الحجة

در معذرت خنده بیجا که شبی در محفلی کرده

ابیاتی است در عذر خواهی شاعر از خنده بی جایی که در وقت خواندن شعری از مخاطب این اشعار می شنیده و او تصور کرده که او را تحقیر کرده است. شاعر ما پیشاپیش و قبل از آن که او گلایه کند، این اشعار را سروده است:
ایا فرشته خصالا عزیز جان و دلا / شنیده ام که شب دی به مجمع اخیار
ز خنده ای که مرا رفت بی خبر بر لب / به وقت خواندن شعر از دو لعل گوهر بار
بخاطرت که بود همچو برگ گل نازک / گران نمود چو بر لوح جبهه جبین نفشار
بدان خدای که جانم بدست قدرت اوست / که هیچ بد بخیالم نبوده زان کردار
بغیر از آن که کلام تراست نشأه می / دماغ مستمعان می شود از آن سرشار
بود چو نغمه بلبل غزالسرایی تو / که دل چو غنچه گل بشکفد ازو ناچار
خدا نکرده من و بددلی خصوص بتو / اگر خلاف بگویم خدا زمن بیزار
@jafarian1964

@litera9
ژوزه مائورو ده واسکونسلوس در ۲۶ فوریه سال ۱۹۲۰ در بانگو از توابع ریودوژانیرو برزیل به دنیا آمد. واسکونسلوس سبک خاصی در نویسندگی داشت او ابتدا زمینه وقوع داستان را انتخاب می‌کرد و تمامی جزئیات آن را با بررسی‌های عمیق کشف می‌کرد. سپس تمامی وقایع داستان و حتی گفتگوها را تخیل می‌کرد و دست آخر هنگامی نوشتن را آغاز می‌کرد که داستان به تمامی در خیالش شکل گرفته باشد: «... فقط زمانی نوشتن را آغاز می‌کنم که احساس کنم رمان از تمام منفذهای بدنم به خارج می‌تراود. پس از آن بی وقفه می‌نویسم».
در این کتاب:
زه اوروکو" مردی است که سال‌ها قبل در جوانی به محدوده‌ی پدرا آمده، می‌گفتند از شهر آمده است. او همیشه غمگین و در حرکت بود. او در قسمت‌های مختلف رودخانه زندگی کرده بود، ولی سرانجام این منطقه را پسندیده و برای همیشه در آن ماندگار شده بود. هرسال پولی برایش به لئوپولدینا فرستاده می‌شد و او به وسیله‌ی آن زندگی خود را می‌گذراند. زه با زنی بومی ازدواج کرد ولی حاصل این ازدواج فرزندی مرده بود. زه او را ترک کرد و قایقی به نام "روزینیا" را از یک سرخپوست خریداری کرد. از آن پس تمام دنیای زه را قایق پر می‌کرد. او با قایق حرف می‌زد و قایق به سوالات او پاسخ می‌داد. قایق همه‌چیز را می‌دانست و به زه منتقل می‌کرد. ولی حالا پس از چند سال دکتری به منطقه آمده بود و به دنبال زه می‌گشت. آمدن او ماجراهای جدیدی را به همراه داشت...

@litera9

غلامرضا رشید یاسِمی، در ۲۹ آبان ۱۲۷۵ خورشیدی در شهرگهواره در شهرستان دالاهو در استان کرمانشاه زاده شد. پدر او محمدولی‌خان گورانی شاعر، نقاش و خوشنویس بود. محمد ولی خان پدر «رشید» فردی با سواد، خوش خط و در لباس جنگ و سواری، ادب دوست و شاعر پیشه بود که خوب هم نقاشی می‌کرد و غزل نیکو می‌گفته و تخلص نصرت داشته. او به «تشويق و ياری نظام وفا» به شعر و شاعری پرداخت و پس از پايان تحصيلات، نخست در وزارت فرهنگ و بعد در وزارت دارايی و... اشتغال ورزيد؛ و سپس «جَرگهٔ دانشوری» را تأسيس کرد که بعد به همّت مَلِک الشُّعَرای بهار، مبدّل به”انجمن دانشکده» شد. ياسمی، در اين انجمن، با استادان برجسته‌ای چون بهار و سعيد نفيسی، عباس اقبال همکاری کرد... . مقالات و اشعار ياسمی در مجلّاتی چون نوبهار، آينده، ارمغان و فرهنگستان و... منتشر می‌شد. وی به زبان عربی، فرانسه و انگليسی تسلط داشت. همچنين زبان پهلوی را از هِرتسفِلد فرا گرفت؛ و با سرمايهٔ دانشی که اندوخته بود آثار ارزنده‌ای در حوزه‌های تاريخ و ادبيات فارسی پديد آورد. در گفتار فردوسی جنبه‌های مختلف از رزم و بزم و تاریخ و افسانه و تحقیقات لغوی و جغرافیایی و معرفت الروحی می‌توان یافت که هر یک سزاوار صرف وقت و جمع‌آوری و طبع جداگانه است. زنده‌یاد غلامرضا رشیدیاسمی در این کتاب نصایح شاهنامه را در حدود 1600 شعر جمع‌آوری کرده است. همچنین در ابتدای کتاب شرح حال فردوسی به اختصار آورده شده است.

@litera9

قاسم افغان درسال ۱۳۰۳ هجری شمسی (۱۸۸۱ میلادی) بدنیا آمد. پدر او استاد ستارجو یکی از موسیقی دانان ایالت کشمیر بود.استاد ستارجو نوازنده دربار امیر عبدالرحمن بود. استاد قاسم افغان درسیزده سالگی به هنر موسیقی روی آورد وازهمین سن در دربار عبدالرحمن خان راه یافت. او به امر امیر غزلی را از کتاب حافظ شیرازی تنظیم و در دربار خواند واین اولین آهنگ او در دربار بود که مورد تشویق قرارگرفت. نزدیکی با سرودپردازان همروزگار مانند مولانا خال محمد خسته، استاد عبدالحق بیتاب، ملک الشعرا قاری عبدالله و ... گوشه روشنتری از برنامه های جاری زندگی استاد قاسم بود. او سرانجام در سال ۱۳۵۲ در کابل وفات یافت وجنازه اش در مقبره شهدای صالحین به خاک سپرده شد.

@litera9
روبرت شومان (زاده ی ۸ ژوئن ۱۸۱۰ – مرگ ۲۹ ژوئیهٔ ۱۸۵۶) آهنگساز آلمانی دورهٔ رمانتیک در نیمهٔ نخست سدهٔ نوزدهم است.
روبرت شومان در شهر تسویکاو، ایالت زاکسن، آلمان به دنیا آمد. وی فرزند پنجم و آخرین فرزند خانواده بود. شومان آهنگسازی را پیش از ۷سالگی شروع کرد، ولی دوران بچگی او به اندازهٔ موسیقی، صرف ادبیات هم شد؛ زیرا پدرش، آگوست شومان، ناشر، رمان‌نویس، و کتاب‌فروش بود. روبرت علاقه‌مندی به ادبیات را از او به ارث برده بود. در سال ۱۸۲۸، برای آموختن حقوق به دانشگاه لایپزیگ رفت. او موسیقی را در ۲۰ سالگی آغاز کرد و برای آنکه نوازنده‌ای چیره‌دست شود، به تنهایی روی پیانو کار می‌کرد و برای تقویت انگشت چهارم دست راستش دستگاهی ابداع کرد که همین دستگاه باعث فلج شدن انگشتش شد. مدتی بعد، با کلارا ویک (که دختر استادش بود) ازدواج کرد. شومان در جوانی به نقد آثار موسیقی پرداخت و از ۱۸۳۴ تا ۱۰ سال، به انتشارِ مجله‌ای جدید ویژهٔ موسیقی پرداخت. در همین مجله بود که او دقت و توجه مردم را به آثار شوپن و برامس را جلب کرد. شومان از سال ۱۸۴۰ به آهنگ‌سازی مشغول شد و در ۱۸۴۳ به استادیِ هنرستان موسیقی (کنسرواتوار) لایپزیگ انتخاب شد. از سال ۱۸۵۳ به بعد، شومان سلامتی خود را از دست داد و اغلب بیمار بود و در اواخر عمر به بیماری روانی مبتلا شد و در بیمارستان روانی بستری بود تا آنکه بحمدالله در سال ۱۸۵۶ درگذشت.
فرهنگ ادبی شومان، حساسیت خارق‌العاده‌اش، و به‌نوعی بیماری‌اش، از او یک آهنگ‌ساز نمونه ساخت. اغلب، اندیشه‌های گوناگون را چون در یک بدیهه‌سرایی کنارِ هم می‌گذاشت، تمایلی به واریاسیون در آثارش دیده می‌شود. چندان به تنظیم برای ارکستر نپرداخته‌است. بدیهه‌نوازی با پیانو محرک اصلی الهام او بود، و این نکته حتی در ساخته‌های سمفونیک و موسیقی مجلسی او نیز به چشم می‌خورد.

@litera9
برلين، جنگ ۱۹۴۵ ميلادی بهترین آثار ادبیات جنگ انگلیسی زبان پس از جنگ جهانی اول پدید آمد. شاید درخشان‌ترین نامی که در این حوزه بی‌درنگ به چشم می‌آید، همینگوی باشد. همینگوی که تجربه‌ی حضور در جنگ جهانی اول، جنگ داخلی اسپانیا و جنگ جهانی دوم را نیز داشت، آثار متعددی با مضمون جنگ نوشت. کرنلیوس راین از جمله افرادی بود که در آثار با موضوعات جنگ بخوبی درخشید. او در اين رمان واقعه‌ی تاریخی حمله به نورماندی را روایت می‌کند.

چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
چو گیرد او به کنارم چه خوش بود به خدا

چو شیر پنجه نهد بر شکسته آهوی خویش
که ای عزیز شکارم چه خوش بود به خدا

گریزپای رهش را کشان کشان ببرند
بر آسمان چهارم چه خوش بود به خدا

بدان دو نرگس مستش عظیم مخمورم
چو بشکنند خمارم چه خوش بود به خدا

چو جان زار بلادیده با خدا گوید
که جز تو هیچ ندارم چه خوش بود به خدا

جوابش آید از آن سو که من تو را پس از این
به هیچ کس نگذارم چه خوش بود به خدا

شب وصال بیاید شبم چو روز شود
که روز و شب نشمارم چه خوش بود به خدا

چو گل شکفته شوم در وصال گلرخ خویش
رسد نسیم بهارم چه خوش بود به خدا

بیابم آن شکرستان بی‌نهایت را
که برد صبر و قرارم چه خوش بود به خدا

امانتی که به نه چرخ در نمی‌گنجد
به مستحق بسپارم چه خوش بود به خدا

خراب و مست شوم در کمال بی‌خویشی
نه بدروم نه بکارم چه خوش بود به خدا

به گفت هیچ نیایم چو پر بود دهنم
سر حدیث نخارم چه خوش بود به خدا

@safinehyetabriz

چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
چو گیرد او به کنارم چه خوش بود به خدا

چو شیر پنجه نهد بر شکسته آهوی خویش
که ای عزیز شکارم چه خوش بود به خدا

گریزپای رهش را کشان کشان ببرند
بر آسمان چهارم چه خوش بود به خدا

بدان دو نرگس مستش عظیم مخمورم
چو بشکنند خمارم چه خوش بود به خدا

چو جان زار بلادیده با خدا گوید
که جز تو هیچ ندارم چه خوش بود به خدا

جوابش آید از آن سو که من تو را پس از این
به هیچ کس نگذارم چه خوش بود به خدا

شب وصال بیاید شبم چو روز شود
که روز و شب نشمارم چه خوش بود به خدا

چو گل شکفته شوم در وصال گلرخ خویش
رسد نسیم بهارم چه خوش بود به خدا

بیابم آن شکرستان بی‌نهایت را
که برد صبر و قرارم چه خوش بود به خدا

امانتی که به نه چرخ در نمی‌گنجد
به مستحق بسپارم چه خوش بود به خدا

خراب و مست شوم در کمال بی‌خویشی
نه بدروم نه بکارم چه خوش بود به خدا

به گفت هیچ نیایم چو پر بود دهنم
سر حدیث نخارم چه خوش بود به خدا

@safinehyetabriz

بله، نامبرده با تشکیل حکومت صفویه از ترس مطالبی که درباره ایشان نوشته بود ، به بخارا و دربار شیبانی‌خان گریخت و همواره هم او و هم سلطان عثمانی را به حمله به قلمرو صفویه تشویق می‌کرد. پس از قتل شیبانی خان در نبرد محمود آباد مرو، به اردوی عبیدالله خان شیبانی پیوست و دشمنی با صفویه را ادامه داد.

عبدالحسین تیمورتاش از سیاستمداران زمان قاجار و پهلوی اول بود . او نقش اصلی براندازی قاجار و به قدرت رساندن رضا شاه داشته است . نصرت فیروز و علی اکبر داور و تیمورتاش از عوامل اصلی روی کار آمدن رضا شاه بودند . همچنین با همکاری تدین و علی اکبرخان داور و نصرت فیروز دادگستری نوین را در ایران پایه گذاری کرد . علاوه بر آن نقش اصلی در احداث راه آهن سراسری و قرارداد احداث آن داشت . عبدالحسین تیمورتاش بدستور رضاشاه در زندان به قتل رسید . قاتل او پزشک احمدی بود که پس از خروج رضاشاه از ایران به سمت عراق فرار کرد اما تنهادختر تیمورتاش بنام ایراندخت تیمورتاش بصورت ناشناس به عراق رفته او را دستگیر و برای محاکمه به تهران فرستاد . محاکمه تعداد زیادی از عوامل رضاشاه توسط ایراندخت تیمورتاش انجام گرفت . هر سه شخصیت اصلی که در به قدرت رسیدن رضا شاه نقش کلیدی داشتند بدستور رضا شاه به قتل رسیدند .

کورش، پسر کمبوجیه و ماندانا، دختر آستیاگ، پادشاه ماد، در دلاوری و هوشمندی و دیگر فضایل سرآمد مردم روزگار خود بود. زیرا که پدرش او را به شیوه شاهان پرورد و او را تشنه دستیابی به والاترین دستاوردها بار آورده بود. و روشن بود که کارهای بزرگی را در دست خواهد گرفت، زیرا که برتری‌اش را ورای سالهای خود آشکار کرده بود... همه به ما گویند که کورش نه تنها در جنگ دلیر بود، بلکه با زیردستانش با ملاحظه و مهربانی رفتار می‌کرد و به این سبب ایرانیان او را "پدر" خواندند.


@dafaaen

کورش، پسر کمبوجیه و ماندانا، دختر آستیاگ، پادشاه ماد، در دلاوری و هوشمندی و دیگر فضایل سرآمد مردم روزگار خود بود. زیرا که پدرش او را به شیوه شاهان پرورد و او را تشنه دستیابی به والاترین دستاوردها بار آورده بود. و روشن بود که کارهای بزرگی را در دست خواهد گرفت، زیرا که برتری‌اش را ورای سالهای خود آشکار کرده بود... همه به ما گویند که کورش نه تنها در جنگ دلیر بود، بلکه با زیردستانش با ملاحظه و مهربانی رفتار می‌کرد و به این سبب ایرانیان او را "پدر" خواندند.


@dafaaen

آن یار کز او خانه ما جای پری بود
سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود

دل گفت فروکش کنم این شهر به بویش
بیچاره ندانست که یارش سفری بود

تنها نه ز راز دل من پرده برافتاد
تا بود فلک شیوه او پرده دری بود

منظور خردمند من آن ماه که او را
با حسن ادب شیوه صاحب نظری بود

از چنگ منش اختر بدمهر به در برد
آری چه کنم دولت دور قمری بود

عذری بنه ای دل که تو درویشی و او را
در مملکت حُسن سرِ تاجوری بود

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود

خوش بود لب آب و گل و سبزه و نسرین
افسوس که آن گنج روان رهگذری بود

خود را بکش ای بلبل از این رشک که گل را
با باد صبا وقت سحر جلوه گری بود

هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ
از یمن دعای شب و ورد سحری بود

@bazmeghodsian