رسول جعفریان

کتاب (آیت زهد و توکل) اولین شماره از مجموعه کتابهای (استعدادهای درخشان بروجرد) است که تحت اشراف استاد محقق میرزا علی سلیمانی بروجردی در حال نگارش زندگی نامه علما و بزرگان شهرستان علم پرور بروجرد می باشد که شماره اول آن در زندگی نامه مرحوم آیت الله شیخ محمد تقی مطهری بروجردی ره می باشد و توسط سرکار خانم نرجس سلیمانی بروجردی در چهار فصل به شرح ذیل تنظیم شده است.
اول: زندگی نامه
دوم: اجازات آیت الله مطهری بروجردی از بزرگان و اجازاتی که ایشان به فضلا داده اند.
سوم: ازدواج و خانواده همسر
چهارم: وفات.
در انتها نیز تمامی اجازات این عالم بزرگوار و تعدادی از عکس های ایشان آمده است.
این کتاب در سال 1396 هش در انتشارات انصاریان به چاپ رسیده است.
???
@AliBrojerdi1359
???
@mirzaAlisolimanibrajrdi

منهیات است که کاتب به غلط با این ح نوشته

علیکم السلام
برای خواندن این تاریخ از چند روش می توان بهره بُرد که البته جنابتان از آنها آگاهید، لکن برای استفاده در گروه، آن را تقدیم می کنم:

1- به سراغ خود عبارت برویم و تا حدّ ممکن آن را بخوانیم:
در این تصویر ، جزء اول عبارت به سین شبیه است؛ چنانکه در واژۀ قبل نیز لفظ «سنة» این مطلب را تأیید می کند.
جزء دوم به «سون» یا «رون» شباهت دارد.
سپس دو حلقه می بینیم.
بعد از آن به « ﺎٮه » می رسیم که می تواند جزء آخر کلمۀ «مائة» باشد.

2- ما هنوز نمی دانیم که کاتب برای بیان تاریخ از یک عبارت «ابجدی» استفاده کرده (که البته بعید است) یا خود تاریخ را نگاشته، و در صورت دوم آیا بعد از سال هزار است (که واژۀ «الف» دلالت بر آن دارد) یا قبل از سال هزار.
در عبارت واژه «الف» دیده نمی شود، پس یا باید بگوییم متعلق به بعد از سال هزار است که هزارِ آن را حذف کرده (که این بعید است) یا متعلق به قبل از سال هزار است.
در صورت اخیر نیز نمی تواند متعلق به قبل از قرن هشتم باشد چرا که برخی از کلمات را به خط نستعلیق کتابت نموده، پس نتیجه تا اینجا این است که کتابت این اثر بین سال های 700 تا 1000 انجام شده است که بخش نهایی عبارتِ کاتب (يعنی: « ﺎٮه ») نیز این احتمال را تأیید می کند.

3- این اثر در پنج شنبه 16 رجب کتابت شده است. این نکته به کمک برنامه های متعدد "تبدیل تاریخ" در سایت های مختلف این امکان را به ما می دهد که ببینیم تا در سال های 700 تا 1000 در کدام سال ها، 16 رجب در روز پنج شنبه واقع شده، آنگاه در میان سال های بدست آمده، نزدیک ترین سال به عبارت کاتب را برگزینیم.

4- نام کاتب " عبد السلام بن احسان کبروی " است. در فهرست های دنا و فنخا باید جستجوی بلیغ نمود که آیا این کاتب آثار دیگری را کتابت نموده که تاریخ کتابت نیز داشته باشند یا نه. آن تاریخ ها نیز می توانند تا حدودی بازۀ حیات و فعالیت کاتب را مشخص کنند.
البته کتابهایی هم با موضوع فهرست کاتبان نسخ خطی نوشته شده است؛ مانند " فهرست کاتبان نسخ خطیِ کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران" تألیف سرکار خانم کرم رضایی.

5- گاهی قرائن درون متنی یا مطالب مندرج در ظهر نسخه هم می تواند به تعیین سال کتابت اثر، یا محدودۀ سال های کتابت اثر، کمک کند؛ همانند تملک نامه ها، اجازه نامه ها، وقف نامه ها، مُهر ها و ... .

این سید مصطفی به نظرم داماد مرحوم میرزا خلیل کمره ای بود و همراه وی به سفر مصر هم رفت. از شاگردان آیت الله بروجردی بوده و این را در مقدمه کتاب ازدواج در اسلام نوشته است

این هم نسخه ای از قرب الاسناد که برای آیت الله بروجردی نوشته شده و باز نام آقا احمد خادم در آن آمده است.

نسخه نویس دیگری از آثار کهن که در دستگاه دار الحدیثی آیت الله بروجردی کتابت شده و کاتب محمد شریعتی بوده که در سال 1362 آن را نوشته است.

این کتاب در سال 1376 ق به احتمال زیاد برای کتابخانه آیت الله بروجردی و به امر ایشان استنساخ شده است. این که این زمان هنوز این کارها با این خط زیبا انجام می شده جالبه.
@jafarian1964

نسخه تقریرات جدش از درس میرزای شیرازی را از زمانی که در نجف تدریس می کرده به آیت الله بروجردی اهداء کرده است.
@jafarian1964

بر اساس اسنادی از این دست که گذشت، و اطلاعاتی که در باره تالیف کتاب جامع الاحادیث توسط آیت الله بروجردی و گروه تعیین شده توسط وی از علما داریم، چنین بدست می آید که ایشان طرحی مفصل برای احیای آثار از دست رفته شیعه داشته و تلاش می کرده است تا کتابهای کهن که فکر می کرده نسخه های اندکی از آنها مانده یا خطوط آنها مناسب نیست، دوباره کتابت شده و در اختیار باشد. این آثار علی القاعده باید در کتابخانه ایشان در مسجد اعظم قم موجود باشد اما اصل کار مرحوم بروجردی بر اساس این اسناد باید به صورت یک کتاب درآید. تاکنون در بیت مرحوم بروجردی کسی نبود که این فعالیت را داشته باشد اما در سالهای اخیر آیت الله علوی بروجردی که به بازسازی و بهبودی اوضاع مسجد اعظم اقدام کرده اند می توانند از یک طرح علمی و پژوهی در باره فعالیت حدیثی و کتابی و نسخه خطی مرحوم بروجردی حمایت کرده آن را انجام دهند.
@jafarian1964

مرحوم بروجردی آقای فلسفی واعظ را برای بحث با شیخیه به کرمان فرستاد. این رساله در پاسخ به سوالات وی نوشته شده و نسخه اصل در کتابخانه آیت الله بروجردی است.
@jafarain1964

فکر می کنم خطاب نامه به آیت الله بروجردی است. همراه نسخه ای آن را ارسال کرده.
@jafarian1964

چند سال قبل در سفر عمره ای نوه مرحوم آیت الله بروجردی بودند. از ایشان سوال کردم مرحوم آقا قریب پانزده سال رهبری جهان تشیع را داشته اند. اسناد و نامه هایی که برای ایشان آمده یا سواد آنچه فرستاده در کجا نگهداری می شود؟ گفتند هیچ چیزی برای ما باقی نمانده است. هر چند من بعید می دانم اما واقعا این احتمال هم وجود دارد که همه چیز از بین رفته باشد.
@jafarain1964

در پایان همان نسخه شجره آیت الله بروجردی آمده و این یادداشت از حاج احمد خادمی که خود را گماشته آیت الله بروجردی نوشته و اهل قلم بوده.
@jafarian1964

انجامه همان نسخه. این که در قریه رادکان از قرای ساور استرآباد نوشته. خادم روضه رضویه بوده و همه کتابهایش را هم به فرزندش داده است.
@jafarian1964

کاتب این نسخه صحاح جوهری، یک نجفی الاصل متولد مشهد الرضا ع است که در سال 682 این نسخه را در نظامیه بغداد کتابت کرده و شیعی امامی است. دو نسخه دیگر را آقای موسوی بروجردی معرفی کرده بود.
@jafarian1964

گفتگوی بابا قاسم، خادم جامع عباسی اصفهان با خداوند در صحرای محشر

جُنگی را مرور می کردم که اشعاری از شاعران صفوی و قاجاری داشت. چهار صفحه آن شامل یک مثنوی، این عنوان را داشت: «مِن کلام مرحوم بابا قاسم خادم باشی مسجد جامع عباسی». این که مسجد جامع عباسی [واقع در میدان نقش جهان] که زمانی مسجد شاه می گفتند و حالا مسجد امام می خوانند، خادم باشی داشته و ملقب به این لقب بوده، توجهم را جلب کرد. جستجوی مختصری نشان داد که این شخص شاعر بود و مثنوی زیر از اوست. شرح حالش در آتشکده آذر چنین آمده است: خادم، باباقاسم. از اهل اصفهان است و همشیره زاده ٔ میرنجات ، مدتی در مسجد جامع عباسی خادم باشی بود. صحبتش مکرر اتفاق افتاد، مردی نیک نهاد و خوش اعتقاد بود. شعر بسیاری گفته، صاحب دیوان است؛ اگرچه شعر را خوب نمی گفت، اما در فن تاریخ مهارت تمام داشت، و در اواخر زمان نادری در اصفهان وفات یافت. تاریخ وفات او این است: «گفت خادم بجنت آمد باز».
این یک شعر از او دیده و نوشته شد:
بمن دشوار شد آخر ره میخانه پیمودن / به این پیری بکوی می فروشم خانه بایستی
داستان مثنوی زیر را قدیم شنیده بودم؛ اینکه یک اصفهانی زرنگ، در صحرای محشر، این چنین با خدا برخورد کرده است! اکنون دیدم که این شاعر، یعنی خادم باشی جامع عباسی، این حکایت را به نظم در آورده است. وقتی او را برابر میزان و حساب قرار داده و نشانش می دهند که گناهانش سنگین است، در برابر این پرسش خداوند که اکنون چه دفاعی از خود داری، وی منکر همه گناهانش می شود. یک نکته شهادت ملائکه علیه اوست، اما وی می گوید آنها با وی دشمنی داشته اند، و حتی پیش از خلقتش هم او را متهم به گناه کرده اند! بنابراین حرف آنها را قبول ندارد. اعضایش که شهادت می دهند، آنها را هم متهم می کند که چون اجازه گناه به آنها نداده، اکنون تلافی می کنند. به نظر این بنده، «نامه عمل» هم اعتباری ندارد، چون کاغذ در شرع اعتباری ندارد! بدین ترتیب همه شهادتها را رد می کند. آن وقت خداوند، خود شهادت داد. در این وقت، بنده می گوید، علم تو را قبول دارم، اما خودت گفته ای که هر سخنی با گواه دو شاهد عادل قابل قبول است. اگر کسی را مثل و مانند خود بیاوری، در آن صورت، سخنت ثابت خواهد شد. در این وقت خداوند، او را به خاطر نکته سنجی اش و اینکه به وحدانیت خداوند اعتقاد دارد، بخشید. خادم در اینجا، از عرفان ستایش می کند، و آن را راه خلاصی می داند.
(ادامه دارد)

@jafarian1964

این نوشته ای در پشت پاکت نامه بوده است. و اما مهم این عددی است که در پایین نوشته شده است! عدد از نظر ابجدی «بدوح» را نشان می دهد 8642 که علی القاعده باید 2469 نوشته شود. بدوح نام فرشته نامه رسان است که از علوم غریبه به میان مردم سرایت کرده در قدیم روی پاکت های نامه، نوشته می شد. در واقع، یا نوشته می شد: بدوح، یا همین عدد را که معادل ابجدی آن است می نوشتند. توضیح زیر را سابقا در این باره نوشته ام که باز اینجا می گذارم.
هر دو یادداشت ذیل مربوط به «بُدّوح» است.
لازم به یادآوری است که در کتاب شمس المعارف الکبری» از بونی، (م 622) مکرر در باره این «بدوح» توضیحاتی آمده است.
@jafarian1964

سند بسیار عالی. در سال 984. شهادت داده اند که فلان شخص زائر عتبات از جمیع منهیات گذشته، از جمله منهیات کبار که هرگز از او صادر نشده. نوعی شهادت نامه که برای زائر می نوشتند. @jafarain1964

معرفی نسخه خطی

به مناسبت شهادت حضرت امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام

این اثر در سال 1277 در حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام در کربلا کتابت شده است و از نسخه های کتابخانه موسسه آیت الله العظمی بروجردی می باشد.

موضوع آن شامل بعضي حوادث پس از کشته شدن خليفه سوم عثمان بن عفان و بيعت مسلمانان با امير مؤمنان عليه السلام و چگونگي شهادت آنحضرت است.

همچنین اثر حاضر هم اکنون در کتابخانه آیت الله العظمی بروجردی به شماره ثبت 288/6 نگهداری می شود.

علاقه مندان می توانند با مراجعه به سایت کتابخانه به آدرس blib.ir بدون نیاز به نام کاربری و کلمه عبور تمامی صفحات این نسخه را مشاهده نمایند.

@boroujerdilib

سند بسیار عالی. در سال 984. شهادت داده اند که فلان شخص زائر عتبات از جمیع منهیات گذشته، از جمله منهیات کبار که هرگز از او صادر نشده. نوعی شهادت نامه که برای زائر می نوشتند. @jafarain1964