بنده به ذکر واقعه ای که مرحوم ملا احمد نراقی (رضوان الله علیه) در خزائن آورده بسنده می کنم (نقل به مضمون و با توضیح):
شخصی مشغول مناجات و راز و نیاز با پروردگار بود و با چه تضرّعی می گفت:
إلهی، أ قریبٌ أنتَ فأنا جیک ، أم بعیدٌ أنتَ فأنا دیک
شخصی دیگر که این دعا را شنید، گفت: این عبارت را چه معنایی است؟! دعاخوان گفت: معنایش این است که ای پروردگار من! آیا تو به من نزدیکی تا من (= أنا) جیک جیک کنم (یعنی با آواز کوتاه صدایت زنم) یا آنکه از من دوری تا من (= أنا) خروس (= دیک) شوم و با صدای بلند تو را بخوانم.
حالا اصل دعا این بود: إلهی، أ قریبٌ أنتَ فاُناجیک ، أم بعیدٌ أنتَ فاُنادیک (اُنادي و اُناجي، أفعالِ مضارع به صیغۀ متکلّم وحده از باب مُفاعَلَة هستند)
یعنی: ای پروردگار من! آیا تو به من نزدیکی تا با تو مناجات کنم (و به آواز کوتاه بخوانَمَت) یا آنکه از من دوری تا نِداء کنم و تو را به آواز بلند بخوانم.