مكتبة المجلسي ودارالتراث

بی گمان الرحمن با دیگر اسمای حسنای الهی متفاوت است و پس از اسم جلاله الله، اسم علم برای خداوند است و اعراب پیش از اسلام این نام را میشناختند و گفته انان که در آیه 60 سوره فرقان نقل شده: و ما الرحمن؟! پرسشی حقیقی نیست؛ بلکه از سر استکبار و عناد است؛ با این همه این نام علم از معنای وصفی خویش جدا نشده، یعنی معنای وصفی در آن ملحوظ است. و در برخی از موارد معنای وصفی غلبه پیدا میکند مانند حدیثی که میفرماید: رحمان الدنیا... به هر روی در ترجمه بسم الله... ترجیح با آن است که معنای وصفی ملحوظ در الرحمن را در نظر گرفت... از بزرگواران سپاسگزارم و دونکته دیگر در ترجمه سوره حمد را در معرض نقد قرار می دهم:
حمد، سپاس نیست؛ بلکه ستایش و سپاس است و بر این اساس در ترجمه آن هر دو واژه باید بیاید.
و واژه راست در ترجمه مستقیم دو اشکال دارد نخست آنکه راست در فارسی مشترک لفظی بین سه معناست و ابهام دارد؛راست در برابر کج، راست در برابر دروغ و راست در برابر چپ. و دوم آنکه راست همه معنای مستقیم را نمی رساند؛ در مستقیم معنای استواری و استقامت نیز هست، براین اساس ترجمه مستقیم به "راست و استوار"را پیشنهاد میکنم تاهم معنای مستقیم بهتر انتقال داده شود هم از راست رفع ابهام شود....
با این همه پذیرفته ام که ترجمه، به ویژه درباره قرآن، روندی پایان ناپذیر و همواره قابل اصلاح و تکمیل است

این که حسین فریاد می زند پس از این که همه عزیزانش را در خون می بیند و جز دشمن و کینه توز و غارتگر در برابرش نمی بیند فریاد می زند که
آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟هل من ناصر ینصُرُني؟ مگر نمی داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟
این سوال، سوال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست.
و این سوال انتظار حسین را از عاشقان بیان می کند، و دعوت شهادت او را به همه کسانی که برای شهیدان حرمت و عظمت قائلند اعلام می نماید.
اما این دعوت را، این انتظار یاری از او را، این پیام حسین را که
"پیرو می خواهد و در هر عصری و هر نسلی پیرو می طلبد"
ما خاموش کردیم، به این عنوان که به مردم گفتیم که حسین اشک می خواهد، ضجه می خواهد و دگر هیچ، پیام دیگری ندارد. مرده است و عزادار می خواهد، نه شاهد شهید حاضر در همه جا و همه وقت و پیرو.

📚حسین وارث آدم
👤 دکتر علی شریعتی

این ماجرا را من سالها پیش در یکی از آثار مرحوم مطهری خوانده ام که ایشان مستقیم و به عنوان شاهد آن را نقل می کند

اگر صرف ادعای مقام غصب مقام است پس عجل و سامری این امت نیز تمامی مقامات امیر المؤمنين را غصب کرده اند.
و اگر غصب در مقام واقع است نه ادعا که فرعون هم مقام خدا را غصب نکرده

برای مثال اگر ما محدوده خلافت را درست و در حد محدوده رسالت معنا کنیم دیگر کسی نمی تواند ادعای خلافت کند و دیگران هم به ادعای او می خندند.
محدوده رسالت رسول الله بعنوان خاتم المرسلین چیست؟ حداقل تمام انسانها و اجنه.
مگر این مطلب در قرآن نیامده است؟ پس کسی میتواند خلافت این رسول را بر عهده بگیرد که از نظر علمی پاسخگوی تمام جن و انس باشد و از طرفی چون پس از پیامبر نیز، شب قدر و نزول ملائک و آوردن امور ادامه دارد، پس خلیفه او باید توان انجام این کار را داشته باشد.
برای همین است که امام صادق علیه السلام فرمود: با مخالفان ما به سوره قدر محاجه کنید.
حال سؤال بنده این است که در این ۲۵ سال خانه نشینی حضرت، ملائک در شب قدر خدمت چه کسی میرسیدند؟ و اجنه سؤالات خود را از که می پرسیدند؟
برای همین عرض میکنم: خلافت و ولایت و امامت غصب شدنی نیست و آن افرادی که حضرت را کنار گذاشتند خود را از مدینه العلم محروم کردند.

با سلام دوباره.
ما باید از منظر بالاتری به امامت و خلافت و ولایت بنگریم. از این منظر که والله غالب علی امره. خداوند که در کار خود شکست نخورده پس ماجرا چیست؟
ماجرا این است که مردم در غدیر خم با دل خود با حضرت بیعت نکردند و خداوند و رسولش این را میدانند. لذا خداوند فرمود: والله یعصمک من الناس چون میدانست در دل آنها نسبت به علی چه میگذرد. پیامبر نیز فرمود که یا علی در دل اینها کینه ای نسبت به تو وجود دارد که پس از من آشکار خواهد شد. و امیر المؤمنين نیز فرمود: پیامبر به من سفارش کرده که امت پس از او با من غدر خواهند کرد. شما نیز میبینید که قبل از بیعت با ابوبکر، حضرت سه شب دست زن و فرزندان خود را گرفت و در خانه صحابه رفت ولی جز ۴ نفر کسی حاضر به یاری امام نشد.
پس خدا و رسول و اهل بیت میدانستند که در دل مردم چیست. در نتیجه خداوند آن جامعه را از ولایت امیر المومنین محروم کرد و چون ولایت ساقی کوثر را نپدیرفتند، کوثر نیز باید از آن جامعه برود ولذا خداوند حضرت زهرا را از آن جامعه گرفت. و چون قرآن هم از اهل بیت جدا نمیشود، حقیقت قرآن نباید در اختیار آن جامعه قرار گیرد لذا امیر المؤمنين درب علوم را بروی مردم بستند.
وقتی شما از این منظر نگاه کنید، والله غالب علی امره را میبینید.
در تمام آن ایام نیز که امام خانه نشین بود، مشغول خلافت الهی خود بود و کل امور آسمانها و زمین را از جانب خدا رقم میزد. و وظیفه ملائک را تعیین میکرد.
آن جامعه نیز با ولایت غیر او سقوط کرد و ارزشها یکی پس از دیگری از بین رفت و امام پس از مرگ عثمان، جامعه را به دوران جاهلی تشبیه کرد چون از قرآن و اهل بیت محروم شدند.
عزیز من در آن ۲۵ سال، امیر المومنین کل عالم را اداره میکرد و هیچ چیز از دست او خارج نشد. و کسانی که کینه او را داشتند، به سزای خود رسیدند.
والسلام.

چون رسول خدا فرمود: من کنت مولاه فعلی مولاه. در نتیجه: من لم یکن علی مولاه فلست بمولاه. تمام کسانی که ولایت پیامبر را پذیرفته بودند مانند سلمان و ابوذر و مقداد و عمار و...، تحت ولایت حضرت درآمدند و تا آخر از او جدا نشدند. کسانی هم که ولایت او را نپذیرفتند، طبق فرمایش رسول الله تحت ولایت او نبوده اند. پس چه چیزی غصب شد؟ آن مردم ولایت او را نپذیرفته بودند که حقش غصب شود.
در کل همه اینها نقشه الهی بود تا کسانی که اشربت قلوبهم العجل، از ولایت ایشان محروم شوند.

آنچه در ظاهر م مطابق فهم عرفی و عقلایی است این است که رسول الله ص، در روز غدیر علی ابن ابی طالب را امیرمؤمنان قرار داد. اما پس از وفات ایشان کس دیگری مقام امیری مؤمنان را غصب کرد و در آن جایگاه نشست و حتی همین لقب را هم به خلفا می گفتند. حالا اگر ولایت ده بطن دیگر هم دارد داشته باشد این منافاتی ندارد با اینکه بگوییم حق علی برای امارت و حکومت و زعامت جامعه اسلامی غصب شد.

این هم که فرمودید: ولایت جزء اصول دین است، بنده صحیح نمی‌دانم.
زیرا بحث اصول دین، ساخته متکلمین است.
بر اساس قرآن، دین فقط یک اصل دارد و آن هم ولایت است. و همه چیز تحت ولایت است. اگر به تعریفی که سایر ادیان و نیز فرق اسلامی از خدا و پیامبران و قیامت و ... دارند رجوع کنید میبینید که چقدر با حقیقت فاصله دارند.

خداوند پس از ۲۳ سال زحمت پیامبر و نزول تمام قرآن در روز غدیر فرمود: یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته.
دقت کنید خدا نفرمود: فما بلغت بعض رسالته، بلکه فرمود: رسالته.
یعنی تمام رسالت پیامبر، ابلاغ ولایت امیر المومنین است پس اصل دین همین است. و شما میبینید که موحدان و مومنان حقیقی که خدا را آنچنان که هست شناخته اند از اهل بیت بهره برده اند وگرنه دیگران خدا را به همه چیز تشبیه میکنند.

درد امروز ما این است که خود ما هم حضرت را نشناخته ایم. و ولایت و امامت او را که در حد همه چیز است بسیار محدود کرده ایم.
مگر درباره آیه: وکل شی احصیناه فی امام مبین. نفرمودند که منظور امامت حضرت است.
پس خود آن ماجرا هم تحت امامت و ولایت حضرت بوده و ایشان برنامه خدا را پیش برده است.

بنده وقتی از این منظر نگاه میکنم که خلیفه الله کیست، در همه آن امور دست خدا را میبینم که خود امیر المؤمنين ید الله است و صحنه گردانید میکند. بله در ظاهر غصب زعامت جامعه و فدک شد ولی در باطن، ولی خدا دقیقا بر اساس سفارش رسول الله ماجرا را پیش برد.
شما که این کلام امام را بارها شنیده اینکه فرمود: رسول خدا به من فرمود که با ناکثین و قاسطین و مارقین خواهی جنگید.
ایشان دقیقا مانند هارون رفتار کرد و همان سنت را در این امت به نمایش گذاشت.
من عرضم این است که امامت را در اوج مطرح کنیم تا لا یدانیه أحد را اثبات کنیم وگرنه محدود کردن آن مقوله عظیم به یک عده عرب ارزش ولایت را پایین میآورد.

جناب رفیعی
این روایات برای واکسینه کردن شیعیان و مردم در مقابل بزرگترین و خطرناک ترین گمراهی و هلاکت است. و اصرار بر نقل این ها در محیطهایی شیعی امری لازم و وواجب است، در غیر این صورت ماهیت و هویت ایمانی شیعیان از بین خواهد رفتن و این القاء نفس در هلاکت ابدی است ( لاتلقوا بایدیکم الی التهلکه).

این که شما فرزندانتان را طوری بار بیاورید که از میکروب ها و مواد سرطان زا متنفر باشند صحیح است یا او را بی تفاوت و سست عنصر تربیت کنید؟
کدام یک سلامت آن ها را تضمین می کند؟

طبق سخن دیشب حضرتعالی منشا تمام گمراهی و رذالت ها ترک ولایت آل الله است، حال چه شده واکسینه کردن مردم در مقابل این خطر را امری ناپسند دانسته و در مقابل اهل سنت خود را شرمسار می دانید؟

آیا عاقلی را دیده اید که منزجر کردن و بیزاری جستن از معادن بدی و زشتی و کژی را موجب شرمساری خود بداند، به این بهانه که خیل عظیمی از مردمان این کثافت ها و زشتی ها را چون گل و بلبل می ستایند!!!

گر چه حضرتعالی را نمی شناسم ولی اگر بخواهم سخنان دیشب تا کنون شما را ملاک قضاوت قرار دهم، خواهم گفت از استقرار فکری لازم برخوردار نیستید، و خودتان هم نمی دانید چه کاره هستید و در زمین که بازی می کنید. این قضاوت به جهت سخنان متناقضی است که از حضرتعالی صادر می شود.

گاه ولایت اهل بیت را به عرش میبرید و آن را امری غیر قابل غصب می دانید، و بر متکلمان می تازید که چرا هنوز در الفبای امامت مانده آید و در آن بحث می کنید!
بیایید در مقامات عرشی املت سخن بگویید.

از آن طرف بحث و جدل بالتی هی احسن را در این امر مهم و حیاتی و ملکوتی که ملاک ایمان و کفر است را امری بچه گانه و بی ارزش توصیف می کنید.

از طرف دیگر واکسینه کردن مردم را (در محیطهای خاص که این گروه قطعا از همان محیطهاست) در مقابل ترک صراط مستقیم که از ابتدا خلقت ساری و جاری است امری زشت و موجب شرمساری می دانید.

امیدوارم از کنار تذکرات دوستانه این کمترین که به گمانم بر اساس موازین علمی است مانند دیشب مرور الکرام نفرمایید.

تأملی در روایت {حُبُ‏ عَلِيٍ‏ عِبَادَةٌ}

◀️محبت به امیرالمؤمنین علیه السلام از ضروریات دین می باشد و در روایت مذکور از جمله عبادات شمرده شده است.

نکته ای که بایستی بدان توجه شود این است که
اولاً: این محبت واجب است نه مستحب تا ترک آن جایز باشد.
ثانیاً: آنچه سبب نجات و رستگاری و تقرّب می گردد ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام است نه صرف محبت، زیرا به ادلّه بسیار همه اعمال انسان منوط به شرط ولایت است - اگرچه بین فقهاء اختلاف است که ولایت یا شرط قبولی اعمال است و یا شرط صحت اعمال که این اختلاف آثاری را نیز به دنبال دارد - اما در هرصورت، این نکته مورد اتفاق است که هیچ یک از اعمال انسان، بدون ولایت امیرالمؤمنین پذیرفته نمی شود.

✅باتوجه به نکته مذکور مقصود از {حُبُ‏ عَلِيٍ‏ عِبَادَةٌ} یا ولایت امیرالمؤمنین است که بعید به نظر می رسد و یا مقصود این است که عبادت "محبت" از کسی قبول می شود که ولایت را در مرحله قبل پذیرفته باشد، چنانچه در برخی از نقل ها از رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز چنین آمده:
"حُبُ‏ عَلِيٍ‏ عِبَادَةٌ وَ لَا يَقْبَلُ اللَّهُ إِيمَانَ عَبْدٍ إِلَّا بِوَلَايَتِهِ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِهِ"
بنابراین محبت به امیرالمؤمنین تنها از کسی پذیرفته می شود که هم تولّی و هم تبرّی داشته باشد.

📚دیلمی، إرشاد القلوب إلى الصواب،ج‏2، ص207
99/5/19
🆔 @sh_touba

سلام دوست بزرگوار

من دقیقا متوجه نشدم. یعنی جنین پنج شش ماهه چنین ولایتی داشت که بر عالم بعد از خود اشراف یابد و به مرگی خودخواسته تن داد؟
این نهایت غالیگری است. نهایت زندقه است به تعبیری.
کدام ولایت؟ مگر ولایت امری است که به صلب و بطن مربوط باشد؟
ولایت علی (ع) و فاطمه (س) هم مادرزادی نیست. آیا تمام فرزندان امامان ع صاحب ولایت هستند؟ چه برسد به جنین چند ماهه.

باید قدردان شما بود برای این پست خوب اما کاش توضیحی هم ارائه می‌فرمودید که شائبه نشر چنین افکاری آن‌هم در چنین عصر و زمانه‌یی بوجود نیاید.
خداوند همه را هدایت کند.

🔸«مادام که در جامعه ای یک سو گرسنه بیچاره از سرما لرزان وجود دارد و از سوی دیگر متنعمان برخوردار از همه چیز، این جامعه لجن است. تمام چهره اش را هم که با قرآن بپوشانید باز لجن است».

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت!

@bazmeghodsian

درباره انتساب معراج نامه

یحیی مهدوی، نویسنده فهرست مصنفات ابن سینا، ضمن اشاره به ضعف انتساب معراجیه (معراج‌نامه) به ابن سینا می‌نویسد:
در صحت انتساب آن به شیخ تردید است زیرا در هیچ جا نامی از شیخ نیامده و سبک نگارش آن با دانشنامه تفاوت دارد. ولی داماد در صراط مستقیم این رساله را از شیخ دانسته و عبارتی از آن را در صراط مستقیم آورده است.
برخی آن را با رساله اثبات النبوه اشتباه کرده‌اند و این اشتباه ناشی از آغاز این رساله شده که درباره نبوت سخن گفته است.

نسخه‌ای از این رساله به شماره۷۱ در کتابخانه مراد بخاری ترکیه است که نویسنده آن قطب الدین مروزی واعظ (۵۴۷ق) معرفی شده است. در برخی نسخ ایران نیز به افراد مختلفی از جمله سهروردی نسبت داده شده است.
در مجموع هیچ دلیلی بر اثبات انتساب آن به ابن سینا در دست نیست، و صرف علاقه مریدان ابن سینا برای نسبت دادن این کتاب به وی پس از گذشت قرن‌ها کفایت نمی‌کند.

@nosakh_shii