گفتگوهای تراثی (آرشیو)

این حلی به فتحه به معنای شیرین سخن گفتن اینجا فکر میکنم این مناسب تر هم باشه از زیور

نظرِ حقیر (و علاماتی که کنار حروف گذاشته شده: ط زیر کلمۀ طمع، ع زیر طمع، سکون روی عین طمع، سکون روی راء در، کسره زیرِ تاء لعنت)

شاید هم تا حدودی اینطور باشه؛ ولی نگاهی محتاطانه و مصلحتجویانه هست، متاسفانه حوزه ی این دو مقوله بسیار درهمپیچیده هست، البته شما و بنده اون هم در این عصر با نگاه درست و تمیز اگر نگاه کنیم در خوشبینانه ترین حالت همین فرموده شما رو میشه گفت، لکن برای حقیر با تتبع اندکی که دارم محرز و مسلم هست درهمتنیدگی این دو مقوله، گرچه به قول شما برای بسیاری تنها در حد استفاده از مصطلحات و تغزل هست در ادبیات، نه به معنای ورود عملی در مغازله جنسی

بله درسته در ویکی هم چنین آمده است «ریشه این واژه از فارسی و اسپانیایی در کلمه حریر گرفته شده‌است» ??

اینجا هم نوشته به دست مولف به نظر شما درسته؟

در «المُدَبِّر» ،ناسخ هم روی میم ضمة گذاشته و هم روی دال فتحه و هم روی ب تشدید و زیر آن هم کسره گذاشته است و تنها چیزی که هست اینکه نقطه ب را نگذاشته که میتوان آن را ب یا ث و بقیه حروف این شکلی خواند اما باید دید به معنا تناسبی دارد یا خیر.

بعيد ميدونم، اگه هم باشه به اين راحتي كه روي سايت قرار نميدن

سلام و عرض ادب
برای شما هم قبول حق باشه.
به روی چشم☘️?

علیکم السلام!
به چه دلیل میفرمائید این موائد اینجا همین موائدی هست که شما فرمودید؟! چون علی الظاهر چندین کتاب به اسم موائد داریم.
نکته ی بعد اینکه اگه همین موائد باشه خود این منبع هم متأخر محسوب میشه. شما میدونید خود همین موائد از کجا نقل کرده؟
در واقع میخوام بدونم اولین مصدر این روایت چه کتابی هست؟

🎥در این فیلم زوم بر روی ماه را شاهد هستیم
نظر شما درباره این فیلم چیست؟ شما هم یوفوها را دیدید؟
👌

ببینید بحث بر سر مطلب اولی که گذاشتید پیرامون مرحوم هاشمی و استدلالاتتون زیاده
قرار نیس اگر کسی پاسخی نمیده دلیل بر درستی گفتار شما باشه…
چون دوستان می دونند اینجا جای این سخنان نیست
پس حضرتعالی به قوانین احترام بگذارید
جای این جملات مشعشع هم در گروه های سیاسی است

خیلی ممنونم لطف کردید
وجه این کار را متوجه نمی‌شوم، مانند همین متن فارسی را در عربی هم داریم که مثلا از «مهمله» برای حروف بی‌نقطه و از «معجمه» برای حروف نقطه‌دار استفاده می‌کردند.
اگر اینگونه تمییز حروف بعد از استفاده‌ی نقطه‌ها در نوشتار بوده لطفا علت این کار را توضیح دهید.
منظورم این است که چون قبلا همه‌ی حروف مهمله بوده‌اند وقتی شارح می‌خواسته شرح دهد(بعدها و در زمانی که نقطه استفاده می‌شده) برای حفظ امانت متن را تغییر نمی‌داده و به‌جای آن اینگونه توضیح می‌داده، اما می‌خواهم بدانم بعد از اینکه نقطه وارد رسم الخط شده آیا باز هم مرسوم بوده؟
مثلا جابلسا را مولف خودش با الف ممدوده نوشته دیگر چه نیازی بوده که دوباره ذکر کند؟

ارادت. افاده ی معنا نمی کنه. اگر فرمایش شما رو در نظر بگیریم، طبیعتاً واژگانی همچون روی، چهره، رخسار، و... باید در کار باشه، که نیست

یعنی طبق قافیه ها
بیت اول
اخت و اخت
دوم
َرکرد و َر کرد
سوم
َرهم و ؟
چهارم
لت و لت (ک قافیه همچین جوری نیست)
فلذا مصرع دوم بیت سوم قطعا و یقینا حرف هاء از انتها افتاده و
برهم و در هم درسته و هم در اینجا هم و غم هست به معنای اندوه


که البته مصرع ان وزن شعری اش همچنان ایراد دارد
رشوه هرگاه می شود برهم
می شود قلب شوهر بست در هم
یعنی کلمه بست وزن شعری رو بهم زده
و بهتر بود کلمه بست رو حذف کنه
تا وزن هردو مصرع چهار کلمه باشه