Daniel De Smet
سلام بله دو نسخه (شايد هم دو جلدي باشد) از اين شرح در موزه توپقاپي سراي (مجموعه سلطان احمد ثالث شماره 3262 در 240 برگ و شماره 269 در 260 برگ) موجود است که تاريخ کتابت آن سال 661ق است.
در این صفحه، تاریخ 518 دیده می شود . حال آن که در کتابخانه مجلس، سه نسخه از این کتاب دیده می شود: الف) تاریخ کتابت آغاز قرن نهم. ب) ۱۵جمادیالاولی۷۱۴ ق با شماره ی ۱/ ۱۴۷۲۸(گ۹ ب -۳۷ الف) - پ)۱۵جمادیالاولی۷۱۴ ق ۱۴۷۲۸/۱ .استاد سید حسن موسوی بروجردی درباب نسخ این کتاب چنین می فرمایند: «ازاین کتاب تا به حال سه نسخه شناخته ام: (نسخۀ اول) نسخۀ اصل مؤلف که در کتابخانۀ ملی پاریس نگهداری می شود، این نسخه مذهب و در غایت نفیس است و با خطی بسیار عالی، با شاکلۀ کتابت نسخه های قرآنهای توأمانی، با خطوط نسخ و محقق ممتاز کتابت شده. کاتب آن (احمد بن عبد الله) نام دارد، و این نسخه همان نسخه ای است که به سلطان محمد اهدا شده بوده و در پشت آن القاب او با آب طلای دور گیری شده، مندرج شده است. (نسخۀ دوم) نسخۀ کتابخانۀ دانشگاه تهران، به شمارۀ 2125 است، این نسخه را علی بن محمد بن احمد در نیمۀ صفر سال 685 به خط نسخ کتابت کرده است. (نسخۀ سوم) نسخۀ کتابخانۀ مجلس شورا به شمارۀ 14728 است، که تاریخ کتابت آن 15 جمادی الاولی سال 714 قمری است. پشت برگ اول آن اجازۀ قرائت کتاب توسط علی بن محمد بن علی جاسبی وارانی به جلال الدین یوسف بن جمال الدین محمد اصفهانی در غرۀ شهر رجب سال 714 قمری آمده (سایت مجلس).
سلام و عرض ادب. این نسخه قطعا نمی تواند از سدۀ هفتم باشد. خط نسخه به نسخ نیمه دوم قرن ده و نسخ قرن یازدهم می خورد. آنچه که در فهرست ادعا شده که نسخه از زمان مرحوم خواجه است یا به دلیل اشتباه فهرست نگار است یا به دلیل اینکه این برگ از نسخه نونویس است. یعنی برگ اول یا برگهای اول و احتمالا کراسه اول نونویس است و بقیه نسخه از سدۀ هفتم. تا تمام نسخه دیده نشود نمی توان درباب تاریخ آن داوری کرد.
خیر، تاریخ کتابت نیست، چرا که در سطر اول آمده (بی تا)؛ یعنی: نسخه تاریخ کتابت ندارد. این شمارۀ مجلّد و صفحه است.
دكتر ناصر خليلي صاحب بزرگ ترين وجامع ترين مجموعه از دست نوشته هاي قرآني ست· تاكنون مجموعه اي شخصي با اين گستردگي وجود نداشته است· اين مجموعه تصويرگر تاريخ كامل كتابتِ قرآن كريم از قرن اول هـ ق تا عصر حاضر است· نمونه هايي كه محل نگارش آن ها در منطقه اي به وسعت سرزمين هاي ميان دو نقطه ي اسپانيا و هندوستان بوده است· از چهار جلدي كه در اين مجموعه به قرآن هاي دست نويس اختصاص يافته، جلد نخست به سبك عباسي پرداخته است· در اين جلد از سه سبك اصليِ كتابتِ قرآن كه تا پيش از قرن چهارم متداول بوده، بحث مي شود· در اين نمونه ها علاوه بر چندين نسخه ي كامل قرآن با جلد و صحافي اصلي، دو صفحه از نسخه اي معروف به قرآن آبي، كه متن آن با طلا بر پوستي آبي رنگ نقش بسته و متعلق به قرن سوم هجري است، همچنين دو دسته از برگ هاي قرآني كه در پالرمو و در اواخر قرن چهارم كتابت شده، ديده مي شود ـ قرآن پالرمو تنها نسخه اي ست كه در سيسيل تهيه شده است.
✅ گزارشی از مشکلات راه حج، شرکت لنج، و قرنطینه طور سینا/ دکتر رسول جعفریان
نسخة شمارة 181171 در کتابخانة ملی مشتمل بر اوراق جابجاه شده و بدون صحافی، حاوی چند گزارش و رسالة کوچک و ناقص است که عبارتاند از:
1. ترجمة رساله توضیح المقاصد شیخ بهایی که روزهای مهم سال را بیان کرده است. این گزارش ناقص و تنها در چهار صفحه است. دنبالة آن، چند صفحه سفید، یک نامه و گزارش پرداخت اقساط یک وام از سال 1914 میلادی، یک صفحه شعر و دو صفحه دعا و باز یک صفحه شعر آمده است.
2. سفرنامة حج و عراق عرب که نه سفرنامه، بلکه گزارشی است از دشواری های راه که یک مأمور دولتی نگاشته است و ما متن آن را در ادامة این مقدمه ارائه خواهیم کرد.
3. قوانین اقامت و کسب و تجارت ارامنة سبزوار که رسالهای با ارزش است.
4. دیونامة معینی در ستایش ناصرالدین شاه و انتقاد از دیوهای زمانه. طبعاً این منظومه مربوط به زمانی پیش از کتابت آن در این نسخه بوده که اشاره به یک تاریخ احتمالی خواهیم کرد. http://yon.ir/rvYX
@manuscript
✅ نسخهبرگردانی از دستنوشت نفیس کتابخانۀ ملی ایران در آستانۀ نشر
نسخۀ شمارۀ 16574 كتابخانۀ ملى ايران یکی از نفیسترین نسخههای این کتابخانه است که چاپ و انتشار آن با مقدمۀ استاد دکتر احمد مهدوی دامغانی و در چارچوب تفاهمنامۀ میان مرکز پژوهشی میراث مکتوب و کتابخانۀ ملی ایران (ش 22133/91/د تاریخ: 7/5/91) به دست چاپ سپرده شده است.
به نوشتۀ استاد مهدوی دامغانی در مقدمه، این نسخه شامل شش رساله از جمله أدب الصغير ابن المقفّع است، و در تاریخ 420 هـ کتابت شده است. این نسخه مدتها در تملّك مرحوم سيد محسن امين عاملى بوده است؛ زیرا او در شرح احوال «ابن مسكويه» از نسخهای سخن گفته است که مشخصات آن عيناً منطبق بر همين نسخۀ كتابخانه ملّى است و مسلّم است كه اين مخطوطه همان است كه در تملك آن مرحوم بوده است و ظاهراً پس از فوت فرزند دانشمند و محقِق آن بزرگوار يعنى مرحوم سيد حسن امين در سال 1423 به تملك كتابخانه ملّى ايران درآمده است،
رسالههای این مجموعه عبارتند از:
1. كتاب عجائب احكام اميرالمؤمنين على بن ابىطالب صلواة اللّه عليه
2. ذكر الخلائف و عنوان المعارف تأليف الصّاحب ابى القاسم اسمعيل بن عبّاد.
3. رساله احمد الى احمد بن ابى دؤاد فى فضل العلم.
4. كتاب ادب الصغير از ابنالمقفّع.
5. كتاب ذخائر الحكمة تأليف محمد بن الحسن بن دُريد الازدى.
6. مختصر من كتاب جاودان خرد فى حكم الفُرس والهند و الرّوم و العرب تأليف مسكويه.
خطّ كاتب نسخه نَسخ نسبتاً خوشى است و كاتب فقط در دو رساله تاريخ كتابت را ذكر كرده است ولى ظاهراً هر شش رساله را متدرّجًا در همان سال 420 هـ يا كمى پيش از آن يا كمى پس از آن تاريخ نوشته است و به قرار معلوم در تجليد اين شش رساله در يك مجلّد، رعايت تقدّم و تأخر تاريخ تحرير نشده است؛ زيرا كتاب عجائب احكام اميرالمؤمنين كه اولين رسالۀ اين مجموعه است در رجب سال 420 هـ نوشته شده و سومين رساله در ربيعالاول همان سال نوشته شده است. http://yon.ir/46zC
@manuscript
✅انتشار مجموعه رسائل
آنچه پیش رو دارید تصويرى از نسخۀ خطیای است به شمارۀ 11574 که در كتابخانۀ ملى ايران نگهداری میشود، و در تاریخ 420 هـ کتابت شده است. این نسخه شامل چند رساله از جمله أدب الصغير ابن المقفّع است، و آنچه در اين نسخه از رسالات متعدد وجود دارد همانى است كه مرحوم شيخ طاهر الجزائرى، از فضلا و دانشمندان و سياستمداران اوائل قرن گذشته، از آن در مقدمۀ خود بر أدب الصغير یاد کرده است و أدب الصغير چهارمين رساله آن است. بدون تردید این نسخه مدتها در تملّك مرحوم سيد محسن امين عاملى بوده است؛ زیرا او در شرح احوال «ابن مسكويه» از نسخهای سخن گفته است که مشخصات آن عيناً منطبق بر همين نسخۀ كتابخانه ملّى است و مسلّم است كه اين مخطوطه همان است كه در تملك آن مرحوم بوده است و ظاهراً پس از فوت فرزند دانشمند و محقِق آن بزرگوار يعنى مرحوم سيد حسن امين در سال 1423 به تملك كتابخانه ملّى ايران درآمده است.
اين مجموعه دارای شش رساله به شرح زير است:
1. كتاب عجائب احكام اميرالمؤمنين على بن ابىطالب صلواة اللّه عليه، (از برگ 1 تا برگ 1/38 مجموعاً 76 صفحه).
2. ذكر الخلائف و عنوان المعارف تأليف الصّاحب ابى القاسم اسمعيل بن عبّاد. (از برگ 2/38 تا برگ 2/50 مجموعاً 51 صفحه كه تاريخ كتابت آن ماه رجب سال چهارصد و بيست است).
3. رساله احمد الى احمد بن ابى دؤاد فى فضل العلم (از برگ 1/51 تا برگ 2/54 مجموعاً 7 صفحه كه تاريخ كتابت آن ربيعالاول سال چهارصد و بيست است).
4. كتاب ادب الصغير از ابنالمقفّع (از برگ 2/54 تا برگ 1/68 مجموعاً 29 صفحه).
5. كتاب ذخائر الحكمة تأليف محمد بن الحسن بن دُريد الازدى (از برگ 2/68 تا برگ 2/ 92 مجموعاً 49 صفحه).
6. مختصر من كتاب جاودان خرد فى حكم الفُرس والهند و الرّوم و العرب تأليف مسكويه (از برگ 1/93 تا برگ 2/132 مجموعاً 80 صفحه).
خطّ كاتب نسخه نسخ نسبتاً خوشى است و كاتب فقط در دو رساله تاريخ كتابت را ذكر كرده است ولى ظاهراً هر شش رساله را متدرّجاً در همان سال 420 هـ يا كمى پيش از آن يا كمى پس از آن تاريخ نوشته است و به قرار معلوم در تجليد اين شش رساله در يك مجلّد، رعايت تقدّم و تأخر تاريخ تحرير نشده است؛ زيرا كتاب عجائب احكام اميرالمؤمنين كه اولين رسالۀ اين مجموعه است در رجب سال 420 هـ نوشته شده و سومين رساله در ربيعالاول همان سال نوشته شده است.
ناسخ رسالات اين مجموعه شيعه اثناعشرى بوده است و ناگفته نماند در حواشی برخی از صفحات آغازین و پایانی نسخه یادداشتهایی به چشم میخورد که از سوی مالکان نسخه در طی قرون متمادی نوشته شده است.
مجموعه رسائل (عجائب احکام امیرالمؤمنین (ع)، ذکر الخلائف و عنوان المعارف، فضل العلم، ادب الصغیر، ذخائر الحکمة، مختصر جاودان خرد) (نسخه برگردان دستنویس شمارۀ 16574 کتابخانۀ ملی ایران – کتابت 420 ه) ، مقدمه: احمد مهدوی دامغانی، تهران، مرکز پژوهشی میراث مکتوب و سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی جمهوری اسلامی ایران،هفده، 260، 6 ص، قطع: وزیری، بها با جلد شومیز: 190000 ریال با جلد سخت: 290000 ریال، 1395. http://yon.ir/v7Wp4
@manuscript
✅ الشرف الاعلی فی ذکر قبور مقبرة باب المعلا
کتاب الشرف الاعلی فی ذکر قبور مقبرة باب المعلا، تألیف جمالالدین محمد بن علی شیبی از مهمترین منابع تاریخی در شناخت قبرستان معلا و رجال مدفون در آن و از معدود تک نگاریهای تاریخی دربارۀ این قبرستان به شمار میآید. این کتاب را برای نخستین بار منصور صالح ابوَریّاش تصحیح و در سال 1421 ق در مکه مکرمه منتشر کرده است. مصحّح در تصحیح این اثر از دو نسخه خطی استفاده کرده که مشخصات آنها به شرح زیر است:
1- نسخۀ کتابخانۀ عارف حکمت در مدینۀ منوره (در حال حاضر در کتابخانۀ ملک عبدالعزیز این شهر) که نسخه دارای 100 صفحه و هر صفحه دارای 21 سطر است و به خط احمد الازهری در تاریخ 1231 ق کتابت شده است.
2- نسخۀ کتابخانۀ حسن حُسنی عبدالوهاب در تونس (در حال حاضر در کتابخانۀ ملی تونس) که این نسخه دارای 113 صفحه و هر صفحه دارای 15 سطر است و نام کاتب و تاریخ کتابت آن مشخص نیست.
این معرفی کتاب توسط احمد خامه یار نگاشته و در شماره 163 آینه پژوهش منتشر شده است. http://yon.ir/OU3Tz
@manuscript
نشانی از یک سرقت در موزۀ ملی ایران: ضرورت بازگرداندن دو برگ مسروقه از نسخۀ 4289 به موزۀ ملی ایران
نسخۀ 4289 در موزۀ ملی ایران به خط کوفی یکی از قرآنهای مهم در تاریخ کتابت در ایران در قرن سوم است. این نسخه تا همین چند وقت پیش، 158 برگ داشته، و برگ شماری آن را ظاهراً شادروان مهدی بیانی در هنگام برگزاری نمایشگاه قرآنی در سال 1327 شمسی انجام داده است. اکنون اما دو برگ آن مفقود است: یکی برگ 128 (حاوی آیات 4ـ6 سورۀ یونس)، و دیگری برگ 137 (حاوی آیات 21ـ22 سورۀ یونس). با جستجوی فراوان، اخیرا توانستم ردّ پای این دو برگ مفقود از موزۀ ملی ایران را در خانهای از کتب عتیقه، معروف به خانۀ کتب کواریچ (Bernard Quaritch) در لندن بیابم. تصویر بالا دقیقاً توالی و اتصال دو برگ 127 و 128 این قرآن را نشان میدهد که یکی اکنون در تهران و دیگری در لندن است. توضیحات کاتالوگ انتشاریافته از سوی انتشارات کواریچ نیز نشان میدهد دو برگ معرفی و عرضه شده این کتاب دقیقاً همان دو برگ مسروقه از موزۀ ملی ایران است. نگاه کنید به صفحات 54 و 102 کتاب زیر:
Bernard Quaritch, The Qur’an and Calligraphy: A Selection of Fine Manuscript Material.
دكتر ناصر خليلي صاحب بزرگ ترين وجامع ترين مجموعه از دست نوشته هاي قرآني ست· تاكنون مجموعه اي شخصي با اين گستردگي وجود نداشته است· اين مجموعه تصويرگر تاريخ كامل كتابتِ قرآن كريم از قرن اول هـ ق تا عصر حاضر است· نمونه هايي كه محل نگارش آن ها در منطقه اي به وسعت سرزمين هاي ميان دو نقطه ي اسپانيا و هندوستان بوده است· از چهار جلدي كه در اين مجموعه به قرآن هاي دست نويس اختصاص يافته، جلد نخست به سبك عباسي پرداخته است· در اين جلد از سه سبك اصليِ كتابتِ قرآن كه تا پيش از قرن چهارم متداول بوده، بحث مي شود· در اين نمونه ها علاوه بر چندين نسخه ي كامل قرآن با جلد و صحافي اصلي، دو صفحه از نسخه اي معروف به قرآن آبي، كه متن آن با طلا بر پوستي آبي رنگ نقش بسته و متعلق به قرن سوم هجري است، همچنين دو دسته از برگ هاي قرآني كه در پالرمو و در اواخر قرن چهارم كتابت شده، ديده مي شود ـ قرآن پالرمو تنها نسخه اي ست كه در سيسيل تهيه شده است.
✅انتشار مجموعه رسائل
آنچه پیش رو دارید تصويرى از نسخۀ خطیای است به شمارۀ 11574 که در كتابخانۀ ملى ايران نگهداری میشود، و در تاریخ 420 هـ کتابت شده است. این نسخه شامل چند رساله از جمله أدب الصغير ابن المقفّع است، و آنچه در اين نسخه از رسالات متعدد وجود دارد همانى است كه مرحوم شيخ طاهر الجزائرى، از فضلا و دانشمندان و سياستمداران اوائل قرن گذشته، از آن در مقدمۀ خود بر أدب الصغير یاد کرده است و أدب الصغير چهارمين رساله آن است. بدون تردید این نسخه مدتها در تملّك مرحوم سيد محسن امين عاملى بوده است؛ زیرا او در شرح احوال «ابن مسكويه» از نسخهای سخن گفته است که مشخصات آن عيناً منطبق بر همين نسخۀ كتابخانه ملّى است و مسلّم است كه اين مخطوطه همان است كه در تملك آن مرحوم بوده است و ظاهراً پس از فوت فرزند دانشمند و محقِق آن بزرگوار يعنى مرحوم سيد حسن امين در سال 1423 به تملك كتابخانه ملّى ايران درآمده است.
اين مجموعه دارای شش رساله به شرح زير است:
1. كتاب عجائب احكام اميرالمؤمنين على بن ابىطالب صلواة اللّه عليه، (از برگ 1 تا برگ 1/38 مجموعاً 76 صفحه).
2. ذكر الخلائف و عنوان المعارف تأليف الصّاحب ابى القاسم اسمعيل بن عبّاد. (از برگ 2/38 تا برگ 2/50 مجموعاً 51 صفحه كه تاريخ كتابت آن ماه رجب سال چهارصد و بيست است).
3. رساله احمد الى احمد بن ابى دؤاد فى فضل العلم (از برگ 1/51 تا برگ 2/54 مجموعاً 7 صفحه كه تاريخ كتابت آن ربيعالاول سال چهارصد و بيست است).
4. كتاب ادب الصغير از ابنالمقفّع (از برگ 2/54 تا برگ 1/68 مجموعاً 29 صفحه).
5. كتاب ذخائر الحكمة تأليف محمد بن الحسن بن دُريد الازدى (از برگ 2/68 تا برگ 2/ 92 مجموعاً 49 صفحه).
6. مختصر من كتاب جاودان خرد فى حكم الفُرس والهند و الرّوم و العرب تأليف مسكويه (از برگ 1/93 تا برگ 2/132 مجموعاً 80 صفحه).
خطّ كاتب نسخه نسخ نسبتاً خوشى است و كاتب فقط در دو رساله تاريخ كتابت را ذكر كرده است ولى ظاهراً هر شش رساله را متدرّجاً در همان سال 420 هـ يا كمى پيش از آن يا كمى پس از آن تاريخ نوشته است و به قرار معلوم در تجليد اين شش رساله در يك مجلّد، رعايت تقدّم و تأخر تاريخ تحرير نشده است؛ زيرا كتاب عجائب احكام اميرالمؤمنين كه اولين رسالۀ اين مجموعه است در رجب سال 420 هـ نوشته شده و سومين رساله در ربيعالاول همان سال نوشته شده است.
ناسخ رسالات اين مجموعه شيعه اثناعشرى بوده است و ناگفته نماند در حواشی برخی از صفحات آغازین و پایانی نسخه یادداشتهایی به چشم میخورد که از سوی مالکان نسخه در طی قرون متمادی نوشته شده است.
مجموعه رسائل (عجائب احکام امیرالمؤمنین (ع)، ذکر الخلائف و عنوان المعارف، فضل العلم، ادب الصغیر، ذخائر الحکمة، مختصر جاودان خرد) (نسخه برگردان دستنویس شمارۀ 16574 کتابخانۀ ملی ایران – کتابت 420 ه) ، مقدمه: احمد مهدوی دامغانی، تهران، مرکز پژوهشی میراث مکتوب و سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی جمهوری اسلامی ایران،هفده، 260، 6 ص، قطع: وزیری، بها با جلد شومیز: 190000 ریال با جلد سخت: 290000 ریال، 1395. http://yon.ir/v7Wp4
@manuscript
دستنویس مجموعهای تقدیم میشود که در بر دارنده سه رساله است:
1.رباعیات حکیم عمر خیام (457 رباعی)؛ احتمالا رباعیات خیامانه دیگران هم در آن مخلوط شده است.
2. رساله در علم فراست، مولف؟
3. رساله در علم فراست، مولف؟
این مجموعه کوچک در سال 1291ق کتابت شده است
@aaadab1397farhang
از علامه حلی تا علامه مجلسی
فراوانی نسخه های آثار علامه حلی (م 726) در ایران، صرفا مربوط به انتقال آنها پس از دولت صفوی، توسط علمای عرب مهاجر از عراق و جبل عامل به ایران نیست، بلکه شاگردان ایرانی علامه حلی و فرزندش فخرالمحققین، بسیار فراوان بودند. هم کسانی که طی اقامت علامه حلی در ایران شاگردی وی را کردند و هم کسانی که در عراق شاگردی او و فرزندش فخر المحققین را داشتند.
نسل این شاگردان به علمای دوره صفوی در ایران متصل و غالبا در استرآباد و گاه شهرهای دیگر این اتصال برقرار است. این آثار که کتابت آنها در قرن هشتم و نهم است، به وفور در کتابخانه های مختلف یافت می شود، نسخی که حالا مدتی است مراکزی در عراق، از حله پژوهان و غیره به گردآوری آنها می پردازند.
از جمله این نسخ که امروز دیدم، نسخه ای خوش خط و زیبا از کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد از علامه حلی است که تاریخ کتابت آن روشن نیست، زیر صفحه پایانی نسخه اصل، از بین رفته و بعدها نونویسی شده است. اما خط گواه آن است که باید از قرن هشتم یا اوائل قرن نهم هجری باشد.
نسخه مزبور در اصفهان صفوی در اختیار شخصی به نام محمد صفی بن محمد شفیع طارمی بوده و او که در مدرسه سلیمانیه این شهر ـ کنار مسجد شاه ـ اقامت داشته، در سال 1099 از روی نسخه ای از این اثر که متعلق به علامه مجلسی بوده، به تعمیر و تکمیل این نسخه پرداخته است.
روشن است که عالمان این زمان، به اهمیت قدمت نسخه ها آگاه بوده و از این رو، به اصلاح آن و بازنویسی بخش های تخریب شده می پرداخته اند. خرابی نسخه تنها از پایان نبوده، بلکه از میانه کتاب، برخی از صفحات وضعیتی داشته که محمد صفی اقدام به نونویسی آنها کرده است. اثر مزبور تا فریم 73 سالم است، اما صفحه ای از این فریم به همراه فریم هایی 74 تا صفحه اول فریم 78 (جمعا هشت صفحه) نونویسی شده است. مجددا صفحه دوم از فریم 91 و صفحه اول از فریم 92 یعنی یک برگ، نونویسی شده، مجددا چهار صفحه از فریم 148 تا 150 (جمعا دو برگ) نونویسی شده است. بار دیگر از فریم 204 تا 208 جمعا 4 برگ (هشت صفحه) نونویسی شده است. صفحات نونویس در مجموعه نسخه، 25 عدد است که 14 برگ، یعنی پشت و رو و یک صفحه هم، همان صفحه اخیر است که علی القاعده تاریخ کتابت روی آن بوده و از بین رفته و نونویس شده است. جالب است که حد فاصل این چهار صفحه اخیر نونویسی شده، با صفحه آخر، یک برگ از نسخه اصل سالم مانده است. تصور این که چطور از میانه کتاب، این تعداد برگ از بین رفته، قدری دشوار است، اما نسخه، چنان که از عکس بر می آید، خوردگی موریانه ای از بالای صفحات تقریبا در سراسر کتاب، دارد.
با توجه به ریز بودن نوشته های بخش نونویس و زیادتر بودن تعداد سطور آن نسبت به صفحات اصل [صفحات اصلی 23 سطر و صفحات نویس 25 سطر) و فشردگی آنها، احتمال زیاد دارد که هر یک برگ صفحات نونویس، باید شامل دو برگ از نسخه اصل بوده باشد.
کاتب بخش های نونویس در آخر نسخه نوشته است:
قد عمّرت و اتممت و فتنت من نسخة الاستاد العالم الربانی مولانا محمد باقر المجلسی طالبا لوجه الله الغنی فی اوان توطّنی فی مدرسة السلیمانیه، و أشتغل مع تشتت الحال و تراکم الاشتغال فی سنة تسع و تسعین بعد الالف من الهجره علی هاجرها و اله الصلوة و التحیة. انا اقل الخلیقة بل لاشیء فی الحقیقة ابن محمد شفیع، محمد صفی الطارمی عفی الله عنهما بالنبی و الوصی.
[کنار آن مهری هست با نوشته «لا اله الا الله الملک الحق المبین عبده محمد حسین» که نباید مربوط به این کاتب باشد.
کاتب بخش های نونویس یعنی محمد صفی با توجه به تعبیری که آورده، باید از شاگردان نزدیک علامه مجلسی بوده باشد که علامه نسخه اش را در اختیار او قرار داده است. یک محمد صفی بن محمد شفیع هزارجریبی داریم که نسخه ای از مجمع البیان را کتابت کرده که نسخه آن در کتابخانه ملک هست. معلوم نیست محمد صفی ما باشد، هرچند محتمل هست.
مدرسه سلیمانیه اصفهان هم از مدارس فعال این دوره است که کتابهای متعددی در آن کتابت شده شده است. از جمله محمد بن یوسف مازندرانی نسخه ای از من لایحضر صدوق را در چهارشنبه 22 صفر 1087 در این مدرسه تمام کرده که نسخه آن در کتابخانه مرکز احیاء 2/226 هست. مهاجرت طالب علمانی از طارم یا مازندران به اصفهان و اقامتشان در این مدرسه، می تواند جالب توجه باشد. این شخص هم شاگرد علامه مجلسی بوده و خط او روی این نسخه هست. نسخه ای دیگر از من لایحضر که توسط محمد قاسم بن میرزا علی رازی در شوال 1090 در همین مدرسه نوشته شده، باز انهایی از علامه مجلسی روی آن با تاریخ 1095 برای عبدالصمد شریف امامی دارد. همین عبدالصمد شریف امامی نسخه ای از شرح لمعه را با تاریخ شوال 1099 در مدرسه سلیمانیه کتابت کرده است. (ادامه 👇)
@jafarian1964
✅ گزارشی از مشکلات راه حج، شرکت لنج، و قرنطینه طور سینا/ دکتر رسول جعفریان
نسخة شمارة 181171 در کتابخانة ملی مشتمل بر اوراق جابجاه شده و بدون صحافی، حاوی چند گزارش و رسالة کوچک و ناقص است که عبارتاند از:
1. ترجمة رساله توضیح المقاصد شیخ بهایی که روزهای مهم سال را بیان کرده است. این گزارش ناقص و تنها در چهار صفحه است. دنبالة آن، چند صفحه سفید، یک نامه و گزارش پرداخت اقساط یک وام از سال 1914 میلادی، یک صفحه شعر و دو صفحه دعا و باز یک صفحه شعر آمده است.
2. سفرنامة حج و عراق عرب که نه سفرنامه، بلکه گزارشی است از دشواری های راه که یک مأمور دولتی نگاشته است و ما متن آن را در ادامة این مقدمه ارائه خواهیم کرد.
3. قوانین اقامت و کسب و تجارت ارامنة سبزوار که رسالهای با ارزش است.
4. دیونامة معینی در ستایش ناصرالدین شاه و انتقاد از دیوهای زمانه. طبعاً این منظومه مربوط به زمانی پیش از کتابت آن در این نسخه بوده که اشاره به یک تاریخ احتمالی خواهیم کرد. http://yon.ir/rvYX
@manuscript
یک شگفتی بزرگ درباره قرآن خَیقانی: چرا هیچ تکه ای از این قرآن در ایران نیست؟
https://images.metmuseum.org/CRDImages/is/web-large/sf26-161-1r.jpg
قرآن سی پاره به تصحیح احمد خیقانی در سال 292 هجری قطعا در ایران قدیم کتابت شده است. هر جزء آن حاوی حدودا 50 تا 55 پوست برگه بوده است. با این حساب، کل این نسخه باید حدودا 1500 تا 1600 برگ میداشته است. اما شگفتی بزرگ این است که تاکنون هیچ برگهای از آن در موزه ها و کتابخانه های ایران یافت نشده است. حدود 220 برگ آن در قالب 4 جزء قرآن در کتابخانه چستربیتی ایرلند است؛ 54 برگش در کتابخانه ملی اسرائیل است؛ و قریب به 60 برگ متفرق از جزء های مختلفش نیز در موزهها و مجموعه های شخصی در اروپا و آمریکاست.
من از حدود یک سال پیش، بسیاری از مراکز نسخ خطی در ایران را جستجو کرده ام، اما حتی یک برگ هم نیافتهام. با این حال هنوز ناامید نیستم.
نشانی از یک سرقت در موزۀ ملی ایران: ضرورت بازگرداندن دو برگ مسروقه از نسخۀ 4289 به موزۀ ملی ایران
نسخۀ 4289 در موزۀ ملی ایران به خط کوفی یکی از قرآنهای مهم در تاریخ کتابت در ایران در قرن سوم است. این نسخه تا همین چند وقت پیش، 158 برگ داشته، و برگ شماری آن را ظاهراً شادروان مهدی بیانی در هنگام برگزاری نمایشگاه قرآنی در سال 1327 شمسی انجام داده است. اکنون اما دو برگ آن مفقود است: یکی برگ 128 (حاوی آیات 4ـ6 سورۀ یونس)، و دیگری برگ 137 (حاوی آیات 21ـ22 سورۀ یونس). با جستجوی فراوان، اخیرا توانستم ردّ پای این دو برگ مفقود از موزۀ ملی ایران را در خانهای از کتب عتیقه، معروف به خانۀ کتب کواریچ (Bernard Quaritch) در لندن بیابم. تصویر بالا دقیقاً توالی و اتصال دو برگ 127 و 128 این قرآن را نشان میدهد که یکی اکنون در تهران و دیگری در لندن است. توضیحات کاتالوگ انتشاریافته از سوی انتشارات کواریچ نیز نشان میدهد دو برگ معرفی و عرضه شده این کتاب دقیقاً همان دو برگ مسروقه از موزۀ ملی ایران است. نگاه کنید به صفحات 54 و 102 کتاب زیر:
Bernard Quaritch, The Qur’an and Calligraphy: A Selection of Fine Manuscript Material.
🔹به تازگی برخی مدعیان طب اسلامی چند تصویر از نسخه خطی رساله ذهبیه و شناسنامه آن منتشر کردهاند و مدعی شدهاند که این نسخه، کهنترین نسخه موجود رساله ذهبیه است. این نسخه خطی در کتابخانه آیت الله گلپایگانی (ره) موجود میباشد و تاریخ تحریر آن در صفحه مشخصات این کتابخانه به تاریخ 705 هجری ثبت شده است.
لازم میدانم در خصوص تصویر منتشر شده و انتساب آن به سال 705 هجری سه نکته را به عرض رسانم:
1️⃣ اولاً کسانی که با نسخ خطی آشنا هستند نیک میدانند که وضعیت فهرستنگاری نسخ خطی چه وضعیت اسفناک و غیر علمی است، به گونهای که ابداً نمیشود به صرف ذکر تاریخ تحریر، آن هم در شناسنامهای که عمدتا توسط برخی محققین کم دقت در دهههای اخیر گردآوری شده است، اعتماد کرد. این مسئله برای اهل تحقیق روشن است.
🔺ثانیاً یکی از محققینی که درباره نسخههای بحرینی مطالعه میکند درباره تاریخ کتابت این نسخه (با واسطه) مطلب زیر را به دست ما رسانده است: 👇
«... أنّ المراد هو عام 1175هـ، وقد جرت عادة بعض النسّاخ البحرانيين لدينا بحذف رقم الألف، والنقطة بين الرقمين (5)، و(7) هي نقط لفظة "سنة".» (به طور خلاصه یعنی تاریخ تحریر سال 705 نیست، بلکه سال 1175 است)
🔹 این موضوع به اطلاع برخی محققین معاصر از جمله فاضل ارجمند آقای محمدباقر ملکیان و دو محقق دیگر نیز رسید و ایشان نیز این مطلب را تایید نمودند و تصریح کردند که از این دست اشتباهات در شناسنامه نگاریهای نسخ خطی به وفور یافت میشود و امری دور از انتظار نیست. با عنایت به این بیان، احتمالا تاریخ نگارش این نسخه از رساله ذهبیه سال 1175 ه.ق بوده است و نه سال 705 ه.ق! این مسئله نیز برای اهل تحقیق روشن است.
3️⃣ ثالثاً اگر از طرق قطعی و یقینی نتوان به تاریخ تحریر نسخه دست یافت، اساسا کشف این مهم محتاج تعمق زیادی است. تاریخ کتابت را دستکم به یکی از دو روش ذیل می توان پیدا نمود:
1. تاریخ های مندرج در یادداشتهای صفحه بدرقه و آخر نسخه
2. آگاهی از تاریخ پیدایش خطوط در تمدن اسلامی (رسم الخط)
🔹 یکی از مهمترین نکات قدیمی نسخهشناسی که مورد توجه کتابشناسان قرار داشته «رسم الخط» است، که حقیقتا یکی از اصلیترین مباحث نسخهشناسی کتب و رسائل خطی است. فی المثل همه میدانیم رسم الخط کوفی، جزو نخستین خطوطی است که در تمدن اسلامی در میان نسخهنویسان رایج شد و تا حدود سه قرن برای کتابت قرآن و کتیبههای عربی به کار میرفت. بدیهی است اگر نسخهای به قرون اولیه اسلام منتسب شود دست کم باید رسم الخطی شبیه به رسم الخط کوفی را داشته باشد.
🔺 از همین رو زمانی که نسخهای به سال 705 هجری منتسب میشود، نباید رسم الخطی شبیه به نگارشهای قرن یازدهم یا دوازدهم را داشته باشد. شیوه نگارشی که در تصویر منتشر شده از این رساله مشاهده میکنیم، در واقع ترکیبی از «نسخ جدید» و «تعلیق» است (و احتمالا ترکیب یک یا دو رسم الخط دیگر)، که بیشتر آن را در نگارشهای قرن یازدهم و دوازدهم هجری میبینیم! این مسئله نیز برای اهل تحقیق روشن است!
🔹 از مجموع این نکات این به ذهن میرسد که انتساب این نسخه به سال 705 هجری نمیتواند درست باشد و برای اظهار نظر قطعی در خصوص تاریخ نگارش این نسخه نیازمند شواهد بیشتری در این خصوص هستیم اما احتمالاتی که از رسم الخط آن و همچنین شیوه کتابت برخی نساخ وجود دارد این احتمال را در ذهن تقویت میکند که این نسخه نهایتا مربوط به قرن 11 یا 12 هجری باشد.
با سلام و عرض ادب خدمت همه عزیزان یک مطلبی را خواستم در اینجا عنوان کنم و آن اینکه نسخه ای خطی از کتاب شرح منهاج بیضاوی در کتابخانه ملی موجود است که به اشتباه شارح آن را علامه سمر قندی نوشته اند و بیان داشتند که این نسخه به خط خود شارح است و تاریخ کتابت آن هم 665 هجری است که با تحقیقی که بنده انجام دادم این شرح نه اینکه از سمرقندی نیست بلکه تاریخ کتابت هم اشتباه است . شارح جناب علامه محمود عبدالرحمن اصفهانی است که در سال 674 متولد شده اند و با نسخه ای که نزد بنده است تطابق دادم و این امر برایم ظاهر شد و تاریخ کتابتی که به سال 665 هم نوشته شده در اخر نسخه هم اشتباه است زیرا وقتی خود شارح سال 674 متولد شده اند چطور شرح ایشان در سال 665 کتابت شده است .
رساله الدليل الصغير که اخيرا توسط آقای جمال الشامي و به نام قاسم رسي منتشر شده از او نيست. نسخه اين متن در مجموع قاسم رسي، موجود در کتابخانه دولتی برلين به شماره گلازر، 101 موجود است؛ مجموعه ای که کتابت برخی رسائل آن از سال 544 ق است. با وجود اينکه در اين نسخه اين رساله به قاسم رسي نسبت داده شده اما شيوه نويسنده آشکارا با شيوه و آرای کلامی قاسم رسي در ديگر آثار اصيلش و از جمله الدليل الکبير متفاوت است. در واقع نويسنده اين رساله گرچه با آرای قاسم آشنا بوده اما کتاب را بيشتر تحت تأثير نظام فکری معتزله نوشته و از شيوه و انديشه قاسم رسي فاصله گرفته است. يک الدليل الصغير ديگر هم در مجموع های قاسم رسي به او نسبت داده می شود که متنش با متن موجود در مجموعه برلين متفاوت است و دست کم بر اساس يک نسخه آمبروزيانا از آن نامش کتاب التوحيد است (اين يکی در مجموع قاسم در سال های اخير منتشر شده).
آبراهاموف که الدليل الکبير قاسم را منتشر کرده اين الدليل الصغير موجود در کتابخانه دولتی برلين را اصيل می داند. اما حق با مادلونگ است که آن را منحول خوانده است. از آنجا که المتوکل احمد بن سليمان در حقائق المعرفة اين الدليل الصغير را به قاسم نسبت داده و نيز به دليل وجود آن در نسخه برلين (که تاريخ 544 ق) دارد بايد گفت ساخت و پرداخت اين متن دست کم تا اوائل سده ششم قمری قابل پيگيری است. اين متن را احتمالا با هدف يکسان سازی عقايد قاسم با عقايد زيديان متأثر از معتزله در يمن بر ساخته اند.
https://t.me/azbarresihayetarikhi
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com