👆👆👆
شعرخوانیِ مَهَندَر سینگ بیدی متخلص به سحر - شاعرِ سیک مذهب هندوستانی- در وصفِ پیامبر اکرم ص، حضرت علی ع و امام حسین ع:
ہم کسی دین سے ہوں قائلِ کردار تو ہَیں
ہَم ثناخوان شہِ حیدرِ کرّار تو ہَیں
نام لیوا ہَیں محمد کے پرستار تو ہَیں
یعنی مجبور پَئے احمدِ مختار تو ہَیں
عشق ہُو جائے کسی سے کوئی چارہ تو نَہیں
صِرف مُسلم کا محمد پَہ اجارہ تو نَہیں
میری نظروں مَیں تو اسلام محبت کا ہَے نام
اَمن کا آشتی کا مِہر و مروّت کا ہَے نام
وسعتِ قلب کا اخلاص و اخوت کا ہَے نام
تختہ دار پَہ بھی حق و صداقت کا ہَے نام
میرا اسلام نِکو نام ہے بدنام نَہیں
بات اتنی ہے اب عام یہ اسلام نَہیں
٭٭٭٭
تو، تو، ہر دین کے ہر دور کے انسان کا ہَے
کم کبھی تیری توقیر نہ ہُونے دیں گے
َہَم سلامت ہَیں زمانہ میں تو انشاءاللہ
تُجھ کو اِک قوم کی جاگیر نہ ہُونے دیں گے
٭٭٭٭
زندہ اسلام کو کیا، تو نے
حق و باطل، دِکھادیا تو نے
جی کے مَرنا، تو، سب کو آتا ہے
مَر کے جینا، سِکھا دیا تو نے
***
لَب پَہ جَب شاہِ شہیدان، تِرا نام آتا ہے
ساقیِ بادہء عرفاں، لیے جام آتا ہے
مجھ کو بھی اپنی غلامی کا شرف دے دیتے
کُھوٹا سکّہ بھی تو، آقا کَبھی کام آتا ہَے
.....................................................
ترجمه:
(ما از هر دینی باشیم، به کردار معقتدیم و ثناخوانِ حیدرِ کرّار هستیم)
(از محبّان محمّد ص هستیم و نامِ او را میبریم. چون بر [محبّت] احمدِ مختار، مجبور هستیم)
(به نظرِ من، اسلام یعنی محبّت. اسلام یعنی مِهر و مروّت. اسلام یعنی اخوّت و وسعتِ خلوصِ قلبی. اسلام یعنی بالایِ دار هم حق و صداقت را گفتن. اسلامِ من، نیکنام است نه بدنام. کلِ حرف این است که الان، دیگر آن اسلام نیست)
(تو انسانی هستی برایِ هر دین و هر زمان. هرگز نخواهیم گذاشت که به شان و وقارِ تو خدشهای وارد آید. تا زمانی که ما زنده هستیم، انشاءالله اجازه نخواهیم داد که یک قومِ خاص تو را مِلکِ خودشان بدانند)
(تو، اسلام را زنده کردی. حق و باطل را نشان دادی. مرگ در زندگی را همه بلد هستند. امّا تو یاد دادی که چطور میتوان با مرگ، زیست)
(ای شاهِ شهیدان، وقتی نامِ تو بر لب میآید، ساقیِ باده عرفان، جام به دست میآید. آقا! کاش به من هم شرفِ غلامی بخشید. سکّه ناخالص هم هر از گاهی به کار میآید).
شعرخوانیِ مَهَندَر سینگ بیدی متخلص به سحر - شاعرِ سیک مذهب هندوستانی- در وصفِ پیامبر اکرم ص، حضرت علی ع و امام حسین ع:
ہم کسی دین سے ہوں قائلِ کردار تو ہَیں
ہَم ثناخوان شہِ حیدرِ کرّار تو ہَیں
نام لیوا ہَیں محمد کے پرستار تو ہَیں
یعنی مجبور پَئے احمدِ مختار تو ہَیں
عشق ہُو جائے کسی سے کوئی چارہ تو نَہیں
صِرف مُسلم کا محمد پَہ اجارہ تو نَہیں
میری نظروں مَیں تو اسلام محبت کا ہَے نام
اَمن کا آشتی کا مِہر و مروّت کا ہَے نام
وسعتِ قلب کا اخلاص و اخوت کا ہَے نام
تختہ دار پَہ بھی حق و صداقت کا ہَے نام
میرا اسلام نِکو نام ہے بدنام نَہیں
بات اتنی ہے اب عام یہ اسلام نَہیں
٭٭٭٭
تو، تو، ہر دین کے ہر دور کے انسان کا ہَے
کم کبھی تیری توقیر نہ ہُونے دیں گے
َہَم سلامت ہَیں زمانہ میں تو انشاءاللہ
تُجھ کو اِک قوم کی جاگیر نہ ہُونے دیں گے
٭٭٭٭
زندہ اسلام کو کیا، تو نے
حق و باطل، دِکھادیا تو نے
جی کے مَرنا، تو، سب کو آتا ہے
مَر کے جینا، سِکھا دیا تو نے
***
لَب پَہ جَب شاہِ شہیدان، تِرا نام آتا ہے
ساقیِ بادہء عرفاں، لیے جام آتا ہے
مجھ کو بھی اپنی غلامی کا شرف دے دیتے
کُھوٹا سکّہ بھی تو، آقا کَبھی کام آتا ہَے
.....................................................
ترجمه:
(ما از هر دینی باشیم، به کردار معقتدیم و ثناخوانِ حیدرِ کرّار هستیم)
(از محبّان محمّد ص هستیم و نامِ او را میبریم. چون بر [محبّت] احمدِ مختار، مجبور هستیم)
(به نظرِ من، اسلام یعنی محبّت. اسلام یعنی مِهر و مروّت. اسلام یعنی اخوّت و وسعتِ خلوصِ قلبی. اسلام یعنی بالایِ دار هم حق و صداقت را گفتن. اسلامِ من، نیکنام است نه بدنام. کلِ حرف این است که الان، دیگر آن اسلام نیست)
(تو انسانی هستی برایِ هر دین و هر زمان. هرگز نخواهیم گذاشت که به شان و وقارِ تو خدشهای وارد آید. تا زمانی که ما زنده هستیم، انشاءالله اجازه نخواهیم داد که یک قومِ خاص تو را مِلکِ خودشان بدانند)
(تو، اسلام را زنده کردی. حق و باطل را نشان دادی. مرگ در زندگی را همه بلد هستند. امّا تو یاد دادی که چطور میتوان با مرگ، زیست)
(ای شاهِ شهیدان، وقتی نامِ تو بر لب میآید، ساقیِ باده عرفان، جام به دست میآید. آقا! کاش به من هم شرفِ غلامی بخشید. سکّه ناخالص هم هر از گاهی به کار میآید).
