کتاب حدیقه هندی اثری از « بهگوان داس هندی » چاپ شده است. شما به دنبال کتاب «سفینه هندی» هستید شاید این اثر نیز برایتان مفید باشد.
مرکز تحقیقات دهلی نو نسخه خطی تذکره ی "حدیقه هندی" را منتشر کرد.
به همت مرکز تحقیقات فارسی دهلی نو تذکره ی حدیقه هندی نوشته بهگوان داس هندی که در سال 1200 قمری تالیف شده است با تصحیح و حواشی و مقدمه ی پروفسور شریف حسین قاسمی محقق و استاد زبان فارسی هند منتشر شد.
این تذکره که به زبان فارسی نگارش یافته است در خصوص شاعران فارسی زبان متولد هند در دوره ی بابریان هند را شامل می شود. این تذکره در 500 صفحه همراه با تعلیقات و حواشی سودمند آماده چاپ شده است. این نسخه برای نخستین بار است که روی چاپ را می بیند و از تذکره های مهم و ارزشمند و کمیاب بوده است . مدیر مرکز تحقیقات دهلی نو علی رضا قزوه در بخشی از سرسخن این مجموعه چنین نوشته است:
" در میان فرهنگ نویسان و تذکره نویسان و صاحبان سفینه و حدیقه و بیاض و منشات و دفتر و دیوان، چه بسیارند شاعرانی که نام هایی از جنس هندوان و تعلقی به خاندان نجیب هندوها دارند. بسیاری شان اگرچه شهادتین را بر لب جاری نکرده اند اما کلام و شعرشان از جنس شهادت و زلالی و مسلمانی ست در میان این جماعت نام بهگوان داس هندی ( شاعر و تذکره نویس نیمه دوم قرن دوازدهم هجری و نیمه نخست قرن سیزدهم ) نامی درخشان و با اعتبار بوده و هست. دو تذکره ی ارزشمند " حدیقه ی هندی" که در سال 1200 ه ق نوشته شده است و تذکره ی " سفینه هندی" که محصول سال 1219 ه. ق است، در کنار شعرها و دفترها و نوشته های با ارزش دیگر، محصول اندیشه و فکر شعرشناس و ذوق ناقدانه ی این ادیب تواناست. "
با سلام به اساتید محترم و همراهان گرامی
از همفکری شما بسیار سپاسگزارم. این ناهماهنگی در خطوط در جایجای نسخه قابل مشاهده است. بنده خودم در تغییر دستخط ها آنچه که متوجه شدم این بود که تغییر اساسی نیست. بلکه به نظر می رسد که کاتب منظم و باثبات کتابت نکرده و در احوالات مختلف گاه به سرعت و گاه با دقت نوشته. چرا تغییر شکل حروف تقریبا در دو سبک نگارش مشاهده می شود.
نام کاتب محمد محسن رشتی است و نسخه مجموعه ای از جوامع ابن رشد است. البته همکار بنده پیشنهاد دادند که ممکن است که نسخه توسط طلاب مختلف یک صنف نوشته شده است. به قسمی که هر طلبه بخشی از نسخه را نوشته باشد.
محبت می کنید به صفحات دیگر که شاهد تغییر دستخط هستیم را مشاهده بفرمایید و حقیر را در رسیدن رای نهایی یاری فرمایید.
با سپاس
افتخاری
@Rmkhq
Soraia 3
@s_e_72
@Vinicheh
با عرض سلام و احترام۔
ببخشید۔ با اجازہ پیامتان در گروہ منتقل شد۔ چون " دیوار مهربانی" برای ارسال نسخه خطی است.
لطفا بفرمایید مجلات تراثی مدنظرتان است که الان در هندوستان/پاکستان منتشر می شوند؟ یا مجلات تراثی که در گذشته منتشر می شدند؟ تا فهرست آنها ارسال شود. با سپاس?
با عرض سلام و احترام.
در صفحه ای که مشخصات نسخه نمایش داده می شود، اگر pdf نوشته شده باشد، یعنی نسخه اسکن شده است و در سایت بارگذاری شده است. و مراجعه کنندگان می توانند نسخه را دانلود کنند.
در غیر این صورت نسخه اسکن نشده است و باید درخواست داد.
البته سایت کتابخانه مجلس از پیش نوروز تا کنون مشکل پیدا کرده است.
با سپاس?
با عرض سلام و احترام و قبولی عبادات.
این کتاب? درباره سیاق است که در آغاز قرن بیستم در هندوستان نوشته شده است. کتاب به زبان اردو است. کتاب را تورق بفرمایید. اگر برایتان مفید است، فایلش در گروه واتس آپ گفتگوهای تراثی است، خدمت تان ارسال می شود. با سپاس. ???
???
پیشکشی متواضعانه به مناسبت عید فطر:
«تذکره شعرایِ رامپور»- به زبانِ فارسی،
چاپ شده در مجله "جَرنَل"، شماره ۱۰- ۱۱ ؛ سال: ۲۰۰۳،
کتابخانه رضا رامپور، هندوستان.
تالیف: جورج فانتوم متخلّص به «صاحب» و «جرجیس» (1822-1879).
ٰ[«صاحب»در زبانِ اردو به معنایِ: «آقا»].
تنها نسخه این تذکره در کتابخانه رضا، شهرِ رامپور هندوستان نگهداری می شود.
این تذکره شاملِ شرح حال و نمونه شعرهایِ 64 تن از شاعرانِ اردو و فارسیگویِ هندوستان است.
تذکره از «اکبر» (صاحبزاده محمّد اکبرخان) شروع و به «همدم» (صاحبزاده عبادالله خان) ختم میشود.
نسخه ای با کیفیت، بسیارخوانا و به خطِ نستعلیق است.
نامِ کاتب، تاریخِ کتابت و ترقیمه ندارد.
در فهرستِ نوشته شده کتابخانه رامپور، درباره نسخهخطیِ آمده است که به خطِ مولف و تاریخِ تالیف: 1275 هجری است که قرائنی از آن در متن تذکره دیده نمی شود.
محمّد علی خان اثر رامپوری در مجلّه معاصر، ژانویه 1952(چاپِ شهرِ پَتنا، هندوستان) نوشته است که تاریخِ اختتامِ تذکره 1856 است. چون در ذیلِ«ناظم» آمده است که «ده سال از وفات وی میگذرد» و ناظم در سالِ 1865 فوت کرده است.
درباره مولف: ???
س است، هيچ، کاري به آن تحرير نداريم، چرا که مداخل آن، حتّي در همان بخش الفباي موجود، مطلقاً با نسخ چاپي همخواني ندارد و بسيار ناچيز است و شما هم که فرموديد، خود آن مرحوم به صراحت، روي نسخه مذکور نوشته "نسخه مسودّه"، سلّمنا و تمام. امّا تحرير ثاني الذريعه، فرموديد نسخ مجلس، کلّ مجلداتِ الذريعه را شامل است و دوره آن کامل است و گويا کسري هم ندارد و اتفاقاً آنگونه که در ذهن بنده هم مانده، همانطور است که ميفرماييد ولي الان، با يافته شدن اين نسخ جديد الذريعه به خط آقا بزرگ، در اين مکتبه، نسبت به کامل بودنِ آن دوره مجلس، به ترديد افتادهام و بايد مراجعه مجدّداً کنيم! به هر تقدير، با فرض کلام شما، تحريرِ ثانيِ موجود در مکتبه مجلس، با نسخ چاپي آن، همخواني و همپوشاني کامل ندارد و اختلافاتِ فاحشي با نسخ الذريعه در مجلس دارد و به همان دليلي که اشاره فرموديد، اشکالِ دست بردن علينقي منزوي هم در نسخ چاپي الذريعه، بخصوص جلدهاي اوليه، سالبه به انتفاء موضوع است، پس از مقوله تحرير ثاني آن هم عبور ميکنيم، چون آن تحرير اوليه و ثانويه، مسأله اختلافاتِ فاحش بين خطي و چاپي را حلّ نکرد و مشکل باقيست.
افزودم الحال که تحرير اوّل مخطوط الذريعه، در همان حروف الفبايي نخست، متوقف شده و ادامه نيافته است و تحرير ثاني هم که فرموديد در مجلس تمام حروف الفبا را دارد و کامل است. نکته کليدي ما اين است، با اين چند جلد نسخ خطي الذريعه به خطّ آقا بزرگ (ره) که در همين کتابخانه هست، چه کنيم؟ مانند همين حرفِ حاء (الحاشية علي ....)، که آن مرحوم بر پشتِ بازماندههاي کاغذِ حروف باء و ثاء الذريعه چاپي نوشته شده است، بگوييم تحرير ثالثي براي الذريعه است!؟ البته ما اين ورژن موجودِ الذريعه را هنوز تطبيق نداديم، خدا را چه ديديد؟ ممکن است با الذريعه چاپي کاملاً بخواند! فقط يک نکته کوچک ديگري عرض کنم، اينکه ميفرماييد "اختلافات فاحش"، با توجّه به اختلافاتِ بين الذريعه تحرير ثاني خطي و الذريعه چاپي، بکارگيري اين واژه، حداقل براي مجلداتِ نخستين آن، چندان صحيح نيست و به جز چهار بخش جلدهاي نهم الذريعه، که خب داستان ديگري دارد، به نظرم تا جلد دوازدهم و سيزدهم الذريعه، که آقا بزرگ در قيد حيات هستند و اجمالاً اشرافي دارند، اختلافات چندان فاحش و بنيادي نيست، امّا چرا از جلدهاي بعدي با شما هم نظرم، بخصوص جلدهاي اخير که کلاً کتب صوفيه اهل سنّت و کساني مانند خواجه محمّد پارسا و ديگران، داخل شده و به وفور ميتوان يافت که هيچيک در الذريعه به خطّ آقا بزرگ (ره) موجود نيست ... البته، جناب طباطبايي گفتند که اين موضوع را قبول ندارند! گفتند، نه! غرض و مرضي نيست که بگوييم صوفيان و سنيها را داخل کردند، نه! بلکه صرفاً بايد گفت که تحرير ديگري است، ببينيد! مثلاً در نسخه خطي الذريعه آمده: ، در نسخه چاپي آن به صورت آمده است؛ از اين دست اختلافات در همان مجلداتِ اوليه الذريعه که توسّط خود صاحب الذريعه منتشر شده هم خيلي زياد است، پس معلوم ميشود آن نسخه الذريعه که به چاپخانه رفته است و چاپخانهچي از روي آن، حروف را ميچيد، اين نسخه (يا تحرير) در دست نيست! سؤال اساسي اين است که پس چاپخانهچي، از روي چه نسخهاي، حروف کتاب را ميچيده است؟ و احتمال هست که الذريعه ديگري بوده است که چاپخانهچي آن را در دست داشته است و بر اساس آن الذريعههاي چاپي فعلي را حروفچيني و چاپ کرده است! عرض کردم با اين توصيفات شما، احتمال ميرود که اين ورژن نسخ خطّي الذريعه به خطّ آقا بزرگ (ره)، که ما براي اولين بار، اين روزها، در اين مکتبه عامره، چشممان به آنها، روشن گرديد، همان حلقه مفقوده بوده باشد (البته بايد تطبيق کنيم) و اين احتمال را تقويت ميکند، اينکه همه اين مجلداتِ به خط آقا بزرگ (مثلاً حرف حاء)، جملگي بر پشتِ فرمهاي سفيد مجلداتِ چاپي قبلي الذريعه (مثلاً حرف باء) نوشته شده است و با اين فرضيه، احتمال اينکه اين نسخ تازه يابِ الذريعه به خطّ مؤلف، در مکتبه آقا بزرگ (ره)، به شدّت تقويت ميشود و بعيد نيست که اين نسخه تحرير ثالثي باشد چاپيها بر اساس آن منتشر شده باشند. البته افزودم، ما با تحرير ثاني الذريعه، قبلاً تطبيق داديم و اين نسخ تازه يابِ الذريعه تا جايي که مقدور بود، در اين سفر، عکس گرفتيم، فکر ميکنم، در اين سفر نرسيم همه را تصوير بگيريم، باز هم بخشي ميماند، ان شاء الله براي سفر بعدي؛ بلکه بهانهاي بشود، با دعاي آقا بزرگ رحمه دوباره به زيارتِ عتبات عاليات و مشاهد مشرّفه دعوت شویم. حالا ببينم بلکه آقاي طالعي را از راه بدر کرديم و در معيتِ ايشان آمديم و باقيمانده صفحاتِ الذريعهها را تصويربرداري کنيم، ان شاء الله (سفرنامه نجف و کربلا 👈 بساتین)
✅ استفاده از برگ درخت 《نیم》 در نگهداری نسخه های خطی
《کتابخانه رضا رامپور》 در هندوستان در صفحه فیس بوک ِ خود، گاه گاهی درباره شیوه آفت زدایی، مرمت و نگهداری نسخه های خطی می نویسد که از گیاهان و مواد هندوستانی استفاده می شود. در سالهای پیش این مقاله های آموزنده به زبان انگلیسی نوشته می شد، در دو سال اخیر، این مطالب به زبان دیوناگری نوشته می شود.
تازه ترین مقاله درباره استفاده از برگهای درختِ "نیم" در نگهداری نسخه هایِ خطی است . متن مقاله 🔽
https://b2n.ir/f01747
🆔 @manuscript
✅ در مارس 2020 همایش بین المللی درباره نسخه هایِ خطیِ فارسیِ هندوستان در حیدرآباد هندوستان برگزار شد.
برای آگاهی بیشتر این لینک را بخوانید⬅️
https://b2n.ir/x39312
برخی از این مقاله های این همایش، در شماره 2، جلد 59، سال 2021، ویژہ نامهء مجله 《ایران》 چاپ شده است. این مجله از سوی (British Institute of Persian Studies) به زبان انگلیسی در لندن منتشر می شود.
یکی از مقاله ها با عنوانِ «نسخه های خطیِ فارسی در هند» چاپ شده است:
Indo-Persian Manuscripts //A.C.S. Peacock
نویسنده مقاله می نویسد که در قرن 19 میلادی، تالیفاتِ فارسی در شبه قاره هندوستان به مراتب بیشتر از ایران بود. در هندوستان، فارسی تنها به عنوان یک زبان نبود، بلکه منبعی بود که فرهنگِ هندوستان را به غرب می شناساند. با ورود ویلیام جونز به هندوستان و تاسیس «انجمن آسیایی بنگال» در کلکتّه، نسخه های خطی متون کلاسیکی فارسی شناسایی، تصحیح و منتشر می شدند. مثلاً شاهنامه سال نشر 1811. نسخه هایِ خطیِ فارسیِ زیادی از مسیرِ هندوستان یا از خودِ هندوستان به غرب رفت. دو سوم از حدودِ ۱۱۰۰۰ نسخه هایِ خطیِِ فارسی، در از به منتقل شد. دست کم، نیمی از نسخه های خطی موجود در موزه قدیمی بریتانیا از هند به آنجا بُرده شده است. در مجموع، چهار پنجم نسخه های خطی فارسی در کتابخانه بریتانیا از هندوستان رفته است.
آشکار است که فقط برخی از نسخه های خطی در ایران نوشته شده بود، برخی دیگر در آسیای میانه نوشته یا استنساخ شده بودند. مسئله مهم نقشِ هندوستان در انتقال این نسخه های خطی به غرب است.
نکته ای که نویسنده مقاله (دکتر پیکاک) تاکید دارد این است که وقتی از نسخه هایِ خطیِ فارسی در هندوستان صحبت می کنیم، فقط ایران یا فقط متونِ ادبیِ فارسی نیست، بلکه آسیای میانه، نگارگری (مینیاتورها حتی در نسخه هایِ غیر فارسیِ تولید شده در هندوستان)، لهجه و زبان فارسیِ تولید شده در هندوستان، ارتباط هندوستانِ دوره فارسی با جهان، همه و همه مطالعاتِ فارسیِ هندوستان است.
مرحوم حافظ محمود شیرانی (1880-1946، نسخه شناس و سکه شناسِ هندوستانی) هم آسیایِ میانه را گهوارهء رشدِ آغازینِ ادبِ فارسی می دانست، نه ایران.
🟣 متن مقاله انگلیسی دکتر پیکاک به پیوستِ فرسته بعدی آمده است 🔽 🔽 🔽
🆔 @manuscript
آگاهی های تازه در باره فاضل هندی
سالها پیش وقتی مرحوم آقای فاکر قصد چاپ کتاب کشف اللثام فاضل هندی را (ضمن منشورات جامعه مدرسین) داشت، از بنده خواست شرح حالی بنویسم که نوشتم و در مقدمه کتاب کشف اللثام چاپ شد. همان موقع، چهار رساله از فاضل هندی رو هم تصحیح کردم و این شرح حال هم در آن آمد. آن زمان، مرکز فرهنگی تخت فولاد قصد بازسازی مزار فاضل هندی را داشت که مردم اصفهان هم به آن علاقه مند بودند. فکر کنم سال 1374 بود. بعد از آن روی آن کتاب و شرح حال کاری انجام ندادم. فکر می کنم در باره وی مطالب دیگری هم نوشته شده است. اما امروز نکته جالبی در کتاب تاریخ کشیکخانه همایون (ص 240) دیدم که الحق کتاب مهمی است. نوشته است: فاضل هندی رساله ای در امامت برای او [شاهزاده هندی تبعیدی به ایران که این کتاب اخبار و گزارش های مربوط به اوست و سنی هم بود] نوشت و تحسین کرد و جایزه هم شنیدم که داد، اما بنده به جهت خودسازی های او، تشیع او را باور نمی کنم.
در باره رفت و آمد فاضل هندی با این شاهزاده در جای دیگر آمده است که در جریان تهنیت عید ... بعد از آن آخندها را که عبارت از فاضل هندی و ملامحمد امین باشد بار می داد و بعد از آن کمترین ... فاضل هندی کتابی پیشکش می کرد و ملامحمد امین تقویمی می داد. بنده چند شعر می گفت. ... در سه نعلبکی کوچک، اشرفی تحویل مجلس ولی نعمت را به این ترتیب می گذاشتند: اولا ملا بهاءالدین محمد فاضل هندی، دویم ملامحمد امین، سیوم کمترین ، و در نعلبکی فاضل هندی سی عدد اشرفی و.... (ص 90). پیش از ان در صفحه 44 هم از اشرفی هایی اهدایی در مقابل پیشکش کتاب سخن به میان آمده بود، و این که بعد از «درویش آدم» نزدیک ترین محرم وی همین فاضل هندی بود (ص 45).
ظاهرا ارتباط وی با فاضل هندی ادامه یافته است. چنان که در جای دیگری آمده که گاه دو روزی از هفته ـ به صورت منظم و کشیک ـ کنار این شاهزاده هندی بوده است.... دوشنبه و جمعه کشیک فاضل هندی که ملابهاءالدین محمد باشد (ص 252). در جای دیگری اشاره دارد که «وقتی که فاضل هندی به زیارت مشهد مقدس می رفت مار ا تدارکی ممکن بود که به جهت ایشان کردیم» (ص 259) که باز اشاره به کمک این شاهزاده به فاضل هندی است. یک بار هم از این صحبت شده که بعد از این هم آوارگی این شاهزاده در ایران، بالاخره اگر با موفقیت به هند برگردد ... به فلان و فلان، چه سمت هایی می دهد و این که «و فاضل هندی ملاباشی خواهیم شد» (ص 273). در باره دوستی این شاهزاده هندی پناهنده در ایران با فاضل هندی، موارد دیگری هم هست. از جمله این که شبی نزد او می آید و مفصل صحبت می شود. راوی (مولف کشیکخانه) می گوید شاهزارده فرمودند: آخوند (یعنی فاضل هندی) از ماست. شما از اهل ایرانید. رعایت ما به ایشان بیجا نیست. اگرچه خواهی گفت که ایشان (فاضل هندی) هم ایرانی اند، اما مدتی در هندوستان با ما بوده و تعصب ندارد. (ص 149). نویسنده کشیکخانه می گوید که اینها در هند رابطه استاد و شاگردی داشته اند و این نکته شگفتی است: در آن مجلس بهاءالدین محمد فاضل هندی که با شاهزاده در هندوستان ربط استاد و شاگردی داشته و نهایت محرمیت و انس در این جانب هم به هم رسانیده بود و بسیار بیش از کمترین رعایت او می نمود و اعتمادی که به او داشت به بنده نداشت، .... (ص 20).
@jafarian1964
✅ نمونه ای از اشتباه نوشتن اَعلام در حوزه مطالعات هندوستان، پاکستان و بنگلادش
«گورَک پور» شهری در ایالت شمالیِ هندوستان «اُتّرپَرَدیش» قرار دارد. «گورَک پور» را به زبان هندی गोरखपुर و به زبان اردو «گورکهپور» می نویسند. در این واژه «کهـ» از واج های دمشی هندی است که در آن «ها» به طور واضح (مانند فارسی) تلفظ نمی شود. بلکه روی «کاف» شدت دمش هنگام تلفظ بیشتر است. از این رو، این شهر در انگلیسی
Gorakhpur
نوشته می شود. نام دانشگاه این شهر هم "گورَک پور" (به اردو: گورکھ پور یونی ورسٹی- به انگلیسی:
Gorakhpur Univsrsity)
بنابراین ما فارسی زبان ها در خواندن و نوشتن اینگونه اَعلام، نباید «کهـ» (یعنی واج دمشیِ هندی) را با «خِ انگلیسی» اشتباه بخوانیم یا بنویسیم.
پیشتر در همین کانال تلگرامی «بساتین» در این زمینه مطلبی منتشر شده است🔽
https://t.me/manuscript/11814
نگارش: لیلا عبدی خجسته
🆔 @manuscript
برنج هندی این سم را که سفره بسیاری از مردم ایران است را بیشتر بشناسید
برنج هندی یکی از مهمان های دائمی سفره بسیاری از مردم ایران است. برنج محصول کشاورزی و از دسته غلات خشکبار است که به عنوان یکی از غذاهای مشترک تمامی مردم آسیا به شمار می رود، و گونه های مختلفی از این محصول در سرتاسر قاره کهن آسیا تولید می شود.
برنج محصولی است که می توان از آن غذاهای متنوعی را تهیه کرد، و در ضمن سرشار از خواص متعدد است. همین مساله باعث شده که میزان مصرف این محصول در سرتاسر دنیا روز به روز افزایش یابد.
این محصول در ایران نیز ماده غذایی مهمی می باشد و به عنوان یکی از قوت ها یا مواد غذایی مهم ایرانی ها به شمار می رود. بر طبق آمار موجود سالانه حدود ۳ هزار تن برنج در ایران مصرف می شود که قسمتی از این میزان مصرفی، در داخل کشور تولید می شود، و میزان قابل توجهی دیگر توسط واردات از کشورهای مختلف تامین می شود.
برنج هندی و به طور کلی برنج محصولی است که بازار مشتاق و مشتری پسندی در ایران دارد. در حال حاضر ایران با اینکه یکی از تولیدکنندگان برنج در دنیاست اما به عنوان چهارمین کشور وارد کننده این محصول در دنیا شناخته می شود. برنج های خارجی موجود در بازار ایران از کشورهای مختلفی وارد می شوند.
در حال حاضر کشورهای هند، تایلند، ایالات متحده آمریکا، پاکستان، ویتنام، ایتالیا، چین، اروگوئه، کامبوج و میانمار از مهمترین و بزرگترین صادرکنندگان این محصول به ایران شناخته می شوند. و برنج هندی محصولی است که در سرتاسر قاره آسیا شناخته شده است.
برنج هندی یکی از ارقام برنج خارجی در ایران است. برنج های خارجی موجود در بازار ایران را می توان براساس کیفیت به دسته های مختلفی تقسیم نمود. متاسفانه در سال های اخیر رقم های بی کیفیت و مشکوکی به صورت قاچاق و یا گاها با نظارت نهادهای دولتی وارد بازار ایران شده اند که، در مورد سلامت و کیفیت آن تردید بسیار وجود دارد.
این محصولات عمدتا با نام هایی چون برنج هندی و یا برنج پاکستانی در بازار شناخته می شوند. در ادامه این متن در مورد این محصولات وارداتی مطالبی ارائه می شود.
برنج هندی ۱۱۲۱ چیست؟
برنج هندی معروف ترین رقم های وارداتی این محصول در بازار ایران هستند. در مورد این محصولات همواره حاشیه های زیادی وجود داشته و کیفیت بهداشتی و سلامت آنها بارها توسط افراد و نهادهای مختلف مورد تردید قرار گرفته، ولی با این حال، این محصولات همچنان در بازار ایران قابلیت فروش دارند، و تاکنون هیچ منعی در مورد فروش برنج هندی در ایران انجام نگردیده است.
برنج هندی در انواع مختلف به بازار ایران ورود کرده، یکی از معروف ترین نمونه های این محصول برنج ۱۱۲۱ است. این محصول معمولا دارای قیمت بسیار پایینی بوده و در مقابل پس از پخت نیز دانه های آنها بلند شده و در اصطلاح ری خوبی دارند. واقعیت این قیمت پایین و این کیفیت بالا این است که، برنج هندی محصول هیچ شالیزاری نیست، و اصلا کشت نمی شوند، این رقم های هند ی در واقع یک برنج ساختگی هستند.
این محصولات توسط کارخانجات متعددی در کشور هندوستان تولید می شوند که گاها وضعیت بهداشتی این کارگاه ها و کارخانجات مورد تردید است. همچنین در تولید برنج ۱۱۲۱ از مقداری خمیر برنج و مواد افزودنی دیگر استفاده می شود که، در طی آزمایش های مختلف، وجود پلاستیک، و همچنین فلزات آلوده خطرناک در این محصولات به اثبات رسیده است.
برنج هندی در نمونه های مختلف، از جمله برنج ۱۱۲۱ را، باید یک سم هندی قلمداد نمود که، متاسفانه با وجود آلوده بودن، همچنان واردات و عرضه آنها در نقاط مختلف ایران از جمله جنوب شرق ایران رواج گسترده دارد.
برنج ایرانی و سایر برنج های باکیفیت خارجی به دلیل شرایط اقتصادی کشور قیمت بالاتری نسبت به نمونه های هندی دارند که در این زمینه حق با کشاورزان و واردکنندگان این محصولات است. و همین مساله قیمت بالا باعث شده که بسیاری از خانواده های کم درآمد جامعه و بسیاری از رستوران ها و مراکز عرضه غذا، به برنج ۱۱۲۱ و ارقام هندی دیگر روی آورند. به همین دلیل لازم است نهادهای مرتبط با سلامت جامعه از جمله وزارت بهداشت بازنگری صحیح تری به اینگونه محصولات داشته باشند.
برنج هندی باسماتی چیست؟
برنج هندی محصولی است که قرن ها به عنوان یکی از محصولات کشاورزی شرق آسیا به شمار می رود. معمولا زمین هایی که در این مناطق برای کاشت برنج استفاده می شود، پس از چندین دوره برداشت، قدرت لازم را برای تولید برنج هندی درجه یک ندارند، و محصولات آنها معمولا به صورت نمونه های نیم دانه و یا برنج های ریز است.
قطعا چنین برنجی را هیچ بازاری نمی پسندد، و در نتیجه مانند همیشه برادران خلاق چینی توانستند دستگاهی را طراحی کنند که این برنج ها را تخمیر کرده، و دوباره به صورت دانه های بزرگ، زیبا و یکدست عرضه کند.
انواع برنج هندی گاها با مواد دیگری مخلوط می شوند که پلاستیک و مواد نامعلوم دیگر از جمله آنها هستند. این محصولات با نام های متنوعی در بازار عرضه می شوند که، برنج باسماتی یکی از این نام هاست.
برنج هندی و برنج های مرغوبی در شرق آسیا تولید می شوند که برنج باسماتی یکی از آنهاست. اما نوع واقعی این محصول هیچگاه به بازار ایران وارد نشده، و نمونه هایی که با نام برنج باسماتی در ایران به فروش می رسند در واقع رقم های مصنوعی هستند که، مانند برنج ۱۱۲۱ به صورت مصنوعی تولید می شوند.
برنج هندی از جمله کالاهایی است که تجارت آن در ایران سود سرشاری دارد. به همین دلیل بسیاری از دلالان حوزه تجارت این محصول، در سال های اخیر توانسته اند با واردات رقم های خطرناکی و ارزانی مثل برنج باسماتی به سود قابل توجهی دست یابند.
واقعیت امر این است که برنج باسماتی همانند برنج ۱۱۲۱ یک محصول ساختگی و مصنوعی است که مواد مصنوعی و فلزات خطرناک جز جداناشدنی آن هستند. به همین دلیل توصیه می شود از این محصولات به هیچ وجه خرید ننمایید، و اطمینان داشته باشید که برنج باسماتی اصل و واقعی، امروزه در بازار ایران وجود ندارد.
برنج هندی ۳۸۶ چیست؟
برنج هندی در انواع مختلف تولید می شود. یکی نمونه های حرفه ای آن برنج ۳۸۶ است که، گاها در برخی از نقاط ایران با نام برنج ایرانی نیز به فروش می رسد، و یا اینکه با نمونه های ایرانی مخلوط شده و به اسم محصول ایرانی به مشتریان عرضه می شود. گاها نیز این محصولات با نام برنج هندی باکیفیت فروخته می شوند.
واقعیت امر این است که برنج ۳۸۶ نیز مانند برنج ۱۱۲۱ و برنج باسماتی یک محصول مصنوعی و ساختگی است که سرشار از فلزات سنگین خطرناک بوده، و قطعا مصرف آن برای هیچ گروه سنی توصیه نمی شود. همچنین در تولید برنج ۳۸۶ گاها از عطرهای مصنوعی برای عطر دادن به این محصول استفاده می شود که از این لحاظ نیز برنج ۳۸۶ نسبت به نمونه های دیگر برنج هندی خطرناک تر می باشد.
برنج هندی و خصوصا برنج ۳۸۶ به دلیل قیمت ارزان و کیفیت فیک پخت، امروزه پای ثابت بسیاری از رستوران ها، مراکز تهیه غذا، آشپزخانه مدارس، دانشگاه ها، پادگان ها، تالارهای عروسی و حتی بسیاری از بیمارستان ها می باشند، و هدف از استفاده آنها تنها مواردی مثل کسب سود بیشتر است.
چرا برنج هندی قد می کشد؟
برنج هندی و انواع آن محصولاتی هستند که قد کشیدن دانه هایشان در برابر قیمت پایین آنها مهمترین ویژگی آنهاست. و در واقع دلیل اصلی اینکه این محصولات در رستوران ها و مراکز تهیه غذا به صورت گسترده استفاده می شوند همین موارد هستند. در مورد قد کشیدن برنج هندی دلایلی مختلفی ارائه شده است. اولین دلیل این است که این محصولات به صورت نیم جوش و یا پاربویل تولید می شوند. در این روش برنج ها را پس از برداشت یا فرآوری، در دمای ۷۰ الی ۸۰ درجه نیم جوش می کنند، و پس از آن در معرض هوا خشک کرده و به بازار عرضه می کنند. در واقع دلیل اصلی اینکه این محصولات شفاف بوده و در پخت قد کشیده، و به یکدیگر نمی چسبند، همین موارد است.
برنج هندی همانگونه که گفته شد در مواردی با تلفیق خمیر و همچنین مواد نامعلوم دیگری تولید می شوند. در آزمایش های مختلف به وجود پلاستیک و فلزات سنگین در اینگونه محصولات اشاره شده است. در واقع در زمان پخت این ارقام، باز شدن مولکول های موجود در مواد پلاستیکی و فلزات سنگین، باعث قد کشیدن دانه های این محصولات می شود.
۵ گونه برتر برنج هندی کدام هستند؟
برنج هندی محصولی است که به عنوان یکی از مهمترین کالاهای وارداتی از هند به ایران به شمار می رود. هندوستان یکی از کشورهای ریشه دار در زمینه تولید انواع برنج است و این محصول به عنوان یکی از محصولات کشاورزی و البته صادراتی این کشور به شمار می رود. برنج در کشور هندوستان در رقم های مختلفی تولید می شود که مهمترین ارقام برنج هندی عبارتند از:
سفید
باسماتی
قهوه ای
جاسمین
کالیجیرا
برنج هندی انواع آن که در بازار ایران موجودند، عمدتا توسط شرکت های مختلفی در ایران بسته بندی می شوند، و به دست مشتریان ایرانی می رسند. عمدتا این محصولات در بسته های ۵ الی ۱۰ کیلویی عرضه می شوند.
مهمترین برندهای برنج هندی که در ایران عرضه می شوند عبارتند از: محسن، احمد، مژده، خاطره، طبیعت، تبرک، آوازه، هاشمی ۱۱۲۱، کیمیا و میعاد. این محصولات امروزه به صورت گسترده در سرتاسر ایران به فروش می رسند.
عوارض مصرف برنج هندی چیست؟
برنج هندی محصولی است که همانگونه که در قسمت های قبلی این مقاله ذکر شد یک محصول آلوده و یا حداقل غیر قابل اعتماد است. در این چند ساله اخیر آزمایشات مختلفی بر روی برندها و گونه های مختلف رقم های مختلف هندی صورت گرفته، و واردات تعدادی از آنها پس از اثبات آلوده بودن توقیف شده و از بازار فروش سرتاسر کشور جمع آوری شده اند.
یکی از مواردی که در سالیان اخیر در مورد این محصولات به صورت متعدد مطرح شده، وجود ماده سمی و سرطان زای فنول است. این ماده می تواند حداقل برای سیستم گوارش انسان اختلالات عمیقی را ایجاد کرده، که این اختلالات در موارد حاد باعث بروز سرطان های دستگاه گوارش می شوند.
برنج هندی موجود در بازار، همچنین گونه های ناشناخته ای هستند که تاکنون در هیچ مرجع رسمی به ثبت نرسیده اند، زیرا برنج های جدید در همه جای دنیا پس از کشف به مراکز آزمایشگاهی سپرده می شوند و پس از اینکه نتایج مثبت آزمایشگاهی را اخذ کردند به ثبت می رسند.
در نتیجه می توان ساختگی بودن نمونه های هندی را با این دلیل قبول کرد. همچنین با توجه به اینکه این محصولات در کشور هندوستان تولید می شوند هیچگونه نظارتی بر تولید بهداشتی آنها وجود ندارد و تحقیقات نشان می دهد که هزاران کارخانه و کارگاه فعال در کشور هندوستان این محصولات را تولید می کنند، و متاسفانه تعدادی از این کارگاه ها در زمره کارگاه های خانگی و بدون مجوز هستند.
در نتیجه می توان به صورت کلی اعلام نمود که مصرف برنج هندی همسان مصرف سم است. با این تفاوت که سم پس از مدت کوتاهی قربانی می گیرد ولی برنج هندی در مدت طولانی تر و به بدترین شکل
آیا برنج هندی کشت می شود؟
برنج هندی موجود در بازار ایران در ارقام مختلفی وجود عرضه می شود. همانگونه که گفته شده اکثر رقم های هندی موجود در بازار ایران به صورت ساختگی تولید می شوند و تهیه اینگونه برنج ها به عنوان یک صنعت در کشور هندوستان به شمار می رود.
البته هندوستان مهد تولید برنج های مختلفی است که تعدادی از آنها در زمره رقم های باکیفیت هستند. برای مثال برنج باسماتی این کشور در زمره ارقام معروف است که در سرتاسر دنیا مشتریان فراوانی دارد. اما این رقم قیمت بالایی دارد و واردات آن به عنوان یک برنج هندی برای تجاری که در اندیشه سود بیشتر هستند، از لحاظ اقتصادی به هیچ وجه مقرون به صرفه نیست.
برنج محصولی است که در ایران با بهترین کیفیت تولید می شود و به همین دلیل ایران پتانسیل این را دارد تا به آسانی در زمینه تولید این محصول به خود کفایی برسد و در این زمینه لازم است مسئولان مربوطه تدبیری جامع اتخاذ کنند. برنج های ایرانی با بهترین کیفیت و سالم ترین شیوه تولید می شوند.
"آرائیں" (نون غُنّه است که در "ن" کامل تلفظ نمی شود)
اجداد آنها "اریحایی" عرب هستند که در کنار دریای اردن زندگی می کردند و هنگام لشکرکشی محمد بن قاسم ثقفی از راه سرزمین سِند وارد هندوستان قدیم شدند و رفته رفته در مناطق مختلف هندوستان سکونت کردند.
در انگلیسی Arian و در هندی / اردو "اَرائیں" نوشته و خوانده می شود.
اینها بیشتر به زمیندار بودن مشهور هستند(البته لزومی ندارد که الان هم زمیندار باشند) و همانطور که عرض شد از کاست های بالا در شبه قاره است.🙏🙏🙏
با عرض سلام و احترام.
همان طور که هم تراثیِ گرامی گروهمان فرمودند، این اصطلاح در زبان اردو به کار می رود. ترجمه
Sub- Continent
است. یعنی "قارّه کوچک" به دلیل عظمت وسعت هندوستان قدیم به کار برده می شود.
"بِرّ صغیر" هم به هندوستان قدیم (قبل از تقسیم سال ۱۹۴۷) گفته می شود. با سپاس. 🙏
✅ استفاده از برگ درخت 《نیم》 در نگهداری نسخه های خطی
《کتابخانه رضا رامپور》 در هندوستان در صفحه فیس بوک ِ خود، گاه گاهی درباره شیوه آفت زدایی، مرمت و نگهداری نسخه های خطی می نویسد که از گیاهان و مواد هندوستانی استفاده می شود. در سالهای پیش این مقاله های آموزنده به زبان انگلیسی نوشته می شد، در دو سال اخیر، این مطالب به زبان دیوناگری نوشته می شود.
تازه ترین مقاله درباره استفاده از برگهای درختِ "نیم" در نگهداری نسخه هایِ خطی است . متن مقاله 🔽
https://b2n.ir/f01747
🆔 @manuscript
سلام و ادب
احتمال اینکه ترجمه یکی از منابع حدیثی باشد بعید به نظر می رسد ، زیرا که احادیث موجود در این چند صفحه در منابع مختلف و متفاوت آمده است ، مثلا حدیثی از آن در امالی شیخ طوسی آمده و حدیثی دیگر که کمتر در منابع یافت می شود در «العدد القویه» نقل شده است .
با این حال آیا در اوراق موجود عناوین فقط فصل است؟ و یا عنوان بزرگتری هم در این اوراق موجود دیده می شود؟
به گمانم یک نکته را بد توضیح داده ام استاد. وقتی عرض می کنم که املای کلمات را تغییر می دهم منظورم این است که یک متن با املای امروزی به دست می دهم و در انتها یک فرهنگ املایی از تغییرات موجود در کلمات و طرز نوشتن کلمه در نسخه. حتی با ارائه تصویر.
اجازه بدهید یک نمونه را از رساله ای دیگر که در حال انجام است تقدیم دارم
با عرض سلام و احترام.
تشکر بابت ارسال فایل. 🙏
مولف: محب الله بیهاری است. اهل ایالت "بیهار" در هندوستان. (در زبان اردو "بِہار"نوشته می شود).
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com