مكتبة المجلسي ودارالتراث

اين ايام وروز تولد حضرت اباعبد الله ع را فرصتى بشمار آوردم كه در باره ازدواج ام المومنين والمومنات حضرت خدیجه سلام الله عليها پیش از پیامبرگرامى اسلام ص را بررسى كرده وبگويم آيا آن حضرت ، پيش از پيامبر ص با شخصى ازدواج كرده بوده است ويا اينكه هنگام ازدواج با حضرت ، باكره بوده اند ؟

پیش از پاسخ به این سوال عرض می کنم که علاقه و محبت پیامبر به حضرت خدیجه ع به عنوان پشتوانه ای که اموال کلانش را آن هم از روی تدین در راه اسلام هزینه کرد بر احدی از مورخین مسلمان و غیر مسلمان و سنی و شیعه پنهان نیست.
پیامبر خدا درباره ی او فرمود :
ما أبدلنی الله خیرا منها، صدقتنی إذ کذبنی الناس، وواستنی بمالها اذ حرمنی الناس، ورزقنی الله الولد منها ولم‌یرزقنی من غیرها.
یعنی : خدا زنی بهتر از خدیجه به من نداد. هنگامی که مردم تکذیبم می‌کردند، او مرا تصدیق کرد و هنگامی که مردم مرا تحریم کردند، با ثروتش کمکم کرد. و خدا از او فرزندانی به من داد در حالی که از دیگر زنانم به من فرزندی نداد.
مطلب بالا را شیخ مفید در الافصاح، ص۲۱۷ نقل کرده است و دیگران نیز آن را نقل نموده اند.

اما سوالی که در این نوشتار به دنبال پاسخ آن هستیم این است که : آیا حضرت خدیجه(س) پیش از ازدواج با پیامبر، شوهر دیگری اختیار کرده یا نه، اختلاف نظر وجود دارد.
اکثر منابع تاریخی اهل سنت، ازدواج‌های پیشین حضرت خدیجه (س) را پذیرفته و نام‌های شوهران و فرزندانشان را ذکر کرده‌اند. بلاذری در انساب الاشراف، «ابوهاله هند بن نباش» را همسر خدیجه پیش از ازدواج با پیامبر (ص) دانسته است.
ابن حبیب نیز در کتاب «المنمّق»، در معرفی «نباش» او را مکنّی به ابوهاله و شوهر خدیجه(س) قبل از پیامبر (ص) معرفی کرده است. ابن حبیب همچنین در «المحبّر» در بیان اسامی کسانی که سه بار ازدواج نموده‌اند، نام حضرت خدیجه (س) را نیز آورده است و در این باره به ازدواج حضرت خدیجه (س) با «اباهاله النباش الاسیدی» و «عتیق بن عابد بن عبدالله بن عمر بن مخزوم» قبل از ازدواج با پیامبر (ص) تصریح کرده است.

با این حال برخی از نویسندگان شیعی بر این باورند که حضرت خدیجه (س) پیش از ازدواج با پیامبر ازدواج نکرده است. ابن شهرآشوب از قول سید مرتضی در «شافی» و شیخ طوسی در التلخیص، به عذراء (دوشیزه) بودن خدیجه (س) هنگام ازدواج با پیامبر (ص) اشاره نموده است.

همچنین برخی با نقد گزارش‌های موجود دربارۀ همسران خدیجه مدعی شده‌اند نمی‌توان پذیرفت در شرائطی که تعصبات قبیله‌ای در فضای فکری و فرهنگی حجاز حاکم بوده است، خدیجه (س) که خود از بزرگان نامور قریش بود، به ازدواج دو نفر اعرابی بیابانی از تمیم و مخزوم در آمده باشد.

همچنین صاحب السیره النبویه مینویسد : پژوهش‌های فوق در بارۀ فرزندان منسوب به خدیجه مدعی آن است که دو فرزند منسوب به او در حقیقت ، فرزندان خدیجه (س) نبوده، بلکه فرزندان هاله خواهر خدیجه (س) بوده اند. بنا بر این تحقیقات خدیجه (س) پس از مرگ شوهرِ هاله، سرپرستی هاله و دو فرزندش را برعهده گرفت، تا اینکه خواهرش (هاله) نیز از دنیا رفت و خدیجه (س) سرپرستی خواهرزاده‌هایش را بر عهده داشت و از آنجا که عرب، «ربیبه» (فرزندان همسر) را فرزند تلقی می‌نمود، آنها را فرزندان پیامبر (ص) برمی‌شمردند.

دلیل دیگری نیز بر بعید بودن این ازدواج ها وجود دارد و آن اینکه چگونه میتوان پذیرفت رحمی که قرار است سرچشمه ی کوثر باشد و ام الایمه گردد میشود قبلا شوهر کرده باشد و حتی فرزند دار شده باشد ؟! آیا رحم کسی که با مشرکین از اعراب ازدواج کرده و رحمش محل تربیت فرزندان آنان بوده لیاقت دارد که همسر خاتم انبیا و محل تربیت نور خدا حضرت زهرا و امامان معصوم از فرزندانش باشد ؟!

آری گویا کارخانه ی جعل حدیث بوده است که خواسته با نقل این امور، شان مادر مومنان حضرت خدیجه را پایین بیاورد.
@drhadiansarii

چکيده
تاریخ هر ملّتی سرشار از نقاط تاریک و مجهول است که آیندگان در پی واکاوی و پرده برداشتن از این ظلمات تاریخی بوده‌اند. نیایش و دعا در هر ملّتی به عنوان آیینی فردی و روحانی شناخته شده است. با توجه به اینکه هر نیایش و دعایی در بافت خاصّی زاییده می شود. زبان آن نیایش و دعا و بافت لحظة تولید آن، می تواند، روابط پنهان شده در پس پردة قدرت را بنمایاند. این مطالعه با تمرکز بر ویژگی ژانر دعا و وجه اجتماعی آن سعی در گفتمان‌کاوی تاریخیِ متن کتاب صحیفة سجادیّه داشته است. هدف از این مطالعه سامان دهی روشی برای مطالعة گفتمانی متون دینی به خصوص متون عرفانی و دعایی بوده است. سوالی که پیکرة این مطالعه را سامان داده است این است که گفتمان «پیامبر(ص)»، در برابر چه گفتمان‌هایی در متن صحیفه مطرح شده است. برای پاسخ به این سوال، نگارنده با تلفیق مفهوم فضا-زمان و منطق گفت و گویی باختین و الگوی سه بُعدی فرکلاف، الگویی متناسب سازی شده را برای فهم اجتماعی متن دعای صحیفه پیشنهاد کرده است. و با واکاوی کردار گفتمانی میان متن‌های پیش از صحیفه و متن صحیفه به سوال مطالعه پاسخ داده است. نتایج به دست آمده از مطالعه نشان دهندة این امر هست که با در نظر گرفتن تمایز میان خوانش زمان نقطة تولید و مصرف متن و با تمرکز بر نقطة تولید متن می توانیم به سطحی از فهم اجتماعی بر مبنای خوانش گفتمانی متن دعایی برسیم. با واکاوی کردار گفتمانی دیدیم که گفتمان پیامبر(ص)، به مثابة یکی از دال های کانونی متن صحیفه در مسیر گفتمان سازی نبوّت هاشمی به کار گرفته شده و با دال هایی چون: اصحاب، آل محمّد، مکّه، مدینه، قرآن، سنّت. مفصل بندی و بیان شده است. صلوات نیز در متن صحیفه به مثابة نقش نمای گفتمان به کار گرفته شده که نمود طبیعی‌سازی گفتمان پیامبر(ص)، است. این بیان گفتمانی در برابر گفتمان هایی چون: گفتمان عثمانی، گفتمان پیامبر‌زدایی و سنّت گریزی، گفتمان خلافت و تقابل شام در برابر حجاز در متن صحیفه استفاده شده و حاکی از نوعی نبرد گفتمانی میان نبوّت هاشمی با دیگر جریان های فکری بوده است.

کلید واژه: منطق گفت وگویی، بینامتنیّت، الگوی سه بّعدی فرکلاف، گفتمان «پیامبر(ص)»،کردار گفتمانی.

شیخ حر عاملی و استفاده از بیتی فارسی در متن عربی
کتاب اثناعشریه در رد بر صوفیه شیخ حر عاملی (م 1104) را نگاه می کردم. این دانشمند عرب لبنانی که نویسنده کتاب پرارج وسائل الشیعه است، سالها در ایران زیست و پس از درگذشت در مشهد دفن شد. همیشه دلم می خواست بدانم این علمای عرب مهاجر لبنانی، در ایران، چه قدر فارسی یاد گرفته اند. شیخ بهایی و توانائیش را در فارسی می دانیم. طنزهای فارسی از شیخ حر در دست است. گفته اند: زمانی شاه سلیمان به مجلسی آمد و شیخ حر کنارش نشست. شاه به شوخی از او پرسید: مولانا! فرق حر با خر چیست؟ او هم بدون تأمل گفت: یک وجب! (یا گفت به اندازه یک مخده)
به هر حال، در این رد صوفیه دیدم که شیخ در میان این رساله که به عربی است، به شعری فارسی تمسک کرده، و آن را به اعتبار این که نظر صوفیان را منعکس می کند، رد کرده است.
در متن شیخ حر در باره گروه واقفیه از صوفیه آمده است که اینها قائل به این هستند که بنده عاجز از شناخت خداوند است و در واقع شناخت خداوند محال است. این گروه این بیت را به فارسی می گویند:
تو را تو دانی و تو، ترا نداند کس / ترا که داند که ترا، تو دانی و بس.
در جستجو، دیدم این «بیت» در تفسیر سوره حمد از رشید الدین فضل الله آمده است. شاید جلوتر هم باشد که بنده نگشتم و بی اطلاعم. در متن تفسیر او به صورت نظم یا نثر! آمده است: «تو را که داند که تو دانی، تو را نداند کس، تو را تو دانی و بس». (کذا)
در وبلاگی دیگر شعر به این صورت آمده بود:
تو را که داند که تو را تو دانی تو / تو را نداند کس تو را تو دانی بس.
@jafarian1964

☘🍂☘🍂☘🍂☘


استخاره با تسبیح

استخاره

این نوع استخاره شایع و معروف است ، که به چند شیوه انجام می شود :


☘علامه مجلسی می نویسد :
از شیخ بهایی نقل شده است :
از بزرگان و اساتید شنیدم که این دستور العمل از حضرت ولی عصر (عج) درباره استخاره با تسبیح رسیده است. فرمود (( تسبیح را به دست راست میگیری و سه بار صلوات می فرستی و آنگاه قسمتی از تسبیح را با دست چپ می گیری و دوتا دوتا رد می کنی اگر در پایان یک دانه باقی ماند ، به معنای (افعل) انجام بده است و اگر دو دانه باقی ماند ، مفهوم ان (لاتفعل) انجام نده است ))

حکمت واسرار

🍂☘🍂☘🍂☘🍂

💟🌟💟🌟💟🌟💟🌟💟🌟💟

💌 در محضر صحیفه: ۴۰
دعای هشتم - فراز چهارم

🍀أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِما،🍀
🍀 أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفا،
به تو پناه میبرم به تو از اینکه مظلومی را به حال خود رها کنم

💠 خدا نکند که «من» یاریگر ظالمی باشم
💠 و خدا نکند که مظلومی را به حال خود رها سازم و از کمک او دست بردارم

💠 خدا نکند که آنقدر بی محبت و بی انصاف و به دور از انسانیت باشم
که کمک به مضطر و بیچاره ای را ترک کنم

💠 خدا نکند وقتی توانایی کمک به مسلمان مظلومی را دارم با ترک آن مرتکب گناه کبیره شوم
و در دنیا و آخرت خوار و ذلیل گردم

💟 خداوندا
پناه میبرم به تو از اینکه به دلیل
☑ قساوت قلب، دلم برای مظلومی نسوزد
☑ و یا شجاعت به میدان رفتن و نجات مظلوم را از ریر دست ظالم نداشته باشم

☑ و یا به خاطر منفعت طلبی به فریاد مظلومی نرسم

💟 خدایا پناه میبرم به تو از
🍁ایمان ضعیف
🎇 ایمانی که مرا به میدان نمی آورد
✨ ایمانی که روح قوی و شجاع
در «من» ایجاد نمی کند

💧که تو مؤمن ضعیف را
دوست نمی داری💧

💠💟💠💠💠💠💠💠💠💠
@sahifeh_ir

🍀💖🍀🍀🍀💖🍀🍀🍀💖🍀

💌 در محضر صحیفه: ۴۱
دعای هشتم - فراز چهارم

🍀أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِما،🍀
🍀 أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفا،
به تو پناه میبرم به تو از اینکه مظلومی را به حال خود رها کنم

💖 خدایا
تو دل نازک و لطیف و مهربان
 را دوست داری
دلی که وقتی خبری به او میرسد
بی قرار میشود

💓 خدایا یاریم کن
تا روحم را قوت بخشم
تا دست مظلومان را بگیرم
و بی نهایت مهربان باشم

💖 خدایا یاریم کن
تا احساس مسئولیت
و ایثارگری در «من»
اوج بگیرد

💖 خدایا به «من»
 این توفیق را عنایت کن
که دست یاری تو برای
مظلوم مضطری باشم که با تمام وجود
 تو را فریاد میزند

💓 یاریم کن تا از مالم و آبرویم
و جایگاهم و نیروی بازویم و
 تمام امکاناتم
برای یاری مظلوم استفاده کنم

💠 که همهٔ ما ملهوف و بیچاره و مضطر درگاه تو هستیم

✨ که اگر همه چنین باشیم
و یاریگر ظالم نباشیم
و مظلوم را دریابیم
کدام ظالم جرئت ظلم کردن
خواهد داشت؟

🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
@sahifeh_ir

🇮🇷🇩🇪

چرا جامعه مسلمانان احمدیه از سوی آلمان مورد پذیرش بهتری قرار می گیرند؟

در یک گزارش آمده، جامعه مسلمانان احمدیه از فاکتورهای زیادی برای همگرایی اجتماعی در جامعه آلمان برخوردار هستند.
در تازه ترین و مهم ترین اقدام پس از اعتراض به مساجدی که روحانیون خود را از کشورهای دیگر به آلمان می آورند، انجمن اسلامی احمدیه اقدام به آموزش روحانیون خود در آلمان کرده است. بیشتر از همه این برای آلمان اهمیت دارد که این روحانیون در آلمان آموزش می بینند و به زبان آلمانی نیز سخنرانی می کنند. به دیگر جوامع مسلمان از این جهت انتقاد می شود که روحانیون با زبان و فضای جامعه آلمان آشنایی ندارند و فقط برای مدت کوتاهی یا فقط چند سال در آلمان ساکن هستند.
از دیگر فاکتورهای تحسین برانگیز این جامعه مسلمان ارتباطات با ادیان دیگر است، مثلا روحانیون در طول آموزش با دیگر ادیان آشنا شده و تبادل اطلاعات دارند.
از طرفی این انتقاد از سوی جامعه آلمان به این انجمن است که ارتباط بین زن و مرد در بین آنها وجود ندارد.
در ویدئوی زیر فضای آموزش روحانیون احمدیه نشان داده می شود.

@kultur

👇👇👇

همسر با غیرت طاها خدیجه

ای شان تو بالاتر از بالا خدیجه

روح بلندت اوج اَوْاَدْنا خدیجه

تو دائم الْاِنفاق هستی یا خدیجه

داروندار حضرت زهرا خدیجه

شب تا سحر مشغول تسبیح و دعایی

اول مسلمانِ زنِ دین خدایی

تنها طرفدار حریم مصطفایی

مادر بزرگِ خاندان هَلْ اَتایی

همراه احمد بوده ای هر جا خدیجه

دارایی ات را دادی و دلبر گرفتی

بار اِلَم از دوش پیغمبر گرفتی

سیب بهشتی خوردی و کوثر گرفتی

زهرا که آمد رتبه ی مادر گرفتی

ای که مقام تو بوَد والا خدیجه

پای نبی تا لحظه ی آخر نشستی

با غیرتت بت های یثرب را شکستی

انفاق را هرگز به روی دین نبستی

در تنگنای ظلم، حق را می پرستی

در راه حق کردی فدا جان را خدیجه

از اهل یثرب طعنه و دشنام خوردی

خونِ جگرها در رهِ اسلام خوردی

خونِ دل از زن های نافَرجام خوردی

آن قدْر هم حرف بد از اقوام خوردی

که دل بریدی آخر از دنیا خدیجه

سجاده پای بندگی ات ایستاده

اصلاً مقام توست، مِعْراجُ السَّعاده

دین خدا پیمانه و عشق تو باده

باید به زهرا گفت، ای محراب زاده

جاری نگردد اشکهایت با خدیجه

مادر که باشد، شان دختر پایدار است

این چارچوبِ خانه حتی استوار است

مادر نباشد، روز روشن شام تار است

امشب دل زهرا برایت بی قرار است

بعد تو زهرا می شود تنها خدیجه

بوی جدایی می دهد هرمِ صدایت

دیگر نمی آید صدای ربنایت

این لحظه های آخری باید برایت

روضه بخوانیم از غم کرببلایت

تا چشم های تو شود دریا خدیجه

امشب تمامِ بسترت را، غم گرفته

اِنسیَّةُ الْحورایِ تو، ماتم گرفته

با اینکه قلب حضرت خاتم گرفته

شکر خدا دورِ تو را مَحرَم گرفته

وای از غروب روز عاشورا، خدیجه