با عرض سلام خدمت تمام اعزه و اساتید بزرگوار ، و با حفظ ادای احترام خدمت به ناقدان عرائض این حقیر خاصه آقای علیزاده محترم :
تسلط دهخدا بر ادبیات و فرهنگ فارسی و حتی فرهنگ‌های دیگر مثل عربی و سعه اطلاعات وی و توانمندی ذاتی او در تجمیع مطالب و تمییز موارد، در جای جای لغتنامه و آثار دیگر او مثل مقالات و چرند وپرندِ مندرج در روزنامه صوراسرافیل بر کسی پوشیده نیست، بلکه آثار او نشانگر قدرت علمی بالقوه او در تمام زمینه‌های علوم است که آشنایی او را به تمام مسائل در ادبیات و نه فقط ادبیات فارسی بلکه بسیاری از زبانهای دیگر مخصوصاً عربی روشن می‌سازد. از باب نمونه برای کلمه شیر بیش از 500 واژه مستعمل، درباره شتر نزدیک به 400 واژه مستعمل، برای کفتار 100 واژه مستعمل، برای عقاب بیش از 50 واژه مستعمل، برای گرگ نزدیک 70 واژه مستعمل، برای گاو بیش از 50 واژه مستعمل و... را نام برده است. در ذیل این واژگان از لهجه‌های مختلف غیر فارسی و عربی استفاده کرده واطلاعات بسیار مفیدی را مطرح کرده است، حتی از ترکیبات ادبی این واژگان و اشعار نیز گفتگو کرده و هر یک از این واژگان را به همراه معانی مختلف آورده و غوغایی به پا کرده که در نوع خود کم نظیر است و در ادامه اشعار و امثال و ترکیبات ادبی مرتبط را نیز آورده است.
ولکن آنچه جای تأسف دارد این است که با این سبقه علمی و تسلط دهخدا بر لغات و واژگان چرا درباره واژگان، مباحث واعلام مذهبی(خصوصا مرتبط با امامیه) در لغت نامه، یا اصلاً ورودی پیدا نکرده و یا دچار تحریف شده و یا به تکذیب حقائق روی آورده؟ اینجاست که دقت و نگرانی استاد محمد قزوینی را می‌فهمیم که فرموده بود:
«چه نحس ساعتی بود برای فرهنگ ایران، آن ساعتی که اندیشه افزودن اعلام درلغت نامه به مغز دهخدا گذشت و سبب شد که لغت نامه منحصر به لغت نباشد وبتمامه زیر نظر خود ایشان چاپ نگردد».
