اخلاط غليظه و مقوي معده و حلق و قوه هاضمه و جهت صاف كردن آواز و بدبویي دهان و مواد سودا و ماليخوليا و جنون و صرع و تفتيت سنگ مثانه و عرق النساء و تقويت اعضاء ضعيفه و اعادة صحت بدن و رنگ رخسار و حدّت بصر و مضمضة او جهت سستي گوشت بن دندان و استحكام دندان متحرك و قطور او جهت گراني سامعه و آشاميدن او جهت تنقيه سينه و ربو و يرقان و رفع سموم نافع و قدر شربتش از مقدار قليل تا دو اوقيه و نيم است كه به تدريج اضافه شود و ناشتا بايد استعمال نمود و شراب عنصل در جميع مذكورات انفع از سركه و مضرّ اعصاب هم نيست به خلاف سركه و جهت ربع و فالج و استسقاء و درد سپرز و عرق النساء و قشعريره نافع و مضرّ محرورين و صاحبان قرحه است و دستور ساختن شراب او مثل عمل سركه آن است كه به جاي سركه آب انگور باشد و سه ماه در آفتاب بگذارند.»
سنا
درختچهای است دارای برگ¬های شبیه برگ حنا و برگ مورد کمی بزرگتر از برگ حنا کشیده و باریک و گونه.
دیگر آن دارای برگ¬های کمی پهن و تخممرغی است.
گل آن زرد مایل به کبود میوۀ آن به صورت غلاف کوتاه قوسی و خمیده از نظر اندازه در حدود طول غلاف باقلا میباشد.
سنا از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی گرم و خشک است و از نظر خواص معتقدند که مسهلی است قوی و باید با احتیاط خورده شود زیرا در برخی موارد ایجاد ناراحتی و آشفتگی و باصطلاح نوعی قولنج مینماید و هر چه یبوست بیشتر باشد قولنج شدیدتر است. برگچه سنا اگر در آب جوش مدتی جوشانده شود اثر مسهلی آن خیلی کاسته میشود و لذا مرسوم و توصیه این است که معمولاً از خیس کردۀ برگ سنا و یا از دم کردۀ آن استفاده شود.
دم کردۀ 15ـ10 گرم برگچه سنا در یک لیوان آب¬جوش (در حدود 250 گرم) را میتوان به عنوان مسهل برای اشخاص بالغ و بزرگسال به کار برد.
برای کاستن عوارض جانبی قولنجی سنا معمول است آن را با مواد معطّر نظیر انیسون، تخم گشنیز، زنجبیل، دارچین و هل مخلوط کرده و میخورند. در گذشته عده¬ای از حکمای طب سنتی دم کردۀ برگ سنا را با گل سرخ یا قرنفل تجویز میکردند.