به طور کامل مسیر خود را عوض کرده و گذشته بیزار می شوند. اینها چه کتابهایی هستند و چرا چنین نقشی دارند؟

پیچ های تاریخ، نقاط مهم و قابل تأمل آن هستند. جاهایی که سلسله ها عوض می شوند. یک تهاجم خارجی گسترده بساط دولتی را جمع می کند. قومی بر قوم مسلط شده و روزگار آنان را تباه می کنند. از این سلسله حوادث فراوان است.
اما همیشه این پیچ ها سیاسی نیستند. گاه ممکن است این پیچ با انتشار یک کتاب باشد. یک اثر جدید که در واقع یک پیام جدید است، می تواند یک تحول عظیمی را بوجود آورد و پیچ برهه ای از تاریخ بشود. این امر بعیدی نیست. ممکن است سر و صدای آن به اندازه نوع اول از تحولات یعنی حمله و انقلاب و سقوط سلسله و ... این قبیل مسائل نباشد، اما پیام آن قدر محکم و استوار است که مثل یک موج، همه چیز را کن فیکون می کند.
البته این که فکر کنیم آدم های زیر سلطه آن پیام یا موج همیشه تحت تاثیر آن می مانند معلوم نیست. مقصود فقط این است که در آن لحظه، یک کتاب، یک تحول عمیق ایجاد کرده و مسیر تاریخ را برای مدتها تغییر می دهد.
این مهم است که بدانیم یک کتاب چرا باید چنین نقشی را ایفا کند؟ به عبارت دیگر چه شرایطی پدید می آید که این اتفاق می افتد؟ توضیح این شرایط نیاز به اطلاعات کافی از وضعیت جامعه مربوطه، تغییرات درونی چند دهه پیش از آن، ارزشها و باورهای عمومی و و کلمات و ترکیب های تازه در آن و .... از آن دست موضوعاتی است که باید شناخت تا تاثیر آن کتاب را فهمید. تا این شناخت نباشد، نمی توان به عمق مطلب پی برد و چنین شناختی برای کسی است که آن جامعه را میدانی می شناسد، رشته افکارش در دست اوست، خستگی و مردگی و توفق جامعه را با تمام وجود درک می کند و البته از یک شناخت منطقی و مرتب هم برخوردار است.
یک نکته مهم، بن بستی است که آن جامعه گرفتارش شده و و تمام راه حلها به ضد خود تبدیل شده و هیچ راه مفری برای جامعه وجود ندارد. فکری به ذهن کسی نمی رسد. تازه ای اتفاق نمی افتد. آن وقت یک کتاب که معلوم نیست اصلا حجم صفحات آن چه اندازه باشد، یک باره موج ایجاد می کند. وقتی این اتفاق بیفتد دیگر کسی جلودار ماجرا نیست و آن چه نباید، رخ خواهد داد.
در چنین مواقعی، نشر یک اندیشه یا کتاب، درست همان کاری را می کند که حمله طغرل با غزنوی ها کرد، یا عرب بر سر عجم آورد، یا مغول بر سر دنیای ایران و عراق و نقاط دیگر. بسیاری از تحولات مهم از قضا با نشر یک اندیشه حتی یک کلید واژه هستند و اتفاق سیاسی تنها در حکم کلید برقی است که روشن می شود.
واقعا ممکن است تصور شود بنده در این باره اغراق می کنم، اما این را باید دانست که حتی آن تحولات سیاسی هم وقتی می تواند به یک تغییر پیچ وار در تاریخ منجر شود که نوعی بن بست فکری و فرهنگی برای جامعه پدید آمده باشد. مهم آرامش صوری جامعه نیست، مهم عمق نهاد نا آرام جامعه است که ممکن است شکاف را به سطح برساند و همه آن آرامش خیالی از بین برود.
اکنون می خواهم یک نمونه را مرور کنم. دولت عثمانی از قرن هشتم هجری فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد. به مرور این فعالیت توسعه یافت و سراسر شرق و غرب اسلامی را به جز ایران و هند گرفت. دولت عثمانی با اروپا درگیر شد و جنگهای طولانی کرد. اوائل با فتوحات و اواخر با شکست های فضاحت بار. جامعه هزار قومی عثمانی نتوانست یک اندیشه منسجم و یک تمدن فراگیر ایجاد کند. اساسا چنین کاری با اندیشه که در نهاد این دولت بود سازگاری نداشت. با این حال به اسم اسلام و خلافت اسلامی قرنها دوام آورد. به ویژه که جایگزینی هم نداشت.
وقتی همه تلاش های اصلاحی این دولت بر باد رفت و زمانی که دولت عثمانی به صورت یک بیمار رو به موت در آمد، انتشار یک کتاب، زمینه را برای تقسیم این کشور پهناور به دهها دولت فراهم کرد. همه چیز به اسم خلافت اسلامی بود. هم چیز عنوان شرعی داشت. بیش از سه دهه سلطان عبدالحمید (1878 - 1909) به اسم اسلام و خلافت اسلامی، هیجانات عمیقی پدید آورد. به نام درست کردن راه آهن شام مدینه و این که این خط مسلمانی است و امری برای حج، احساسات همه مسلمانان را جذب کرد. اما بحث بر سر این بود که این دولت با این بنیاد ها می تواند پاسخگوی تغییرات جدید باشد؟
کتاب الاسلام و اصول الحکم اثر علی عبدالرازق در سال 1925 درست در زمان از هم پاشیدگی خلافت عثمانی انتشار یافت. این اثر معلول وضع قدیم و عامل یا دست کم یکی از عوامل مهم وضع جدید به شمار می آمد.

مردم ایران در طول دوازده سال، دوازده ساعت رفاه نداشتند (قضاوتی درباره دولت افشاری از یک نویسنده معاصر همان دولت)

متن زیر در سال 1172 ق توسط یکی از عالمان دین و در پایان کتابی که آن را در شرح برخی از احادیث نوشته، آمده است. این متن قضاوتی است در باره دولت نادری. نویسنده دولت صفوی را ستایش می کند، و اما دولت نادری (افشاری) را به خاطر ظلم و ستم و ویرانی که به بار آورده، نکوهش. اصلا نمی خواهم بر قضاوت او صحّه گذاشته یا آن را نقد کنم. به نظرم، متن حاضر، از این نظر که همان روزگار نوشته شده، برای انعکاس دیدگاه های موجود در آن دوره بسیار مهم است. در واقع، انتقاد اصلی وی متوجه نادرشاه است، اما به طور کلی دولت افشاری را مورد حمله قرار می دهد. نادر در سال 1148 تاجگذاری کرد، در سال 1160 کشته شد، تا سال 1163 جانشینانی داشت، اما از این زمان، کریمخان به صحنه آمد تا سال 1171 که محمد حسن خان قاجار را شکست داد و خود را وکیل الرعایا نامید. این متن سال 1172 نوشته و اشارتی به ظهور وضع جدید دارد.
نویسنده، چنان که از آغاز این متن پیداست، اشارتی به انواع دولت ها که در حدیث مورد شرح بوده داشته، دولت سوم را دولت یونان دانسته، شامل روم و فرنگ فعلی هم می داند. او آنان را، دولت هایی مردم دار می داند که درهای لذات جسمانی را بر خود بسته اند تا آنها را به روی رعایا بگشایند. استدلال شگفتی است. آنها خود را نایب خدا در زمین می دانند و همان طور که خدا از لذات چیزی ندارد و همه را به بندگان می دهد آنها هم نسبت به مردمانشان چنین می کنند. (آیا اطلاعی از وضع غرب داشته است؟ به نظرم نکته جالبی است).
و اما به نظر او، دولت های منشعب از خواقین توران و ترکمان، به عکس عمل کرده اند و دولت نادر نیز شعبه ای از آنهاست. او از سلاطین صفویه ستایش کرده، دوران آنان را دوران شکوفایی ایران و رفاه مردم آن می داند، در حالی که در دولت نادری (افشاری) اوضاع به گونه ای شده است که «تمام اهل ایران از گشودن ابواب ظلم و طغیان او بجان آمده، استیصال سلطنت او واولادش را از حضرت ایزد منّان خواهان بودند». وی به خصوص از نابودی اصفهان و قزوین، به عنوان دو نمونه، یاد کرده است. بیش از این توضیح نمی دهم، چون عزیزان خود خواهند خواند.
و اما متن حاضر، از نظر ادبی نیز عالی است. نثر ادبیانه، به همراه استشهادهای قرآنی و شعر و جهت گیری کلی آن، نیز قید تاریخ در آن که نشان دهنده هوشیاری تاریخی نویسنده است، و نکات دیگر، متن را خواندنی کرده است. (دنباله دارد)
@jafarian1964

چه روشی را جایگزین سیاست شکست خورده ترویج کتاب کنیم؟

سیاست شکست خورده ترویج کتاب میان مردم، با هزینه های سنگینی که طی این سالها برای آن صورت گرفت، نشان داد، یک ملت ناآشنای با کتاب را به زور نمی توان کتاب خوان کرد. دلیل آن چیست بماند، مثلا این که ملت نیازی به خواندن کتاب ندارد و اساسا برای چه باید کتاب بخواند! این که عادت به کتاب خواندن نکرده به عکس عادت به نخواندن دارد و ترک عادت موجب مرض است. ملت کتاب نمی خواند، چون کتاب خوب وجود ندارد، یا چون در زبان فارسی، تنها معدودی کتاب تولید می شود که دردی را از ملت دوا نمی کند و تنوع مورد نیاز را ندارد. ملت کتاب نمی خواند، چون نثر خوب کم است، چون سواد نویسندگان اندک است، چون کتابها جذاب و چشم نواز چاپ نمی شودن، چون توزیع خوب نداریم، چون گران است و بسیاری از مسائل دیگر.
حالا که این سیاست یعنی سیاست ترویج کتاب شکست خورده چه باید بکنیم؟ لطفا از ادامه ادا و اطوارهای معرفی کتاب در سیما، راه افتادن در کتابفروشی ها، درست کردن هفته کتاب، و دادن تخفیف های ده تا بیست درصدی دست برداریم و به یک نکته به یک حقیقت به یک واقعیت توجه کنیم، و آن این که درست زمانی که غالب مردم، بخش عمده اطلاعات و دانش خود را از منابع غیر مکتوب می گیرند، ما به فکر ترویج کتاب و مطالعه آن افتاده ایم.
البته کار تولید کتاب، البته ادامه یابد، تا به شکل طبیعی راهی را که باید برود، برود. و اما این بار، به جای ترویج مطالعه کتاب، تلاش کنیم معلومات ارائه شده در کتابها را به علاوه، بخش مهمی از معلومات دیگر که در جای دیگری جز کتاب تدوین شده یا در حال تدوین است، به صورت بسته های دانشی، در قالب هایی که مردم به آن علاقه مند هستند، در آوریم و به آنان ارائه دهیم.
حالا که مردم به تلگرام یا وات ساپ یا موارد مشابه علاقه مند هستند، مراکز علمی ما برنامه ریزی کرده، محتوای علمی کتابها را با شگردهای خاص تبلیغاتی، با استفاده از قالب های مورد علاقه مردم، با تقطیع آنها، با چینش زیبا با ارائه زمان بندی شده، و... به مردم ارائه دهند. تا آنجا که می دانیم کسی برای این بخش فکر نمی کند، یا اگر هست، بسیار اندک و بیشتر دینی و اخلاقی با انگیزه های مذهبی است.
اگر دانشگاه ها بخشی از سرمایه خود را از این طریق منعکس کنند، اگر کتابخانه های بزرگ موظف به ارائه بخشی از معلومات موجود در کتابخانه های خود به مردم از این مسیر شوند، اگر هر مرکز دیگری، تمام شهرداری ها، بیمارستانها، موسسات خیریه، و تمام نهادهای فرهنگی و موسسات آزاد علمی و جز اینها، موظف باشند، از طرف دولت یا روی تعهد خودشان، دانش را از این طریق به مردم ارائه دهند، می دانید چه تحول علمی صورت خواهد گرفت؟
در این سوی ماجرا، جذابیت این ابزارها و وسائل را برای مردم داریم، جذابیتی که سبب شده است تا مردمی که حاضر نبوده و نیستند در شبانه روز، نیم ساعت مطالعه کنند، حالا ساعت ها، گوشی بدست، مشغول مرور کردن معلومات روی آن باشند، اما متاسفانه ما برنامه ای برای آنها نداریم و اطلاعات و دانش در اختیار آنها نمی گذاریم.
من هیچ امیدی به موسسات دولتی ندارم، چون می دانم همه چیز در آنها صوری و شکلی، و بی خاصیت و مرده است. کاری از آنها صورت نمی گیرد، مگر آن که گاهی، با پولی که دارند (که حالا آن هم خشکیده) عده ای را در بیرون از مراکز خود، به کاری وا می دارند، اما در عوض، خواهشم از موسسات مستقل این است که در این زمینه برنامه ریزی بهتری داشته باشند. تلاش کنند. درخواستم از افراد مستقل و دانش دوست این است که حاصل مطالعات خود را در اختیار عموم قرار دهند و از این ابزاری که تقریبا به صورت مجانی در اختیار آنهاست، مخاطبان خود را با دانش و معلومات و سرمایه علمی که در اختیارشان است، آشنا سازند.
ملت ما به کتاب باز نخواهد گشت، اما به راحتی می توان از مسیری تازه و جذاب، چندین برابر کار کتاب را انجام داد.
@jafarian1964

☝️☝️
گزینش اخبار و غلبه تحلیل در منابع دوره های بعدی
نکته دوم، یعنی ب، مربوط به تأثیر جنبه های بیرونی، بر آثار است. غلبه افکار و اندیشه های خاص در این دوره های تاریخی منوط به شناخت طرز تفکر رایج میان مردم و عالمان است. برای مثال در دوره های ایلخانی ـ تیموری، به تدریج رنگ تصوف بر فرهنگ جامعه غلبه می کند. این رنگ، پیامدهایی در عرصه نگاه به تاریخ، تحلیل آن دارد. اثری مانند روضه الشهداء کاملا زیر سیطره تفکر عرفانی است. این البته جدا از رنگ ادبی اثر یاد شده است که خود بحث دیگری است و تسلط آن هم، منبع را از «علمی بودن» دور می کند.
در دوره های نخست، برای مثال در قرون نخستین اسلامی، چیزی به نام تحلیل تاریخی به صورت مستقل مورد نظر نیست، و گزارش اصل حادثه محور اصلی است. در این متن ها، جز در مواردی اندک، اغلب نمی توان گرایش راوی رابدست آورد، چرا که گویی هدف ثبت اصل حادثه بوده است. در این باره، بیش از همه مقایسه آن آثار با آثار ادوار بعد مهم هستند.
یک مسأله مهم در تفاوت میان دوره اول (سه قرن نخست اسلامی) با ادوار بعدی این است که تسلط نگرش ها در ادوار بعدی، رو به تزاید است، در حالی که در نسل اول، تقریبا کمتر است. می دانیم که در هر دوره، نقلهای مربوط به یک رویداد تاریخی، بسته به اهمیت آن برای نسل حاضر که شنونده و خواننده هستند، تفسیر خاص خود را دارد. بدون شک این امر روی نگارش اثر می گذارد، به طور کلی می توان گفت که هرچه به ادوار جدیدتری وارد شویم، فشار این تحلیل ها و تفسیرها بیشتر می شود. در مراحل بعدی، رکن «گزینش» از میان نقلهای قدیمی و در واقع غربالگری در آنها اتفاقی است که می افتد تا تحلیل یعنی تسلط نگرش های نویسنده بر آن رویداد راحت تر انجام شود. طبعا گزینش، یعنی استفاده از برخی از نقلهای مربوط به آن رویداد، ما را با محدودیت های بیشتری در منابع متأخر روبرو می کند. به عبارت دیگر، دوره نخست نگارش، اغلب از شمار بیشتری نقل برخودار بوده و هنوز بار تحلیلی زیادی بر آن سوار نشده است، در حالی که در دوره های بعدی، گزینش بیشتری صورت گرفته، و تحلیل ها افزایش می یابد. این تحلیل ها، بخشی در امتداد همان غلبه نگرش های خاص مانند آنچه در باره تصوف گفته شد، و البته می تواند ایدئولوژی های دیگر هم باشد، خواهد بود.
در زمان صفوی، مفهوم انقلاب بر ضد دولت صفوی، نامفهوم بوده و اصلا مورد توجه کسی نبود. طبیعی است که از عاشورا نظریه انقلابی استخراج نمی شود. در حالی که در دوره نزدیک به انقلاب، مسأله کاملا به عکس است. برای مثال تحلیلی که در آثار شریعتی یا صالحی نجف آبادی در باره عاشورا هست، دقیقا برای ایجاد انقلاب است. در دوره های اول تاریخی، اغلب این نوع تحمیل های فکری و ایدئولوژیک، نمودی ندارد. نهایت چیزی که هست، تأثیر نگره های مذهبی مانند نفوذ نوعی گرایش شیعی عراقی یا عثمانی است.
تحلیل های رایج در دوره های بعد، اغلب با نوعی گزینش از آن رویدادهای نقل شده در منابع اولیه، با تفسیرها و دیدگاه های رایج زمانه صورت می گیرد. به همین دلیل است که این کتابها، برای دوره ای خاص نوشته می شوند و عمرشان هم با پایان یافتن ارزش آن تحلیل ها به پایان می رسد و از محدوده عمومی خارج شده و موزه ای می شوند، در حالی که عمر منابع اولیه، هیچ گاه به پایان نمی رسد.
اغلب در باره این گزینش از میان گذشته، این نکته گفته می شود که آثار اولیه پر از تحریف هستند و ما باید روایات درست را بیاوریم! آنگاه برای انتخاب روایت درست، با استفاده از نگره حاکم بر اندیشه خود، دست به انتخاب می زنند و باقی اخبار مربوطه را تحریف شده عنوان می کنند. برخی هم به عکس آنها عمل می کنند.👇👇
@jafarian1964

بینایی
نویسنده: ژوزه ساراماگو
مترجم: کیومرث پارسای
.
روزی که قرار است رای گیری صورت گیرد هیچ کس در پایتخت به باجه های رای مراجعه نمی کند و این موضوع باعث نگرانی مسئولین می شود . در ساعت ۴ بعد از ظهر ناگهان همه مردم تصمیم به حضور در باجه ها می گیرند . و کسی توضیحی برای این اتفاق ندارد . خیال دولت راحت می شود ولی پس از شمارش آراء ۷۰ درصد آنها رای ها سفید هستند و همین امر باعث برگزاری مجدد انتخابات می شود . در نوبت دوم ۸۰ درصد از آراء سفید است . دولت شدیدا ناراحت است و این امر را توهینی به دموکراسی می داند هر چند عده ای عنوان می کنند که رای سفید نیز حق قانونی مردم است و نباید با آن ها برخورد شود . در همین راستا بین مردم و دولت برخورد پیش می آید و مردم دست به راه پیمایی سکوت می زنند و ….
در ادامه ماجرا به این نکته اشاره می شود که این شهر همان شهری است که واقعه ی کوری در آن رخ داده بود و بار دیگر شخصیت های آن رمان در این کتاب ظاهر می گردند . این کتاب سیاسی ترین کتاب ساراماگوست…

بی اخلاقی ها در فضای مجازی و بازار کپی و قاچاق به رمان «زوال کلنل» هم رسید و صدای اعتراض محمود دولت‌آبادی از انتشار این فایل صوتی درآورد. رمان دولت آبادی قرار بود در تیراژ صد هزار نسخه در ایران از سوی نشر چشمه منتشر شود که از اداره کتاب مجوز انتشار نگرفت. دولت آبادی پیش از این بابت چاپ نسخه جعلی رمانش اعتراض کرده بود که راه به جایی نبرد و همچنان نسخه جعلی رمان «زاول کلنل» در بساط کتابفروشی ها قرار دارد. این در حالی است که نسخه های افست و قاچاقا کتاب های هوشنگ گلشیری و احمد محمود و ابراهیم گلستان و هرمز شهدادی و بهرام صادقی و صادق چوبک و صادق هدایت و بزرگ علوی نیز در بساط کتاب فروش ها قرار دارد و قاچاقچیان کتاب با خیال راحت به کار خودشان ادامه می دهند. دولت آبادی در واکنش به انتشار نسخه صوتی رمان «زاول کلنل» به ایسنا گفته است: « در حالی‌که اعلام کرده‌ام کتاب چاپ‌شده جعلی است، کسانی که این کارها را می‌کنند، مجرمِ مضاعف هستند و از اسم من و کتاب سوءاستفاده می‌کنند. همه چیز به صورت وقیحانه‌ای دارد انجام می‌گیرد و این مایه شرم است. کسانی که این کار را می‌کنند، پیش‌کرده‌ اجانب هستند. مسئولان نباید چشم‌شان را روی "جنایت‌های ادبی" ببندند. کسانی که حقوق میلیاردی می‌گیرند، باید حقوق خلاقیت، ادبیات و فرهنگ را بشناسند و آن را به‌جا بیاورند.» . @goftgoftam 🔶

☝️☝️
گزینش اخبار و غلبه تحلیل در منابع دوره های بعدی
نکته دوم، یعنی ب، مربوط به تأثیر جنبه های بیرونی، بر آثار است. غلبه افکار و اندیشه های خاص در این دوره های تاریخی منوط به شناخت طرز تفکر رایج میان مردم و عالمان است. برای مثال در دوره های ایلخانی ـ تیموری، به تدریج رنگ تصوف بر فرهنگ جامعه غلبه می کند. این رنگ، پیامدهایی در عرصه نگاه به تاریخ، تحلیل آن دارد. اثری مانند روضه الشهداء کاملا زیر سیطره تفکر عرفانی است. این البته جدا از رنگ ادبی اثر یاد شده است که خود بحث دیگری است و تسلط آن هم، منبع را از «علمی بودن» دور می کند.
در دوره های نخست، برای مثال در قرون نخستین اسلامی، چیزی به نام تحلیل تاریخی به صورت مستقل مورد نظر نیست، و گزارش اصل حادثه محور اصلی است. در این متن ها، جز در مواردی اندک، اغلب نمی توان گرایش راوی رابدست آورد، چرا که گویی هدف ثبت اصل حادثه بوده است. در این باره، بیش از همه مقایسه آن آثار با آثار ادوار بعد مهم هستند.
یک مسأله مهم در تفاوت میان دوره اول (سه قرن نخست اسلامی) با ادوار بعدی این است که تسلط نگرش ها در ادوار بعدی، رو به تزاید است، در حالی که در نسل اول، تقریبا کمتر است. می دانیم که در هر دوره، نقلهای مربوط به یک رویداد تاریخی، بسته به اهمیت آن برای نسل حاضر که شنونده و خواننده هستند، تفسیر خاص خود را دارد. بدون شک این امر روی نگارش اثر می گذارد، به طور کلی می توان گفت که هرچه به ادوار جدیدتری وارد شویم، فشار این تحلیل ها و تفسیرها بیشتر می شود. در مراحل بعدی، رکن «گزینش» از میان نقلهای قدیمی و در واقع غربالگری در آنها اتفاقی است که می افتد تا تحلیل یعنی تسلط نگرش های نویسنده بر آن رویداد راحت تر انجام شود. طبعا گزینش، یعنی استفاده از برخی از نقلهای مربوط به آن رویداد، ما را با محدودیت های بیشتری در منابع متأخر روبرو می کند. به عبارت دیگر، دوره نخست نگارش، اغلب از شمار بیشتری نقل برخودار بوده و هنوز بار تحلیلی زیادی بر آن سوار نشده است، در حالی که در دوره های بعدی، گزینش بیشتری صورت گرفته، و تحلیل ها افزایش می یابد. این تحلیل ها، بخشی در امتداد همان غلبه نگرش های خاص مانند آنچه در باره تصوف گفته شد، و البته می تواند ایدئولوژی های دیگر هم باشد، خواهد بود.
در زمان صفوی، مفهوم انقلاب بر ضد دولت صفوی، نامفهوم بوده و اصلا مورد توجه کسی نبود. طبیعی است که از عاشورا نظریه انقلابی استخراج نمی شود. در حالی که در دوره نزدیک به انقلاب، مسأله کاملا به عکس است. برای مثال تحلیلی که در آثار شریعتی یا صالحی نجف آبادی در باره عاشورا هست، دقیقا برای ایجاد انقلاب است. در دوره های اول تاریخی، اغلب این نوع تحمیل های فکری و ایدئولوژیک، نمودی ندارد. نهایت چیزی که هست، تأثیر نگره های مذهبی مانند نفوذ نوعی گرایش شیعی عراقی یا عثمانی است.
تحلیل های رایج در دوره های بعد، اغلب با نوعی گزینش از آن رویدادهای نقل شده در منابع اولیه، با تفسیرها و دیدگاه های رایج زمانه صورت می گیرد. به همین دلیل است که این کتابها، برای دوره ای خاص نوشته می شوند و عمرشان هم با پایان یافتن ارزش آن تحلیل ها به پایان می رسد و از محدوده عمومی خارج شده و موزه ای می شوند، در حالی که عمر منابع اولیه، هیچ گاه به پایان نمی رسد.
اغلب در باره این گزینش از میان گذشته، این نکته گفته می شود که آثار اولیه پر از تحریف هستند و ما باید روایات درست را بیاوریم! آنگاه برای انتخاب روایت درست، با استفاده از نگره حاکم بر اندیشه خود، دست به انتخاب می زنند و باقی اخبار مربوطه را تحریف شده عنوان می کنند. برخی هم به عکس آنها عمل می کنند.👇👇
@jafarian1964

🎙دکتر داود فیرحی/۲:
سیدالشهدا در خطبه ای که در مکه قبل از سفر به کربلا یا سال قبل بیان می کند، تفسیر و تصویر دقیقی از جامعه نشان می دهد.

🔺در این خطبه که در منا بیان شده است، می فرماید:
شما ای نخبگان دینی و اجتماعی کاری کردید که هیبت جامعه شکسته شد و بازی را باختید. همه چیز در اختیار حکومت قرار گرفته و دین را طوری که می خواهد ارائه می دهد.
اعتبارتان را از دست ندادید جز به خاطر اختلافتان در حق و سنت پیامبر که موجب گم شدن سیره و راه درست شد.

🔺در هرکشوری چهار وضعیت ممکن است بوجود بیاید:
۱. جامعه قوی و دولت قوی، که هر کدام کار خود را می کند مثل دولتهای اروپایی.
۲. جامعه ضعیف و دولت ضعیف، نه جامعه می تواند دولت را تغییر دهد و نه دولت جامعه را مثل یمن.
۳. جامعه قوی و دولت ضعیف، که جامعه، دولت را سرنگون می کند.
۴. دولت قوی و جامعه ضعیف که دولت همه فضای فرهنگی، دینی آزادی و حرکتهای اجتماعی را تصرف می کند، دولت هم قانونگذار است و هم مفسر و جامعه را لاغر می کند و به اصطلاح خون جامعه را می مکد.

🔸 در این شرایط مردم چاره ای جز چاپلوسی دولت ندارند تا باقی بمانند.
نخبگان جامعه در چنین شرایطی رو به سوءاستفاده می روند.
نخبگان و علمای دین شرایط دین را تحریف می کنند تا با سلیقه حکومت تطبیق پیدا کند.

🔹حضرت می فرماید:
جامعه توانش را از دست داد و تبدیل به مستضعفانی شد که در برابر اربابان مطیعند و بخاطر نان شب، کمر خم کردند.

🔺🔺مستضعف یعنی کسی که توسط قدرت و حکومت ضعیف شده و جامعه را لاغر و ضعیف کردند تا در حکمرانی هر تقلبی که بخواهند بکنند و حقایق را وارونه کنند و هر خط و سیاستی که می خواهند می گذارند. هرکس شرورتر و زورگوتر استوارتر. به هر شهری بروی، منبرهایی وجود دارد که با صدای بلند استبداد را توجیه می کنند.
دین در واقع وسیله حکومت شده و بی اعتمادی مردم به نخبگان دینی به دین سرایت می کند و اعتقاد مردم به خدا از دست می رود.

🔺 در متن مدینه هم که بعنوان وصیت نامه امام است شرایط مدینه هم تشریح شده است.
چون راه خروج بر امام بسته شده است، ایشان ناگهانی و بصورت پوششی از مدینه و مکه خارج می شود و می فرمایید من بی دلیل یا از سر خوشی خروج نکردم بلکه می خواهم به سیره جدم باز گردم.

🔹 می فرماید من در این مسیر نظرم را خواهم گفت هرکس خواست بپذیرد هرکس خواست رد کند و من صبر می کنم تا تقدیر الهی رخ دهد.

🔹در ابتدای حکومت امیرمومنان هم شعار اصلی بازگشت به سیره پیامبر است اما انقدر سیره تغییر کرده که کسی نمی داند سیره پیامبر چیست.

🔹این به اصطلاح تغییر دی ان ای جامعه است
این یک حرکت چریکی نیست بلکه یک حرکت گفتمانی و روشنگرانه است.

🔺در کوفه نیز شاهد متنی هستیم.
کوفیان به دلیل ترس از شام به امام حسین تمایل داشتند اما جرات میدانداری را نداشتند به همین دلیل فرزدق به امام می گوید: قلوب کوفیان با توست اما شمشیرهایشان با امویان است.

🔹این تناقض کامل درون مردم، نتیجه عملکرد انحرافی حکومت است و سیدالشهدا می فرماید:
درست است و مردم بنده اموالشان هستند و اگر تناقضی بین دنیا و دین باشد، بسوی دین نمی آیند.

این "دکتر عباس شیبانی" که اکنون هم خواهان تحقیق و تفحص درباره شهرداری تهران شده، آدم خیلی عجیبی است.
قدرش واقعاً ناشناخته مانده.

زمانی، اسناد و جزوه های قبل از انقلاب را که انقلابیون برای عفو بین‌الملل می فرستادند میخواندم. در بسیاری از صفحات، مثال آنها برای بیان شکنجه‌های ساواک، بر روی "دانشجوی پزشکی عباس شیبانی" بود.

از اول انقلاب عضو شورای انقلاب و در رده های بالا بوده است.
چهار دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی و سه دوره نمایندگی مردم در شورای شهر تهران را دارد.
اما گردی از دنیا روی زندگی اش ننشسته.

تمام حقوق نمایندگی اش را آمبولانس خرید و به بیمارستانها اهداء کرد. 🚑

از این عجیبتر، مرحوم ابوی ما که در دوره های دوم و چهارم همکار ایشان در مجلس بود می گفت: حتی غذای مجلس را هم نمی خورد و ناهار خود را در ظرفها که دانش آموزان به مدرسه غذا می برند، با خود می آورد. 😳😳

ابوی می گفت: بارانی کهنه ای دارد. به او گفتم: دکتر این مال چه سالی است؟ پاسخ داد: زمان عروسی ام خریدم!! 🤐

چقدر خوب می شد اگر در این وانفسای مفاسد مالی و اداری، "دکتر شیبانی" ها، "حاج آقا سید محمود دعایی" ها (که او نیز با چندین دوره نمایندگی مجلس، حقوق نگرفت و الآن هم با وجود ریاست بر مؤسسه اطلاعات، حقوقی از این روزنامه نمی گیرد) و امثال آنان هم به مردم معرفی می شدند.

⚡️بانک‌ها رباخوار هستند دولت درب بانک ها را ببندد

✔️آیت الله مسعودی خمینی عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در گفتگو با شفقنا🔻

🔹من شخصاً نظرم این است که آنچه بر سر ما و اقتصاد ما آمده از بانک هاست، بانک ها ربا می گیرند و ربا می دهند و می خورند و مال حرام را در جامعه ما پخش می کنند. بانک در جهان برای حفظ منافع ملت تأسیس شده یعنی اگر کسی پولی دارد و می خواهد بانک از این پول نگهداری کند، به افرادی که کارمند بانک هستند، پول می دهد تا پول هاشان را حفظ کنند، اما در کدام شرع و قانون آمده پولی در بانک گذاشته و سود آن گرفته شود!

🔹من فکر می کنم که یکی از کارهای بسیار بزرگ دولت این است که درهای کلیه بانک ها را ببندد به جزء چند بانکی که می توانند کار کنند و آنها هم ربا را کنار بگذارند و به مردم شفاف بگویند که ما این مقدار سرمایه داریم و این مقدار صرف کارگرها و کارهایی که در بانک هست، می کنیم. اما متأسفانه بانک های ما از اول تا آخر ربا می دهند و ربا می خورند و مردم را با ربا آشنا کردند و این از بزرگترین مشکلاتی است که در دنیا داریم و امیدواریم خداوند به ما رحم کند چرا که با این عملکرد و رویه ایی که در پیش گرفتیم، در حال جنگ با خدا هستیم.

yon.ir/nNcxq
@namehayehawzavi

🔸اسوه تقوا و احتیاط

🔹از خصوصيات آیة الله سید زین العابدین ابرقوئی احتياطات فوق العاده و تقواي ايشان در تمام حرکات، از لباس و خوراک و رفت و آمدها بود.

🔸ايشان از بعضي خيابان ها عبور نمي کردند و مي گفتند: اينجا خانه هاي مردم بوده و خراب شده و تصرف عدواني شده است.

🔹در لباس پوشيدن حتی يک دکمه که از خارج مملکت بود استفاده نمي کردند.

🔸بعضي مهمانی های متعارف را نمی رفتند و هديه ها را نمی پذيرفتند و می گفتند: اين ها را مردها از نظر اين که مرسوم است و چاره ای نيست و تحميل از طرف زن هاي خودشان است انجام می دهند، لذا استفاده از آن ها حرام است.

🔹والده رحمة الله عليها می گفتند: در مراسم ازدواج يکي از فرزندان، از طرف آن ها پارچه اي به عنوان هديه طبق مرسوم براي ايشان داده بودند، ولی ايشان قبول نکرده و می گويند: اين کار ها را زن ها به گردن مردان مي گذارند و با رضايت انجام نمی شود و آن پارچه را مسترد کنيد.

🔸از غذای بازار مثل کباب و بريان نمی خوردند و می گفتند: شايد عابری بوي آن غذا به مشامش خورده و دلش بخواهد اما توانايی خريد آن را ندارد و شايسته نيست من بخورم.

🔹در موقع خريد چيزي از مغازه از قبيل گوشت، فروشنده در اثر علاقه خاصي که داشت سعی مي کرد بهترين گوشت را تحويل دهد و ايشان می گفتند: همانطور که با آن مشتري غريبه عمل مي کني بايد با من رفتار نمايی.

مقدمه کتاب ولایة المتقین سید زین العابدین طباطبائی.

@bazmeghodsian