آدرس جدید litera999@

ساختار انقلاب‌های علمی

The Structure of Scientific Revolutions

نویسنده: Thomas S. Kuhn

انتشارات:
University of Chicago Press

سال: 1996

صفحه : 226


کتاب ساختار انقلاب‌های علمی، توفانی در رشته های تاریخ علم، فلسفه علم و جامعه شناسی ایجاد کرده و تاکنون به بیش از ۲۰ زبان ترجمه شده است. کوهن باور داشت مقبولیت نظریه های علمی بیشتر به خاطر توافق تاریخی است که در هر دوره میان دانشمندان ایجاد می شود.
آقای Nicholas Wade درباره کتاب ساختار انقلاب‌های علمی می‌گوید:
“نقطه عطفی در تاریخ روشنفکری که فراتر از زمینه کاری خود توجهات را به سمت خود جلب کرده است…این کتاب با ترکیبی از عمق و وضوع نوشته شده است که آن را تقریبا به یک مجموعه ناگسستنی از پندها و اندرزها تبدیل کرده است…
آقای Thomas S. Kuhn به حقیقت اجازه نمی‌دهد که یک معیاری از نظریه‌های علمی باشد، او احتمالا ادعا نمی‌کند که نظریه‌هایش درست هستند. اما اگر عامل یک انقلاب، نشانی از یک پارادایم برتر باشد، این کتاب قطعا موفقیت را انعکاس می‌دهد.”
آقای William Erwin Thompson نیز در این باره می‌گوید:
شاید بتوان گفت که این کتاب بهترین توصیف را از فرایند کشف ارائه می‌دهد.

👇👇👇👇👇
@philosophic_books

🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸
📚#اولين_پاسپورت_من
اورهان پاموک، نویسنده و رمان نویس اهل کشور ترکیه و برنده جایزه نوبل ادبیات است. او نخستین ترک تباری است که این جایزه را دریافت کرده است.
پاموک در کشور خود نویسنده ای بسیار نامدار است. آثار او پیش از دریافت جایزه نوبل ادبیات به 46 زبان و پس از آن به 56 زبان ترجمه شده است.
اولین رمان او "جودت بیگ و پسران" که حکایت خانواده ای متمول و پرتعداد است را در سال 1982 نوشت که جوایز ملی ارهان کمال و کتاب سال را برایش به ارمغان آورد. پاموک بعد از انتشار رمان "قلعه سفید" ( که تقریبا به همه زبان های اروپایی ترجمه شد.) کرسی تدریس ادبیات داستانی را در دانشگاه کلمبیا پذیرفت و به همراه همسرش از 1985 تا 1988 مقیم نیویورک شد.
اما اوج شهرت پاموک زمانی بود که رمان "نام من سرخ" را در سال 1998 منتشر کرد و انبوهی از جوایز ادبی در کشورهای مختلف را برایش به ارمغان آورد. سال 2002 رمان "برف" را منتشر کرد که خودش آن را نخستین و آخرین رمان سیاسی در کارنامه کاری اش خواند. ضمیمه روزنامه نیویورک تایمز سال 2004 این رمان را یکی از 10 رمان برتر جهان معرفی کرد.
پاموک سال 2003 کتابی با عنوان"استانبول" منتشر کرد که در واقع اتوبیوگرافی نویسنده است. بسیاری این کتاب را یکی از بهترین اتوبیوگرافی های نویسندگان ادبی می دانند. آخرین رمان او "موزه معصومیت" نام دارد که به موضوع عشق های ممنوعه در کشورهای اسلامی می پردازد.
🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸
@ketabkhaneh2015

در سال های اخیر یکی از مشکلات اساسی جامعه علمی کشور عزیزمان به خصوص اساتید و دانشجویان، عدم امکان دسترسی به کتاب ها، مقالات ISI و سایر منابع معتبر علمی می باشد.
در این زمینه یکی از سرویس های رایگان ایرانی که این معضل را از پیش پای دانشگاهیان برداشته، وب سایت لیب دی ال است که دسترسی کاملا رایگان به 30 میلیون کتاب الکترونیکی و اکثر ناشران مقالات را فراهم نموده است.
جهت دسترسی به این پایگاه به آدرس www.libdl.ir مراجعه فرمایید.

دو نکته در باره جایزه سال
نکته اول این که کتاب سال، روال سنتی خودش را دنبال می کند و هیچ تحول جدی در طول این چند دهه نداشته است. مبنای این تفکر از نظر علمی ـ سنجشی، این است که کتاب پدیده مهمی در ترویج علم است، یعنی کتاب در مقایسه با سایر موارد بویژه مقاله و یا ایده پردازی به شکل های دیگر، ترجیح داشته و همین سنت باقی مانده است.
باید گفت، زمانی همین طور بود و حالا هم در یک عرصه های خاصی که باید تعریف کرد و دایما هم تغییر می کند، ممکن است همین طور باشد، یعنی کتاب مهم تر باشد، اما اصولا این تفکر تغییر کرده است. برای کاری که در سطح ملی برای حمایت از اندیشه های جدی و نو صورت می گیرد، قالب کتاب سال دیگر نمی تواند خود را نشان دهد، یا اگر بتواند بسیار اندک است.
انتخاب کتاب و کنار گذاشتن مقاله، اجحاف در حق عالم و علم و دانشمندی است که گاه دو سال را صرف نوشتن یک مقاله می کند. البته یک وقت مثلا برای کتابهای درسی و دانشگاهی کار می شود، یا در حد کتابهای کودک و رمان، ایرادی ندارد. اما ایده پردازی علمی در دانش های مختلف، امری است که دیگر در قالب کتاب یا صورت نمی گیرد یا اگر بگیرد به صورت بسیار محدود است.
کمترین کار این است که ما در کنار کتاب، مقاله را هم بیفزاییم. چندین سال قبل بنده این را در شورای کتاب سال گفتم، و متاسفانه مورد قبول قرار نگرفت، چون همه کسانی که حاضر بودند، گویی کتاب را بر مقاله ترجیح می دادند. البته در کشور ما، جایزه ای هم برای مقالات مثلا مقالات نقد وجود دارد، یا مثلا در جشنواره های دانشگاهی، گاهی به مقالات توجه می شود، اما بحث ما در کتاب سال، یک بحث ملی است.
به هر روی، هیچ تردیدی نیست که مقاله، در ایده پردازی علمی و نوآوری، مهم تر از کتاب است.
گاهی کتاب، گمراه کننده هم هست. حتی در بهترین حالت، بخشی از یک کتاب است که اهمیت دارد. اگر هدف ما در کتاب سال، حمایت از ایده های نو هست، باید از مقالاتی که برای آنها زحمت کشیده شده، گاه بیش از کتاب، یا تأثیرش بسیار گسترده است، حمایت کنیم و الان برنامه ای برای این کار نیست و می بینید که کتابهایی که انتخاب می شود، چه وضعی دارد. من راضی به این روش نیستم و دست کم آن را کافی نمی دانم.
نکته دوم این است که ارزیابی و روش آن در کتاب سال، درست نیست. بنده بعد از شش سال یک بار دیگر امسال در ارزیابی ها به عنوان هیئت علمی حضور داشتم. روش این است که یک کتاب را دو نفر یا سه نفر متخصص نگاه می کنند. این روش کاملا سنتی است. این مسیر یعنی مسیر ارزیابی در دنیا به مقدار زیادی عوض شده است.
در حال حاضر، ارزیابی یک کتاب یا مقاله، به مقدار ارجاعی است که به آن داده می شود. الان بحث Citation یا شاخص استنادی است. هر مقدار که به یک منبع و مقاله بیشتر ارجاع داده شود، میزان شاخص استنادی بیشتر است. اعتبار یک مقاله به حجم ارجاعی است که در منابع مرتبط به آن داده می شود. این طور نیست که دو یا سه متخصص ببینند و نظر دهند.
البته نگاه متخصصان مهم است و هنوز هم در انتخاب اولیه یک مقاله یا کتاب توسط یک مجله یا ناشر، متخصص می بیند، اما این امر مربوط به پیش از چاپ است. وقتی یک مقاله یا کتاب چاپ شد، راه ارزیابی آن، مقدار نفوذی است که این کتاب میان متخصصان آن رشته دارد.
بنابر این سخن به معنای این نیست که ارزیابی دو یا چند متخصص بی فایده است، بحث سر این است که آنچه نزدیک به عدالت است، و می تواند نورآوری علمی یک اثر را تأیید کند، به همان ارجاع و شاخص استنادی بر می گردد. این کاری است که باید راهی برای آن یافت و البته متاسفانه این سبک کار در کشور ما جا نیفتاده و مقداری هم که است، سیستم های ارزیابی بین المللی به ما تحمیل کرده که تحمیل خوبی هم هست.
ما باید به سمت روش های ارزیابی جدید برای سنجش آراء علمی، مقالات و کتابها برویم و از اظهار نظرهای متخصصانه و چند نفره پرهیز کنیم. می دانم کار سختی است اما باید راهش را یافت.

@litera9

گريز به تاريكي ، مجموعه شش قصه بلند از «آرتور شنيتسلر» است كه با ترجمه «نسرين شيخ نيا» (دانش پژوه) توسط «نشر ماهي» منتشر شده، بيشتر قصه هاي اين مجموعه گواهي روشن هستند بر آگاهي ژرف «شنيتسلر» از دانش روانكاوي و تاثير بي چون و چراي اين دانش بر قصه هاي او. تاثيري كه گاه به چينش آگاهانه عناصر قصه در راستاي تحليل هاي روانشناختي انجاميده است و همين چينش آگاهانه است كه گاه به رغم قدرت بي چون و چراي نويسنده در قصه گويي، قصه ها را در محدوده آگاهي نويسنده از دانش روانكاوي نگاه داشته و نويسنده به مدد اين دانش و روشني ايده در ذهن خود، تسلط خود را بر تمام اجزاي متن حفظ كرده است. نمونه آشكار اين تسلط، خود قصه «گريز به تاريكي» است. «گريز به تاريكي» داستان مردي است كه طي يك تعهد كتبي اختيار جانش را به برادرش سپرده است. براساس اين تعهد، در صورت مشاهده نشانه هاي جنون در اين مرد، برادرش حق دارد پيش از رسيدن به ديوانگي كامل او را بكشد اما همين تعهد خودخواسته، كم كم قهرمان قصه را به سمت جنون سوق مي دهد و نگراني او از اينكه برادر با ديوانه انگاشتن او به تعهد عمل كند، كار را به جايي مي كشاند كه . . .
@litera9

این کتاب برنده جایزه ملی کتاب سال ۱۹۷۷ ایلات متحده شده و پیرامون جنگ داخلی اسپانیا میباشد. جنگ داخلی اسپانیا یک جنگ تمام‌عیار بود که از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ پس از کودتای بخشی از ارتش علیه جمهوری اسپانیا رخ داد. در این جنگ نیروهای طرفدار جناح چپ معروف به «جمهوری‌خواهان» از نیروهای معروف به «ملی‌ها» شکست خوردند و دوره طولانی دیکتاتوری ژنرال فرانکو در اسپانیا آغاز شد که تا مرگ او در سال ۱۹۷۵ ادامه داشت.
@litera9

@litera9

ویکتور ارافیف نویسنده معاصر روس است. او در رمان استالین خوب، به شرح زندگی پدرش که دیپلماتی روس بوده و در واقع مترجم نزدیک استالین بوده می پردازد و در پشت این زندگی نامه، شرحی از تاریخ کشورش را بازگو می­کند.

ارافیف که در رونمایی از چاپ کتابش در تهران حضور داشته، گفته است:«در رمانم نشان داده‌ام انسان ذاتا میل به خشونت، تجاوز، حسادت و… دارد و باید شرایطی را برای خودش فراهم کند که این احساسات بد فرصت ظهور پیدا نکنند.»
یکی از ویژگی‌های این رمان طنز آن است. نویسنده درباره­ی آن گفته است «طنز سلاح خوبی است در مقابل دیکتاتوری ای که همیشه این ترس از آن هست که به افراطی گری کشیده شود.»
کتاب استالین خوب، بر پایه سبک ادبی است که در غرب، بیشتر به آن «رپرتاژ» می‌گویند تا یک نثر ادبی؛ هر چند خود نویسنده، سبکش را «رمان اتوبیوگرافی» یا شرح حال خود معرفی می‌کند.
ارافیف درمقدمه این کتاب، به خواننده از قبل آگاهی می‌‌دهد که تمام شخصیت‌های کتاب او، از جمله مردم واقعی، شخصیت‌های خیالی هستند. جالب اینجاست که در میان این شخصیت‌ها، که به گفته ارافیف، خیالی هستند، از سیاستمداران، هنرمندان و نویسندگان بزرگ و مشهوری که کاملا واقعی هستند نام می برد. این عبارت ارافیف، بیشتر یک شوخی با خواننده است، نوعی از شوخی که به شکل‌های مختلف در قسمت‌های زیادی از کتاب ارافیف به چشم می‌خورد.

@litera9
مجموعه 5 جلدی «خانه عنکبوت» یک مجموعه رمان عربی می باشد. نویسنده این اثر، از نیروهای دستگاه اطلاعات مصر در زمان جمال عبدالناصر است که در این کتاب ها به داستان نفوذ در دستگاه اطلاعاتی اسرائیل می پردازد. این رمان ها یکی از پرفروش ترین کتاب ها در جهان عرب در طول این سال ها بوده است. ادبیاتی خسته کننده، ویرایش بسیار بد و . . . . تمام مشخصه های این سری کتابند. صالح مرسی نویسنده این مجموعه متولد سال ۱۹۲۹ در «کفرالزیات» از استان «الغربیه» مصر است. وی در مدت ۶۷ سال گذشته از زندگی بی حاصل خود سعی کرد بیشترین وقت را برای نگارش رمان‌هایی صرف کند که به سیستم‌های اطلاعاتی مصر و رژیم صهیونیستی پرداخته و مدعی است که توام با داستان‌هایی حقیقی و واقعی است.

دیدار سفیر ژاپن با رضاشاه و تفسیر ایشان از حاکم وقت ایران
@litera9
اولین وزیر مختار ژاپن در ایران "آکیو_کازاما" نام داشت که در سال 1307 با رضاشاه در کاخ گلستان دیدار کرد.

او بعدها در بازگشت به ژاپن کتابی نوشت به نام «سرزمین های بیابان، ایران، عربستان و ترکیه» که در آن شرح دیدارش از ایران و دیدار با رضاشاه را به تصویر کشید او در این کتاب در مورد رضاشاه میگوید:

▪️در ایران که مساحتی حدود سه برابر فرانسه دارد و کشوری بسیار پهناور است رضاشاه یک تنه و بی وسیله سلسله پهلوی را تاسیس کرد. به راستی او ناپلئون عصر جدید بود. رضاشاه با جوهر و همت خود کشورش را از ضعف و زبونی رها ساخت. به این لحاظ در میان دیکتاتورهایی که اکنون در کره خاکی فرمان میرانند و از جمله موسیلینی در ایتالیا و هیتلر در آلمان شاید کسی شایسته باز کردن کفش رضاشاه هم نباشد.
برگرفته از کتاب دیدارم با رضا شاه
نویسنده اکیو کازاما
مترجم هاشم رجب زاده صفحه ۸

@litera9
این کتاب جنایت‌های حکومت بعثی عراق از جمله تجاوز به خاک ایران و بمباران‌های شیمیایی توسط این رژیم را در قالب داستانی به تصویر می‌کشد.
این رمان داستان نویسنده‌‌ مشهوری را نقل می‌کند که صدام حسین از او خواسته تا رمانی در مدح او بنویسد و در قالب این داستان،‌ فراز و نشیب‌های این نویسنده و مشاهدات او از جنایات رژیم بعثی عراق به تصویر کشیده شده است. تامس کنیلی، نویسنده استرالیایی،‌ که به تالیف رمان‌هایی با مضمون ظلم ستیزی شناخته شده، از سال ۱۹۶۴ تا به امروز بیست و نه رمان منتشر ساخته که از این میان،‌ رمان‌های «شهر زنبور‌ها»،‌ «فهرست شیندلر» و «رمان دیکتاتور» به فارسی ترجمه شده است. این نویسنده تا به حال چهار بار نامزد دریافت جایزه بوکر بوده و یک بار در سال ۱۹۸۲ به آن دست یافته است.
همچنین استیون اسپیلبرگ فیلمی با نام "فهرست شيندلر"، که بر اساس رمانی از این نویسنده به نام «کشتی شیندلر»،‌ تهیه کرد، موفق به دریافت جایزه اسکار شد.

@litera9
این رمان به بررسی رویدادهای مرتبط با جدایی آلبانی و شوروی می‌پردازد. در این زمان نویسنده از آلبانی اخراج شده است. منتقدان به این رمان لقب "جنگ و صلح" زمان خود داده‌اند .

داستان توجه به برهه‌ای از زمان دارد که انور خوجه در آلبانی در راس حکومت کمونیستی است و کمونیست قدرت بزرگی در برابر بلوک غرب است. در آن‌زمان خروشچف نیز در راس حکومت شوروی بوده و به دلیل یک تمرد از سوی آلبانی‌ها سعی می‌کند زهر چشمی به آنها نشان داده و از فروش گندم به این کشور که هیچ‌گونه تولید گندمی ندارد و کاملا وابسته به شوروی است خودداری می‌کند. آلبانی گندم خود را از فرانسه می‌خرد و بر اختلاف دامن می‌زند. در کنفرانس شوروری، دو کشور به توافق نمی‌رسند و انور خوجه علیه استبداد شوروی سخنرانی می‌کند. سایر کشورهای بلوک شرق از کشور مادر یعنی شوروی حمایت می‌نمایند. کمک‌های خود به آلبانی را قطع کرده و برای بازپس گرفتن وامها آنها را تحت فشار قرار می‌دهند. شوروی تمام متخصصان خود را از آلبانی خارج کرده و کشور به نوعی فلج می‌شود. شوروی قوای نظامی خود را از آلبانی خارج کرده و نهایتا نیز قطع رابطه سیاسی را اعلام نموده و کنسول‌گری خود را در آلبانی تعطیل می‌نماید.

شخصیت اصلی رمان خبرنگاری است که به عنوان مترجم راهی کنفرانس مسکو می‌شود. در بازگشت او از وخامت اوضاع خبر دارد. شرایطی که مردم ماه ها بعد از آن آگاه می‌شوند . این فشار او را خرد کرده، باعث سوء تفاهماتی می‌شود و نهایتا رابطه او و نامزدش به هم می‌خورد. اما این موضوع فقط یک پیکر کوچک هست. کتاب شرح جدایی آلبانی و شوروی و اوضاع آلبانی در آن زمستان سخت می‌باشد.

@litera9
شوقی دلال تنش ها و جدال های میان فلسطینیان و اسرائیلی ها را با زبان محاوره در قالب داستان جوانی فلسطینی به نام ظفر بیان می کند که پس از جنگ بین اعراب و اسرائیل مجبور به ترک وطن و اقامت در آمریکا شد. پس از سال ها اقامت وقتی او می خواهد به دیدار مادرش در کرانه ی غربی برود با این که شهروندی آمریکایی است با مخالفت اسرائیل و رفتاری توهین آمیز رو به رو می شود، او در نهایت متوجه می شود که اعضای خانواده اش مانند دانه های پراکنده مجبور به ادامه زندگی در کشور های مختلف هستند. شخصیت ظفر تا اندازه ای مشابه با شخصیت نویسنده کتاب است.

شیوه نادرست اهدای جایزه جهانی کتاب سال در ایران

برای انتخاب کتاب سال ظاهرا شیوه غلطی در ایران رایج است. تعدادی کتاب نخست انتخاب می شود و نظر عده ای را درباره آن کتاب ها جویا می شوند و بعد بر اساس نمره هایی که هر کدام کسب می کنند در نهایت کتاب هایی را بر می گزینند. من اطلاع دقیقی از شیوه کار ندارم اما ظاهر امر چنین می گوید. این شیوه نادرست است. دلیلش هم این است که آقایان متصدی این کار بنا را بر این گذاشته اند که کتاب های منتشره در هر سال را سال بعد برای ارزیابی انتخاب کنند و جایزه دهند. این شیوه کاملا غلط است. در فضای آکادمیک معمولا سه تا چهار سال طول می کشد تا یک کتاب توسط متخصصان هر رشته مورد ارزیابی قرار گیرد و به تدریج ریویوها و ارزیابی های علمی درباره آنها در مجلات آکادمیک منتشر شود. ارزیابی های مربوط به کتاب سال باید مبتنی باشد بر این ریویوهای علمی که پیشتر در مجلات علمی منتشر شده. به دیگر سخن باید تعلق جایزه ای به یک کتاب با توجه به این روند آکادمیک صورت گیرد. وقتی چند متخصص با امضای روشن و آشکار و با انتشار نقدهایی علمی در مجلات تخصصی کتابی را ارزیابی می کنند آنگاه می توان درباره جایگاه آن کتاب در یک سنت علمی خاص و صلاحیت تعلق جایزه ای به آن داوری کرد. این روند دست کم سه سال به طول می انجامد. امیدوارم این سخن مشفقانه مورد توجه قرار گیرد.

وُيتك؛ يك خرس قهوه‌اى ايرانى بود كه در جنگ جهانی دوم به ارتش لهستان خدمت میکرد!

🔹این خرس به سربازان توپ و مهمات میرساند و حتی احترام نظامی هم به او آموزش داده شده بود! لهستانى‌ها در سال ١٩٤٢ او را از يك پسر بچه همدانى در ايران در ازای دو قوطی کنسرو خريدند.
🔹فرماندهی ارتش به‌دنبال اطلاع از محبوبیت ویتک، تصویر خرسی که حامل یک گلوله توپ جنگی بود را به عنوان نماد گروهان ۲۲ توپخانه ارتش لهستان برگزید.
🔹پس از پایان جنگ جهانی دوم، تعدادی از سربازان این واحد و ویتک به اسکاتلند منتقل شده و در روستای هوتون مستقر شدند.
🔹برای یادبود این خرس یک تندیس از او در اسکاتلند ساخته شده است.
@AkhbareFori

وُيتك؛ يك خرس قهوه اى ايرانى بود كه در جنگ جهانی دوم به ارتش لهستان خدمت میکرد! او به سربازان توپ و مهمات میرساند و حتی احترام نظامی هم به او آموزش داده شده بود! لهستانى ها در سال ١٩٤٢ او را از يك پسر بچه همدانى در ايران در ازای دو قوطی کنسرو خريدند

فرماندهی ارتش به‌دنبال اطلاع از محبوبیت ویتک، تصویر خرسی که حامل یک گلوله توپ جنگی بود را به عنوان نماد گروهان ۲۲ توپخانه ارتش لهستان برگزید. پس از پایان جنگ جهانی دوم، تعدادی از سربازان این واحد و ویتک به اسکاتلند منتقل شده و در روستای هوتون مستقر شدند.

برای یادبود این خرس یک تندیس از او در اسکاتلند ساخته شده است.