مكتبة المجلسي ودارالتراث

شاید هم تا حدودی اینطور باشه؛ ولی نگاهی محتاطانه و مصلحتجویانه هست، متاسفانه حوزه ی این دو مقوله بسیار درهمپیچیده هست، البته شما و بنده اون هم در این عصر با نگاه درست و تمیز اگر نگاه کنیم در خوشبینانه ترین حالت همین فرموده شما رو میشه گفت، لکن برای حقیر با تتبع اندکی که دارم محرز و مسلم هست درهمتنیدگی این دو مقوله، گرچه به قول شما برای بسیاری تنها در حد استفاده از مصطلحات و تغزل هست در ادبیات، نه به معنای ورود عملی در مغازله جنسی

جناب مستطاب حضرت عالی
راستش من وقتی می شنوم که یکی مرا «حضرت عالی» یا « جناب عالی» صدا می کند خوشم نمی آید. از شنیدن این القاب و عناوین چندش می شود. چرا؟ برای این که این عناوین متعلق به من نیست. این عناوین به جامعه ای تعلق داشته که مرده و کفنش هم پوسیده. «حضرت» یعنی چه؟ «جناب عالی» یعنی چه؟ درست است که ما با به کار بردن این عناوین می خواهیم به دیگران احترام بگذاریم ولی احترام گذاشتن به دیگران با این القاب و عناوین ذهن ما را به جامعه ای می برد که ما از آن و ارزشهای آن فاصله گرفته ایم. «جناب» به معنی پاشنۀ در یا آستان است و در جامعۀ فئودالی وقتی رعایا می خواستند ارباب یا خان یا پادشاه را خطاب کنند پاشنۀ در آنها را مخاطب قرار می دادند. رعیت کیست که بخواهد خودش را در مرتبۀ پادشاه و خان قرار دهد؟ « ای مگس عرصۀ سیمرغ نه جولانگه تست.» رعیت حد اکثر می تواند پاشنۀ در ، آستانۀ در، یا پائین تخت پادشاه یا ارباب را مورد خطاب قرار دهد. خطاب که نه، ببوسد. بر آستان در سجده کند. «حضرت» هم به همین معنی ست. بعضی ها خیال می کنند که «حضرت» در اینجا به معنی حضور است. و لذا آن را در انگلیسی به presence ترجمه می کنند. من حتی مطمئن نیستم که حضرات خمس را در ابن عربی باید به five presences ترجمه کرد. حضرت وقتی به صورت عنوان به کار می رود به معنی همان جائیست که تخت یا کرسی یا صندلی شاه یا خان قرار دارد. به معنی پای تخت است. مثلا وقتی می گفتند حضرت بخارا یا حضرت هرات منظور بخارا یا هرات است که پای تخت شاه یا سلطان بوده. بنا بر این حضرت تقریبا نزدیک به معنای جناب است. پادشاه آنقدر عزت دارد که هیچ کس دستش به دامن او نمی رسد و حد اکثر می توان به جناب او یا حضرت او نزدیک شد. تازه، خود آن حضرت هم وقتی بلند مرتبه باشد باید او را اعلی حضرت خطاب کرد. "خدمت" هم در دورۀ تیموری به همین معنی به کار می رفته است. مشایخ طریقت را، مثلا شیخ شمس الدین را " خدمت شمس الدین " می خواندند. (یکی از مترجمان که این معنی را نمی دانست خدمت عبدالرحمان جامی را ترجمه کرده بود Jami’s service). این عناوین ، همان طور که می دانیم برای شخصیتهای دینی و مذهبی هم به می رود. مثلا می گویند حضرت رضا یا حضرت شاه عبدالعظیم. حضرت شاه عبدالعظیم در اصل یعنی ری و حضرت رضا یعنی مشهد. البته، این معنی تغییر کرده و عناوین «حضرت» و «خدمت» و «جناب» همه برای ادای احترام به کار می رود. به همین جهت آنها را تحت اللفظی هم نباید ترجمه کرد و مثلا جناب عالی را ترجمه کردhigh threshold. بهتر است در مواردی برای ترجمۀ این عنوانهای احترام آمیز در انگلیسی از همان معادلهائی که از جامعه فئودالی به آنها به ارث رسیده است استفاده کرد. مثلا اعلی حضرت را اگر در مورد شاه باشد ترجمه کرد به his majesty. یا حضرت سفیر را ترجمه کرد به his excellency. به فرانسه و ایتالیائی و زبانهای دیگر هم همینطور. البته این عناوین در زبانهای انگلیسی و فرانسه تا حدودی بی رمق شده است. من یک شب سفیری را در میهمانی his excellency خطاب کردم ، به من خندید و گفت: «لازم نیست مرا این طوری خطاب کنی. من سفیر هیچ پادشاهی نیستم.»

همراهان
گرانقدر لطفا برای پیشبرد کانال و شریک شدن در ثواب نشر مطالب

کانال رو ب دوستان خود معرفی کنید
برای باکیفیت وعالیتر شدن مطالب کانال ب حمایت همه اعضای گرامی نیاز هست
دوستان عزیز

هر یک نفر یکی دیگه رو ب کانال دعوت کنه و بیاره میدونین یعنی چ!!!؟؟

۱+
۱/۵۷۲
_
قدرشناسی شما عزیزان 🌷


@yortchi_bosjin_pdf

-برای نشان دادن زمان آینده از کلمات مختلفی استفاده میشه، یکی از اونها going to هست.

-یکی از فرق های این روش با دیگر روش های بیان آینده این هست در زمان حال استمراری -مثلا- شما باید زمان رو هم ذکر کنید، ولی در going to میتونید این کار انجام ندید، چون دلالت این کلمه بر زمان آینده قوی هست.

-دیگر اینکه این کلمه تمرکز زیادی روی قصد داره، یعنی قصد+آینده هست، و احتمال وقوع زیادی داره.

-نکته آخر اینکه این کلمه برای حال استمرای هم استفاده میشه

حکما تمام بستنی ها رو ، چیزهایی که با بند بسته میشه رو بهش عصابه میگن الان مثلا چیزی که بنام سینوزیت حالا خارج از بحث در این بیماریهای جدید به اسم سینوزیت گفته میشه بیماری هست بنام عصّابه ، عصابه پارچه ای بوده که روی پیشونی میبستند قدیم که وقتی کار میکنن عرق روی پیشونی روی چشم نریزه اون دستمال زیرش ( اون محل زیر دستمال) شده اسم همون بیماری، دیگه الان اون محلی رو که درد میگیره زیر اون دستمال هست بنام همون دستمال قدما نامگذاری کردند یعنی بیماری عصابه، که توام بوده با درد اون ناحیه و مقداری آبریزش بینی و سردرد که علايم سینوزیت بوده ، این رو خدمتتون گفتم که بدونید عصابه یعنی چه.
بله میبندید تا اینکه اون امتلایی که در حد اعتدال در بدن هست بدن حالت ممتلی خودش رو حفظ بکنه و مانعی برای این کار نباشه . معمولا حکما کارهای ریسکی هم انجام میدادند مثلا اینطرف از بدن که دچار جراحت شده و شدیدا داره خون ازش میره برای اینکه مثلا خونریزی رو تو جانب دیگه ای از بدن منحرف بکنن می اومدن حجامت و فصد یک نقطه ای از خلاف بدن انحام میدادن که منحرف کنن خون رو به اون سمت که در بدن های ممتلی این کار انجام میشده اگر برای امروزی ها این کار رو انجام بدید جابجا روح از بدنشون خارج میشه.
داروهای خاصی داشتند برای این کار از دم الاخوین و صبر و مازوی سوخته و آرد کرسنه و سرکه ضمادی درست میکردند و با سفیده ی تخم مرغ و پشم خرگوش سوخته این رو همیشه داشتند داخل ظرف هاشون مخصوصا حکما و اطبایی که همراه سربازان برای جنگ میرفتند این ذرورات و داروها را همیشه همراه خودشون داشتند. مخصوصا صمغ عربی و دم الاخوین و صبر و انزروت و کندر همیشه همراه خودشون داشتند که روی اون زخم ها می بستند یا میپاشیدند که اون خونریزی را بند بیارن

📕متن و ترجمه کتاب شریف الیقین
سید بن طاووس

در القاب و فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام، و اینکه لقب امیر المؤمنین مختص حضرت است
وزیری| ۷۲۰ص، دو رنگ| جلد سخت
انتشارات اعتقادما
قیمت: ۸۰/۰۰۰ت +۱۰/۰۰۰ت هزینه پست =۹۰/۰۰۰ت
💠قیمت با تخفیف ویژه: ۷۷/۰۰۰ت

تهیه: @eteqadema

سلام بر دوستان عزیز.
به نظرتان آیا این استدلال قرآنی درباره امامت امیر المؤمنين عليه السلام را میتوان رد کرد؟
برای احتجاج با مخالفین خیلی کارساز است.

به نظر می رسد آنچه در مذمت بنی عباس نقل شده ساخته و پرداخته حزب اموی است.
مثلا حدیثی را کشی نقل کرده که در آن آمده عبد الله بن عباس بیت المال بصره را برداشت و امیر المومنین علیه السلام را ترک کرد و به مکه گریخت.
این حدیث از زهری نقل شده، یعنی فقیه دربار امویان!

آیت الله العظمی فقط و فقط مخصوص حضرت امیرالمومنین هست. القاب ایشون رو ب هیچ کس حتی خیلی باتقوا و دانش هم باشه ندین. حدیث داریم ک ملعون است کسی ک القاب ما اهل بیت را برای خود و دیگران استفاده کند

شما مکلف به تکلیف خودتون هستید و بنده مقید به آداب خودم برادر بزرگوار

القاب اختصاصی امیرالمومنین هم منحصر در همین لقب هست

لقب آیت الله العظمی دادن ب غیر معصوم با توجه ب اینکه بری از خطا نیستن موجب میشه اعتبار لقب زیر سوال بره. تازه خود این علما(آیت الله العظمی ها) بعضی دیگه از آیت الله هارو حتی ب شاگردی هم قبول ندارن . ولی مریدان و شاگردان، هر دو طرف رو با لقب آیت الله العظمی مورد خطاب قرار میدن.

این سخنتان از ادعای قبلیتان عجیبتر است‼️

اول برای مشروعیت لقب، لازم نیست که کل مردم دنیا به اون متلقب بشن تا بعد مشروع بشه

ثانیا شما هنوز انحصار این لقب برای امیرالمومنین را ثابت نکرده اید

مضافا بر آنکه توجه نکرده اید که اصطلاحات هر دوره ای برای خود آن دوره هست
صفاتی که برای هر یک از بزرگان شیعه در کتب تراجم ذکر شده است، امروز دیگر خیلی کاربرد ندارد

پس قیاستان مع الفارق و باطل است

شما فعلا مدعی انحصار هستید و با دلیل باید ثابت کنید که این القاب مختص هست

خود آن بزرگانی که ملقب به این لقب میشده اند، بهتر از بنده و شما روایت خوانده بودند و شرع را میفهمند

اللهم الا اینکه اینها رو متهم به چیزهایی کنید که عدالتشون رو هم زیر سوال ببرید

یعنی با این استدلال شما مثلا لقب صالح المومنین ک برای امیرالمومنین هست میشه ب کس دیگه هم اطلاق کرد؟؟؟ مثلا شخصی بین چند شخص دیگر صالح تر و باتقواتر باشه بهش لقب صالح المومنین داد؟؟؟؟

در اصطلاح متون علمی مثل اشارات و تنبیهات، مراد از اشاره این هست که مطلبی گفته میشه اما به دلیل وضوح و بداهت استدلالش ذکر نمیشه. اما در تنبیه استدلال هم گفته میشه.
حالا در نسخ نمیدانم همین مراد باشه.

حیف که وضو ندارم تا اسمشو بیارم ولی در سایتش سرچ کنید عبارت« دولت کریمه جمهوری اسلامی» را که برای حکومتی استعمال کرده که دیگه بعد ۴۱سال بر همه( غیر خودش که هم مدعیه هم هر جا به نفعش باشه اپوزوسیون)« فساد سیستماتیک»تنها لقب نشان دهنده ماهیتشه!
آیا« دولت کریمه» از القاب حکومت حضرت ولی عصر صلوات الله علیه نیست؟