🔴🔴🔴حدیث زیر در منابع یافت نشده است:
در شبکه های اجتماعی و فیسبوک و اینستاگرام و پلاس و ... مکرر با این حدیث برخورد میکینم:
🔵🔵یوم الحسره
یکی از یاران امام صادق (ع) از ایشان پرسیدند یوم الحسره کدام روز است که خدا می فرماید:بترسان ایشان را از روز حسرت
حضرت پاسخ دادند:آن روز قیامت است که حتی نیکوکاران هم حسرت می خورند که چرا بیشتر نیکی نکردند
پرسیدند آیا کسی هست که در آنروز حسرت نداشته باشد
حضرت فرمودند :آری کسی که در این دنیا مدام بر رسول خدا(ص) صلوات فرستاده باشد
منبع:وسائل الشیعه ج7-ص198
🚫🚫اما حسب جستجوها همچین حدیثی در منابع یافت نشده است. البته در آدرس ذکر شده حدیثی تا حدی مشابه داریم که به شرح زیر است:
عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَا اجْتَمَعَ فِي مَجْلِسٍ قَوْمٌ لَمْ يَذْكُرُوا اللَّهَ وَ لَمْ يَذْكُرُونَا إِلَّا كَانَ ذَلِكَ الْمَجْلِسُ حَسْرَةً عَلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ- ثُمَّ قَالَ: قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ ذِكْرَ عَدُوِّنَا مِنْ ذِكْرِ الشَّيْطَانِ.
🔴🔴ترجمه: از ابوبصیر نقل شده است که امام صادق(ع) فرمودند: هیچ مردمی در مجلسی اجتماع نکنند و در آن مجلس ذکر خداوند و ذکر ما را نگویند؛ الان اینکه آن مجلس در روز قیامت باعث حسرتشان میشود. سپس امام(ع) فرمودند که امام باقر(ع) فرموده اند: ذکر ما مصداق ذکر خداوند است و ذکر دشمن ما مصداق ذکر شیطان.
جهت عضویت در کانال کلیک بفرمائید: https://telegram.me/joinchat/A3ScEjz1VcXiflnayKJHrA
به مناسبت روز مبارک عرفه، مقالۀ خودم را در بارۀ دعای شریف عرفه تقدیم عزیزان می کنم. قبلا در بارۀ محتوای این مقاله، به اختصار توضیحاتی داده ام. در این مقاله می خواهم با مرور شواهد نشان دهم دعای عرفۀ مشهور، متعلق به حضرت امام صادق (ع) است. از جملۀ شواهد امر، یکی این است که راوی مزعوم دعا، بشر بن غالب اسدی تا پیش از آخرین روزهای عمر امام حسین (ع)، ایشان را ندیده بود. وقتی امام در هنگام خروج از مکه در آخرین سال عمرشان (که قطعا در آن سال، روز عرفه در صحرای عرفات نبودند) با بشر بن غالب اسدی ملاقات کردند، از او پرسیدند کیست و از کجا می آید.... این نشان می دهد که بشر، نمی تواند شنونده و راوی دعای امام در سالهای پیشین باشد.
از آن سو، امام صادق (ع) در برابر شخصیتهایی مثل مالک بن انس که اجتماع برای دعا در روز عرفه را بدعت می دانستند، مدافع این کار بودند و طبیعی است که دعایی هم برای آن آموزش دهند. شواهد امر را در اصل مقاله می توان دید. نیز، نوادگان بشر بن غالب اسدی، یعنی عبدالملک و اسحاق بن غالب اسدی کاتب ایشان بوده اند. کنیۀ ایشان با امام حسین (ع) نیز مشترک است. می توان فرض کرد که در متون تصحیفی روی داده باشد و در یکی از متون مثلا گفته شود: عن ابنی غالب عن ابی عبدالله؛ بعد، کسی به اشتباه گمان برد مراد از ابنی غالب، بشر و بشیر، و مراد از ابی عبدالله نیز امام حسین (ع) است.
شواهد مفصل تر در بارۀ ناممکنی انتساب زبان دعا به سدۀ نخست هجری و شواهد انتساب آن به امام صادق (ع) را در اصل مقاله ملاحظه فرمایید.
https://t.me/FarhangeRvesh
رساله در اثبات ولادت امیر المومنین علیه السلام در روز سیزدهم رجب
آقا جمال خوانساری / به کوشش رسول جعفریان
به موقف عرض می رساند که در باب روز تولد حضرت امام المتقین و امیر المومنین ـ صلوات الله و سلامه علیه ـ آنچه بر کمترین ظاهر شد، همان است که قبل از این عرض نمود که مشهور میان علمای ما این است که در روز سیزدهم ماه مبارک رجب بوده. و شیخ طوسی در کتاب مصباح [ص 852] حدیثی نقل کرده از حضرت امام جعفر صادق ـ صلوات الله و سلامه علیه ـ که در هفتم ماه مبارک شعبان بود، و سند آن حدیث ظاهر این است که صحیح باشد. نهایت قولی از کسی از علمای ما موافق آن نقل نکرده اند. بنابر این، عمل به آن حدیث مشکل است. بلکه ظاهر این است که نزد ایشان خلاف آن معلوم بوده، و بنابر آن به مضمون آن قایل نشده اند، و آن را بر خطایی از یکی از راویان حمل کرده اند.
و امثال این بسیار است که در حکمی، حدیث صحیحی وارد شده، و چون مذهب کسی از علمای ما نشده، آن را طرح می کنند، و عمل به آنچه مذهب علما بوده می کنند، زیرا که مرتبه ایشان ازین بلندتر بوده [که] همگی اتفاق بر خطا بکنند، و با وجود حدیث صحیح بخلاف آن قایل شوند، و کسی از ایشان مطلع بر آن حدیث نشده باشد.
با وجود این که حدیث را نیز ایشان نقل کرده باشند، بلکه عمل نکردن ایشان به آن، دلیل واضحی است بر این که خلاف آن بر ایشان معلوم بوده، و به این سبب آن را طرح کرده اند یا تأویلی کرده اند، زیرا که معنی حدیث صحیح این نیست که نسبت آن به امام ـ علیه السلام ـ معلوم باشد تا این که طرح آن نتوان کرد، بلکه معنی حدیث صحیح این است که همه راویان آن بر مذهب حق باشند، و به حسب ظاهر عادل باشند، و ظاهر است که این منافات ندارد به آن که گاهی بعضی از ایشان سهوی یا خطایی بکند، و نقلی که کرده باشد، هرگاه خلاف آن به دلیل دیگر مشخص شود، طرح شود.
و مؤیدات دیگر نیز از برای آن حدیث مذکور می شود. یکی از آنها این است که در حدیث دیگر، دعایی نقل شده که خداوندا! سؤال می کنم تو را به حق دو مولود در رجب، محمد بن علی و دویم پسر او علی بن محمد [مصباح المتهجد، ص 805]؛ و می گویند که هرگاه تولد آن حضرت هم در ماه رجب باشد، بایست که آن حضرت هم مذکور باشد، و مقدم مذکور شود.
دلالت این، اگر چه فی الجمله ظهوری دارد، نهایت ممکن است که اکتفای به آن دو امام اشاره باشد، به بلندی مرتبه ایشان به این که سؤال بحق ایشان کردن کافی است در استجابت دعا، و حاجت نیست به ضم کردن دیگری.
یا آن که آن حدیث نیز موافق مذهب مشهور علمای ما نیست، و باید که آن را هم طرح کنند، زیرا که در تولد حضرت امام محمد تقی معروف این است که در ماه مبارک رمضان بوده، و قول نادری [است] که در ماه رجب بوده. و در تولد حضرت امام علی نقی ـ صلوات الله و سلامه علیه ـ مشهورتر میانه ایشان این است که در نیمه ماه مبارک ذی حجه بوده، و بعضی گفته اند که در ماه رجب بوده؛ پس آن حدیث را اکثر ایشان طرح می کنند و بر خطایی از یکی از راویان آن حمل می کنند.
و دیگر این که در حدیث دیگر از ابراهیم بن هاشم که از معتمدین اصحاب حضرت امام محمد تقی و امام علی نقی ـ صلوات الله و سلامه علیهما ـ بوده، نقل شده که او گفته که تولد حضرت امام علی نقی ـ صلوات الله و سلامه علیه ـ روز سه شنبه سیزدهم ماه رجب بوده، و می گویند که هر گاه تولد حضرت امیر المومنین ـ صلوات الله و سلامه علیه ـ نیز در سیزدهم ماه رجب باشد، بایست که آن را هم ذکر کند.
و جواب این ظاهر است، زیرا که این وقتی مؤید می شود که مراد ابراهیم بن هاشم ذکر فضیلت روز سیزدهم ماه رجب باشد، و آن معلوم نیست، بلکه ممکن است که مراد او بیان تاریخ تولد آن حضرت باشد، و بنابر آن ذکر تولد امام دیگر نیز در این روز در کار نیست، با [یا] آن که شیخ طوسی در مصباح اشاره به طرح آن حدیث کرده [819]، زیرا گفته روایت نکرده ابراهیم بن هاشم قمی که وفات یافت امام علی نقی علیه السلام روز دوشنبه سیوم ماه رجب، غیر این که گفته متولد شد آن حضرت روز سه شنبه سیزدهم رجب، و مراد او به این که گفته که «غیر این که» اشاره است به این [است] که آنچه او گفته، این تتمه را هم دارد [که گفته امام علی سیزدهم رجب بدنیا آمده. یعنی از روی تعجب و انکار است]، و آن موافق مذهب علمای ما نیست، زیرا که مشهور میانه ایشان این است که در نیمه ماه مبارک ذی حجه بود، چنان که مذکور شد. و بعضی که گفته اند که در ماه رجب بوده، در دویم ماه گفته اند یا پنجم.
همین نقل به شکل دیگری از امام صادق (ع) در شرح روش امام علی (ع) نقل شده است. امام صادق (ع) فرمود: یکی از اشراف عرب نزد امام آمد. حضرت پرسیدند: آیا در بلاد شما کسانی هستند که خود را به کار خیر شهرت داده اند و جز به آن شناخته نمی شوند؟ گفت بلی. فرمودند آیا گروهی هستند که خود را به شر شناساندهاند و جز به آن شناخته نمی شوند؟ گفت آری. حضرت فرمودند: آیا در میان شما کسانی هستند که از بدیها دوری می کنند و کارهای نیک انجام میدهند؟ گفت: بلی. حضرت فرمودند: اینها بهترین های امت محمد (ص) هستند، همان گروه میانه که تندرو ها باید به سوی آنها برگردند و کندروها به آنان بپیوندند. [بحار: 56/178] تندروها کسانی هستند که می خواهند صرفا خود را به کار خیر بشناسانند و امام با تأکید روی اعتدال، پرهیز از بدی و تمایل به خوبی را ملاک می داند.
بعدها امام باقر و صادق علیهما السلام از شیعیان می خواستند که این ویژگی وسطیت را حفظ کنند.
امام علی علیه السلام در سخن دیگری نیز باز تندروی و کند روی را نادرست خوانده و با تأکید بر این که «الْیَمِینُ وَ الشِّمَالُ مَضَلَّةٌ» تأکید نمودند که «وَ الطَّرِیقُ الْوُسْطَى هِیَ الْجَادَّةُ» و سپس فرمودند این راهی است که قرآن و نبوت روی آن تأکید دارند. مسیری که منفذ سنت است و مسیر عاقبت. سپس فرمودند: جهالت در یک شخص به این است که قدر و اندازه خویش را نشناسد. (نهج البلاغه، ص 59)
خداوند توفیق شناخت قدر خودمان را به خودمان عنایت کند تا پای از گلیم خویش بیرون ننهیم.
@jafarian1964
ذکری که امام در سجده آخر نماز میخواندند!
امام در سجده آخر نماز، ذکری را خیلی آهسته میخواندند که من هرچه دقت میکردم، نمیشنیدم که چه ذکری را میگویند تا این که یک روز با ایشان از حرم حضرت امیرالمؤمنین(ع) میآمدیم در مسیر از ایشان پرسیدم:
آقا! در سجده آخر نمازتان، یک ذکری را آهسته میگویید این ذکر چی هست؟ فرمودند:
«اللهم ارزقنی التَجافی عن دار الغرور و الِانابه الی دار الخلود والاستعدادَ للموت قبلَ حلولِ الفوت»
سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از:
برداشت هایی از سیره امام خمینی، ج۳، ص۶۶، نشر عروج، نقل خاطره از: آیت الله محمدرضا ناصری.
http://t.me/sireyefarzanegan
#فوائد_سویق
استخوان ها را نیرومند می سازد.
1. از امام صادق (ع) داریم:« سویق گوشت را می رویاند و استخوان را محکم می کند.»
شانه ها را نیرومند می سازد.
2. در روایتی از امام صادق (ع) آمده است:« هر که چهل بامداد سویق بنوشد، #شانه هایش نیرومند گردد.»
ساق ها را تقویت می کند.
3. روایت شده که امام ابوالحسن (ع) فرمودند:« هر گاه سویق را هفت بار بشویی و آن را از ظرف به ظرف دیگر بریزی، تب را از میان می برد و ساق ها و قدم ها را نیرومند می سازد.»
حرارت را خاموش می سازد .
4. در روایت آمده است:« هر گاه #سویق_خشک را صبحانه بنوشد، #حرارت را خاموش می کند و صفرا را آرامش می بخشد.»
پوست را لطیف می کند.
آمیزش_جنسی را فزونی می بخشد .
5. از امام صادق (ع) آمده است:« نوشیدن سویق با روغن زیتون، گوشت را می رویاند ، استخوان را نیرومند می سازد، پوست را لطیف می کند و نیروی جنسی را می افزاید.»
برای کودکان سودمند است.
6. امام صادق (ع) فرمودند:« به کودکانتان در کودکی ایشان سویق بنوشانید که این غذا گوشت را می رویاند و #استخوان را نیرومند می سازد.»
🍂🍂🍂
به مناسبت روز مبارک عرفه، مقالۀ خودم را در بارۀ دعای شریف عرفه تقدیم عزیزان می کنم. قبلا در بارۀ محتوای این مقاله، به اختصار توضیحاتی داده ام. در این مقاله می خواهم با مرور شواهد نشان دهم دعای عرفۀ مشهور، متعلق به حضرت امام صادق (ع) است. از جملۀ شواهد امر، یکی این است که راوی مزعوم دعا، بشر بن غالب اسدی تا پیش از آخرین روزهای عمر امام حسین (ع)، ایشان را ندیده بود. وقتی امام در هنگام خروج از مکه در آخرین سال عمرشان (که قطعا در آن سال، روز عرفه در صحرای عرفات نبودند) با بشر بن غالب اسدی ملاقات کردند، از او پرسیدند کیست و از کجا می آید.... این نشان می دهد که بشر، نمی تواند شنونده و راوی دعای امام در سالهای پیشین باشد.
از آن سو، امام صادق (ع) در برابر شخصیتهایی مثل مالک بن انس که اجتماع برای دعا در روز عرفه را بدعت می دانستند، مدافع این کار بودند و طبیعی است که دعایی هم برای آن آموزش دهند. شواهد امر را در اصل مقاله می توان دید. نیز، نوادگان بشر بن غالب اسدی، یعنی عبدالملک و اسحاق بن غالب اسدی کاتب ایشان بوده اند. کنیۀ ایشان با امام حسین (ع) نیز مشترک است. می توان فرض کرد که در متون تصحیفی روی داده باشد و در یکی از متون مثلا گفته شود: عن ابنی غالب عن ابی عبدالله؛ بعد، کسی به اشتباه گمان برد مراد از ابنی غالب، بشر و بشیر، و مراد از ابی عبدالله نیز امام حسین (ع) است.
شواهد مفصل تر در بارۀ ناممکنی انتساب زبان دعا به سدۀ نخست هجری و شواهد انتساب آن به امام صادق (ع) را در اصل مقاله ملاحظه فرمایید.
https://t.me/FarhangeRvesh
🔸طریق خواندن زیارت عاشورا به دستور علامه طباطبائی
🔹آیة الله سید عبدالله جعفری و آیة الله سعادت پرور از استادشان علامه طباطبائی و ایشان از جمال العارفین مرحوم آیة الله قاضی نقل می فرمودند:
🔸در روز عاشورا زیارت عاشورا را با صد لعن و صد سلام، در یک مجلس، و بدون تقطیع و فاصله انداختن بخوانید.
🔹امّا در غیر روز عاشورا، در ابتدای روز، زیارت عاشورا را تا ابتدای صد لعن بخوانید، و صد لعن و صد سلام را در طول روز تقسیم کنید، و قبل از پایان روز تمام کنید، سپس فرازهای باقی زیارت را بخوانید.
🔸علامه طباطبائی می فرمودند: این تقسیم کردن صد لعن و سلام در تمام روز، لطف خاصّی دارد، و آن این که در تمام روز زایر آن حضرت و به زیارت حضرت سید الشهداء مشغول است.
🔹(چنانچه میرزای قمی در جامع الشتات فرموده: ابتدا سلامی به حضرت عرض کند، سپس دو رکعت نماز کند، پس از آن زیارت عاشورا، و پس از اتمام آن دو رکعت نماز زیارت حضرت را بجا آورد).
🔸شیوه حضرت آیة الله بهجت نیز تقسیم کردن صد لعن و سلام در طول روز بود، و به همین شیوه هر روز به خواندن زیارت عاشورا التزام داشتند.
🔹و می فرمودند: اگر کسی نمی تواند صد لعن و سلام را بگوید اکتفا کند به زیارت عاشورای غیر معروفه که در مفاتیح نقل شده است.
🔸شیوه دیگر، خواندن زیارت عاشورا به طریق منقول از حضرت هادی علیه السلام است که فقط قسمت اخیر لعن و سلام صد بار تکرار می شود.
🔹علامه طباطبائی این را به عهده خود شخص می گذاشت که یا در طول روز به زیارت کامل مشغول باشد، یا به این شیوه مختصر منقول از امام هادی (ع) بخواند. اگر به صورت چلّه چلّه انجام بدهد بهتر است، وگرنه هر روز در طول سال بخوان.
سلوک سعادت ص 156.
👌4 اشتباه رایج در روایت وقایع عاشورا:
▫️استاد مرتضی مطهری
👈اشتباه اول:
اوج عزاداری امام حسین(ع) ده روز اول ماه محرم الحرام است. بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای کربلا اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می کنند و تاسوعا را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می دهند. همین قرار داد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنندحضرت ابالفضل(ع) در روز تاسوعا به شهادت رسیده است.
اما حقیقت این است که تمام شهدای کربلا در روز عاشورا به شهادت رسیده اند و حضرات اباالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین(ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده اند. حضرت رقیه(س) نیز پس از شهادت پدرش در شام از دنیا رفته است.
👈اشتباه دوم:
باور عمومی این است که حضرت حسین بن علی(ع) و اهل بیت و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند؛ اما حقیقت این است که عمر سعد سه روز قبل از عاشورا عمروبن حجاج را با پانصد سوار فرستاد تا کنار شریعه فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند. اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است.
در کتاب ارشاد نوشته شیخ مفید(ره) آمده است: « در شب عاشورا زینب...دست بر گریبان برده...و بیهوش بر زمین افتاد. حسین(ع) برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و...» این نقل معتبر نشان می دهد که تا شب عاشورا هنوز آب در خیمه ها بوده واصل تشنه کامی به روز عاشورا، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است.
شیخ عباس قمی(ره) در منتهی الامال می گوید: «شب عاشورا امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع)را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و وضو بسازید و غسل کنید.»
👈اشتباه سوم:
یکی از معروف ترین تحریف ها ماجرای حضرت لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) است وچه روضه ها که در این زمینه خوانده نمی شود؛ در روضه ها ذکر می شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان با مادرش چه نجواهایی می کرد، یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی تعزیه ها نیز شده است.
اما حقیقت این است که اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ البته لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) هست؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی دهد. (به نقل از حماسه حسینی،جلد۱،مرتضی مطهری)
👈اشتباه چهارم:
مطلب بعدی مربوط به حضرت علی اکبر(ع) این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه ها که پیرامون آن نساخته ایم؛ اما حقیقت این است که تمام مورخین نوشته اند، هر کس از امام حسین(ع) اذن میدان می خواست، اگر می شد حضرت برایشان عذری می آورد ولی در مورد جناب علی اکبر گفته اند: «فاستأذن اباه،فأذن له» یعنی تا اجازه خواست گفت برو.
منبع: حماسه حسینی، جلد۱، استاد شهید مرتضی مطهری
🆔 @fardayeiran
به مناسبت روز مبارک عرفه، مقالۀ خودم را در بارۀ دعای شریف عرفه تقدیم عزیزان می کنم. قبلا در بارۀ محتوای این مقاله، به اختصار توضیحاتی داده ام. در این مقاله می خواهم با مرور شواهد نشان دهم دعای عرفۀ مشهور، متعلق به حضرت امام صادق (ع) است. از جملۀ شواهد امر، یکی این است که راوی مزعوم دعا، بشر بن غالب اسدی تا پیش از آخرین روزهای عمر امام حسین (ع)، ایشان را ندیده بود. وقتی امام در هنگام خروج از مکه در آخرین سال عمرشان (که قطعا در آن سال، روز عرفه در صحرای عرفات نبودند) با بشر بن غالب اسدی ملاقات کردند، از او پرسیدند کیست و از کجا می آید.... این نشان می دهد که بشر، نمی تواند شنونده و راوی دعای امام در سالهای پیشین باشد.
از آن سو، امام صادق (ع) در برابر شخصیتهایی مثل مالک بن انس که اجتماع برای دعا در روز عرفه را بدعت می دانستند، مدافع این کار بودند و طبیعی است که دعایی هم برای آن آموزش دهند. شواهد امر را در اصل مقاله می توان دید. نیز، نوادگان بشر بن غالب اسدی، یعنی عبدالملک و اسحاق بن غالب اسدی کاتب ایشان بوده اند. کنیۀ ایشان با امام حسین (ع) نیز مشترک است. می توان فرض کرد که در متون تصحیفی روی داده باشد و در یکی از متون مثلا گفته شود: عن ابنی غالب عن ابی عبدالله؛ بعد، کسی به اشتباه گمان برد مراد از ابنی غالب، بشر و بشیر، و مراد از ابی عبدالله نیز امام حسین (ع) است.
شواهد مفصل تر در بارۀ ناممکنی انتساب زبان دعا به سدۀ نخست هجری و شواهد انتساب آن به امام صادق (ع) را در اصل مقاله ملاحظه فرمایید.
https://t.me/FarhangeRvesh
👌چهار اشتباه رایج در روایت وقایع عاشورا
▫️استاد مرتضی مطهری
👈اشتباه اول: اوج عزاداری امام حسین(ع) ده روز اول ماه محرم الحرام است. بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای کربلا اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می کنند و تاسوعا را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می دهند. همین قرار داد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنندحضرت ابالفضل(ع) در روز تاسوعا به شهادت رسیده است.
اما حقیقت این است که تمام شهدای کربلا در روز عاشورا به شهادت رسیده اند و حضرات اباالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین(ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده اند. حضرت رقیه(س) نیز پس از شهادت پدرش در شام از دنیا رفته است.
👈اشتباه دوم: باور عمومی این است که حضرت حسین بن علی(ع) و اهل بیت و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند؛ اما حقیقت این است که عمر سعد سه روز قبل از عاشورا عمروبن حجاج را با پانصد سوار فرستاد تا کنار شریعه فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند. اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است.
در کتاب ارشاد نوشته شیخ مفید(ره) آمده است: « در شب عاشورا زینب...دست بر گریبان برده...و بیهوش بر زمین افتاد. حسین(ع) برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و...» این نقل معتبر نشان می دهد که تا شب عاشورا هنوز آب در خیمه ها بوده واصل تشنه کامی به روز عاشورا، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است.
شیخ عباس قمی(ره) در منتهی الامال می گوید: «شب عاشورا امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع)را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و وضو بسازید و غسل کنید.»
👈اشتباه سوم: یکی از معروف ترین تحریف ها ماجرای حضرت لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) است وچه روضه ها که در این زمینه خوانده نمی شود؛ در روضه ها ذکر می شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان با مادرش چه نجواهایی می کرد، یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی تعزیه ها نیز شده است.
اما حقیقت این است که اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ البته لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) هست؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی دهد. (به نقل از حماسه حسینی،جلد۱،مرتضی مطهری)
👈اشتباه چهارم: مطلب بعدی مربوط به حضرت علی اکبر(ع) این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه ها که پیرامون آن نساخته ایم؛ اما حقیقت این است که تمام مورخین نوشته اند، هر کس از امام حسین(ع) اذن میدان می خواست، اگر می شد حضرت برایشان عذری می آورد ولی در مورد جناب علی اکبر گفته اند: «فاستأذن اباه،فأذن له» یعنی تا اجازه خواست گفت برو.
منبع: حماسه حسینی، جلد۱، استاد شهید مرتضی مطهری
به مناسبت روز مبارک عرفه، مقالۀ خودم را در بارۀ دعای شریف عرفه تقدیم عزیزان می کنم. قبلا در بارۀ محتوای این مقاله، به اختصار توضیحاتی داده ام. در این مقاله می خواهم با مرور شواهد نشان دهم دعای عرفۀ مشهور، متعلق به حضرت امام صادق (ع) است. از جملۀ شواهد امر، یکی این است که راوی مزعوم دعا، بشر بن غالب اسدی تا پیش از آخرین روزهای عمر امام حسین (ع)، ایشان را ندیده بود. وقتی امام در هنگام خروج از مکه در آخرین سال عمرشان (که قطعا در آن سال، روز عرفه در صحرای عرفات نبودند) با بشر بن غالب اسدی ملاقات کردند، از او پرسیدند کیست و از کجا می آید.... این نشان می دهد که بشر، نمی تواند شنونده و راوی دعای امام در سالهای پیشین باشد.
از آن سو، امام صادق (ع) در برابر شخصیتهایی مثل مالک بن انس که اجتماع برای دعا در روز عرفه را بدعت می دانستند، مدافع این کار بودند و طبیعی است که دعایی هم برای آن آموزش دهند. شواهد امر را در اصل مقاله می توان دید. نیز، نوادگان بشر بن غالب اسدی، یعنی عبدالملک و اسحاق بن غالب اسدی کاتب ایشان بوده اند. کنیۀ ایشان با امام حسین (ع) نیز مشترک است. می توان فرض کرد که در متون تصحیفی روی داده باشد و در یکی از متون مثلا گفته شود: عن ابنی غالب عن ابی عبدالله؛ بعد، کسی به اشتباه گمان برد مراد از ابنی غالب، بشر و بشیر، و مراد از ابی عبدالله نیز امام حسین (ع) است.
شواهد مفصل تر در بارۀ ناممکنی انتساب زبان دعا به سدۀ نخست هجری و شواهد انتساب آن به امام صادق (ع) را در اصل مقاله ملاحظه فرمایید.
https://t.me/FarhangeRvesh
نمونه ای از ذکر مصیبت های عاطفی مشهور در کتاب عیون الأخبار و فنون الآثار عمادالدين إدريس بن حسن القرشي (م٨٧٢ق)
نویسنده کتاب از اسماعیلیه است و بیشتر گزارشهایش را از قاضی نعمان مغربی (م۳۶۳ق) نقل می کند و البته گاهی اضافاتی بر آن دارد و ترتیب گزارشهایش گاه قدری متفاوت است. در اینجا به مواساة حضرت ابوالفضل العباس با کودکان امام حسین(ع) اشاره می شود که در مصیبت خوانی ها مشهور است و این عبارت را زائد بر نسخه کنونی شرح الأخبار قاضی نعمان در بر دارد.
ظاهرا تمام این متنی که در اینجا آمده است، روایت اسماعیل بن اویس از امام صادق(ع) است که در شرح الأخبار بین آن فاصله افتاده ولی در اینجا به صورت پیوسته آمده است (لازم به ذكر است كه عبارت اول همین روایت را ابوالفرج اصفهانی در مقاتل الطالبیین ص۹۰ به نقل از ابن ابی اویس از پدرش از آن حضرت آورده است)، بنابر این می توان با قرینه قرار دادن روایت مشهور شیخ صدوق از امام سجاد(ع)، بر انتساب این روایت به امام صادق(ع) تاکید بیشتری کرد و به این ترتیب این داستان مشهور شهادت حضرت ابوالفضل را برگرفته از روایت امام صادق(ع) دانست.
منبع: السبع الرابع من عیون الأخبار و فنون الآثار ص١٠١
عليكم السلام والرحمة والاكرام
سيدنا الجليل.. قطعا تا به حال همين دعاها همراه ما بوده و هست که این کار با صعوباتی که دارد و عدم فهم کافی از اهمیت آنها توسط مدیران فرهنگی کشور ادامه پیدا کرده است..
یادم هست زمانی با یکی از معاونت های فرهنگی وزارت ارشاد درباره این کتابها صحبت می کردم که ایشان به بنده فرمودند: چرا شما این نسخه ها را عینا چاپ می کنید، بیایید نسخه خطی را تهیه و ترجمه فارسی آن را منتشر کنید.
این سطح شعور فکری مدیرانی است که از جایگاه فرهنگ و علم در مملکت ما دفاع می کنند!
#نعمت_ولایت
امام صادق ع خطاب به #ابوحنیفه فرمودند:
«شنیده ام که آیه ثُمَّ لَتُسئَلُنَّ یومَئِذٍ عَنِ النَعیم(روز قیامت از نعمت ها سوال میشود)(آیه ۸/ تکاثر) را چنین تفسیر میکنی که:
«خداوند مردم را از غذاهای لذیذ و آبهای خنکی که می خورند مواخذه می کند؟»
#ابوحنیفه گفت: «درست است»
امام صادق ع فرمودند:
«اگر مردی تورا به خانه اش دعوت کند و با غذایی لذیذ و آبی خنک از تو پذیرایی کند و بعد برای این پذیرایی به تو منت بگذارد، درباره چنین کسی چگونه قضاوت می کنی؟!»
ابوحنیفه گفت:
«میگویم آدم بخیلی است»
امام صادق ع فرمودند:
«آیا خداوند بخیل است که در روز قیامت در مورد غذاهایی که به ما داده ما را بازخواست کند؟؟»
ابوحنیفه گفت:
«پس مقصود از نعمت هایی که قران می گوید انسان به خاطر آن مواخذه می شود چیست؟؟»
امام صادق ع فرمودند:
«مقصود، #نعمت_ولایت ما #اهل_بیت علیهم السلام است.»
📚بحار الانوار ، جلد ۱۰ ، صفحه ۲۲
به ما بپیوندید 👇 👇 👇
@hayatetaiebe
حلقه چهارم موسوعه را شاید بتوان مهم ترین بخش موسوعه دانست که بر شبهات مطرح شده درباره ابن عباس تمرکز کرده و عنوان آن "ابن عباس في المیزان بین الجرح و التعدیل" می باشد. که شما هم در یکی از سوالات به شبهات پیرامون ابن عباس اشاره کردید.
شبهه های فراوانی درباره ابن عباس وجود دارد و مثلا شبهه ای وجود دارد که ابن عباس که زمانی والی بصره از سوی امام علی(ع) و همچنین از سوی امام حسن(ع) بوده در آخرین روزهای عمر شریف امام علی، اموال بیت المال بصره را با خود برد و به مکه یا طائف رفت و در اینجا سید الخرسان با دقت تمام به این شبهه پرداخته و بیان کرده که این شبهه در کتب شیعه چگونه آمده و در کتب اهل سنت چگونه ذکر شده و چه سیری داشته و تاریخ آن را از روز نخست بررسی می کند و سپس نامه های رد و بدل شده میان امیرالمؤمنین علی(ع) و ابن عباس را بررسی می کند و این نامه ها را با ترتیب و تسلسل تاریخی آنها بررسی و بیان می کند و سپس به این نتیجه می رسد که این شبهه بی اساس است و واقعیتی ندارد و از ابن عباس دفاع می کند و بطلان شبهه را اعلام می کند و ثابت می کند ابن عباس هیچ گاه به امیرالمومنین(ع) خیانت نکرده و هنگامی که امام علی(ع) در مسجد کوفه به شهادت رسید، ابن عباس در کوفه بوده و در غسل و دفن امام علی(ع) شرکت داشته و از اولین کسانی است که با امام حسن(ع) بیعت کردو مردم را به بیعت با امام حسن(ع) دعوت کرد و در زمان امام حسن(ع) هم والی بصره بود و اگر ابن عباس در زمان امام علی(ع) به ایشان خیانت کرده بود، چگونه ممکن است امام حسن(ع) وی را بر ولایت بصره ابقا کند؟
http://hawzahnews.com/detail/News/405589
⚡️اهانت به اسلام
◼️به مناسبت ۸ صفر ، سالروز ارتحال مرحوم آیت الله العظمی خویی
🔻مرحوم آیت الله حاج شیخ نصرالله شاه آبادی:
🔸هنگامی که در نوفل لوشاتو به دیدار حضرت امام رفته بودم، بعضی از #اطرافیان ایشان به آقای خویی اهانت میکردند. این موضوع برای من خیلی گران آمد. خدمت امام رفتم و به ایشان عرض کردم: «یادتان هست که بنده گفته بودم به آقای خویی علاقهمندم؟» امام فرمودند: «یادم هست» گفتم: «حالا بفرمایید آیا شما اهانت به #آیة_الله_خویی را جایز میدانید؟ یا واجب میدانید؟ اگر شما این کار را جایز میدانید یا حکم الزامی یا احتیاطی دارید که به ایشان اهانت بشود، بفرمایید که ما هم اهانت کنیم.»
🔹ایشان خیلی ناراحت شدند و خدا میداند عین کلمات ایشان است که فرمودند: «اهانت به آیةالله خویی، #اهانت_به_اسلام است؛ اهانت به قرآن است؛ اهانت به امام زمان است.» به ایشان عرض کردم: «پس آقا جلوی این کار را بگیرید.»
🔸وقتی برای نماز مغرب بیرون آمدیم، آقایی کفشهای امام را جفت کرد. مرحوم امام با ناراحتی فرمودند: «چرا از این سید (آقای خویی) دست بر نمیدارید؟! چرا اهانت میکنید؟!» بعضی از این آقایان فهمیدند که این حرفها را من به امام گفته ام. لذا از آن به بعد ملاحظه کردند و دیگر در حضور من فحش ندادند.
#حدیث_نصر ص۴۰۲
@NasrollahShahAbadi
🔸حضرت آیة الله بهجت روزی در درس فرمودند:
🔹خیلی ها توفیق تشرف به محضر حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف را پیدا کرده اند از جمله آقای شاهچراغی از اهالی دامغان که از دنیا رفته اند.
🔸ايشان در جوانی حضرت رسول صلوات الله علیه و آله را در خواب می بینند و از ایشان توفیق تشرف به محضر امام زمان (عج) را طلب می کنند.
🔹حضرت رسول (ص) می فرمایند: همان طور که امام زمان (عج) روز و شب بر مصیبت حضرت سید الشهدا اشک می ریزند، اگر کسی برای امام حسین (ع) این گونه گریه کند، می تواند امام زمان را زیارت نماید.
🔸آقای شاهچراغی هم از این طریق موفق به زیارت امام عصر (عج) گردیده است.
(حجه الاسلام کاظمی کياسری).
@beitolhoda
🔸نقل یک تحریف
🔹از شاهکارهای عجیب یکی از روحانیون نقل قولی است که وی از علامه حسن زاده آملی کرده و ادعا نموده بود که علامه در یک همایش گفته اند آقای خامنه ای از لبان مبارک امام زمان دستور می گیرد و همه اقداماتش به دستور ولی عصر است!
🔸این خبر را آن روزها در تیراژ وسیعی منتشر کرده بودند.
🔹یک سال بعد از انتشار این خبر، حضرت علامه حسن زاده را رو به روی حرم دیدم. از خود ایشان موضوع را جویا شدم.
🔸ایشان بلافاصله با ناراحتی و عصبانیتی عجیب مسأله را تکذیب کردند و فرمودند: برای تکذیب این نقل قول تا دفتر کار فلانی (در پادگانی در حاشیه غربی قم) هم رفته ام و او را بازخواست کرده که من کجا چنین سخنی گفته ام؟!
🔹پاسخ فلانی شنیدنی بوده! وی به علامه حسن زاده گفته که ما نوار این سخنرانی شما را داریم!!؟
🔸حضرت علامه که با عصبانیت و دلخوری زاید الوصفی سخن می فرمودند، فرمایش جالب توجهی داشتند که این روزها کارکرد فراوانی دارد!
🔹ایشان فرمودند که مگر می شود کسی با این ادعاها (ارتباط با امام زمان) بالا برود؟! مگر ارزش انسان به این ادعاهاست؟!
کانال عرفان در وادی عمل👇
@E_DVA
🔸امام خمینی از دیدگاه آیة الله العظمی سیدعزالدین زنجانی؛
🔹سابقۀ ارادت من به سیّدنا و سیّد مشایخنا حضرت امام رحمه الله، بسیار دیرینه است، و این ارتباط و ارادت از من شروع نشده، بلکه از مرحوم آیة الله والد شروع شده است و ایشان هم خیلی با حضرت امام گرم و صمیمی بوده اند و من بعدها فهمیدم که در اغلب موضوعات، هم عقیده هستند. در دوران نوجوانی که با پدرم از زنجان به تهران می آمدیم، ایشان بعضی اوقات به تنهایی به قم مشرف می شدند و خدمت امام می رسیدند و با تجلیل بسیاری از ایشان یاد می کردند و حتی بعضی از رساله های خطی امام را هم می آوردند.
🔸به عقیدۀ من از زمان غیبت کبرای حضرت ولی عصر علیه السلام تا حال من حیث المجموع کسی مثل ایشان نیامده است.
🔹پدرم در نوجوانی که خیلی کوچک بودم، مرا ملبس کردند. بالاخره به قم مشرف شدم و حضرت امام با توجه به سوابقی که عرض شد، مفصل لطف می فرمودند. بنده اسفار را تماماً در خدمت ایشان خواندم. در آن زمان ما پنج، شش نفر بودیم که در خدمت امام اسفار می خواندیم. آقای فکور (یزدی) بود، حاج آقا مهدی حائری بود و یک نفر به نام آقای روحی که او هم یزدی بود و....
🔸در جهات عرفانی از قبیل فصوص الحکم و غیره نزدشان تلمذ نکردم، ولی به خصوصیات اخلاقی ایشان، گمان نمی کنم کسی آشناتر از من باشد. در مورد عرفان که مراد از آن ساختن نفس است، بدون مبالغه باید گفت که ایشان واقعاً خود را ساخته بودند. در زمانی که ما خدمت ایشان فلسفه می خواندیم، اصلاً درس فقه و اصول نداشتند و ما در درس فقه و اصول آقای حجت کوه کمره ای و سید محمدتقی خوانساری که از علمای ثلاث بودند، می رفتیم و گاهی هم به درس حاج شیخ مهدی مازندرانی ـ که خیلی دوست دار فلسفه بود ـ می رفتیم. اواخری که من می خواستم به زنجان برگردم، حضرت امام در مسجد سلماسی، فقه و اصول را شروع کردند. از جمله عجایبی که در این دوره از ایشان دیدم که نتیجة العرفان است، این بود که فقط برای خدا کار می کردند.
🔹حضرت امام که در آن زمان اسفار می گفتند، به طور غیر منتظره اعلام کردند که درس تعطیل است، و من باید جواب این کتاب ـ اسرار هزار ساله ـ را بنویسم. این کار فوق العاده عظیمی بود که ایشان در آن ورطه ای که به اصطلاح «ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ» بود، درس را تعطیل کردند. پس از آن که جواب آن کتاب را نوشتند، با توجه به عنایت و لطفی که به من داشتند، نسخۀ خطی آن را به بنده دادند و فرمودند شما هم نگاهی به آن بکنید..
🔸آن زمان که ما در خدمت ایشان درس می خواندیم و هنوز عنوان مرجعیت نداشتند، شنیدم شیخی که متأسفانه زنجانی بود ـ خدا رحمتش کند ـ و قاصر بود، رسماً ایشان را تکفیر کرده است. آن شیخ در شرایط بسیار سخت اقتصادی به سر می برد و در محلۀ سیدان که آخرین محله بود، زندگی می کرد. من یک روز پنج شنبه ای قربةً الی الله برای دفاع از امام نزد آن آقا رفتم و پرسیدم چنین مطلبی از شما منقول است، آیا صحت دارد؟ با شجاعت گفت بله، و دست مرا گرفت و گفت این سید ـ امام ـ می گوید این دست تو خدا است!!
🔹ماجرای دیگری به خاطرم آمد که آن هم نتیجة العرفان است که مهم تر از خود عرفان است. یکی از بستگان ما به نام مهندس پیراینده که الآن هم در قید حیات است، بسیار خدمت امام ارادت داشت. وقتی امام در پاریس بودند، به واسطۀ همان ارادتی که داشت، رفت پاریس و برگشت و نقل کرد که در آن جا ماجرای عجیبی دیدم. یک هیأت از آمریکایی ها آمده بودند و ملاقات بسیار مهمی با امام داشتند و خیلی هم عجله داشتند، ولی معلوم نبود امام کجا رفته اند. من برخاستم و دنبال امام گشتم. دیدم قبایشان را تا زیر بغل کشیده اند و مشغول نظافت توالت هستند. این واقعاً عجیب بود. اگر امام امر می کردند به دیگران برای آن کار، برای امتثال امر ایشان مسابقه بود، اما به هیچ کس نگفته بودند و شخصاً مشغول این کار شده بودند.
🔸امام خیلی شدید به وحدت تشکیکی وجود قائل بودند، بلکه قائل به وحدت شخصی بودند. عقیدۀ بنده هم همین وحدت شخصی است. از ادعیه، مخصوصاً دعاهایی که مشتمل بر اسم اعظم است و در مکارم الاخلاق آمده است، وحدت شخصی استفاده می شود. اشکالاتی که در باب یا هو، یا من هو، یا من لیس هو الاّ هو، وارد است، جز با وحدت شخصی قابل دفع نیست.
مجموعه آثار 13 ـ امام خمینی و اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی (مصاحبه های علمی)، ص 187.
@bazmeghodsian
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com