گفتگوهای تراثی (آرشیو)

البته بايد توجه داشت که دلائل اماميه اثني عشري بودن خواجه، چه درون متني و چه برون متني در آثار وي آنقدر زياد است که جاي هيچ شبهه اي را نميگذارد؛ اما به هر حال اسماعيليه ظاهرا مانورش روي متون آثاري است که خواجه در دوره حضورش در قهستان نوشته است.

باز هم انجامه به نظم فارسی:
خطم مشوش است و پریشان چو زلف یار
عیبم مکن که در شب هجران نوشته ام

در مصرع اول *چه* را *چو* نوشته است.

چو چه نقشی دارد؟ به نظر، افعی مشبه به است برای مشبهی که در متن افتاده

به نظر. مژده عمری چه(چو)نوح باشد

که یابم چه (من)لجه عمری چو نوح

در ضمن اگر تک نسخه است چه را به چو تغییر ندهید. بیشتر نسخ دوره صفویه به بعد چو را چه مینویسند

دلیلی در مصرع دوم؟ چو چه ها در مصرع سوم درست کتابت شده است؟

چو مرا ننگ چو(همچون= مانند) نام است، چه سودا و چه سود

دلیلی در مصرع دوم؟ چو چه ها در مصرع سوم درست کتابت شده است؟

درود. بله. چنین است. در نسخ طالب آملی، به جای چو، بسیار دیده می‌شود که چه نوشته‌اند. متاسفانه این اشتباه وارد چاپ پرغلط طاهری (شهاب) هم شده‌است.

ز یار گم شده خود نشان نمی یابم
دلم بشد ز کف و دلستان نمی یابم
مرا جهان به چه کار آید ای مسلمانان
هرآنچه می طلبم در جهان نمی یابم (از سال 1221ق).

چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
چو گیرد او به کنارم چه خوش بود به خدا

چو شیر پنجه نهد بر شکسته آهوی خویش
که ای عزیز شکارم چه خوش بود به خدا

گریزپای رهش را کشان کشان ببرند
بر آسمان چهارم چه خوش بود به خدا

بدان دو نرگس مستش عظیم مخمورم
چو بشکنند خمارم چه خوش بود به خدا

چو جان زار بلادیده با خدا گوید
که جز تو هیچ ندارم چه خوش بود به خدا

جوابش آید از آن سو که من تو را پس از این
به هیچ کس نگذارم چه خوش بود به خدا

شب وصال بیاید شبم چو روز شود
که روز و شب نشمارم چه خوش بود به خدا

چو گل شکفته شوم در وصال گلرخ خویش
رسد نسیم بهارم چه خوش بود به خدا

بیابم آن شکرستان بی‌نهایت را
که برد صبر و قرارم چه خوش بود به خدا

امانتی که به نه چرخ در نمی‌گنجد
به مستحق بسپارم چه خوش بود به خدا

خراب و مست شوم در کمال بی‌خویشی
نه بدروم نه بکارم چه خوش بود به خدا

به گفت هیچ نیایم چو پر بود دهنم
سر حدیث نخارم چه خوش بود به خدا

@safinehyetabriz

چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
چو گیرد او به کنارم چه خوش بود به خدا

چو شیر پنجه نهد بر شکسته آهوی خویش
که ای عزیز شکارم چه خوش بود به خدا

گریزپای رهش را کشان کشان ببرند
بر آسمان چهارم چه خوش بود به خدا

بدان دو نرگس مستش عظیم مخمورم
چو بشکنند خمارم چه خوش بود به خدا

چو جان زار بلادیده با خدا گوید
که جز تو هیچ ندارم چه خوش بود به خدا

جوابش آید از آن سو که من تو را پس از این
به هیچ کس نگذارم چه خوش بود به خدا

شب وصال بیاید شبم چو روز شود
که روز و شب نشمارم چه خوش بود به خدا

چو گل شکفته شوم در وصال گلرخ خویش
رسد نسیم بهارم چه خوش بود به خدا

بیابم آن شکرستان بی‌نهایت را
که برد صبر و قرارم چه خوش بود به خدا

امانتی که به نه چرخ در نمی‌گنجد
به مستحق بسپارم چه خوش بود به خدا

خراب و مست شوم در کمال بی‌خویشی
نه بدروم نه بکارم چه خوش بود به خدا

به گفت هیچ نیایم چو پر بود دهنم
سر حدیث نخارم چه خوش بود به خدا

@safinehyetabriz

البته جای افتخار است که در این قسمت به حکومت عمری اقتدا نکردیم

هر چه می گردم اثری از مطلب عنوان در متن ذیل نمی یابم!

قسمتی از آن که شعر سعدی است::
چه غم دیوار امت را که دارد چون تو پشتیبان،،،،،
چه باک از موج بحر آن را که باشد نوح کشتیبان

در دل چو کجی است روی بر خاک چه سود؟...

(مولانا ابوسعید ابوالخیر)

@bazmeghodsian

🔸 استاد شهید مرتضی مطهری:

🔻همه امر به معروف و نهی از منکرهای ما در اطراف دگمه لباس مردم بوده است، در اطراف بند کفش مردم بوده است، در حول و حوش موی سر مردم بوده است. در حول و حوش دوخت لباس مردم بوده است!

🔻ما اصلا چه میشناسیم معروف که چه است؟ ما منکر چه می شناسیم که چه هست؟

🔹ما معروف ها را به جای منکر میگیریم و منکرها را گاهی وقتها به جای معروف. بهتر این که ما جاهل ها امر به معروف و نهی از منکر نکنیم.

🔻چه منکرها که بنام امر به معروف و نهی از منکر به وجود نیامد!

@bazmeghodsian