دیوار مهربانی نسخ خطی

شاید کمتر کسی از رساله نقد میرزا حسین نوری بر میرزای شیرازی خبر داشته باشد...
البته هستند بزرگوارانی در همین گروه که کاملا با این رساله آشنا هستند...
پس از اینکه کتاب فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب الارباب محدث نوری به رشته تحریر درآمد اعتراضاتی توسط فضلا و علمای نجف و برخی بلاد شیعه نسبت به این کتاب صورت گرفت...
یکی از علمای بزرگی گه ردیه ای بر این کتاب داشتند مرحوم میرزای شیرازی، نقیب بزرگ مکتب سامرا، بودند...
مرحوم محدث نوری در رساله ای مختصر پاسخ های خود را به ایرادات میرزای شیرازی اعلام داشتند... یکی از دوستان اهل فضل بنده چندی پیش این رساله را به بنده دادند...
نکته جالب این رساله این است که این اثر توسط مرحوم اقا بزرگ تهرانی صاحب الذریعه استنساخ شده است...
عکسی که گذاشتم دستخط این مرد بزرگ پیرامون همین نسخه است...

شاید کمتر کسی از رساله نقد میرزا حسین نوری بر میرزای شیرازی خبر داشته باشد...
البته هستند بزرگوارانی در همین گروه که کاملا با این رساله آشنا هستند...
پس از اینکه کتاب فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب الارباب محدث نوری به رشته تحریر درآمد اعتراضاتی توسط فضلا و علمای نجف و برخی بلاد شیعه نسبت به این کتاب صورت گرفت...
یکی از علمای بزرگی گه ردیه ای بر این کتاب داشتند مرحوم میرزای شیرازی، نقیب بزرگ مکتب سامرا، بودند...
مرحوم محدث نوری در رساله ای مختصر پاسخ های خود را به ایرادات میرزای شیرازی اعلام داشتند... یکی از دوستان اهل فضل بنده چندی پیش این رساله را به بنده دادند...
نکته جالب این رساله این است که این اثر توسط مرحوم اقا بزرگ تهرانی صاحب الذریعه استنساخ شده است...
عکسی که گذاشتم دستخط این مرد بزرگ پیرامون همین نسخه است...

البته مرحوم ميرزاي شيرازي خود نقدي بر اين رساله نداشتند و ردي بر آن ننوشتند. ايشان به دليل احراز مقام مرجعيت عظماي عالم تشيع در آن زمان از سوئي، و نزديکي فراوان محدث نوري به ايشان از سوي ديگر، در معرض برخي انتقادات از جانب سايرين واقع شده، و آن انتقادات را به محدث نوري منتقل کرده تا پاسخ گويد.

دستنویسی از رساله معتقدالامامیه، که آن را مرحوم دانش پژوه در سال 1339 توسط دانشگاه تهران منتشر کرده است، تقدیم می‌شود این نسخه را دانش پژوه ندیده زیرا مرحوم استاد حائری آن را نشناخته و ناقص فهرست کرده‌اند. این نسخه در مجموعه امام جمعه خویی بوده و به شماره 260 در کتابخانه مجلس محفوظ است. این نسخه یک سال پیش از نسخه‌ای که مرحوم دانش پژوه اساس تصحیح قرار داده‌اند کتابت شده ولی آغازش افتاده است. میتوان این کتاب مهم را که در موضوع فقه و اعتقادات شیعی به زبان فارسی است با توجه به این نسخه، مجددا تصحیح و بررسی کرد. مولف این کتاب شناخته شده نیست و از وجوه دیگر اهمیتش باید به نثر کهن آن که از سده 7ق یادگار مانده اشاره کرد.
@aaadab1397farhang

باید سپاسگزار بود که" موسسه کتابخانه و موزه ملک" بکوشش خانم ها مرضیه مرتضوی قصابسرائی و مهتا باصفا، اسناد فوق را که حاوی بخشی از مسایل کشوری و... و از جمله موضوعات مرتبط با امتیاز تنباکو میباشد، در سال ۱۳۹۹ ش منتشر نموده است.
بنده تا کنون این کتاب را ندیده ام. از طریق کانال " وقایع اتفاقیه" از انتشار کتاب باخبر شدم. باید تهیه نمایم و بخوانم و استفاده کنم.
در کانال مذکور نامه حروفچینی شده ناصرالدین شاه به فرزندش کامران میرزا نایب السلطنه در ربط با موضع مرحوم میرزای شیرازی در واقعه تنباکو آورده شده است که حاوی نکته های مهم میباشد .
تا آنجا که بخاطر دارم، متن این نامه را با تفاوتهای اندک در کتاب " شورش بر امتیاز نامه رژی" مرحوم دکتر فریدون آدمیت "( انتشارات پیام/ ۱۳۶۰) خوانده بودم و متوجه نازکبینی های ناصرالدین شاه و نقد او به " واداشتن فتحعلیشاه به جنگ با روسیه " و صدور " جهادیه علمای کربلا و نجف " در آن واقعه ، شده بودم.
بعدها مرحوم دکتر ابوالبشر فرمانفرمائیان در کتاب " ریشه یابی تاریخی و حقوقی‌انقلاب اسلامی ایران " ( تالیا/ ۱۳۹۱) بخشهائی از این نامه را نقل نموده بود و گویا با پیش آمدن موانع نتوانسته بود بحث خود را بدلیل ممیزی ، بطور کامل بخواننده منتقل نماید.
بنظر بنده اگر این نامه ناصرالدین شاه زودتر منتشر میشد و از جهات مختلف مورد توجه عالمان دینی و رجال علاقه مند به ملک و ملت قرار میگرفت ، شاید، روند رخدادها در ایران ، سمت و سوی دیگر پیدا میکرد.
شاید این مکاتبات با مرحوم میرزای شیرازی نقشی در شکست توطئه میرزا ملکم خان در تحریک مرحوم میرزا داشت که با انتشار روزنامه" " قانون در لندن سعی در برآشوباندن ایرانیان علیه حکومت مینمود و مرحوم میرزای شیرازی را بعنوان نیروی جانشین بحق و دارای مشروعیت شرعی برای اعمال حکومت عنوان میکرد. خوشبختانه مرحوم میرزای شیرازی در این دام نیفتاد و تا پایان عمر نیز از ورود در مسائلی که برای او ناروشن بود ، استنکاف داشت و تسلیم تهدیدات حضرات که بوسائلی خانه او را در سامرا سنگباران کردند، سکوت پیشه کرد و به علاقه مندانش اجازه نداد واکنشی نشان دهند و آتش فتنه ای تازه در بلاد مسلمانان مشتعل شود.
در هر صورت کتاب باید خواندنی باشد ، بویژه نامه یادشده که آموختنی است.
(محمد ترکمان)

«المناجات الالهیّات» یا به تعبیر دقیقتر«مناجاة امیرالمومنین(ع)»، مناجاتی زیبا منسوب به امیرالمومنین علی (ع) است که در برخی منابع شیعه و اهل سنت با اختلافاتی روایت و نقل شده است. البته در برخی مصادر بخشی از آن از امام سجاد(ع) نقل شده است. ( درباره این مناجات و منابع آن به مقدمه آقای علی عسکری بر تحقیق آن مراجعه گردد👇).

ابوالرضا راوندی از راویان این مناجات در قرن ششم بوده، که آن را به صورت مسند به طریق خود روایت کرده است. مرحوم فخرالدین نصیری دو نسخه از این مناجات به روایت ابوالرضا را در اختیار داشته و آن دو را در سال 1339 شمسی به صورت عکسی منتشر نمود. مرحوم آیت الله مرعشی مقدمه ای برای آن نگاشته اند که البته به طور مستقل با عنوان لمعة النور و الضیاء فی ترجمة السید ابی الرضا منتشر شد.

در سال های اخیر این مناجات به کوشش و تحقیق آقای سعیدرضا علی عسکری (با استفاده از دو نسخه چند نصیری و منابع دیگر)، در مجموعه میراث حدیث شیعه، دفتر دوم منتشر شد.همچنین تحقیقی دیگر از این کتاب توسط آقای «سعید علی» در سال 1380 در قم منتشر شده است. (نمی دانم شاید ایشان همان آقای سعیدرضا علی عسکری است). همچنین خانم الهام کوهستانی با استفاده از همان نسخه نصیری که الان در موزه متروپلیتن نگهداری می شود، بازخوانی از این مناجات ارائه داده و تصویر رنگی و زیبا آن را در پایان آن در مجله بساتین شماره دوم (زمستان 1393) منتشر نمود.
@libmazaheb

درباره کتاب ملانصرالدین در تبریز
خاطرات حمیده خانم جوانشیر؛ همسر جلیل محمد قلی زاده

یادداشتی از:
کاظم آذری سیسی


این کتاب بخشی از خاطرات حمیده خانم جوانشیر دختر احمد بیگ جوانشیر آخرین خان قره باغ و همسر جلیل محمد قلی زاده صاحب روزنامه ملانصرالدین است.
تمام دست نوشته های حمیده خانم در انستیتوی نسخه های خطی فضولی به زبان روسی است و بنا به نوشته خانم مهربان وزیر، خاطرات حمیده خانم قسمتی از کل دست نوشته های حمیده خانم است.
این خاطرات را حمیده خانم به درخواست میرجعفر باقراف در سال 1930 نوشته است.
حمیده خانم از نسل خان های قره باغ و خاندان او از نظر حکومت شوراها جزو روشنفکران ضد خلق و مرتجعین ضد مردمی به حساب می آمد. به خاطر همین بود که دست نوشته های حمیده خانم مدت 70 سال به تیر غیب گرفتار شد و در محاق توقیف بود و این مدت نوشته های حمیده خانم در بایگانی ها خاک می خورد. کسی جرأت نداشت که این نوشته ها را منتشر کند.
خاطرات حمیده خانم در اصل به زبان روسی است.
خانم مهربان وزیر مترجم زبان ترکی این خاطرات در پاره ای مواضع کلمات روسی را ترجمه نکرده و همان لغت روسی را در ترجمه آورده و دیگر این که چاپ کتاب به زبان ترکی در سال 2011 با الفبای فارسی در باکو منتشر شده است.
از آنجایی که نوشته های ترکی با الفبای فارسی از یک رسم الخط استاندارد همگانی پیروی نمی کند و هر نویسنده با سلیقه های خود از زسم الخط فارسی استفاده می کند، از آن جهت مشکلاتی هم در این ترجمه به وجود آمده است که کمی و کاستی آن را خواننده خواهد بخشید.

t.me/Safinehyetabriz

بین اهل فن مشهور است که این تصویر میرزای شیرازی نیست. یک زمانی آقای سمامی که از مجازین مرحوم شیخ اقا بزرگ تهرانی هستند به بنده فرمودند من این عکس را به اقا بزرگ نشان دادم و ایشان فرمودند قیافه ی میرزای شیرازی این شکلی نبود

با سپاس از پاسخگوئی حضرتعالی
دکتر فتح الله نجارزادگان در کتاب علوم قرآن (وحی، اعجاز، تحریف ناپذیری)،
چاپ سمت، ص 213، در بخش سوم مربوط به تحریف ناپذیری با اشاره به کتاب کشف الارتیاب معرب طهرانی، در پاورقی گفته است: این کتاب در مجموعه تراث الشیعه القرآنی با تصحیح و تحقیق نگارنده (که منظورشون خودشون است)، در حال نشر است.
جلد اول و دوم این مجموعه را در سایت aljawadain پیدا کردم در آنها نبود و از مابقی جلدها هم فعلا بی خبرم

تصحیح قیاسی مرحوم میرزای نوری؟!

روایت مشهوری هست که متضمن اذکار وضو و آداب آنست و در منابع متعدد شیعه نقل شده است. روایت از امیر المؤمنین علیه السلام روایت می شود که این اذکار را به محمد بن حنفیه آموزش دادند.
در قسمت مسح پا چنین آمده : «ثم مسح علی رجلیه و قال: اللهم...»
در فقه الرضا علیه السلام نیز این روایت وارد شده با این تفاوت که در قسمت مزبور ذکر شده: «ثم غسل قدمیه وقال..»!! (که از موارد مشکلات فقه الرضا علیه السلام محسوب میشود)
این عبارت در تمام نسخه هایی که بررسی کردم و قدیم تر و اصیل تر از آن یافت نمی شد به همین صورت آمده اما مرحوم میرزای نوری در مستدرک آن را به صورت: «ثم مسح قدمیه» نقل کرده است!

باید سپاسگزار بود که" موسسه کتابخانه و موزه ملک" بکوشش خانم ها مرضیه مرتضوی قصابسرائی و مهتا باصفا، اسناد فوق را که حاوی بخشی از مسایل کشوری و... و از جمله موضوعات مرتبط با امتیاز تنباکو میباشد، در سال ۱۳۹۹ ش منتشر نموده است.
بنده تا کنون این کتاب را ندیده ام. از طریق کانال " وقایع اتفاقیه" از انتشار کتاب باخبر شدم. باید تهیه نمایم و بخوانم و استفاده کنم.
در کانال مذکور نامه حروفچینی شده ناصرالدین شاه به فرزندش کامران میرزا نایب السلطنه در ربط با موضع مرحوم میرزای شیرازی در واقعه تنباکو آورده شده است که حاوی نکته های مهم میباشد .
تا آنجا که بخاطر دارم، متن این نامه را با تفاوتهای اندک در کتاب " شورش بر امتیاز نامه رژی" مرحوم دکتر فریدون آدمیت "( انتشارات پیام/ ۱۳۶۰) خوانده بودم و متوجه نازکبینی های ناصرالدین شاه و نقد او به " واداشتن فتحعلیشاه به جنگ با روسیه " و صدور " جهادیه علمای کربلا و نجف " در آن واقعه ، شده بودم.
بعدها مرحوم دکتر ابوالبشر فرمانفرمائیان در کتاب " ریشه یابی تاریخی و حقوقی‌انقلاب اسلامی ایران " ( تالیا/ ۱۳۹۱) بخشهائی از این نامه را نقل نموده بود و گویا با پیش آمدن موانع نتوانسته بود بحث خود را بدلیل ممیزی ، بطور کامل بخواننده منتقل نماید.
بنظر بنده اگر این نامه ناصرالدین شاه زودتر منتشر میشد و از جهات مختلف مورد توجه عالمان دینی و رجال علاقه مند به ملک و ملت قرار میگرفت ، شاید، روند رخدادها در ایران ، سمت و سوی دیگر پیدا میکرد.
شاید این مکاتبات با مرحوم میرزای شیرازی نقشی در شکست توطئه میرزا ملکم خان در تحریک مرحوم میرزا داشت که با انتشار روزنامه" " قانون در لندن سعی در برآشوباندن ایرانیان علیه حکومت مینمود و مرحوم میرزای شیرازی را بعنوان نیروی جانشین بحق و دارای مشروعیت شرعی برای اعمال حکومت عنوان میکرد. خوشبختانه مرحوم میرزای شیرازی در این دام نیفتاد و تا پایان عمر نیز از ورود در مسائلی که برای او ناروشن بود ، استنکاف داشت و تسلیم تهدیدات حضرات که بوسائلی خانه او را در سامرا سنگباران کردند، سکوت پیشه کرد و به علاقه مندانش اجازه نداد واکنشی نشان دهند و آتش فتنه ای تازه در بلاد مسلمانان مشتعل شود.
در هر صورت کتاب باید خواندنی باشد ، بویژه نامه یادشده که آموختنی است.
(محمد ترکمان)

🔸استاد شهید مطهری چندین سال با آیة الله حسینی طهرانی مراودات سلوکی داشته و از ایشان بهره می بردند. ایشان در این سالها در مسائلی چون حسینیه ارشاد و مرحوم دکتر شریعتی تحت تاثیر آقای طهرانی به مخالفت شدید با دکتر پرداختند که در نوشته ای از مقام معظم رهبری به مبالغه و بزرگنمایی ایشان در مذمت ونقد شریعتی تصریح شده است.

🔹علامه شهید مطهری با بازگشت حضرت امام خمینی به میهن در خدمت اهداف مقدس امام درآمدند و جان خود را در این راه نثار کرده و به لقاء الله نائل گردیدند.

🔸متاسفانه برخی از پیروان متعصب مرحوم طهرانی از این جهت آن عالم ربانی و شهید پرافتخار را که توفیقات بی مانندش در ترویج و دفاع از دین، و شهادت تاریخ سازش مورد رشک و غبطه اهل معرفت است مورد بی مهری قرار داده اند که نمونه های شرم آوری از این تعامل در کتاب شرک آلود «اسرار ملکوت»! نوشته سید محسن طهرانی دیده می شود.

🔸حضرت امام در سخنرانی خود به مناسبت شهادت استاد مطهری با خواندن بیتی از مثنوی مولانا پاسخی به توهماتی که سالها بعد از زبان این جماعت سرزد داده و فرمودند:

آن که مُردن پیش چشمش تَهلُکه است
نهیِ «لا تُلقوا» بگیرد او به دست

@bazmeghodsian

🔸پیام ارسالی یکی از عزیزان همراه:

بنده با نظریات و برخوردهای مرحوم طهرانی کاری ندارم و خودم هزار و یک انتقاد به جریان ایشان دارم، اما اینکه مرحوم حداد را با چوب طهرانی می زنید این خلاف انصاف است.

بنده خودم از مرحوم حاج ... شنیدم که می فرمود: ما با آقای طهرانی قطع ارتباط کردیم؛ چون شیوه ایشان را جدا از شیوه استادمان مرحوم حداد دیدیم!!!

حاج آقای کمیلی به خود بنده فرمودند که وصیت نامه مرحوم حداد برای آقای طهرانی در یک شرایط خاصی نوشته شد و عمومیت نداشت، و حتی زمان حیات خود آقای طهرانی هم خود ایشان این وصیت نامه را علنی نکرده بود اما بعدا توسط فرزندانشان علنی شد.

آقای حداد ادعای شاگرد پروری داشت، اما ادعای وصایت باطنی! را فقط آقای طهرانی مطرح کرده! بنده این مطالب را نه از حاج محسن شرکت شنیدم ( که از نوجوانی در منزل مرحوم حداد بزرگ شده بود و سی سال شاگرد ایشان بود) و نه از حاج آقای کمیلی که آن ایام نجف بودند و هر هفته خدمت مرحوم حداد می رسیدند.

آقای طهرانی ادعا می کنند که ماه مبارک غذای آقای حداد فقط ترب بود! اما حاج آقای کمیلی به بنده می فرمود: شاید آن ایام معدودی که آقای طهرانی خدمت آقای حداد می رسید حال ایشان این بوده یا اصلا پول تهیه غذای دیگر نداشتند، چون ما خدمت استاد که می رسیدیم می دیدیم که ایشان کباب، آبگوشت و غذاهای دیگر هم میل می کنند.

یا مرحوم طهرانی می گویند که وقتی اواخر در سوریه خدمت حداد می رسیدند بدون خداحافظی از ایشان جدا می شدند به خاطر شدت علاقه ای که به ایشان داشتند! اما مرحوم حاج آقا محسن شرکت به بنده فرمودند: مرحوم آقا آن ایام حالشان نسبت به تمام رفقا اینطور بود، فلذا من هم وقتی می خواستم از ایشان جدا شوم بدون خداحافظی بود.

به مرحوم شرکت عرض شد که چرا شما شاگرد پروری نمی کنید؟ فرمودند: بنده فقط در طریقت کار کرده ام اما در شریعت تخصصی ندارم، فلذا به حاج آقای کمیلی مراجعه کنید که در هر دو جهت کار کرده اند.

🔹با تشکر از این برادر عزیز عرض می شود که ما نیز مرحوم حداد را عارفی وارسته می دانیم، اما با غلو طهرانی درباره او، و ادعای وصایت باطنی! که طهرانی برای او مطرح کرده، و ادعای ولایت و انحصار کمال در او مخالفیم و آن را انحرافی بزرگ در سلسله مرحوم قاضی می دانیم. چرا که شاگردان فقیه ایشان همچون آیات الله: شریفی، بهجت، طباطبائی، الهی، مرندی و شیخ علی محمد بروجردی در مرتبه ای عالی قرار داشته و با وجود تصریح استاد به شایستگی و حتی جانشینی برخی از ایشان، هیچ ادعایی از آنان شنیده نشد.

بنده از برخی شاگردان آیة الله کشمیری (که خود از شاگردان مرحوم حداد بود و او را عارفی برجسته می دانست) شنیدم که آیة الله کشمیری می فرمود: مرحوم حداد در اواخر از این که وصایت نامه برای طهرانی نوشته بود پشیمان شد و گفت آن را پس بفرستند. (تأیید آنچه از آقای کمیلی نقل کردید).

اتفاقا یکی از ایرادات به این جریان تمامیت خواه همین است که قاعدتا باید بعد از طهرانی به آقای کمیلی که از طرف مرحوم حداد ماذون بوده رجوع کنند اما حتی نامی از او بمیان نمی آورند! در حالی که آقای کمیلی می گویند حداد بمن فرمود: لازم نیست با طهرانی مشورت کنی و به نظر خودت عمل کن.

از خدای متعال برای مرحوم حداد طلب علوّ درجات، و برای مرحوم طهرانی که با ادعاهای گزاف درباره او به تنقیص سایر اولیای الهی پرداخت و با تعصبات و اعمال تنگ نظرانه خود، طریقت مرحوم قاضی را بدنام کرد طلب غفران و برای هواداران متعصب او طلب تسدید می نماییم.

@bazmeghodsian