آدرس جدید litera999@

🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸
آنتوان دو سنت‌اگزوپری نویسنده و خلبان اهل فرانسه بود و فرزند سوم کنت ژان دو سنت‌اگزوپری بازرس بیمه در جنوب فرانسه و ماری دو فونسکلومب، اشراف‌زاده‌ای فرانسوی، بود و در ۲۹ ژوئن سال ۱۹۰۰ در شهر لیون به دنیا آمد. پدر و مادر او اهل لیون نبودند و در آن شهر نیز سکونت نداشتند، بنابراین تولد آنتوان در لیون کاملاً اتّفاقی بود. علی‌رغم فقر خانواده دو سنت اگزوپری یکی از اصیل ترین خانواده‌های اشرافی جنوب فرانسه بود. چهار سال بیشتر نداشت که پدرش مُرد و مادرش به تنهایی نگهداری و تربیت او را به عهده گرفت. دوران کودکی او با یک برادر و دو خواهر در سن‌موریس و مول که املاک مادربزرگش در آنجا بود سپری شد و دورهٔ دبستان را در مان به پایان رسانید. در مان او شاهد آزمایش های برادران رایت، مخترعان هواپیما بود، که در صدد فروش اختراعشان به دولت فرانسه بودند. او اولین پروازش را در فرودگاه‌مان تجربه کرد. در آغاز دورهٔ دبیرستان نزد یکی از استادان موسیقی به آموختن ویلن پرداخت. در ۱۹۱۴ برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت. آنتوان در دوران تحصیل در دبستان و دانشکده گاهی ذوق و قریحهٔ شاعری و نویسندگی خود را با نگاشتن و سرودن می‌آزمود و اغلب نیز مورد تشویق و تقدیر دبیران و استادانش قرار می‌گرفت، اما در کل دانش آموز متوسطی بود که به سهل انگاری معروف بود. در سال ۱۹۱۷ تنها برادرش فرانسوا به بیماری روماتیسم قلبی درگذشت و بار مسئولیّت خانواده یکباره به گردن او افتاد.بعد از دریافت دیپلم خانواده اگزوپری او را تشویق کردند تا وارد نیروی دریایی شود که محل خدمت بسیاری از اشراف زادگان فرانسوی بود. اما اگزوپری، که علاقه‌ای به نیروی دریایی نداشت، نتوانست به دانشگاه نیروی دریایی راه یابد و دو بار در امتحان ورودی این مدرسه مردود شد. بعد از شکست در ورود به مدرسه نیروی دریایی او برای انجام خدمت نظام وظیفه به نیروی هوایی فرانسه پیوست. او با زیرپا گذاشتن مقررات به فراگیری خلبانی پرداخت و گواهینامه پرواز خود را دریافت کرد. او همچنین در امتحانات افسری نیروی هوایی پذیرفته شد و برای خدمت به مراکش فرستاده شد. در سال ۱۹۲۳ بعد از اتمام خدمت سربازی قصد داشت به زندگی معمولی خود بازگردد و حتی مدتی نیز به کارهای گوناگون پرداخت، ولی بالاخره با راهنمایی و اصرار یکی از فرماندهان نیروی هوایی که سخت به او علاقه‌مند بود، به خدمت دائمی ارتش در آمد. بعد با پروازهای بسیارش به سرزمینهای گوناگون و به میان ملّت‌های مختلف با زیبایی‌های طبیعت و چشم اندازهای متنوّع جهان و با جامعه‌های گوناگون آشنا شد و طبع حسّاس و نکته سنجش بیش از پیش الهام گرفت و از هر خرمنی خوشه‌ای یافت. سالها در راه‌های هوایی فرانسه-آفریقا و فرانسه-آمریکای جنوبی پرواز کرد. در ۱۹۲۳ پس از پایان خدمت نظام به پاریس بازگشت و به مشاغل گوناگون پرداخت و در همین زمان بود که نویسندگی را آغاز کرد.
🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸
@ketabkhaneh2015

[ادامه فرسته بالا در باره خاندان کُتبی] ☝️☝️👇👇
و اما در باره ابوزینب باید عرض کنم که وی در تمام این چهار دهه پس از انقلاب، مشغول کار نشر بود. بسیاری از آثار برجسته در ادب عربی را منتشر کرد و در کنار آن، به نشر آثار شیعی و حتی بسیاری از آثار عربی در مقتل، آثاری که مورد استفاده مجالس عربی روضه خوانی بود، منتشر می کرد. عشق وافر او به کتاب، زبانزد بود و هر بار که به کتابفروشی ایشان می رفتیم، آثار جدیدی را عرضه می کرد. ایشان چند سال قبل گرفتاری خاصی داشت که فشار زیادی روی او ایجاد کرد. مدتی پس از آن دچار سکته مغزی شد، اما به تدریج بهتر شد تا این که این بار نیز با سکته مغزی، در بیمارستان بستری و دو روز پس از آن، به ر حمت خدا رفت. از ایشان دو دختر برجای مانده است.
دوست عزیز ما جناب آقای محمد جواد طریحی کتابی با عنوان شیخ الوراقین در باره محمد کاظم کتبی نوشته و شرحی مفصل از فعالیت های او در عرصه تصحیح و چاپ ارائه داده است. این کتاب در سال 1999 توسط مرحوم ابوزینب در قم منتشر شد. مسلما این اثر در انعکاس اخبار این نشر یک منبع خوبی است، اما همچنان شناخت عمق فعالیت های این نشر، نیاز تحقیقات بهتری است که می باید بخش نجف و ایران آن مورد توجه قرار گیرد
@jafarian1964

ایزابل آلنده لیونا متولد دوم اوت ۱۹۴۲ در شهر لیمای پرو است. پدرش «توماس آلنده» پسر عموی سالوادور آلنده، رئیس جمهور فقید شیلی بود. توماس به عنوان سفیر شیلی در پرو مشغول به خدمت بود. با فقدان پدرش در سال ۱۹۴۵، ایزابل ۳ ساله به همراه مادرش به سانتیاگو کوچ نمود و تا سال ۱۹۵۳ در آنجا باقی‌ماند. با ازدواج مجدد مادرش با یک دیپلمات دیگر، خانواده به ناچار به بولیوی و سپس بیروت منتقل شد. ایزابل در بولیوی در مدرسه خصوصی آمریکایی‌ها و در بیروت در یک مدرسه انگلیسی به تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۵۸ به شیلی بازگشت. با کودتای پینوشه در سال ۱۹۷۳، نام ایزابل آلنده در فهرست تحت تعقیب قرار گرفت و او به ونزوئلا گریخت و مدت ۱۳ سال در آن کشور زندگی کرد و سپس به شیلی بازگشت و سال ۲۰۰۳ به تابعیت آمریکا درآمد و از آن زمان در کالیفرنیا زندگی می‌کند. رمان‌های او اغلب در سبک رئالیسم جادویی جای می‌گیرند. در سال ۱۹۸۱ زمانی که پدربزرگش در بستر بیماری بود، ایزابل نگاشتن نامه‌ای به وی را شروع کرد که دستمایه رمان بزرگ «خانه ارواح» گردید. پائولا نام دختر وی است که پس از تزریق اشتباه دارو به کما رفت. ایزابل رمان «پائولا» را در سال ۱۹۹۱ بصورت نامه‌ای خطاب به دخترش نوشته‌است.
@litera9

@litera9

این کتاب گفت و شنودی است میان فرانسوا میتران و ژرژ مارک بن‌آمو. میتران ، رئیس جمهور سابق فرانسه ، در سال 1916متولد و در سال 1938 به جنگ جهانی فرا خوانده شد. او در جنگ جهانی به اسارت آلمانی‌ها در آمد, اما اندکی بعد موفق به فرار شد و در فرانسه به صفوف مقاومت پیوست .وی در سال 1946نماینده شهر(نیور) شد و از آن به بعد مشاغل مهمی چون نمایندگی مجلس, تصدی وزارتخانه‌های مختلف, تمایندگی فرانسه در قلمرو ماورائ‌بحار این کشور و شهرداری شهر نیور را برعهده داشت .میتران در سال 1981و 1988طی دو دوره متوالی به ریاست جمهوری فرانسه انتخاب شد و چهارده سال عهده‌دار این مقام بود. او عاقبت در اثر بیماری سرطان در سال 1996چشم از جهان فرو بست .

@litera9
روبرت شومان (زاده ی ۸ ژوئن ۱۸۱۰ – مرگ ۲۹ ژوئیهٔ ۱۸۵۶) آهنگساز آلمانی دورهٔ رمانتیک در نیمهٔ نخست سدهٔ نوزدهم است.
روبرت شومان در شهر تسویکاو، ایالت زاکسن، آلمان به دنیا آمد. وی فرزند پنجم و آخرین فرزند خانواده بود. شومان آهنگسازی را پیش از ۷سالگی شروع کرد، ولی دوران بچگی او به اندازهٔ موسیقی، صرف ادبیات هم شد؛ زیرا پدرش، آگوست شومان، ناشر، رمان‌نویس، و کتاب‌فروش بود. روبرت علاقه‌مندی به ادبیات را از او به ارث برده بود. در سال ۱۸۲۸، برای آموختن حقوق به دانشگاه لایپزیگ رفت. او موسیقی را در ۲۰ سالگی آغاز کرد و برای آنکه نوازنده‌ای چیره‌دست شود، به تنهایی روی پیانو کار می‌کرد و برای تقویت انگشت چهارم دست راستش دستگاهی ابداع کرد که همین دستگاه باعث فلج شدن انگشتش شد. مدتی بعد، با کلارا ویک (که دختر استادش بود) ازدواج کرد. شومان در جوانی به نقد آثار موسیقی پرداخت و از ۱۸۳۴ تا ۱۰ سال، به انتشارِ مجله‌ای جدید ویژهٔ موسیقی پرداخت. در همین مجله بود که او دقت و توجه مردم را به آثار شوپن و برامس را جلب کرد. شومان از سال ۱۸۴۰ به آهنگ‌سازی مشغول شد و در ۱۸۴۳ به استادیِ هنرستان موسیقی (کنسرواتوار) لایپزیگ انتخاب شد. از سال ۱۸۵۳ به بعد، شومان سلامتی خود را از دست داد و اغلب بیمار بود و در اواخر عمر به بیماری روانی مبتلا شد و در بیمارستان روانی بستری بود تا آنکه بحمدالله در سال ۱۸۵۶ درگذشت.
فرهنگ ادبی شومان، حساسیت خارق‌العاده‌اش، و به‌نوعی بیماری‌اش، از او یک آهنگ‌ساز نمونه ساخت. اغلب، اندیشه‌های گوناگون را چون در یک بدیهه‌سرایی کنارِ هم می‌گذاشت، تمایلی به واریاسیون در آثارش دیده می‌شود. چندان به تنظیم برای ارکستر نپرداخته‌است. بدیهه‌نوازی با پیانو محرک اصلی الهام او بود، و این نکته حتی در ساخته‌های سمفونیک و موسیقی مجلسی او نیز به چشم می‌خورد.

@litera9
همینگوی از هجده‌سالگی‌ به عنوان گزارشگر‌ نشریه‌‌ی‌ کانزاس سیتی استار وارد عالم روزنامه‌نگاری شد و در نوزده‌سالگی داوطلب حضور در جبهه‌ی جنگ جهانی اول شد اما به علت ضعف بینایی رد شد. با این حال، به عنوان راننده آمبولانس صلیب سرخ به خدمت گرفته شد. او طی جنگ از آتش خمپاره زخمی شد و مدت زیادی در بیمارستان بستری شد؛ همانجا عاشق پرستارش شد ولی چند ماه بعد که جنگ تمام شد به آمریکا برگشت و در بیست‌ودوسالگی با زن دیگری ازدواج کرد. با این حال او عشق اولش را فراموش نکرد و در رمان مشهور «وداع با اسلحه» که حاصل تجربه‌ی حضور در جنگ جهانی اول بود، شخصیت کاترین بارکلی را با نگاه به همان دختر پرستار نوشت. در دهه‌ی ۱۹۴۰، همینگوی مشکوک به همکاری نزدیک با «کا.گ.ب» (کمیته امنیت ملی شوروی) تحت نام مستعار «آرگو» بود. مأموران اف.بی.آی از این مقطع به بعد، از بخش اعظم زندگی او جاسوسی می‌کردند. برخی معتقدند این قضیه فشار روانی بیشتری را به همینگوی تحمیل می‌کرد که باعث تشدید افسردگی‌اش شد؛ تا جایی که دست به خودکشی زد. این موضوع در هاله‌ای از ابهام بود تا اینکه چند سال قبل کتابی درباره‌ی ظهور و سقوط کا.گ.ب در آمریکا منتشر شد که در آن همکاری این نویسنده‌ی برنده‌ی نوبل با سرویس امنیتی شوروی پرده برداشته شد. البته در همین کتاب نوشته شده همینگوی هیچ‌وقت جاسوس به‌دردبخوری نبوده و با وجود اشتیاقش برای همکاری، موفق نشد هیچ اطلاعات سیاسی‌ای به رابط‌های روس منتقل کند.
پس از جنگ جهانی دوم، او براساس کنوانسیون ژنو، به جنایات جنگی متهم شد. دلیل این اتهام «تخطی از وظایف در مقام یک خبرنگار غیرنظامی» طی ماجرایی در سال ۱۹۴۴ بود که در آن ارنست رهبری یک گروه پارتیزانی فرانسوی را علیه نازی‌ها بر عهده داشت؛ در نهایت او تبرئه شد.
همینگوی سال ۱۹۵۳ برای نگارش رمان «پیرمرد و دریا» برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر شد و یک سال بعد برای همین رمان نوبل ادبیات را به دست آورد. او برای دریافت جایزه در استکهلم حضور پیدا نکرد با این عذر که تازه از دو سانحه‌ی هوایی در آفریقا جان به دربرده و سرش آسیب دیده است.

کتاب همینگوی نوشته "خانم فرناندا پی وانو" نویسنده ایتالیایی و ترجمه رضا قیصریه زندگی‌نامه‌ایست که نه بر روزشمار زندگی همینگوی، بلکه بر پایه مدارک معتبر و نامه‌های دیده نشده او استوار شده است. بر مبنای یادها و احساس‌ها و هیجان‌ها؛ از جنگ‌ها تا عشق‌ها، از دوستی‌ها تا کتاب‌ها، از جایزه نوبل تا شکار بزرگ در آفریقا...

قسمتی از کتاب:
بیدار که می‌شد آواز می‌خواند. شب خودکشی هم قبل از خوابیدن آواز خواند. آن شب به چه اندیشیده بود؟ شاید با وحشت به ماموران اف. بی. آی، که به خاطر دخالت‌هایش در امور نظامی تعقیبش می‌کردند.
یا شاید به عشاق گمشده‌ای اندیشیده بود که دیگر نمی‌توانست داشته باشد، به همسر نازنین دوران جوانی، به همسر ثروتمند زمان بلوغ، به همسر متکبر رقاب جو، به همسر فروتن و زیرک اواخر عمر، به پرستار اوان جوانی ... 
به آن دختر ونیزی اشرافزده یا به دوستان باوفای رخت بربسته‌ای که او را نویسنده کرده بودند...

@litera9
این کتاب درباره داستانهای جنگ ژاپن و آمریکا است و تاکنون موفق به گرفتن دوجایزه یکی از استرالیا و یکی هم جایزه شهر وین به عنوان بهترین کتاب برای نوجوانان شده است. دراین کتاب ساداکو و خانواده اش از حادثه انفجار بمب اتمی هیروشیما جان سالم به در میبرند و گرفتار زندگی دشوار پس از جنگ میشوند . داستان ساداکو دورنمایی است از زندگی انسان که همانند فیلمی ارزشمند به گونه ای زیبا و دقیق بیانگر حوادث تلخ و وحشتناکی است که مسیر تاریخ را تغییر میدهد.

مادلونگ در مقاله ای کتابگزارانه که دو سه سال پیش در باب کتاب فان اس درباره متون فرقه‌نگاشتی اسلامی نوشته است به اجمال نکات جالب توجهی را درباره عمر و نقش او در غصب خلافت و ایجاد شقاق بین مسلمانان بیان کرده است. او در این مقاله تصریح می کند که: «حقّ خلافت پس از پیامبر اکرم (ص) از آنِ یگانه دختر او، یعنی حضرت زهرا (س) بود؛ امّا عُمَر که مردی بس جاه طلب و به شدّت با رسمیّت بخشی به حقوق زنان و حکومت آنان بر مردان مخالف بود، مانع از این شد که حقّ مسلّم دختر پیامبر (ص) به او داده شود. همین امر در نهایت منجر به انتخاب ابوبکر در سقیفه و تهدید عُمَر به سوزاندن خانۀ دختر پیامبر (ص) و خانوادۀ او شد». مادلونگ با اشاره به این نکته که عُمَر، خود، بعدها انتخاب ابوبکر در سقیفه را یک «فَلتة»، یعنی کاری شتابزده و نسنجیده و تصمیمی عجولانه خواند، آن حادثه را کودتایی نظامی تلقّی می‌کند که در طی آن، حقّ حاکمیّت از خاندان پیامبر (ص) گرفته شد و حیات جانشینِ برحقّ و مشروع وی نیز در معرض تهدید قرار گرفت. یکی از پیامدهای این واقعه، از بین رفتن زندگی بدون تبعیض و برابر مسلمانان و برتری یافتن قریش بر دیگر گروههای مسلمان بود. پیامد دیگر آن، بروز تفرقه و شکاف در میان مسلمانان و جدائی شیعیان از اهل سنّت بود. مادلونگ به‌صراحت خاطرنشان می‌کند که «این سقیفه بود که موجب تفرقه و دو دستگی بزرگ در اسلام شد؛ تفرقه ای که منجر به کشت و کشتار ظاهراً بی پایان مسلمانان از آغاز جنگهای رِدّه تا به امروز گردیده است.» .
مادلونگ این پرسش مهم را مطرح می‌کند که آیا جامعۀ مسلمانان نخستین، درصورتی‌که بجای حمایت از کودتای بدفرجامِ عُمَر و غصب خلافت، از حکم خداوند در قرآن ـ مبنی بر به ارث رسیدن دارائی‌های پدر به فرزند که بر اساس آن جانشینی پیامبر (ص)، حقّ مسلّم دخت ایشان شمرده می‌شد ـ اطاعت کرده بودند، در نهایت، کامیاب تر نمی شدند؟

🔻عزیزی نقل قولی کرده که بسیار عبرت انگیز است!

🔸بعد از اینکه یک مرد ۹۳ ساله در ایتالیا از بیمارستان مرخص می شود، به او گفته شد که هزینه یک روز ونتیلاتور (دستگاه تهویه) بیمارستان را بپردازد. پیرمرد به گریه افتاد. پزشکان به او دلداری دارند تا بخاطر صورتحساب بیمارستان گریه نکند. ولی آنچه پیرمرد در جواب گفت، همه پزشکان را گریه انداخت.

🔸️پیرمرد گفت: "من به خاطر پولی که باید بپردازم گریه نمی کنم. تمام پول را خواهم پرداخت." گریه من بخاطر آن است که ۹۳ سال هوای خدا را مجانی تنفس کردم، و هرگز پولی نپرداختم. در حالیکه برای استفاده از دستگاه ونتیلاتور (تهویه) در بیمارستان به مدت یک روز باید اینهمه بپردازم. آیا می دانید چقدر به خدا مدیون هستم؟ من قبلاً خدا را شکر نمی کردم "
اما سخنان آن پیر مرد ارزش تأمل دارد. وقتی هوا را بدون درد و بیماری آزادانه تنفس می کنیم، هیچ کس هوا را جدی نمی گیرد. فقط وقتی وارد بیمارستان می شویم می توانیم بدانیم که حتی تنفس اکسیژن با دستگاه تهویه نیز هزینه ای دارد!!

🔸متن فوق را که از دوستان خارجی ام دریافت کرده بودم، ناگهان مرا به یاد گلستان سعدی انداخت که فرموده:
منّت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربتست و به شکر اندرش مزید نعمت هر نفسی که فرو می رود ممدّ حیاتست و چون بر می آید مفرّح ذات پس در هر نفسی دو نعمت موجودست و بر هر نعمت شکری واجب.

@MohsenSadr

عباس شهریاری مرد هزار چهره ساواک!

او درابتدا از مخالفان حکومت شاه و یکی از گردانندگان اعتصاب پالایشگاه نفت آبادان در سال ۱۳۳۰ بود که منجر به اخراجش از پالایشگاه نفت آبادان شد، در همان سال جذب حزب توده شد و پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به زندان افتاد، در سال ۱۳۳۴ شبکه کارگران ایرانی در کویت را سازماندهی کرد، او از سال ۱۳۴۲ به خدمت ساواک درآمد و به شناسایی فعالان کمونیست به ساواک کمک می نمود. پس از اینکه ساواکی بودن او لو رفت، پنهان شد و در ۱۴ اسفند سال ۱۳۵۳، توسط فداییان خلق با اصابت ۱۰ گلوله کشته شد و پس از کشته شدن، فداییان خلق سه گلوله به مغزش زدند و عملیات را به پایان رساندند.
@tasavirtarikhi

🍂مصدق فرزند یک مادر تاثیر گذار در طول تاریخ ایران بوده ا ست🍂

هر چند نجم السلطنه مانند بسیاری دیگر از زنان هم دوره‌اش زیر سایه مردان اطرافش بود، اما باوجود زندگی سنتی و بسته، سعی کرد از این قالب خارج شود.مصدق مادر جسور و آگاهی داشته که در زمان خودش از سیاست های شاه انتقاد می کرد.

نام نجم السلطنه از راه موقوفه وارد تاریخ اجتماعی معاصر شهر تهران شد. او سال ۱۳۰۷ شمسی تصمیم گرفت در ملکی که از شوهر سوم به او رسیده بود، بیمارستانی تأسیس کند. این بیمارستان، به نام بیمارستان نجمیه، ۱۵ آذر ۱۳۰۸ افتتاح شد.

نجم السلطنه بیشتر ثروت خود را وقف ساخت این بیمارستان کرد. بر اساس وقفنامه، نجم السلطنه نظارت بیمارستان نجمیه را پس از مرگش به جای آنکه به رسم معمول به پسرانش بسپارد، به دختر بزرگش واگذار کرد. پسرش محمد مصدق در همین بیمارستان درگذشت.
ستاره فرمانفرماییان، خواهر نجم السلطنه هم از زنان مشهور و تأثیرگذار قاجار بود. زنی که اولین مدرسه عالی مددکاری را در ایران تأسیس کرد.

روان بزرگ بانوی ایرانی به عالم مینو شاد🕯

شیوع بیماری تیفوس ،سوغات جنگ جهانی دوم بود که به دلیل حضور اسرای لهستانی در ایران و لباسهای آلوده به شپش آنها به مردم کشورمان هدیه شد.

دولت به طور رسمی در یازده اسفند ماه سال هزار و سیصد و بیست و یک، شیوع همه گیری بیماری تیفوس را اعلام کرد.
بهار سال بیست و دو، اخبار تلخ و سیاه افزایش آمار مرگ و میر ناشی از بیماری تیفوس از راه رسید. هر روز به تعداد بیماران شپش های لهستانی اضافه می شد و امکانات دولتی پاسخگوی نیاز آنها نبود. هزار تخت در بیمارستانهای پایتخت برای درمان بیماران اختصاص داده شد. اما آمار مبتلایان، بیش از تعداد این تخت ها بود. بر اساس آمارهای رسمی، روزانه در تهران، هزار نفر بر اثر تیفوس به کام مرگ می رفتند.
 وزارت بهداری ،سه بیمارستان و یک زایشگاه را در تهران به درمان بیماران تیفوسی اختصاص داد و همچنین برای خدمت رسانی بهتر و تأمین امکانات بیشتر، دولت تصمیم به ساخت یک بیمارستان پانصد تختخوابی برای بیماران تیفوسی گرفت. 

@IranAncient

امپراتوری بزرگ ژاپن. خواب شیرینی که با بمباران اتمی هیروشیما و ناکاساکی توسط هری ترومن به کابوس بدل شد و ژاپن برای پایان جنگ دوم جهانی تسلیم شد.

@JAYNEGAREH
@JAYNEGAREH

رابرت آپنهایمر فیزیک‌دان آمریکایی و از طراحان بمب اتمی در آن کشور، در سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ مدیر اجرای طرح تحقیقات انرژی هسته‌ای در آمایشگاه لوس‌آلاموس بود. پس از بمباران اتمی ژاپن دچار شک و تردید شد و در شمار طرفداران جدی نظارت بین‌المللی در استفاده از نیروی اتمی درآمد.

وقتی به ریاست کمیته مشاوران کمیسیون انرژی هسته‌ای آمریکا منصوب شد، به علت مخالفت با تهیه بمب هیدروژنی، در معرض بدگمانی قرا گرفت و برای امنیت کشور خطرناک تشخیص داده شد و از آن سمت برکنار شد (۱۹۵۳). بعدها وفاداری او ثابت شد و از او اعاده حیثیت گردید.