کتابخانه امام حسین عليه السلام

✅ قدم‌های ترا مرغابیان با گریه بوسیدند!

🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂

🔹علی (ع): از چه بي‌تابند اين مرغابيان؟
🔹زينب (س): عطف دامانش بگيريد اين زمان،
🔹علی (ع): دامنم گير است در منقارشان،
🔹زينب (س): سوی خانه آوريد او را كشان.

🍃🍃🍃🍃
🆔 @ihlib

چهار اشتباه رایج درباره محرم و عاشورا
شهید مرتضی مطهری/کتاب حماسه حسینی
🔹اول: اوج عزاداری امام حسین(ع) ده روز اول ماه محرم الحرام است و در بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای کربلا اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می کنند و تاسوعا را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می دهند.
همین قرارداد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنند حضرت ابالفضل(ع) در روز تاسوعا به شهادت رسیده است.
اما حقیقت این است که تمام شهدای کربلا در روز عاشورا به شهادت رسیده اند و حضرات ابالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین(ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده اند. حضرت رقیه(س) نیز پس از شهادت پدرش در شام از دنیا رفته است.
دوم: باور عمومی این است که حضرت حسین بن علی(ع) و اهل بیت و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند.
اما حقیقت این است که عمر سعد سه روز قبل از عاشورا عمرو بن حجاج را با پانصد سوار فرستاد تا کنار شریعه فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند. اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است.
در کتاب ارشاد نوشته شیخ مفید(ره) آمده است: «در شب عاشورا زینب دست بر گریبان برده و بیهوش بر زمین افتاد. حسین(ع) برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و...»
این نقل معتبر نشان می دهد که تا شب عاشورا هنوز آب در خیمه ها بوده و اصل تشنه کامی به روز عاشورا، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است.
شیخ عباس قمی(ره) در منتهی الامال می گوید: «شب عاشورا امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع) را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و وضو بسازید و غسل کنید».
سوم: یکی از معروف ترین تحریف ها ماجرای حضرت لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) است و چه روضه ها که در این زمینه خوانده نمی شود.
در روضه ها ذکر می شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان با مادرش چه نجواهایی میکرد، یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی تعزیه ها نیز شده است.
اما حقیقت این است که اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ البته لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) هست؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی دهد.
جهارم: مطلب بعدی مربوط به حضرت علی اکبر(ع) این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه ها که پیرامون آن نساخته ایم.
اما حقیقت این است که تمام مورخین نوشته اند، هر کس از امام حسین(ع) اذن میدان می خواست، اگر میشد حضرت برایشان عذری می آورد ولی در مورد جناب علی اکبر گفته اند: «فاستأذن اباه،فأذن له» یعنی تا اجازه خواست گفت برو.
@ansooyedivar

👌4 اشتباه رایج در روایت وقایع عاشورا:

▫️استاد مرتضی مطهری

👈اشتباه اول:
اوج عزاداری امام حسین(ع) ده روز اول ماه محرم الحرام است. بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای کربلا اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می کنند و تاسوعا را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می دهند. همین قرار داد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنندحضرت ابالفضل(ع) در روز تاسوعا به شهادت رسیده است.

اما حقیقت این است که تمام شهدای کربلا در روز عاشورا به شهادت رسیده اند و حضرات اباالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین(ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده اند. حضرت رقیه(س) نیز پس از شهادت پدرش در شام از دنیا رفته است.

👈اشتباه دوم:
باور عمومی این است که حضرت حسین بن علی(ع) و اهل بیت و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند؛ اما حقیقت این است که عمر سعد سه روز قبل از عاشورا عمروبن حجاج را با پانصد سوار فرستاد تا کنار شریعه فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند. اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است.

در کتاب ارشاد نوشته شیخ مفید(ره) آمده است: « در شب عاشورا زینب...دست بر گریبان برده...و بیهوش بر زمین افتاد. حسین(ع) برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و...» این نقل معتبر نشان می دهد که تا شب عاشورا هنوز آب در خیمه ها بوده واصل تشنه کامی به روز عاشورا، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است.

شیخ عباس قمی(ره) در منتهی الامال می گوید: «شب عاشورا امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع)را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و وضو بسازید و غسل کنید.»

👈اشتباه سوم:
یکی از معروف ترین تحریف ها ماجرای حضرت لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) است وچه روضه ها که در این زمینه خوانده نمی شود؛ در روضه ها ذکر می شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان با مادرش چه نجواهایی می کرد، یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی تعزیه ها نیز شده است.

اما حقیقت این است که اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ البته لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) هست؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی دهد. (به نقل از حماسه حسینی،جلد۱،مرتضی مطهری)

👈اشتباه چهارم:
مطلب بعدی مربوط به حضرت علی اکبر(ع) این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه ها که پیرامون آن نساخته ایم؛ اما حقیقت این است که تمام مورخین نوشته اند، هر کس از امام حسین(ع) اذن میدان می خواست، اگر می شد حضرت برایشان عذری می آورد ولی در مورد جناب علی اکبر گفته اند: «فاستأذن اباه،فأذن له» یعنی تا اجازه خواست گفت برو.

منبع: حماسه حسینی، جلد۱، استاد شهید مرتضی مطهری


🆔 @fardayeiran

✅ مطالب وارده

به قلم فاضل ارجمند حجت الاسلام شیخ مصطفی ترابی دامغانی

🌷 جایگاه زینب کبری سلام الله علیها در نظام ولایی-سیاسی

اگر چه بسیاری از دوستان و دوست داران حضرت زینب (س) تنها با بخشی از دوران زندگی آن حضرت آشنا بوده و به شناخت صفات و سخنان آن حضرت در ماجرای کربلا بسنده نموده اند، اما شخصیت والای آن حضرت ، ابعاد گسترده ای دارد که با مطالعه و تأمل در القاب و اسامی ایشان، می توان با بخشی از صفات حمیده حضرتش آشنا شد.

یکی از مهم ترین القاب حضرت زینب
«صاحبۀ الشوری» است، زیرا زنان بنی هاشم بارها شاهد بودند که زینب کبری (س) همواره طرف مشورت امیرالمؤمنین (ع) و نیز برادران گرامش بود.

یکی دیگر از ویژگی های ارزشمند عقیله بنی هاشم (س) آن بود که خانه اش، آشنای محرومان و کانون امید گرفتاران و دردمندان بود؛ همچون پدر والا مقامش که همواره شب هایش را با دلجویی از مستمندان، روشن می ساخت. از این رو حضرتش را «ام العواجز» می نامیدند.

از دیگر اسامی مبارکه حضرت زینب (س) «نائبۀ الامام» است. زیرا در جریان شهادت حضرت سید الشهدا (ع)، مأموریت یافت تا بهبودی کامل امام سجاد (ع)، احکام دینی را از طرف علی بن الحسین (ع) برای بستگان و بازماندگان کربلا، تبیین نماید.
از این رو در دوران امامت امام حسن عسگری (ع) پس از آنکه احمد ابن ابراهیم در سال ۲۸۲ ه ق بر حکیمه خواهر امام حسن عسگری (ع) وارد شد و شاهد پاسخگویی حکیمه به سوالات مردم از ورای حجاب بود، سخت متعجب شد که چگونه ممکن است زنی به جای امام عمل نماید! در این هنگام حکیمه پاسخ داد:
«اقتداءً بالحسین فالحسین اوصی الی اخته بنت علی (ع)»
"امام حسن عسگری (ع) به امام حسین (ع) اقتداء کرده است، او نیز به زینب وصیت نموده بود."
@damghannameh

جلوه فضایل حضرت زینب(س) در آثار علمای اهل سنت

آنچه بیشتر در آثار علمای اهل‌سنت، درباره ویژگی‌های شخصیتی حضرت زینب(س) به چشم می‌خورد، مربوط به قدرت بیان و خطابه‌های غرّای آن حضرت در دربار ابن‌زیاد و یزید است.

دکتر «عایشه بنت الشاطی»، نویسنده و پژوهشگر نامدار مصری، در مقدمه کتاب ارزشمند «زینب، دختر علی(ع)» می‌نویسد: «من معتقدم دوران جلوه شخصیت زینب(س)، با پایان یافتن این نبرد خونین[واقعه کربلا]، به پایان نرسید، بلکه آغاز دوران او، مصادف با پایان نبرد عاشوراست.

از این پس، زینب(س) می‌بایست بانوان اسیر بنی‌هاشم را سرپرستی و از علی بن حسین(ع) دفاع کند.

اگر زینب(س) نبود، احتمالاً زین‌العابدین(ع) به شهادت می‌رسید و با شهادت او، امامت اهل‌بیت(ع) پایان می‌یافت.»جلوه‌های فضایل بانوی کربلا، حضرت زینب کبری(س)، تنها در آثار نویسندگان و علمای شیعه، انعکاس پیدا نکرده است. علمای اهل‌سنت نیز، به مناسبت‌های مختلف، به شرح و تبیین جایگاه والای آن بانوی بزرگوار پرداخته و شخصیت تابناک آن حضرت را، با عالی‌ترین مضامین، ستوده‌اند.

این ستودن‌ها، به پژوهشگران و علمای معاصر اهل‌سنت، مانند دکتر «عایشه بنت‌الشاطی» محدود نمی‌شود؛ در میان علمای بنام اهل‌سنت، در گذشته و حال، بسیارند کسانی که در آثارشان، به ویژگی‌های شخصیتی حضرت زینب(س) اشاراتی کرده‌ و درباره مقامات پیام‌آور عاشورا، فصل‌ها پرداخته‌اند.

از میان این عالمان، می‌توان به «جلال‌‌الدین سیوطی»، «ابن‌اثیر»، «ابن اعثم کوفی» و «محمد غالب» اشاره کرد. آنچه بیشتر در آثار علمای اهل‌سنت، درباره ویژگی‌های شخصیتی حضرت زینب(س) به چشم می‌خورد، مربوط به قدرت بیان و خطابه‌های غرّای آن حضرت در دربار ابن‌زیاد و یزید است.

با این حال، توجه به این خطابه‌ها، مانع از پرداختن نویسندگان و علمای اهل‌سنت به دیگر فضایل حضرت زینب(س) نشده است و آنها، با وجود محدودیت منابع، تلاش فراوانی برای معرفی فضایل و کرامات آن حضرت، در آثارشان، مبذول داشته‌اند.

عایشه بنت‌الشاطی و کتاب «زینب، دختر علی(ع)»

در میان آثاری که توسط نویسندگان و پژوهشگران اهل‌سنت درباره زندگی و شخصیت حضرت زینب(س) به رشته تحریر درآمده است، بی‌تردید، کتاب «زینب، دختر علی(ع)» اثر دکتر «عایشه بنت‌الشاطی»، جایگاهی ویژه و کم‌نظیر دارد. این کتاب که توسط بانویی فاضل و دانشمند نوشته شده، وقایع دوران زندگی حضرت زینب(س) را، با نثری ساده و روان، برای مخاطبان شرح داده است.

شیوه تنظیم و ارائه وقایع زندگی حضرت زینب(س) در این کتاب به گونه‌ای است که حتی تعدادی از نویسندگان معاصر کشورمان، در تدوین و نگارش زندگی بانوی کربلا، از آن استفاده کرده‌اند. نام کامل این کتاب به زبان عربی، «السیده زینب عقیله بنی هاشم» است. دکتر «بنت‌الشاطی» در بخشی از مقدمه این کتاب می‌نویسد:«زینب(س)، پس از نبرد کربلا، مدتی طولانی زنده نماند؛ چرا که مصیبت‌هایی که به وی رسید، بسیار طاقت‌فرسا بود. لیکن در همین مدت کوتاه، توانست در جان مسلمانان، چنان آتش حزنی برافروزد که شراره آن تا امروز روشن است.»(شیرزن کربلا؛ ص12)

او کتاب را با معرفی خاندان رسول‌خدا(ص) که خاستگاه و مهد پرورش حضرت زینب(س) است، آغاز می‌کند و وقایع زندگی آن حضرت را، تا ورود کاروان اسیران به کوفه، یک به یک برمی‌شمارد و آنها را با جملات سراسر احساس و ارادت خود نسبت به بانوی کربلا و خاندان رسول‌خدا(ص)، می‌آراید. این کتاب ارزشمند، چند بار به زبان فارسی ترجمه و به زیور طبع آراسته شده است.

فضایل حضرت زینب(س) در آثار دانشمندان معاصر اهل سنت

از دیگر نویسندگان معاصر اهل‌سنت که در آثارشان به بیان ویژگی‌های شخصیتی حضرت زینب(س) پرداخته‌اند، می‌توان به «محمد فرید وجدی»، نویسنده کتاب ارزشمند «دایره المعارف القرن العشرون» اشاره کرد. وی در جلد چهارم کتاب خود، ذیل عنوان «زینب»، می‌نویسد:«زینب(س)، دختر علی بن ابی طالب(ع)، از جمله زنان با فضیلت و بزرگواری است که دوراندیشی و فکر با عظمتی داشت.

او همراه برادرش حسین بن علی(ع) در واقعه کربلا حضور داشت و به دستور یزید بن معاویه، آن بانو را، به همراه دیگر اسرا، به شهرهای مختلف و سپس به شام بردند که در شام، زینب(س) در برابر یزید خطبه‌ای غرا ایراد کرد.» «محمد فرید وجدی»، سپس متن کامل خطبه حضرت زینب(س) در شام را آورده و به شرح و توضیح فرازهایی از آن پرداخته است. «محمد غالب»، دانشمند شافعی مذهب مصری نیز، از جمله عالمان اهل‌سنت ‌است که در شماره 27 مجله «الاسلام»، درباره مقام و فضایل حضرت زینب(س)، مقاله‌ای مفصل و ادبی را منتشر کرده است.

وی در بخشی از این مقاله، می‌نویسد:« یکی از بزرگ ترین بانوان اهل‌بیت(ع)، از نظر حسب و نسب و از بهترین بانوان طاهره که دارای روحی بزرگ و مقام تقوا و آینه تمام نمای رسالت و ولایت است، حضرت سیده زینب(س) دختر علی بن ابی طالب(ع) است که به نحو کامل، او را تربیت کرده بودند و از علم و

دانش خاندان نبوت، سیراب شده بود؛ به حدی که در فصاحت و بلاغت، یکی از آیات بزرگ الهی محسوب می‌شد و در حلم، کَرَم، بینایی، بصیرت و تدبیر کارها، در میان خاندان بنی‌هاشم و بلکه عرب، مشهور بود و جمال، جلال، سیرت، صورت، اخلاق و فضیلت را، یک جا در خود جمع کرده‌بود. شب‌ها در حال عبادت و روزها، روزه بود و به تقوا و پرهیزگاری شهرت داشت.»«محمود احمد منصور»، استاد تفسیر دانشگاه الازهر، که چند سال قبل، دار فانی را وداع گفت نیز در مقاله‌ای شیوا و مستدل که با عنوان «السیده زینب، رضی‌ا… عنها»، در مجله «منبرالاسلام»، شماره 28، مورخ جمادی‌الاول سال 1390 هـ.ق منتشر شده است، ضمن اشاره به خطبه‌های غرای بانوی کربلا، به تجلیل و ستایش از شخصیت آن حضرت می‌پردازد و می‌نویسد:«هنگامی که زینب[(س)] متولد شد، اصحاب و بنی‌هاشم برای عرض تبریک میلاد این گل تازه شکفته خاندان رسول‌خدا(ص)، به منزل آن حضرت رفتند.

در جبین نورانی این طفل با برکت، نشانه‌ای از بزرگواری اجداد طاهرش نمایان بود و این، باعث شادی حاضران می‌شد؛ اما در همان حال، سایه‌ای از غم، گهواره او را احاطه کرده بود؛ سایه‌ای که دلیل آن، رسیدن خبری از غیب بود که از آینده پر رنج و درد زینب[(س)] در واقعه کربلا و پس از آن خبر می‌داد.»

فضایل بانوی کربلا در آثار قدمای اهل‌سنت

«جلال‌الدین سیوطی»، متوفی به سال 884 هـ.ش، از عالمان نامدار اهل‌سنت محسوب می‌شود که رساله‌ای درباره شخصیت و ویژگی‌های اخلاقی حضرت زینب(س)، به رشته تحریر درآورده است. این رساله، «رساله زینبیه» نام دارد. «سیوطی» در نوشتار خود، پس از بیان ویژگی‌های نَسَبی و شخصیتی حضرت زینب(س)، بانوی کربلا را از اصحاب رسول‌خدا(ص) و کسانی که از آن حضرت حدیث نقل کرده‌اند، بر می‌شمرد و می‌نویسد:«زینب(س) در زمان جدش، رسول خدا(ص) پا به عرصه گیتی گذاشت و در دامن آن حضرت پرورش یافت.زینب(س)، بانویی باهوش، توانا، دوراندیش و دارای قلبی پرقوت و صلابت بود.» «سیوطی» در رساله خود، حضرت زینب(س) را بانویی با فضیلت و بزرگوار می‌داند که همراه برادرش در کربلا حضور پیدا کرد و پس از آن، با بیانات آتشین و کوبنده‌اش، اقتدار امویان را به شدت تهدید کرد. افزون بر «سیوطی»، «علی بن محمد بن اثیر»، در کتاب مشهور «اُسدالغابه فی معرفه الصحابه»، پس از ذکر نام حضرت زینب(س) در زمره اصحاب رسول‌خدا(ص)، درباره آن بانوی با کرامت، می‌نویسد:«زینب دختر علی بن ابی طالب، رضی‌ا… عنهما، از قریش و بنی‌هاشم است. مادرش فاطمه(س)، دختر رسول‌خدا(ص) است.

او دوران حیات پیامبرخدا(ص) را درک کرد. زینب(س) بانویی پارسا و دانا بود که پدرش علی(ع)، او را به عقد پسرعمویش، عبدا… بن جعفر درآورد.

 

زینب(س) همراه با برادرش حسین(ع) به کربلا رفت و با او بود تا وقتی که برادرش به شهادت رسید. پس از آن، زینب(س) را به دمشق بردند و او در حضور یزید، خطابه‌ای غرّا ایراد کرد که در تاریخ معروف است.»(اسدالغابه، ج7؛ ص133)بسیاری از علما و نویسندگان اهل‌سنت، در آثار تاریخی‌شان، ضمن شرح وقایع قبل و بعد از واقعه عاشورا، درباره حضرت زینب(س) مطالبی ارائه کرده‌اند. «ابن اعثم کوفی» در جلد پنجم کتاب مشهور «الفتوح» به شرح برخی از ویژگی‌های شخصیتی حضرت زینب(س) از زبان راویان واقعه کربلا و نیز وقایع پس از آن پرداخته و به نقل از «خزیمه اسدی» نوشته است:«زینب(س) در برابر یزید ایستاده بود. به او نگاه کردم.

به خدا قسم تا آن روز بانویی به فصاحت بیان و شجاعت زینب(س) ندیده بودم. طوری سخن می‌گفت، گویی با زبان پدرش علی بن ابی‌طالب – رضی‌ا… عنه – سخن می‌گوید.»(الفتوح؛ ص121) نفوذ کلام حضرت زینب(س)، بسیاری از ادیبان و نویسندگان مسلمان و نیز، پژوهشگران عرصه ادبیات عرب را واداشته است تا خطبه‌های بانوی کربلا را به عنوان نمونه‌ای کامل، ثبت و ضبط و به گردآوری آنها مباهات کنند.

به عنوان نمونه، «احمد بن ابی‌طاهر»، مشهور به «ابن‌طیفور»، بخش مهمی از کتاب مشهور خود، «بلاغات النساء» را، به خطبه‌های حضرت زینب(س) اختصاص داده و آنها را در زمره بهترین خطبه‌های شنیده شده در تاریخ ادبیات عرب، برشمرده است.

👌چهار اشتباه رایج در روایت وقایع عاشورا

▫️استاد مرتضی مطهری



👈اشتباه اول: اوج عزاداری امام حسین(ع) ده روز اول ماه محرم الحرام است. بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای کربلا اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می کنند و تاسوعا را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می دهند. همین قرار داد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنندحضرت ابالفضل(ع) در روز تاسوعا به شهادت رسیده است.

اما حقیقت این است که تمام شهدای کربلا در روز عاشورا به شهادت رسیده اند و حضرات اباالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین(ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده اند. حضرت رقیه(س) نیز پس از شهادت پدرش در شام از دنیا رفته است.

👈اشتباه دوم: باور عمومی این است که حضرت حسین بن علی(ع) و اهل بیت و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند؛ اما حقیقت این است که عمر سعد سه روز قبل از عاشورا عمروبن حجاج را با پانصد سوار فرستاد تا کنار شریعه فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند. اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است.

در کتاب ارشاد نوشته شیخ مفید(ره) آمده است: « در شب عاشورا زینب...دست بر گریبان برده...و بیهوش بر زمین افتاد. حسین(ع) برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و...» این نقل معتبر نشان می دهد که تا شب عاشورا هنوز آب در خیمه ها بوده واصل تشنه کامی به روز عاشورا، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است.

شیخ عباس قمی(ره) در منتهی الامال می گوید: «شب عاشورا امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع)را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و وضو بسازید و غسل کنید.»

👈اشتباه سوم: یکی از معروف ترین تحریف ها ماجرای حضرت لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) است وچه روضه ها که در این زمینه خوانده نمی شود؛ در روضه ها ذکر می شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان با مادرش چه نجواهایی می کرد، یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی تعزیه ها نیز شده است.

اما حقیقت این است که اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ البته لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) هست؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی دهد. (به نقل از حماسه حسینی،جلد۱،مرتضی مطهری)

👈اشتباه چهارم: مطلب بعدی مربوط به حضرت علی اکبر(ع) این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه ها که پیرامون آن نساخته ایم؛ اما حقیقت این است که تمام مورخین نوشته اند، هر کس از امام حسین(ع) اذن میدان می خواست، اگر می شد حضرت برایشان عذری می آورد ولی در مورد جناب علی اکبر گفته اند: «فاستأذن اباه،فأذن له» یعنی تا اجازه خواست گفت برو.


منبع: حماسه حسینی، جلد۱، استاد شهید مرتضی مطهری

✅ قدم‌های ترا مرغابیان با گریه بوسیدند!

🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂

🔹علی (ع): از چه بي‌تابند اين مرغابيان؟
🔹زينب (س): عطف دامانش بگيريد اين زمان،
🔹علی (ع): دامنم گير است در منقارشان،
🔹زينب (س): سوی خانه آوريد او را كشان.

🍃🍃🍃🍃
🆔 @ihlib

✅استاد مهدی پیشوایی: ماجرای انگشت و انگشتر صحت ندارد

*غارت انگشتر امام حسین(ع) و بریدن انگشت آن حضرت نادرست است. امام صادق(ع)در حدیثی این مسأله را تکذیب می کنند

*مشهور است آن حضرت حج خود را ناتمام گذاشت که این مسأله صحت ندارد و با بررسی های صورت گرفته، امام حسین(ع) برای حج تمتع اصلا مُحرِم نشده بود و عمره مفرده انجام داد

*دعای عرفه ای که آن حضرت خوانده اند، در یکی از سال های قبل بوده، نه در سالی که امام به کربلا رفتند

*در کتاب های غیر معتبر آمده که امام حسین(ع) دستور داد که چراغ خیمه را خاموش کردند و عده ای رفتند؛ در صورتی که پراکنده شدن از اطراف امام حسین(ع) زمانی بود که خبر شهادت حضرت مسلم(ع) را شنیدند، نه در شب عاشورا

* نه تنها حضور شهربانو در کربلا محل بحث است که اصلا ازدواج شهربانو و امام حسین(ع) محل اشکال است

* اینکه حضرت زینب(س) سر امام حسین(ع) را بالای نیزه دیده و از خود بی خود شده و سر به چوبه نیزه زده و خون از سر آن حضرت جاری شد نیز سندی ندارد

متن کامل این گفت و گو با در deabelnews.ir بخوانید

@bonyaddeabel