@jafarian1964
صفحات بالا از کتابچه ای با عنوان شرح زندگانی آیت الله آقای آقا شیخ رمضانعلی خلیلی عراقی است که فرزندش محمدرضا خلیلی عراقی نوشته است. ستایش نامه ای است از پدر با تصاویر و اسناد. اما نکته ای که جلب توجه کرد این بود که وی سالها محضر داری کرده بود و در آستانه رسمی شدن محاضر توسط داور، از این کار خودداری کرد. پسر نوشته است که داور سه بار به منزل ما آمد و از وی درخواست کرد تا کار را ادامه دهد..... همان اندازه که حکمت در کار آموزش و فرهنگ دوره رضاشاه موثر بود داور بسا بیش از وی در کار دادگستری. بی مناسبت نیست اشاره کنم که با این همه محضر پیش از رسمی شدن و پس از آن، هنوز کارهای درخوری در باره اهمیت و جایگاه این محاضر هم از حیث حقوقی و هم ادبی و هم اجتماعی و اقتصادی نشده است.
@jafarian1964
