قصیده
بیدل در قصیده 160بیتی خود که در اینجا ابیاتی چند از آن میآید، به القاب آن حضرت(ع) مانند: شیر یزدان(اسدالله)، صفدر، شاه مردان وموضوعاتی چون: شجاعت و رشادتها، سعه صدر ایشان در پاسخ دادن به سؤالات مختلف مردم عامی، ارتباط عمیق ایشان با خالق بیهمتا، بتشکنی ایشان در جریان فتح مکه، شکافته شدن سر مبارک امام علی(ع) در محراب عبادت، و حدیث مشهور: «أَنا مدینه العلمِ و علیُّ بابُها» و خصایص بارز اخلاقی ایشان چون جود و کرم و احسان ایشان توجه میکند و اشارهای غیرمستقیم هم به ولادت ایشان در خانۀ خدا دارد.
به این شوری که در سر دارم از سودای پنهانش
سر مویی اگر بالم، جهان دَرَّد گریبانش...
در این مرتع، شکــار مکرِ روباهان شد آن غافل
که آگاهی ندادند از کنام شیر یزدانش
کدامین شیر یزدان؟! مرتضی آن صفدر غالب
که می خوانند مردان حقیقت، شاه مردانش
Salis110.ir
https://telegram.me/lettershia