بسیار عالی?
مجموعة
گفتگوهای تراثی (آرشیو)
...
756
عددالاعضاء
2,901
Links
6,052
Files
149
Videos
12,667
Photo
وصف المجموعة
آرشیو گفتگوها و نوشته‌های تراثی (July 2016-June 2019)
عمیدرضا اکبری
کاربرد مدح گونه گسترده بعضی از کلمات مذموم (مانند
کاربرد مدح گونه گسترده بعضی از کلمات مذموم (مانند
عمیدرضا اکبری
amid3اساتید نظری نداشتند؟
مستخدم مجهول
باسلام وعرض ادب خدمت استادمتقی ونیز عرض احترام خدمت استادامیدسالار. جسارتا عرض میکنم سخن ایشان قابل نقداست. زیرا بایستی میان زبان محاوره وزبان معیار تفاوت قایل شد. هردوباید هویتشان محفوظ بماندوهیچکدام قربانی دیگری نشوند.
اگرتعصب وتعمدبراستفاده زبان کتابی ومعیارداشته باشیم زبان محاوره (که خوددارای هویت ودوست داشتنی وپاس داشتنی است )به فراموشی سپرده میشود. و بالعکس.
لذا اینکه برخی اساتیداصرارمی ورزند براینکه فقط زبان رسمی مورداستفاده قرارگیرد، علی الاطلاق ، پسندیده ومطلوب نیست.
بهتراین است که درسخنرانی ها ونوشتارهای علمی اززبان رسمی استفاده شود. ودرگفتگوها ومراسلات دوستانه اززبان محاوره استفاده شود.
اتفاقا اهل زبان واهل دانش ودوستداران زبان بایداهتمام بورزند وتشویق کنندکه هرکسی تامیتواندبالهجه محلی خودصحبت کندتاگفتارهاوساختارها ونیزواژگان محاوره ای ولهجه های محلی ازخطرنابودی مصون بماند.
اما درموردپرهیز ازغلط نویسی هایی که امروزه رایج شده است مانند( عه؟ عایا وغیره ) باایشان موافقم
اگرتعصب وتعمدبراستفاده زبان کتابی ومعیارداشته باشیم زبان محاوره (که خوددارای هویت ودوست داشتنی وپاس داشتنی است )به فراموشی سپرده میشود. و بالعکس.
لذا اینکه برخی اساتیداصرارمی ورزند براینکه فقط زبان رسمی مورداستفاده قرارگیرد، علی الاطلاق ، پسندیده ومطلوب نیست.
بهتراین است که درسخنرانی ها ونوشتارهای علمی اززبان رسمی استفاده شود. ودرگفتگوها ومراسلات دوستانه اززبان محاوره استفاده شود.
اتفاقا اهل زبان واهل دانش ودوستداران زبان بایداهتمام بورزند وتشویق کنندکه هرکسی تامیتواندبالهجه محلی خودصحبت کندتاگفتارهاوساختارها ونیزواژگان محاوره ای ولهجه های محلی ازخطرنابودی مصون بماند.
اما درموردپرهیز ازغلط نویسی هایی که امروزه رایج شده است مانند( عه؟ عایا وغیره ) باایشان موافقم
Forwarded From کتابخانه علامه مجلسی (مرکز تحقیق و پژوهش میراث مکتوب شیعه)
مستخدم مجهول
#تازه_کتابخانه
پژوهشی پیرامون جوامع حدیثی اهل سنت - جلد دوم
مولف: احمد پاکتچی
ناشر کتاب: دانشگاه امام صادق (ع)
@almajlesilib
پژوهشی پیرامون جوامع حدیثی اهل سنت - جلد دوم
مولف: احمد پاکتچی
ناشر کتاب: دانشگاه امام صادق (ع)
@almajlesilib
Forwarded From کتابخانه علامه مجلسی (مرکز تحقیق و پژوهش میراث مکتوب شیعه)
مستخدم مجهول
#خبر
کتابخانه عمومی امیرالمومنین(ع) نجف اشرف؛ مرکزی برای اشاعه فرهنگ و اندیشه
گفتگوی شفقنا با مسئولان کتابخانه
شفقنا(پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه)- اهمیت کتابخانه عمومی امام امیرالمومنین (ع) از این حیث است که از آن به عنوان مرکزی برای اشاعه وتوسعه فرهنگ و اندیشه یاد می شود. این کتابخانه حاوی هزاران کتاب در علوم و معارف مختلف و همچنین مصحف شریفی با دست خط امام علی بن ابیطالب (ع)، کتاب شفای ابوعلی سینا، کتاب های صحاح مذاهب چهارگانه اهل سنت و نسخه های خطی نادری است که تاریخشان به قرن های متمادی برمی گردد. این کتابخانه توسط «علامه شیخ عبدالحسین امینی» (طیب الله ثراه) صاحب موسوعه «الغدیر» تاسیس شده است.
http://www.almajlesilib.com/post/323
کتابخانه عمومی امیرالمومنین(ع) نجف اشرف؛ مرکزی برای اشاعه فرهنگ و اندیشه
گفتگوی شفقنا با مسئولان کتابخانه
شفقنا(پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه)- اهمیت کتابخانه عمومی امام امیرالمومنین (ع) از این حیث است که از آن به عنوان مرکزی برای اشاعه وتوسعه فرهنگ و اندیشه یاد می شود. این کتابخانه حاوی هزاران کتاب در علوم و معارف مختلف و همچنین مصحف شریفی با دست خط امام علی بن ابیطالب (ع)، کتاب شفای ابوعلی سینا، کتاب های صحاح مذاهب چهارگانه اهل سنت و نسخه های خطی نادری است که تاریخشان به قرن های متمادی برمی گردد. این کتابخانه توسط «علامه شیخ عبدالحسین امینی» (طیب الله ثراه) صاحب موسوعه «الغدیر» تاسیس شده است.
http://www.almajlesilib.com/post/323
Forwarded From کتابخانه علامه مجلسی (مرکز تحقیق و پژوهش میراث مکتوب شیعه)
مستخدم مجهول
@almajlesilib
Forwarded From کتابخانه علامه مجلسی (مرکز تحقیق و پژوهش میراث مکتوب شیعه)
مستخدم مجهول
#خبر
فراخوان همایش نکوداشت حمدالله مستوفی (تاریخ نگار،جغرافیدان و ادیب نامور)
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ـ قزوین
مقدمه :
با عنایت پروردگار متعال و در سایه توجهات حضرت ولی عصر(عج) و با هدف بزرگداشت مقام شامخ علمی و فرهنگی دانشمند بنام کشور "حمدالله مستوفی" تاریخ نگار،جغرافیدان و ادیب نامور ایرانی قرن هشتم و از مفاخر قزوین همایش نکوداشت ایشان توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قزوین برگزارخواهد شد.
لذا از کلیه پژوهشگران، مورخان، جغرافی دانان،کارشناسان، محققان، علما و اساتید گرانقدر جهت ارسال و ارایه آثار و مقالات ارزشمند به این همایش دعوت به همکاری به عمل می آید.
http://www.almajlesilib.com/post/236
فراخوان همایش نکوداشت حمدالله مستوفی (تاریخ نگار،جغرافیدان و ادیب نامور)
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ـ قزوین
مقدمه :
با عنایت پروردگار متعال و در سایه توجهات حضرت ولی عصر(عج) و با هدف بزرگداشت مقام شامخ علمی و فرهنگی دانشمند بنام کشور "حمدالله مستوفی" تاریخ نگار،جغرافیدان و ادیب نامور ایرانی قرن هشتم و از مفاخر قزوین همایش نکوداشت ایشان توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قزوین برگزارخواهد شد.
لذا از کلیه پژوهشگران، مورخان، جغرافی دانان،کارشناسان، محققان، علما و اساتید گرانقدر جهت ارسال و ارایه آثار و مقالات ارزشمند به این همایش دعوت به همکاری به عمل می آید.
http://www.almajlesilib.com/post/236
Forwarded From کتابخانه علامه مجلسی (مرکز تحقیق و پژوهش میراث مکتوب شیعه)
مستخدم مجهول
#خبر
فراخوان پنجمین همایش متن پژوهی ادبی؛ نگاهی تازه به سبک شناسی، بلاغت، نقد ادبی
هستۀ مطالعات ادبی و متن پژوهی سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی.
http://www.almajlesilib.com/post/237
فراخوان پنجمین همایش متن پژوهی ادبی؛ نگاهی تازه به سبک شناسی، بلاغت، نقد ادبی
هستۀ مطالعات ادبی و متن پژوهی سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی.
http://www.almajlesilib.com/post/237
Hossein Mottaqi
Mankdimبا سلام و احترام استاد رضاپور عزیز، بله تردیدی در حفظ لهجه ها در گفتگوها و گویشها در مقام «گفتار» نیست، بنده با حضرتعالی کاملا هم نظرم، و اتفاقا در وبلاگی که در خبر آنلاین دارم، مطلبی هم در این خصوص (حفظ گویشهای ایرانی و پژوهش پیرامون آنها) نوشته ام تاکید کرده ام (ذیلاً مطلب خبر آنلاین را که اوایل سال گذشته منتشر شده درج میکنم) بله سخن در مقام «نوشتار» است، در وفور استفاده از کلماتی مانند: رفتین، دیدین، گفتین، لطفن، میخوایین (میخاین)، و... حتی در مکاتبات و ایمیلهای رسمی.. تازه اینها آیا از نظر علمی گویش تلقی میشوند؟ بر تعاریف علمی که مثلا بر گویش و لهجه اصفهانی شده، بر این غلط نویسیها تطبیق میشود؟ نمی‌دانم ولی اساتید ندیدم تأیید کنند! تا دیروز که مصیبتی با نام فینگیلیش داشتیم الحمدلله به جهت تبلیغات خوب، استفاده از آن خیلی کمتر شده است، ولی استاد عزیز به لحاظ علمی هم شده باشد، بپذیرید، حقیقتا همه گویشهای محاوره ای، مثلا لهجه اصفهانی را نمیتوان در نوشتار اجرا کرد (البته تنها در ترانسلیتریشن یا آوانگاری رسمی منطبق بر الفبای فونتیک آن این امکان است که مختص الفبای لاتین است و در نگارش فارسی چندان مقدور نیست، مثلا به ندرت کسی در ایران میتواند لهجه دری خواستن kawstan را درست تلفظ کند و دقیقا همانند خاستن khastan تلفظ می کند چنانچه بیشتر اشعار فارسی ما اگر شاعرش زنده بود شاید با لهجه خویش به گونه ای دیگر میخواند) البته مقام مباحث فولکلوریک محفوظ است و حفظ لهجه ها تا جایی که مقدور باشد در نوشتار فارسی بشود بازتاب داده شود، در مقام خود محفوظ است ولی متاسفانه به مانند بسیاری از انگلیسیها که معروفه 80% مردم به لحاظ املایی غلط مینویسند، نسل جوان ما با وفور این اغلاط (به نام محاوره) در حال فراموش کردن اصل واژه هاست، دانشجوی دکتری است دیدیم در متن نامه رسمی به وزارت علوم نوشته لطفن (به جای لطفاً)، خواهشن (خواهشاً) و از این دست کلمات، البته خب اصراری نیست، خواستم تأیید کرده باشم نظر استاد گرانقدرمان، دکتر محمود امید سالار که سخت دغدغه غلط نویسیها را دارد، با پوزش از تطویل در پایان با اجازه دوستان مطلبی که سال گذشته با عنوان «پژوهش در گویشهای اقوام ایرانی» در وبلاگ خبر آنلاین نوشته ام اینجا درج میکنم???
Hossein Mottaqi
Mankdim✅ پژوهش در گویش های اقوام ایرانی
به طور معمول، در بسیاری از کشورهای پیشرفته، در راستای حفظ تمدن و فرهنگ ملّی، در کنار نهادهای علمی اختصاصی زبان و ادبیاتِ رسمی آن کشور، برای حفظ زبان‌های محلی، گویشهای منطقه‌ای و ثبت و ضبط واژگان متروک، نهادهایی تأسیس شده و بودجه‌هایی حمایتی نیز برای پژوهش‌ها درباره‌ی آنها در نظر گرفته میشود.
براي نمونه، دولت آلمان، تنها، براي حفظ لهجه‌اي متروک کولوني که در اطراف شهر کلن آلمان درحال نابودي است، ميليون‌ها يورو در اختيار برخي دانشگاه‌هاي محلّي کلن و نهادهاي علمي اين کشور، براي پژوهش درباره‌ي اين موضوع اختصاص يافته است، تا با انجام تحقيقاتي کاملاً علمي، در قالب مصاحبه با معمّرين (تاريخ شفاهي) يا تحقيق در متون کهن و فولکولور بازمانده از اين لهجه، آن لهجه را از نابودي حفظ نمايند. چرا که عقلاي قوم ژرمن به خوبي واقفند، اين زبانها و گويشها و واژگان در تار و پود تاريخ و ادبيات و فرهنگ کهن آلمان، رسوخ کرده است و اگر امروز براي حفظ و ثبت و ضبط آنها هزينه‌اي نشود، پس از نابودي اين خورده فرهنگ‌ها، ساليان بعد، بايد صدها برابر بيشتر از امروز، براي شناخت عناصر فرهنگ و تاريخ خود، هزينه نمايند!
ميراث مکتوب کهن سرزمين ايران, در گسترهی تاريخ خويش، خصوصاً در حوزهی ادبيات فولکولوريک, آکنده از آثاری است, که به زبانهاي گوناگون و گويشهای متنوّع ايرانی, همچون بلوچی, کُردی, لُری, سُغدی, پهلوی، طبری، گيلکی، دری، تاتی، آذري، گزّي، خوئيني و ... و حتّي گويشهای محلّی فرعی مانند لهجه‌های شيرازی, مشهدی, بيرجندی, اصفهانی, خوانساری و يا زبانهاي کهن جاري در برخي مناطق ايران مانند عربي يا ترکي (آذري در شمال غرب، ترکمنی در شمال شرقي، قشقايي در جنوب و خلجي در مناطق مرکزي و غربي ايران) نگارش يافته و در قالب داستان, ديوان اشعار, کتب ادبی و مانند آن به دست نسل امروز رسيده است. حتّی امروزه آثاری متعدد به زبانها و گويشها متنوّع در حال شکل گيری، نگارش و سرايش هست.
بايد اذعان داشت که اين زبانها و لهجه ها، ضمن اينکه در اکوسيستم ايران، کلکسيوني زيبا و هارمونيک از فرهنگ‌ها و ادبيات متنوّع را با خود دارند، همچنين ميراث گرانبهايی از ادبيات و تاريخ مکتوب ما هستند که بخش‌هاي عمده‌اي از تاريخ و ادبيات ما بر اساس همين زبانها و گويشها نگارش يافته و نضج يافته و در گستره تاريخ اين مرز و بوم باليده است. حفظ, آموزش, تحقيق بي‌طرفانه, بررسی سير و تحوّل تاريخی اين زبانها و لهجه ها از زوايای گوناگون علمي, تهيه دانشنامه ها, لغت‌نامه ها, دستورزبانها و تدريس آنها در مراکز علمی مانند دانشگاه ها و توليد علم (پايان‌نامه و رساله) بر پايه‌ي همين موضوعات متنوّع، بر پايه‌ي قوانين رسمي، بايسته هايی بسيار اساسی و ضروری هستند که بايد در قالب يک ساختار با عنوان پيشنهادي: , مورد توجّه دولتيان, اوليای امر و دست اندرکار در حوزه تاريخ، فرهنگ و ادبيات ملّي اين مرز و بوم قرار گيرد.
البته از بعد آسيب‌شناسي، به نظر مي‌رسد نگرش‌هاي غير علمي و گاه ناسيوناليستی هنجارشکنانه و بعضاً تحقيرآميز نسبت به اين زبانها و گويش‌هاي جاري در جاي جاي اين کشور کهن, موانعي اساسي در اين راه باشند، اين نگاه‌ها، علاوه بر اينکه تبعات مخرّبی را به تدريج مي‌تواند در انسجام هويّت و وحدتِ ملّی داشته باشد, بی گمان رهاسازي اين زبانها، که حقيقتاً ثروت گرانبهاي ملّيِ تمدني و فرهنگي ما ايرانيان محسوب مي‌شوند، به حال خويش، قطعاً به تدريج زمينه نابودی مجموعه‌اي از ثروتِ ملّي و تاريخ و فرهنگ ايران زمين را به طور عملی فراهم خواهد ساخت و مطمئناً نابودي اين مواريث کهن، در دراز مدّت، مي‌تواند، هويت تاريخي ايران زمين را نيز به چالش بکشد، چرا که نقطه نقطه‌ي فرهنگ و تاريخ و ادبيات فارسي، مشحون از عناصر زبانها و گويش‌هاي متنوّع محلي است و اگر اندي تأمل شود، به خوبي دانسته خواهد شد که اين زبانها و گويشها و واژگان در جاي جاي تاريخ و ادبيات و فرهنگ کهن ما، رخنه و رسوخ کرده است و اگر امروز دولتمردان فرهنگ پيشه‌ي ما، براي پژوهش، حفظ و بقاي اين مواريث تمدني و فرهنگي محلّي، اقدامي عاجل انجام ندهند، مطمئناً پس از نابودي اين کلکسيون فرهنگي کهن، ساليان بعد، براي بازشناسي عناصر فرهنگي و تاريخي صدها برابر بيشتر از امروز بايد، هزينه نمايند، در عين حال که آب رفته به جوي نگردد باز!
در سال‌های اخير، مغرب زمينيان و اروپائيان (بخصوص آلمان‌ها)، توجّه ويژه‌اي به مقولهی زبانها و گويشهای محلّی ايرانی مبذول داشته‌اند و با بازشناسي کتيبه‌ها و مواريث کهن ما، آثار ارزشمندي در اين زمينه‌ها خلق نموده‌اند، در عين حال بايد اذعان داشت گرچه نفس اين تلاش‌هاي علمي، در خور تحسين و تقدير است، امّا فقدان تولّي‌گري رسمي
به طور معمول، در بسیاری از کشورهای پیشرفته، در راستای حفظ تمدن و فرهنگ ملّی، در کنار نهادهای علمی اختصاصی زبان و ادبیاتِ رسمی آن کشور، برای حفظ زبان‌های محلی، گویشهای منطقه‌ای و ثبت و ضبط واژگان متروک، نهادهایی تأسیس شده و بودجه‌هایی حمایتی نیز برای پژوهش‌ها درباره‌ی آنها در نظر گرفته میشود.
براي نمونه، دولت آلمان، تنها، براي حفظ لهجه‌اي متروک کولوني که در اطراف شهر کلن آلمان درحال نابودي است، ميليون‌ها يورو در اختيار برخي دانشگاه‌هاي محلّي کلن و نهادهاي علمي اين کشور، براي پژوهش درباره‌ي اين موضوع اختصاص يافته است، تا با انجام تحقيقاتي کاملاً علمي، در قالب مصاحبه با معمّرين (تاريخ شفاهي) يا تحقيق در متون کهن و فولکولور بازمانده از اين لهجه، آن لهجه را از نابودي حفظ نمايند. چرا که عقلاي قوم ژرمن به خوبي واقفند، اين زبانها و گويشها و واژگان در تار و پود تاريخ و ادبيات و فرهنگ کهن آلمان، رسوخ کرده است و اگر امروز براي حفظ و ثبت و ضبط آنها هزينه‌اي نشود، پس از نابودي اين خورده فرهنگ‌ها، ساليان بعد، بايد صدها برابر بيشتر از امروز، براي شناخت عناصر فرهنگ و تاريخ خود، هزينه نمايند!
ميراث مکتوب کهن سرزمين ايران, در گسترهی تاريخ خويش، خصوصاً در حوزهی ادبيات فولکولوريک, آکنده از آثاری است, که به زبانهاي گوناگون و گويشهای متنوّع ايرانی, همچون بلوچی, کُردی, لُری, سُغدی, پهلوی، طبری، گيلکی، دری، تاتی، آذري، گزّي، خوئيني و ... و حتّي گويشهای محلّی فرعی مانند لهجه‌های شيرازی, مشهدی, بيرجندی, اصفهانی, خوانساری و يا زبانهاي کهن جاري در برخي مناطق ايران مانند عربي يا ترکي (آذري در شمال غرب، ترکمنی در شمال شرقي، قشقايي در جنوب و خلجي در مناطق مرکزي و غربي ايران) نگارش يافته و در قالب داستان, ديوان اشعار, کتب ادبی و مانند آن به دست نسل امروز رسيده است. حتّی امروزه آثاری متعدد به زبانها و گويشها متنوّع در حال شکل گيری، نگارش و سرايش هست.
بايد اذعان داشت که اين زبانها و لهجه ها، ضمن اينکه در اکوسيستم ايران، کلکسيوني زيبا و هارمونيک از فرهنگ‌ها و ادبيات متنوّع را با خود دارند، همچنين ميراث گرانبهايی از ادبيات و تاريخ مکتوب ما هستند که بخش‌هاي عمده‌اي از تاريخ و ادبيات ما بر اساس همين زبانها و گويشها نگارش يافته و نضج يافته و در گستره تاريخ اين مرز و بوم باليده است. حفظ, آموزش, تحقيق بي‌طرفانه, بررسی سير و تحوّل تاريخی اين زبانها و لهجه ها از زوايای گوناگون علمي, تهيه دانشنامه ها, لغت‌نامه ها, دستورزبانها و تدريس آنها در مراکز علمی مانند دانشگاه ها و توليد علم (پايان‌نامه و رساله) بر پايه‌ي همين موضوعات متنوّع، بر پايه‌ي قوانين رسمي، بايسته هايی بسيار اساسی و ضروری هستند که بايد در قالب يک ساختار با عنوان پيشنهادي: , مورد توجّه دولتيان, اوليای امر و دست اندرکار در حوزه تاريخ، فرهنگ و ادبيات ملّي اين مرز و بوم قرار گيرد.
البته از بعد آسيب‌شناسي، به نظر مي‌رسد نگرش‌هاي غير علمي و گاه ناسيوناليستی هنجارشکنانه و بعضاً تحقيرآميز نسبت به اين زبانها و گويش‌هاي جاري در جاي جاي اين کشور کهن, موانعي اساسي در اين راه باشند، اين نگاه‌ها، علاوه بر اينکه تبعات مخرّبی را به تدريج مي‌تواند در انسجام هويّت و وحدتِ ملّی داشته باشد, بی گمان رهاسازي اين زبانها، که حقيقتاً ثروت گرانبهاي ملّيِ تمدني و فرهنگي ما ايرانيان محسوب مي‌شوند، به حال خويش، قطعاً به تدريج زمينه نابودی مجموعه‌اي از ثروتِ ملّي و تاريخ و فرهنگ ايران زمين را به طور عملی فراهم خواهد ساخت و مطمئناً نابودي اين مواريث کهن، در دراز مدّت، مي‌تواند، هويت تاريخي ايران زمين را نيز به چالش بکشد، چرا که نقطه نقطه‌ي فرهنگ و تاريخ و ادبيات فارسي، مشحون از عناصر زبانها و گويش‌هاي متنوّع محلي است و اگر اندي تأمل شود، به خوبي دانسته خواهد شد که اين زبانها و گويشها و واژگان در جاي جاي تاريخ و ادبيات و فرهنگ کهن ما، رخنه و رسوخ کرده است و اگر امروز دولتمردان فرهنگ پيشه‌ي ما، براي پژوهش، حفظ و بقاي اين مواريث تمدني و فرهنگي محلّي، اقدامي عاجل انجام ندهند، مطمئناً پس از نابودي اين کلکسيون فرهنگي کهن، ساليان بعد، براي بازشناسي عناصر فرهنگي و تاريخي صدها برابر بيشتر از امروز بايد، هزينه نمايند، در عين حال که آب رفته به جوي نگردد باز!
در سال‌های اخير، مغرب زمينيان و اروپائيان (بخصوص آلمان‌ها)، توجّه ويژه‌اي به مقولهی زبانها و گويشهای محلّی ايرانی مبذول داشته‌اند و با بازشناسي کتيبه‌ها و مواريث کهن ما، آثار ارزشمندي در اين زمينه‌ها خلق نموده‌اند، در عين حال بايد اذعان داشت گرچه نفس اين تلاش‌هاي علمي، در خور تحسين و تقدير است، امّا فقدان تولّي‌گري رسمي
از این کتاب می توان ریشه های ارتباط دو کشور ایران و عراق و بعبارت دیگر تاثیر فرهنگ و زبان فارسی و روحیات ایرانی را در منطقه خاورمیانه دریافت! البته این گوشه کوچکی از نمایش این تاثیر است! تاثیری که لهجه و زبان و کلمات مورد استفاده بین مردم بومی منطقه را به سمت خود جلب کرد! لذا اگر قرار است فرهنگ ایرانی در قدیم را جستجو کنیم بایستی به فرهنگ کشورهای همسایه هم توجه کنیم یعنی تاثیرات پذیرفته آنها از فرهنگ و زبان و ادبیات و علم ایرانی (ایرانیان)!
موضوع، تاریخ آریاییها با توجه به لشگر کشی اسکندر و یونانیان در ایران. این کتاب یکی از هزاران تالیفات یونانیان درباره ایران و ایرانی است که به وضوح تاثیر آنها از فرهنگ ایرانی را به نمایش می گذارد!ق19م
#دایرةالمعارف_بزرگ_اسلامی
? دانلود ۱۳ جلد از این اثر نفیس در پست بعدی
? معرفی مجموعهی بسیار ارزشمند «دایرةالمعارف بزرگ اسلامی»
«دایرة المعارف بزرگ اسلامی» که نخستین جلد از مجموعه ۳۵ جلدی آن در سال ۱۳۶۷ به چاپ رسید٬ یکی از پروژههای در دست انجام «مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی» است. این دایرةالمعارف با تکیه بر روشهای علمی و استناد بر موثقترین منابع و تازهترین اطلاعات تدوین گشته است و اگرچه این دایرةالمعارف به اعتبار انحصار آن به فرهنگ جهان اسلام تخصصی است، ولی دامنهای بسیار گسترده دارد.
مدخلهایی که برای «دایرةالمعارف بزرگ اسلامی» پیشبینی شده است، کلیه زمینههای خرد و کلان فرهنگ و تمدن اسلامی مانند قرآنشناسی، فقه، حدیث، تاریخ سیاسی و اجتماعی، جغرافیای تاریخی و انسانی، اسلام و فرقههای اسلامی اعم از فِرَق مذهبی و مکاتب کلامی، فلسفه و عرفان، زبان و ادبیات سرزمینهای اسلامی، تاریخ علوم ریاضی و طبیعی، هنر و معماری در سرزمینهای اسلامی، مردمشناسی و نیز جنبههای فرهنگ بومی و محلی اقوام مسلمان را دربر میگیرد.
این تنوع در موضوعات و مدخلهای دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، از یکسو امتیاز آن را بر دانشنامههای مشابه، که به برخی از موضوعات تمدن اسلامی توجه بیشتری مبذول داشته‌اند، نشان می‌دهد و از سوی دیگر کوششهای گستردهتر و عمیقتری را برای دستیابی به نکات و جزئیات مهمی از این فرهنگ و تمدن، که مورد غفلت قرار گرفته است را طلب میکند.
بنابراین اصحاب دایرةالمعارف در تألیف و تحقیق، تکیه بر منابع اصیل و معتبر و کهنی را که از بطن و متن فرهنگ اقوام مسلمان و تمدن اسلامی برخواسته، اساس کار خویش قرار داده‌اند و البته این بدان معنی نیست که در این مهم از منابع جدیدتر و تحقیقات امروزی غفلت ورزند، بلکه میکوشند تا عناصر مختلف تاریخ سیاسی، اجتماعی، علمی، ادبی و هنری اسلامی را بیطرفانه و با نگاهی علمی از منابع اصلی استخراج نموده و در قالب مقالات منسجم ارائه کنند. به این دلیل مدخل ها و موضوعاتی در این دائرةالمعارف مطرح شده که برخی از آنها برای اولین بار مورد تحقیق دقیق قرار میگیرند.
این دایرة المعارف به زبان عربی و انگلیسی نیز ترجمه و چاپ می شود .در این سخن، دو نکته قابل تامل است، یکی اینکه فرمودید زبان ترکی با لهجه چغتایی (چاغاتای) زبان «مرده» محسوب میشود، به نظر نمیرسد چندان سخنی بر پایه مستندات و تحقیقات علمی بوده باشد، بلکه تقریباً میراث ادبی و واژگانی این زبان و لهجه را، که بیش از ششصد سال لهجه فاخر و معیار کتابت در ادبیات ترکی به شمار میرفته است، زبان ازبکی رایج در جمهوری ازبکستان امروزی، البته با مقداری تغییرات آوایی و هجایی، نمایندگی میکند، به دگر تعبیر زبان ازبکی وارث و شیوهٔ مدرن این زبان محسوب میشود. میدانید ازبکی زبان رسمی کشور ازبکستان است و حدود بیست و پنج و نیم میلیون نفر گویشور دارد.
ثانیاً، دیوان حکمت و گویشی که خواجه احمد یسوی (متوفای قرن ششم هجری) با آن اشعارش را سروده متعلق به ترکی شرقی کهن، یا دقیقتر قراخانی یا خاقانیه است که در ترکستان شرقی رواج داشته است و به نوعی نیای لهجه چاغاتایی محسوب میگردد. این لهجه با متن آثاری همچون قوتادغوبیلیک (سعادت نامه) یوسف خاص قابل مطالعه و تطبیق است و از آنجا که میدانیم عموماً اوج شکوفایی ادب ترکی با لهجه چغتایی به دوره حاکمیت سلطان حسین بایقرا و وزارت دانشمند برجسته، امیر علیشیر نوایی تعلق دارد، بنا بر تحقیقات و مطالعات تورکولوژیک، به خصوص در آلمان، اطلاق ترکی چغتایی بر متون ترکی منظوم و منثورِ پیشا مغولی، به نظر میرسد اطلاقی علمی و دقیق نیست، با پوزش از تطویل??و نهادي قانوني براي اين مباحث در مراکز علمي کشور و نبود کرسی رسمي تدريس و تحقيق علمی نسبت به اين زبانها و گويشها، بدون هيچ ترديدي، بررسیها و تحقيقات غربيان در فرهنگ‌ها، سنّت ها، لهجه ها و ادبيات اقوام کهن ايرانی، طبيعي است که سمت و سوی آنها، منطبق بر سلايق، اهداف و برنامه‌هاي مورد پسند خود آنان خواهد بود!
به هر تقدير، از جمله تحقيقاتي که دانشمندان آلماني درباره‌ي برخي زبانها و گويش‌هاي ايراني يا زبانهاي محلي جاري در ايران، انجام داده‌اند، مي‌توان به مطالعات گسترده‌ي آقاي در زمينه‌ي ترکي خلجي، در اطراف قم و ساوه، پژوهش‌هاي چهل ساله‌ي در لهجه ها و گويشهای ايرانی و يا بررسي‌هاي طولاني روی زبانها و واژههای ترکی, مغولی و کردی رايج در تاريخ و فرهنگ ايران زمين، اشاره نمود.
براي نمونه، بنا به نوشته‌ي مرحوم افشار، پژوهشگری از همان ديار ژرمن‌ها، که تا چند سال پيش، بر روی ادبيات مکتوب با لهجه گزّی (احتمالاً با ريشه‌ي عبري) در منطقه اصفهان کار میکرد, از اينکه فردی، نسخه ای خطي از ديوان اشعار درويش عبّاس جزّی را در اختيار داشته و به وی اجازه استفاده نداده بود, اظهار تأسّف میکرد و حتّی بعد از به رونوشتی از آن بعدها دسترسی پيدا کرده بود, باز میگفت: «دلم آرام نيست, چرا که نمی‌دانم مستنسخ درست توانسته واژه های گزّی موجود در ديوان مذکور را ثبت و ضبط نمايد يا نه؟ میخواهم کارم بی عيب و نقص باشد».[1]
البته ناگفته نماند که کرسیهای علمي متنوّع و نسبتاً متکثّري در کشورهای اروپايی، به خصوص در آلمان در حوزه مطالعات شرق‌شناسی, روي لهجه ها و زبان‌های قديم ايرانی و بررسی آثار مکتوب آنان در حال انجام است که اگر ان شاء الله اراده تأسيس چنين مرکزي در ميان فرهيختگان ايران زمين فراهم گردد, قطعاً زمينه هاي مطالعاتي و تعاملات فرهنگی نسبتاً گسترده‌ای را مي‌توان با تمرکز روي مباحث علمي و پژوهشي ايجاد نمود.
[1] . افشار، ايرج، بياض سفر (تهران، 1354ش)، صص 514-517.نقش و تأثیر شخصیتهای ایرانی در کشمیر، با تکیه بر تواریخ محلی کشمیر و تذکرهها/ محمد حسین ریاحی، اصغر منتظر القائم
یکی از موضوعهای درخور پژوهش در بررسی تاریخهای محلی، ورود عناصر مسلمان به صحنههای فرهنگی کشمیر است. در این باره، از تذکرهها و منابع تاریخی شبه قاره، به ویژه تواریخ محلی فارسی قرون یازدهم و دوازدهم هجری، مطالب و نکات بدیع و ارزشمندی میتوان به دست آورد. اسلام از قرن هشتم هجری، در منطقه کشمیر نفوذ کرد؛ با این حال، ویژگیهای این سرزمین باعث شد که زمینههای ورود مهاجران ایرانی، برای تبلیغ شریعت اسلامی و معارف و آمیزههای عرفانی به خوبی فراهم شود. در این راستا، شیوه فعالیتهای تبلیغی و معنوی شخصیتها یا گروههای ایرانی تأثیرگذار در کشمیر، آن قدر مشهود و ملموس بوده است که اشتهار نام ایران صغیر برای کشمیر، با مسمّی و صحیح مینماید. محور اصلی پژوهش حاضر آن است که همه افراد و گروههای ایرانی مهاجر به این سرزمین، در دوره تاریخی موضوع بحث، در راستای فکر و اندیشه اعتقادی یکسانی نبودهاند؛ چون در برخی از مواقع، تعارضهایی در رویه و عملکرد اقدامات آنان مشهود است که میتوان آن را بررسی کرد. نتیجه نهایی عملکرد آنان، سوق دادن کشمیر به فرهنگ ایرانی اسلامی، به ویژه زبان و ادب فارسی، بود. تبیین این موضوع، هدف اصلی پژوهش حاضر است. رهیافت پژوهشی مقاله آنکه شخصیتهای ایرانی مهاجر به کشمیر که ذکر نام و اقدامات آنان در مقاله آمده است، نقش مؤثری در حوزههای سیاسی و ادبی و عرفانی این سرزمین داشتند و تأثیرگذاری آنان در این حوزهها، بسیار چشمگیر بوده است. مقاله با رویکردی توصیفی تحلیلی، با نگرش تاریخی به عملکرد نخبگان و گروههای ایرانی کشمیر، در محدوده تاریخی قرن هشتم تا یازدهم هجری، بر اساس تذکرهها و تواریخ محلی آنجاست. http://yon.ir/Iro0
@manuscript✅رویکرد محمدامین ریاحی به مقولهی زبان فارسی و فرهنگ ایرانی
ضرورت تکوین هویت ملی جدید، از مسائلی بود که برای تجددگرایان دورهی قاجار به ویژه پس از انقلاب مشروطه مطرح شد و در قالب پژوهش در گذشته و با محوریت تاریخ و زبان به عنوان دو مقولهی فرهنگی و تمدنی جلوه یافت. محمدامین ریاحی نیز از جمله پژوهشگرانی بود که دغدغهی پژوهش در مقولههای فرهنگی ـ تمدنی ایران داشت. این پژوهش بر محور این پرسش بنا شده که مسألهی فرهنگ و زبان در پژوهش‌های ریاحی چه جایگاهی داشته است؟ از رهگذر بررسی آثار ریاحی میتوان چند مؤلفهی برجسته در اندیشهی او دریافت کرد؛ محوریت فرهنگ ایرانی و زبان فارسی؛ به گونهای که با وجود ارتباط قسمتی از پژوهش‌های ریاحی با حوزهی عثمانی، دغدغهی عمدهی او در این پژوهش‌ها، زبان فارسی و گسترهی نفوذ فرهنگ ایران است. یافتههای پژوهش نشان می‌دهد ریاحی با اینکه تعلق خاطر مشخصی به متون کهن فارسی دارد، یکی از نمایندگان پیشرو نگرشی است که به درک معتدلی از ضرورت بازاندیشی در زبان فارسی باور داشت. ریاحی توانست نسبت متعادلی میان اهمیت و اصالت زبان متون کهن و ضرورت بازاندیشی در زبان فارسی برای پاسخ به مقتضیات زمانه برقرار کند. http://yon.ir/WREGQ
@manuscript«تلمیحات ایرانی هیچگاه از بین نمی‌رود و این عمدتا به یمن حضور شاهنامه در تاریخ فرهنگ ایران است»
@litera9
گفتگوی نشریه کتاب ماه ادبیات با دکتر شمیسا به مناسبت انتشار کتاب گرانبهای فرهنگ اشارات.تاریخ ادبیات فارسی؛ پیوست 2: تاریخ ادبیات شفاهی زبان‌های ایرانی: کردی، پشتو، بلوچی، آسی، فارسی و تاجیکی
کتاب
تاریخ ادبیات فارسی؛ پیوست 2: تاریخ ادبیات شفاهی زبان‌های ایرانی: کردی، پشتو، بلوچی، آسی، فارسی و تاجیکی
نویسنده: گروهی از ایران‌شناسان زیرنظر احسان یارشاطر
ناشر: سخن
تاریخ چاپ: 1394
مکان چاپ: تهران
تیراژ: 2200
شابک : 7ـ602ـ372ـ964ـ978
تعداد صفحات: 472
خلاصه: این مجلد از تاریخ ادبیات فارسی اساساً به ادبیات زبان‌هایی می‌پردازد که ایرانی‌اند ولی فارسی نیستند. با این حال این زبانها با ادبیات فارسی ارتباط دارند. این زبانها یا زمینه و سابقۀ تاریخی زبان فارسی‌اند (ضمیمۀ اول) یا تحت تأثیر ادبیات فارسی‌اند (ضمیمۀ دوم). موضوع این مجلد زبان‌های کردی، پشتو، بلوچی و آسی است.
برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.
ادبیات فارسی گوهری است بر افسر فرهنگ ایرانی که ادبیات ترکیۀ عثمانی، هند اسلامی و آسیای صغیر ترک را زیرنفوذ خود قرار داده و منبع الهام شاعران و نویسندگانی چون گوته، امرسون، متیو آرنولد و خورخه لوئیس بورخس بوده است و ویلیام جونز، تاگور، فورستر و بسیاری دیگر آن را ستوده‌اند. با این حال هرگز توجهی به آن نشده که شایستۀ ادبیات فارسی است بدان نشده است. با وجود اینکه دربارۀ هنر و معماری ایرانی و اخیراً سینمای ایران، مطالب گسترده‌ای در سطوح مختلف و برای مخاطبان گوناگون نوشته شده است، ادبیات فارسی ـ بزرگ‌ترین دست‌آورد مردم ایران و یکی از غنی‌ترین گنجینه‌های ادبیات جهان ـ تا حد زیادی حوزۀ پژوهش متخصصان باقی مانده است. اگرچه در چندسال گذشته اشعار مولانا توجه عموم که را که در قرن نوزدهم میلادی از رباعیات خیام لذت می‌بردند، به خود جلب نموده است، ادبیات فارسی هیچگاه چنان‌که به راستی سزاوارش بوده، مورد توجه قرار نگرفته است. تاریخ ادبیات فارسی پاسخی است بدین نیاز که تاریخی تازه، جامع و تفصیلی از این موضوع را پیش روی خوانندگان می‌نهد.
این مجلد از تاریخ ادبیات فارسی اساساً به ادبیات زبان‌هایی می‌پردازد که ایرانی‌اند ولی فارسی نیستند. با این حال این زبانها با ادبیات فارسی ارتباط دارند. این زبانها یا زمینه و سابقۀ تاریخی زبان فارسی‌اند (ضمیمۀ اول) یا تحت تأثیر ادبیات فارسی‌اند (ضمیمۀ دوم). موضوع این مجلد زبان‌های کردی، پشتو، بلوچی و آسی است. از آنجا که ادبیات این زبانها، حداقل تا قرن بیستم، عمدتاً به صورت شفاهی است، این جلد ادبیات شفاهی زبان‌های ایرانی نامیده شده و به منظور جامع‌ترکردن آن، فصل‌هایی هم دربارۀ ادبیات شفاهی فارسی و تاجیکی به آن اضافه شده است. با توجه به اینکه سایر لهجه‌های رایج ایرانی از قبیل لری، گیلکی، مازندرانی، تاتی، تالشی، یغنابی و لهجه‌های جامعۀ زرتشیان و یهودیان ایران و خیلی از لهجه‌های دیگر، ادبیات شفاهی آنچنانی ندارند که قابل مقایسه با ادبیات زبان‌هایی باشند که در این مجلد دربارۀ آنها بحث شده، به بررسی آنها ورود نشده است.
درست است که بیشتر زبان‌های غیرفارسی موضوع بحث در این مجلد اکنون صاحب ادبیات نوشتاری‌اند که عمدتاً در قرن نوزدهم میلادی یا احیاناً پیش از آن نوشته شده‌اند، اما منظور در اینجا ادبیات سنتی این زبان‌هاست که از قضا شفاهی است. چون به این زبانها هم در داخل ایران و هم در مناطق هم‌جوار آن تکلم می‌کنند، همۀ آنها ـ ظاهراً جز آسی ـ متأثر از زبان فارسی بوده‌اند که زبان دیوانی و ادبی منطقه بوده است و همین نکته است که بررسی این زبانها را در تاریخ ادبیات فارسی توجیه میکند.
بررسی دقیق نشان می‌دهد که ادبیات عامیانه و ادبیات عالی که در این کتاب در مورد آنها بحث میشود، با هم روابط پیچیده‌ای دارند و از طرف دیگر بین آنها و ادبیات فارسی که این مجموعه عمدتاً به آن می‌پردازد، شبکه‌ای از روابط وجود دارد. افزون بر این مطالب مطروحه در این کتاب مدت‌ها در حوزۀ پژوهش‌های ایرانی شأن چندانی نداشته و اکنون در رویکرد نوین مطالعات شرق‌شناسی اهمیت آن معلوم شده و پیوسته بیشتر میشود.
در ابتدای این کتاب دربارۀ سابقۀ علمی و تألیفات هریک از محققان توضیحاتی ارائه شده است.
فهرست مطالب کتاب:
پیش‌گفتار مجموعۀ انگلیسی (احسان یارشاطر)
پیش‌گفتار (فیلیپ کرینبروک/ ابراهیم مرادی)
بررسی ادبیات عامیانه در چارچوبۀ زبان فارسی (اولریخ مارزلف/ غلامحسین کریمی دوستان)
فصل اول: ادبیات نوشتاری کردی (جویس بلو/ ابراهیم مرادی)
فصل دوم: ادبیات شفاهی کردی (کریستین آلیسون/ ابراهیم مرادی)
فصل سوم: ادبیات شفاهی و مذهب در کردستان: آیین‌های یزیدی و اهل حق (فیلیپ کرینبروک/ ابراهیم مرادی)
فصل چهارم: ادبیات پشتو، دورۀ قدیم (سرگئی آندریف/ یوسف سعادت)
فصل پنجم: ادبیات مکتوب جدید پشتو (لئونارد بارتلوتی/ یوسف سعادت)
فصل ششم: ادبیات شفاهی و عامیانۀ پشتو (ویلما هستون/ یوسف سعادت)از این کتاب می توان ریشه های ارتباط دو کشور ایران و عراق و بعبارت دیگر تاثیر فرهنگ و زبان فارسی و روحیات ایرانی را در منطقه خاورمیانه دریافت! البته این گوشه کوچکی از نمایش این تاثیر است! تاثیری که لهجه و زبان و کلمات مورد استفاده بین مردم بومی منطقه را به سمت خود جلب کرد! لذا اگر قرار است فرهنگ ایرانی در قدیم را جستجو کنیم بایستی به فرهنگ کشورهای همسایه هم توجه کنیم یعنی تاثیرات پذیرفته آنها از فرهنگ و زبان و ادبیات و علم ایرانی (ایرانیان)!
از ایرانیکا تا اسلامیکا
احسان یارشاطر امروز چشم از جهان فروبست. مردی که قریب هشت دهه از عمر پربرکت خود را در خدمت ایران و فرهنگ ایرانی بود. روحش شاد و قرین رحمت حق باد. هر کس به ایران و فرهنگ ایرانی خدمت کند شایسته نامی ماندگار است اما یارشاطر از آن نادره کاران برجسته روزگار بود که نامش در آسمان فرهنگ ایرانی برای همیشه خواهد درخشید. ادبیات و فرهنگ و تمدن ایرانی را با کاری سترگ و آکادمیک در سطح ایرانیکا به دنیای انگلیسی زبان و با کاری دانشنامه ای معرفی کرد. ایرانیکا همینک به منبعی مهم و ارزشمند برای معرفی تاریخ و فرهنگ و ادب ایرانی تبدیل شده. چند سالی به عنوان یکی از مشاوران علمی ایرانیکا با این دانشنامه همکاری دارم و امیدوارم بعد از مرگ یارشاطر و به همت دوستان و همکارانش همچنان ایرانیکا زنده و فعال بماند و به حیات گهربار خود ادامه دهد. یارشاطر به اندازه یک وزارتخانه و بل یک دولت در معرفی فرهنگ ایرانی به جهانیان تلاش کرد و به ما درس عشق به میهن و تلاش برای حفظ فرهنگ غنی ایرانی را با عمل خود آموخت.
یارشاطر رفت اما ایرانیکا همچنان زنده خواهد ماند. در ایران بعد از انقلاب ما تجربه های متعدد بسیار خوبی برای دانشنامه نویسی داشته ایم. دائره المعارف بزرگ اسلامی مهمترین تجربه دانشنامه نویسی در عرصه اسلامشناسی است که همینک با ترجمه انگلیسی آن با عنوان اسلامیکا شهرتی جهانی یافته است. برای حفظ مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی و دانشنامه های آن و به ویژه اسلامیکا باید تلاشی مضاعف داشت. اسلامیکا و ایرانیکا دو ابزار مهم برای معرفی اسلام ایرانی و تشیع به جهان است. قدردان خالقان ایرانیکاها و اسلامیکاها باشیم...
https://t.me/azbarresihayetarikhiتاکنون کتاب هایی درباره سهم موالی در اسلام و تمدن اسلامی نوشته شده؛ اما شوربختانه نه از سوی ما ايرانيان (در بغداد دوران صدام برای تعدادی از اين دانشمندان ايرانی نه تنها کتاب بلکه گاهی "مؤتمر" هایی هم برگزار می شد. مجله معروف عراقی، مجلة المورد پر است از تحقيقات خوب درباره اين رجال ايرانی). ما کمترين اهتمام را هم به اين دانشمندان ايرانی نداشته ايم. درست است که از آن نسل های دانشمندان ايرانی ادبياتی به زبان فارسی نمی شناسيم اما بايد بدانيم که دو /يا سه قرن سکوت زبان فارسی، سکوت فرهنگ و هنر و دانش ايرانی نبود. عنوان کتاب استاد زرين کوب ما را به خطا نياندازد. اگر از شمار دانشمندان ياد شده تنها در کتاب ابن نديم ايرانيان را قلم بزنيم کتاب فهرست او شايد بی اغراق به سه دهم تقليل يابد.
از ديگر سو برخی نويسندگان عرب زبان کتاب هایی نوشته اند برای اینکه ثابت کنند شماری از دانشمندان ایران در سده های نخستین تباری عرب داشته اند. البته تردید نیست که برخی از دانشمندان ایران در چند سده نخستین از نسل قبایلی عربی بودند که در پی فتوحات در نقاط مختلف خراسان استقرار گرفتند منتهی باز هم تردید نیست که با گذشت یکی دو نسل فرزندان همان فاتحان نخستین به کلی ایرانی شدند و نه تنها پذیرای فرهنگ اين سرزمين شدند بلکه زبان آنان به تدريج فارسی شد و حتی اگر به عربی می نوشتند اما به زبان فارسی فکر می کردند. شما کافی است کتاب سیاق تاریخ نیشابور عبد الغافر فارسی را ببينید تا با من هم رأی شويد که این نام های عربی در پشت خود همه نشان از ایرانیانی دارد که در زندگی يوميه و در مجالس و محاوره های علمی خود همه به زبان فارسی سخن می گفتند و با وجود آنکه نسبشان گاهی به قبایل قدیم عرب می رسید باری اما خودشان زبانشان فارسی بود. اسناد و متونی که از آن نسل ها امروزه مکشوف ما افتاده همه مؤيد اين نظر است. نمونه ای را اینجا عرض می کنم: شما وقتی اين رجال عربی دان را در سياق فارسي می بينيد در وهله اول چنين به نظر می رسد که همگی عرب زبان بوده اند و با فرهنگ و زبان فارسی نسبتی نداشتند اما اگر متون فارسی همان دوره نیشابور مانند حکایات ابو سعید ابو الخیر و یا آثار احمد جام و کتاب های فارسی کراميه خراسان و آثار صوفيه آن دوره و غيره را که به زبان فارسی است ببينيد ترديد نمی کنيد که همان مردانی که در سياق عبد الغافر فارسي زبانشان گویی نسبتی با فارسی ندارد چطور فارسی، زبان تجربه زیسته و زندگی و فرهنگ و محاوره شان بوده است.
وظيفه ماست که برای شناسایی و شناخت این دانشمندان عربی زبان ایران در سده های نخستین همت کنیم. بسياری از خاندان های ايرانی اهل علم در سه قرن نخستين اسلامی را که بيشترين مساهمت در رشد و فرهنگ اسلامی داشته اند تنها به اين دليل که به فارسی ننوشته اند و بخشی از فصول کتاب های تاريخ ادبيات فارسی ما را به خود اختصاص نداده اند نمی شناسیم و تلاشی هم برای شناخت آنها مبذول نمی داريم. کافی نيست که در کتاب های تخصصی اين دانشمندان ايرانی نامبردارند. بايد در کتاب های درسی مان و در آموزش و پرورشمان کاری کنیم تا نسل های جوان ما با این میراث عظیم و با این پیشینه فرهنگی و علمی ايرانی و اسلامی آشنایی يابند. ايران سرزمين بزرگی است و همواره سرزمين بزرگی هم بوده است. اين سرزمين خاستگاه تعالی و رشد فرهنگی اسلام و تمدن اسلامی بوده و همه ایرانیان از فارس و عرب و کرد و آذری و بلوچ و غيره و غيره همه در تعالی فرهنگ آن در طول تاريخ کوشا بوده اند و هر کدام سهم مهمی در فرهنگ ايرانی و اسلامی ما داشته اند. همه ايرانيان در کنار زبان عربی و کردی و آذری و ... در تعالی زبان فارسی همت کرده اند و قدردان زبان ملی چندين هزار ساله خود هستند.
https://t.me/azbarresihayetarikhiبرای بی بی سی فارسی يک پيشنهاد دارم: يا درباره زبان فارسی و زبان ملی تاريخی چند هزار ساله ايران چيزی نگوييد و يا قبل از آن به طور نمونه اين دوره کتاب را از آغاز تا انجام بخوانيد. زبان فارسی زبان فرهنگ و تمدن ايران در چند هزار سال فرهنگ و تمدن اين سرزمين است. زبان ايران اسلامی است. زبان همان سرزمینی است که هزاران سال است در برابر همه دشمنانش و در برابر همه تجاوزگری ها و حملات خارجی ايستاد و هويت و زبان و فرهنگ و تمدن خود را حفظ کرد. زبان فارسی زبان ملی همه اقوام ايرانی است. ايران وحدتی است که همه کثرات قومی و زبانی اقوام ايرانی را در تحت هويت و زبان ملی خود که همان زبان فارسی است جمع کرده. اين هويت و زبان ملی بود که ايران را در تمام اين قرون حفظ کرد. فارسی زبان ايرانشهر است. کمی تاريخ بخوانيد و فرهنگ و ادبيات و تاريخ را به اهلش بسپاريد...
https://t.me/azbarresihayetarikhiموضوع، تاریخ آریاییها با توجه به لشگر کشی اسکندر و یونانیان در ایران. این کتاب یکی از هزاران تالیفات یونانیان درباره ایران و ایرانی است که به وضوح تاثیر آنها از فرهنگ ایرانی را به نمایش می گذارد!ق19م
⏳خانه مشروطیت اصفهان پذیرای میهمانان نوروزی
✅خانه مشروطیت اصفهان به مانند سال های گذشته از 29 اسفند ماه تا پایان تعطیلات نوروز پذیرای مهمانان نوروزی است. میهمانان نوروزی می توانند در این ایام از ساعت 9 صبح الی 19 از این خانه تاریخی که کانون نیم قرن بیداری در عهد قاجار و پهلوی به محوریت مجاهد شهید حاج آقانورالله نجفی اصفهانی بوده است، بازدید کنند.
✅برپایی کافه کتاب و محصولات فرهنگی خانه بیداری اسلامی، غرفه ویژه کودکان و معرفی تاریخ و معماری توسط کارشناسان این مجموعه تاریخی بخشی از برنامه های ویژه در نوروز 96 است. خانه مشروطیت گذشته از اینکه محلی برای تجمع و همفکری مردم برای مبارزه با استبداد داخلی و استعمار خارجی بوده، از حیث جاذبه های معماری اسلامی-ایرانی نیز چشم نواز است. این بنای تاریخی که از دو شاه‌نشين در جبهه شمالي و جنوبي و دوازده اتاق تشکيل شده، محل زندگی حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی، رهبر مشروطیت اصفهان بوده که امروزه به محلی برای مرور تاریخ تبدیل شده است.⏳خانه مشروطیت اصفهان پذیرای میهمانان نوروزی
✅خانه مشروطیت اصفهان به مانند سال های گذشته از 29 اسفند ماه تا پایان تعطیلات نوروز پذیرای مهمانان نوروزی است. میهمانان نوروزی می توانند در این ایام از ساعت 9 صبح الی 19 از این خانه تاریخی که کانون نیم قرن بیداری در عهد قاجار و پهلوی به محوریت مجاهد شهید حاج آقانورالله نجفی اصفهانی بوده است، بازدید کنند.
✅برپایی کافه کتاب و محصولات فرهنگی خانه بیداری اسلامی، غرفه ویژه کودکان و معرفی تاریخ و معماری توسط کارشناسان این مجموعه تاریخی بخشی از برنامه های ویژه در نوروز 96 است. خانه مشروطیت گذشته از اینکه محلی برای تجمع و همفکری مردم برای مبارزه با استبداد داخلی و استعمار خارجی بوده، از حیث جاذبه های معماری اسلامی-ایرانی نیز چشم نواز است. این بنای تاریخی که از دو شاه‌نشين در جبهه شمالي و جنوبي و دوازده اتاق تشکيل شده، محل زندگی حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی، رهبر مشروطیت اصفهان بوده که امروزه به محلی برای مرور تاریخ تبدیل شده است.☘️ ماجرای دفاع #محمدرضا_شفیعی_کدکنی از زبان فارسی در کلاس درس
🔅چند روز پیش فایل صوتی هفت دقیقهایی از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی منتشر شد که دربارهٔ زبان فارسی و زبان‌های محلّی بود. این هفت دقیقه بخشی از کلاس درس ایشان در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران در تاریخ یکم خرداد ۱۳۹۷ است. (صوت کامل این جلسه) چنان‌که در فایل منتشرشده نیز شنیده میشود، استاد ابتدا خاطرهای از دوران حضورشان در آکسفورد و برخوردشان با جُنگی خطی میگویند که شامل اشعاری به سبک هندی از فردی انگلیسیزبان و عضو کمپانی هند شرقی است.
🔅سپس از اهداف انگلیسیها در آموختن زبان فارسی و آشنایی با فرهنگ ایرانی سخن میگویند که با این کار زبان فارسی را در هند برانداختند و با رواج زبان اردو راه را برای زبان انگلیسی گشودند و اندکاندک آنچه خواستند، کردند. استاد در این بخش میگویند: «[انگلیسیها] بعد از اینکه مسلّط شدند، گفتند گور بابای زبان فارسی، شما زبان فارسی براتون خوب نیست. شما بیایید اردو رو که یک زبان محلّی است، اینو بگیرید بزرگش کنید و همین کار رو کردند. میدونستند که زبان فارسی شاهنامه داره، مثنوی داره، سعدی داره، حافظ داره، نظامی داره؛ میتونه با شکسپیر کشتی بگیره. ولی زبان اردو چیزی نداره که با شکسپیر کشتی بگیره.
🔅بعد از مدتی بچّهٔ هندی میگه: گور بابای این زبان اردو. من که میتونم شکسپیر بخونم، چرا این شعرهای ضعیف و این ادبیات چی چی… اصلاً زبانم رو انگلیسی میکنم، چنان‌که کردند» (از ۱:۱۳ تا ۲:۷ از فایل منتشرشده) پس از آن با اندرزی مشفقانه به ماجرای این روزهای زبان‌های محلّی اشارهای کوتاه می‌کنند و به سیاست روسها در آسیای میانه میپردازند که هر قومیّت کوچکی را پرورش میدهند و آنها را از زبان فارسی و فرهنگ ایرانی دور می‌کنند تا آنچه انگلیسیها در هند کردند، اینها در آسیای میانه بکنند. یعنی با پرداختن به زبان‌های محلّی و از بین بردن زبان فارسی و فرهنگ ایرانی در آسیای میانه، جوان قوم قزاق که زبان محلّیاش آثاری مانند آنچه در زبان فارسی میبینیم، ندارد، میگوید حال که زبان ملّی من از لحاظ دارا بودن آثار ادبی چنین است من پوشیکن میخوانم، لرمانتف میخوانم و روس میشود.
🔅سپس برای اینکه سوءتفاهمی پیش نیاید و همه بدانند غرضی جز خیرخواهی و دوراندیشی در این سخنان نیست، میگویند: «ما نمیخوایم هیچ زبان محلّیی رو خداینکرده… چون این زبان‌های محلّی پشتوانهٔ فرهنگی ما هستند. ما اگر این زبان‌های محلّی رو حفظ نکنیم، بخش اعظمی از فرهنگ مشترکمون رو عملاً نمیفهمیم. ولی این زبان بینالاقوامی که قرنها و قرنها و قرنها همهٔ این اقوام درش مساهمه دارند. هیچ قومی بر هیچ قوم دیگری تقدم نداره در ساختن امواج این دریای بزرگ» (از ۴:۳۶ تا ۵:۱۴ از فایل منتشرشده). سپس دوباره به تشویقهای قدرتهای سلطهطلب دربارهٔ زبان‌های محلّی میپردازند و اندرز میدهند که مواظب این مسائل باشیم. پس از آن دوباره به آسیای میانه و روس شدن فرزندان و نسلهای آیندهٔ آنها در ادامهٔ همین سیاستهای زیرکانه و سلطهطلبانه که در قالب حمایت از زبان‌های محلّی و فرهنگهای قومی روی مینمایند، اشاره می‌کنند.
همین.
با وجود این، برخی که پیوسته قصدشان مکابره است، سخنان دکتر شفیعی را دیگرگون فهمیدهاند و برداشتهای عجیب و غریبی از آن کردهاند و آن سخنان را توهین به زبان‌های محلّی دانستهاند.
🔅برای برطرفشدن این سوءتفاهم، ما نظر دکتر شفیعی کدکنی را دربارهٔ زبانها و فرهنگهای محلّی ایران و ضرورت گردآوری و تدوین اشعار و آثار هنری آنها را که برگرفته از کلاس درس ایشان در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران در تاریخ هجدهم اردیبهشت ۱۳۹۷ است، میآوریم تا شبههای در این باره در ذهن مخاطبان عزیز باقی نماند.
در جلسهٔ مذکور بحث دربارهٔ ضرورت تذکرهنویسی و گردآوری آثار ادبی مناطق مختلف ایران در دورهٔ معاصر و مولّفههای این تذکرهنویسی است که از دکتر شفیعی دربارهٔ جایگاه زبان‌های محلّی میپرسند...
صوت تمام جلسات مذکور👇
✨ → 3danet.ir/Jud8R
🌾 @Sedanet | @majmaeparishaniبا سلام و سپاس
در تکمله مطلب ارزنده شما اگر کلمات فارسی با الفبای عبری نوشته شود "فارسیهود" و اگر کلمات فارسی با همان الفبا نوشته شود "عربیهود" و همچنین اگر کلمات دیگر زبانها (عربی، کردی و ...) با الفبای سریانی نوشته شود، "گرشونی/ Garshuni" گفته میشود.
ضمن اینکه مستحضرید، جز زبان عربی که زبان و الفبا یکسان است، باقی زبانها همچون فارسی، ترکی، کاستیلی (اسپانیولی کهن)، بوسنیایی (صربوکروواتی)، یونانی شرقی (رومی)، کردی، بلوچی، پشتو، اردو، مالیزی، جاوی و ..)، چون پس از حمله عربهای مسلمان، با هژمونی تدریجی زبان و الفبای عربی (قرآنی)، همگی این زبانها، خط اصیل خود را "برای همیشه" (مانند فارسی) یا برای مدتی (مانند مسلمانان روم شرقی در ترکیه امروزی) از دست دادند و همه این زبانها (الفبای برخی مانند ترکی و .. بعدا به لاتین تبدیل شده) با الفبای عربی نوشته میشود/می‌شد، به اینها عجمی یا اعجمی گفته میشود، البته در جاهایی مانند بوسنی و هرزگوئین، که دارای انبوهی از مواریث مکتوب به زبان بوسنیایی با الفبای عربی هستند، حمایدو/یامیادو و در اسپانیا هم به نسخ خطی کاستیلی نگارش یافته با الفبای عربی از سوی موریسکوها (مسلمانان آندلس)، الخامیادو/خامیادو اطلاق میشود.💐با سلام و سپاس
در تکمله مطلب ارزنده شما اگر کلمات فارسی با الفبای عبری نوشته شود "فارسیهود" و اگر کلمات فارسی با همان الفبا نوشته شود "عربیهود" و همچنین اگر کلمات دیگر زبانها (عربی، کردی و ...) با الفبای سریانی نوشته شود، "گرشونی/ Garshuni" گفته میشود.
ضمن اینکه مستحضرید، جز زبان عربی که زبان و الفبا یکسان است، باقی زبانها همچون فارسی، ترکی، کاستیلی (اسپانیولی کهن)، بوسنیایی (صربوکروواتی)، یونانی شرقی (رومی)، کردی، بلوچی، پشتو، اردو، مالیزی، جاوی و ..)، چون پس از حمله عربهای مسلمان، با هژمونی تدریجی زبان و الفبای عربی (قرآنی)، همگی این زبانها، خط اصیل خود را "برای همیشه" (مانند فارسی) یا برای مدتی (مانند مسلمانان روم شرقی در ترکیه امروزی) از دست دادند و همه این زبانها (الفبای برخی مانند ترکی و .. بعدا به لاتین تبدیل شده) با الفبای عربی نوشته میشود/می‌شد، به اینها عجمی یا اعجمی گفته میشود، البته در جاهایی مانند بوسنی و هرزگوئین، که دارای انبوهی از مواریث مکتوب به زبان بوسنیایی با الفبای عربی هستند، حمایدو/یامیادو و در اسپانیا هم به نسخ خطی کاستیلی نگارش یافته با الفبای عربی از سوی موریسکوها (مسلمانان آندلس)، الخامیادو/خامیادو اطلاق میشود.💐دوم خرداد زادروز دکتر محمّدعلی موحّد،
منتخب بیست و دومین جایزۀ ادبی و تاریخی بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار
داستان زبان مادری
در ایران ما لااقل از قرون سوم و چهارم هجری به بعد که تواریخ روشنتر و اطلاعات مبسوطتری در اختیار داریم همیشه در کنار زبان‌های محلی و بومی و قومی-حالا به هر نامی که خوانده شود- زبانی رسمی و مشترک بینالاقوام وجود داشته و دارد و آن زبانی است که معمولاً فارسی نامیده میشود. اما این زبان به هیج وجه اختصاص به ولایت فارس یا اقوام ساکن در آن ولایت ندارد. اختصاص به هیچ قوم خاصی ندارد و مال مشاع همۀ اقوام ایرانی است که از پدران به پسران، از اسلاف به اخلاف رسیده است. در همان ولایت فارس بنده عرض کردم، سعدی که بازار میرفت، با اهل بازار به زبان گلستان و بوستان سخن نمیگفت، به زبان محلی سخن میگفت که نمونۀ آن را در دیوانش داریم و آن زبانی است که حتی برای شیرازیان امروز مفهوم نیست و باید ارباب دانش زبانشناسی مانند دکتر صادقی و امثال او آنها را برای ما ترجمه کنند...
فولکلور یا فرهنگ عامه که در موسیقی و آواز و ترانه و مثل و قصه و غیره انعکاس دارد به لحاظ بیان لفظی از زبان بومی و محلی استفاده میکند و آن زبان البته در مناطق مختلف متفاوت است. در مناطق ترکنشینْ ترکی، در مناطق دیگر کردی، عربی، بلوچی، گیلک، طالشی و غیره.
رنگ و بوی متفاوت و حال و هوای ویژۀ هر کدام از این گوناگونیهاست که فرهنگ مشترک ملّی را غنا میبخشد و آن فرهنگ مشترک ملّی در قالب زبان فارسی ریخته میشود و آن زبان رسمی ماست، زبان علمی، زبان ادبی، زبان فلسفه و تاریخ ماست. استفاده از زبان محلّی در موارد ویژه مانند هجو و طنز البته استثنا دارد. اگر کسی به مادر خود نامه مینوشت نامه نه به زبان مادری بلکه به زبان رسمی نوشته می‌شد و همچنین مکاتبات بین الاخوان، قبالۀ مالکیت، ورقۀ نکاحیه، توقیعات و مناشیر و فرامین دولتی، نامههای رسمی حکام به یکدیگر، وقفنامهها، وصیتنامهها، حتی سنگ قبرها به آن زبان رسمی نوشته می‌شد. در گذشته چنین بود، هماکنون نیز چنین است.
به نقل از:
[دفترچۀ بیست و دومین جایزۀ ادبی و تاریخی بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار، اهداشده به دکتر محمّدعلی موحّد، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۳۹۴، ص ۳۳-۳۴]
بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی و تحکیم وحدت ملّی
@AfsharFoundation
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
Disclaimer
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com