کانال کتاب (yortchi) pdf

.........................هیزم
در حالات علامه شیخ مهدی مازندرانی آمده است: این بزرگوار گاهی که در خودش احساس غفلت می‌کرده به اتفاق پسر و خادمش به خارج شهر و بیابان می‌رفته است. آنگاه شیخ به پسر و خادمش می‌گفته آیا لازم است دستور مرا اجرا کنید یا نه؟ پس از اینکه می‌گفتند آری، می‌فرمود:

من هیزم جمع می‌کنم شما هم هیزم جمع کنید. آنگاه هیزم‌ها را آتش می‌زد و می‌گفت: مرا کشان کشان به سوی آتش ببرید و بگویید: ای پیر گنهکار! خیال کن روز قیامت برپا شده است تا بلکه سوزش آتش مرا بیدار کند. .
منبع: آیت‌الله دستغیب، قلب قرآن، ص 144 و 145 .
.
اين عالم جليل‌القدر در روز جمعه دهم جمادي‌الثاني مطابق اول دي‌ماه 1337 در سجده نماز لقاء حضرت حق را لبيك گفت.» .
.
حاج شيخ مهدي در شيخان قم مدفون است جايي كه هميشه از آن زياد ياد مي‌كرد و همگان را در منبر و جمع شاگردان و علما به زيارت آنجا با پاي برهنه دعوت مي‌كرد و از آن به عنوان وادي ايمن ياد مي‌كرد كه مدفن هفتصد نفر از علما و رجال دانشمند مي‌باشد
.
.
و مي‌گفت: آن جا كسي دفن است كه جنازه حضرت معصومه (سلام الله علیها) روي دوشش بوده است. مرقد فعلي حاج شيخ جايگاه فاتحه‌خواني ايشان براي اهل قبور مي باشد. گويا از جايگاه خود اطلاع داشت.

کانال سیره علما @sireolama
.

مرحوم شیخ هادی نجم آبادی، فقیه و عالم وارسته قبل از عصر مشروطه در کتاب جرعه ای از دریا تألیف آیه الله شبیری زنجانی

"دو عالم به نام شیخ هادى داریم: یکى در نجف که میرزا حبیب الله رشتى را درک کرده بود، و دیگرى در تهران که خیابانى هم به نام او است به نام شیخ هادى نجم‏آبادى. ظاهراً ایشان با حاج آقا حسن نجم آبادى پسر عموى ابى و برادر امّى بودند. آقاى حاج میرزا ابوالفضل نجم آبادى که نوه آشیخ هادى بود، گفت: یک وقت آقاى نائینى در درس گفت: «آقا حسن تهرانى هم نظرش این بود». آقاى میرزا ابوالفضل مى‏گفت: گفتم: خوش انصاف، حداقلّ مى‏گفتى «نجم آبادى» تا ما هم یک قدرى پُز بدهیم! نمى‏دانم آقاى آقا حسن تهرانى (نجم آبادى) نوشته‏اى داشته که آقاى نائینى از آن نقل مى‏کرده یا اینکه ایشان شفاهى از اشخاص دیگر شنیده بود . آقاى نائینى (م 1355) آقا حسن نجم‏آبادى را درک نکرده بود، آقا حسن مدت کمى پس از شیخ انصارى وفات کرد، ولى تاریخ دقیق وفاتش در دست نیست. (جمادى الأُولى 1431)
... مرحوم حاج شیخ هادى نجم آبادى تهرانى مرد بسیار متدیّن و باتقوایى بود، از حاج میرزا ابوالفضل نجم‏آبادى شنیدم: ایشان به جاى مرحوم حاج شیخ محمّد نجم آبادى در مدّتى که به سفر حج رفته بود، اقامه جماعت کرد . مریدان مرحوم حاج شیخ هادى مایل بودند که ایشان به اقامه جماعت ادامه بدهند و مى‏خواستند با تماس با آقاى حاج شیخ محمّد او را براى این کار آماده نمایند، بعد دیدند وى جلوتر به منزل آقاى حاج شیخ محمّد رفته و پشت سماور نشسته و چایى مى‏ریزد. نیز نقل شده: شخصى را به اتّهام شراب‏خوارى نزد ایشان آوردند، ایشان فرمود: دهان او را بو کنید، ببینید بوى شراب مى‏دهد یا نه؟ هیچ‏کس حاضر نشد؛ چون هر کس مى‏گفت بوى شراب مى‏دهد، مشخص مى‏شد با شراب سر و کار داشته است. مردم متفرق شدند، بعد ایشان آن مرد را خصوصى نصیحت کرد. آن مرد توبه کرد و از متّقین گردید. این حاج شیخ هادى، غیر از حاج شیخ هادى تهرانى است که در نجف ساکن بوده است."

«در میان علما دو تا آشیخ هادی داریم که هر دو به نوعی مکفَّر بودند: یکی آشیخ هادی تهرانی و دیگری آشیخ هادی نجم ‏آبادی. آشیخ هادی نجم‏ آبادی ساکن تهران و متوفای 1320 و آشیخ هادی تهرانی ساکن نجف و متوفای 1321 بود. هر دو هم تکفیر شدند. شیخ هادی ساکن نجف را میرزا حبیب ‏الله رشتی تکفیر کرد و شیخ هادی ساکن تهران را نیز به سبب روشنفکری‏ هایش، کسانی که سلیقه او را نمی ‌‏پسندیدند، تکفیر کردند. نقل می ‏کنند: میرزا حبیب‏ الله رشتی گفته بود استکان آشیخ هادی را باید آب بکشید. آقای آشیخ محمّد حسین کاظمینی - که خیلی مورد قبول بود - در آن مجلس حاضر بود. وقتی این کلام را از میرزا حبیب ‏الله می‏ شنود، می‏ گوید: استکان او را بدهید تا من سؤر او را بخورم. اگر آشیخ محمّدحسین سؤر آشیخ هادی را نمی‌‏ خورد، آشیخ هادی را بیرون مجلس می ‏کشتند. آشیخ محمّد حسین با این کار جان آشیخ هادی را حفظ کرد (رضوان الله علیهم). (رجب 1432).»

"شیخ آقا بزرگ نقل کرده که شیخ انصارى مى‏گفت: من درس را براى سه نفر مى‏گویم: آقاحسن نجم آبادى، میرزاى شیرازى و میرزا حبیب الله رشتى. بعضى مى‏گویند که آقاى آشتیانى جزء این سه نفر بود؛ در حالى که چنین نیست، آشتیانى در طبقه آنها نبود، در طبقه شاگردان آنها بود. حاج شیخ محمد تقى، صاحب حاشیه هدایه ‏المسترشدین، در سال 1248 وفات یافته و میرزا حسن شیرازى شش ماه درس او را درک کرده است. در همان زمان که میرزاى شیرازى در درس خارج حاج شیخ محمد تقى شرکت مى‏کرد و آدم فاضلى بود، میرزاى آشتیانى در حدود سال 1248 تازه به دنیا آمده بود"

این را هم اضافه کنم که حاج میرزا ابوالفضل نجم آبادی نواده حاج شیخ هادی نجم آبادی مترجم کتاب المراجعات مرحوم شرف الدین به فارسی و نویسنده کتاب القضاء است که تقریرات دروس استادش آقا ضیاء عراقی است که چاپ هم شده است.

مرحوم شیخ هادی نجم آبادی، فقیه و عالم وارسته قبل از عصر مشروطه در کتاب جرعه ای از دریا تألیف آیه الله شبیری زنجانی

"دو عالم به نام شیخ هادى داریم: یکى در نجف که میرزا حبیب الله رشتى را درک کرده بود، و دیگرى در تهران که خیابانى هم به نام او است به نام شیخ هادى نجم‏آبادى. ظاهراً ایشان با حاج آقا حسن نجم آبادى پسر عموى ابى و برادر امّى بودند. آقاى حاج میرزا ابوالفضل نجم آبادى که نوه آشیخ هادى بود، گفت: یک وقت آقاى نائینى در درس گفت: «آقا حسن تهرانى هم نظرش این بود». آقاى میرزا ابوالفضل مى‏گفت: گفتم: خوش انصاف، حداقلّ مى‏گفتى «نجم آبادى» تا ما هم یک قدرى پُز بدهیم! نمى‏دانم آقاى آقا حسن تهرانى (نجم آبادى) نوشته‏اى داشته که آقاى نائینى از آن نقل مى‏کرده یا اینکه ایشان شفاهى از اشخاص دیگر شنیده بود . آقاى نائینى (م 1355) آقا حسن نجم‏آبادى را درک نکرده بود، آقا حسن مدت کمى پس از شیخ انصارى وفات کرد، ولى تاریخ دقیق وفاتش در دست نیست. (جمادى الأُولى 1431)
... مرحوم حاج شیخ هادى نجم آبادى تهرانى مرد بسیار متدیّن و باتقوایى بود، از حاج میرزا ابوالفضل نجم‏آبادى شنیدم: ایشان به جاى مرحوم حاج شیخ محمّد نجم آبادى در مدّتى که به سفر حج رفته بود، اقامه جماعت کرد . مریدان مرحوم حاج شیخ هادى مایل بودند که ایشان به اقامه جماعت ادامه بدهند و مى‏خواستند با تماس با آقاى حاج شیخ محمّد او را براى این کار آماده نمایند، بعد دیدند وى جلوتر به منزل آقاى حاج شیخ محمّد رفته و پشت سماور نشسته و چایى مى‏ریزد. نیز نقل شده: شخصى را به اتّهام شراب‏خوارى نزد ایشان آوردند، ایشان فرمود: دهان او را بو کنید، ببینید بوى شراب مى‏دهد یا نه؟ هیچ‏کس حاضر نشد؛ چون هر کس مى‏گفت بوى شراب مى‏دهد، مشخص مى‏شد با شراب سر و کار داشته است. مردم متفرق شدند، بعد ایشان آن مرد را خصوصى نصیحت کرد. آن مرد توبه کرد و از متّقین گردید. این حاج شیخ هادى، غیر از حاج شیخ هادى تهرانى است که در نجف ساکن بوده است."

«در میان علما دو تا آشیخ هادی داریم که هر دو به نوعی مکفَّر بودند: یکی آشیخ هادی تهرانی و دیگری آشیخ هادی نجم ‏آبادی. آشیخ هادی نجم‏ آبادی ساکن تهران و متوفای 1320 و آشیخ هادی تهرانی ساکن نجف و متوفای 1321 بود. هر دو هم تکفیر شدند. شیخ هادی ساکن نجف را میرزا حبیب ‏الله رشتی تکفیر کرد و شیخ هادی ساکن تهران را نیز به سبب روشنفکری‏ هایش، کسانی که سلیقه او را نمی ‌‏پسندیدند، تکفیر کردند. نقل می ‏کنند: میرزا حبیب‏ الله رشتی گفته بود استکان آشیخ هادی را باید آب بکشید. آقای آشیخ محمّد حسین کاظمینی - که خیلی مورد قبول بود - در آن مجلس حاضر بود. وقتی این کلام را از میرزا حبیب ‏الله می‏ شنود، می‏ گوید: استکان او را بدهید تا من سؤر او را بخورم. اگر آشیخ محمّدحسین سؤر آشیخ هادی را نمی‌‏ خورد، آشیخ هادی را بیرون مجلس می ‏کشتند. آشیخ محمّد حسین با این کار جان آشیخ هادی را حفظ کرد (رضوان الله علیهم). (رجب 1432).»

"شیخ آقا بزرگ نقل کرده که شیخ انصارى مى‏گفت: من درس را براى سه نفر مى‏گویم: آقاحسن نجم آبادى، میرزاى شیرازى و میرزا حبیب الله رشتى. بعضى مى‏گویند که آقاى آشتیانى جزء این سه نفر بود؛ در حالى که چنین نیست، آشتیانى در طبقه آنها نبود، در طبقه شاگردان آنها بود. حاج شیخ محمد تقى، صاحب حاشیه هدایه ‏المسترشدین، در سال 1248 وفات یافته و میرزا حسن شیرازى شش ماه درس او را درک کرده است. در همان زمان که میرزاى شیرازى در درس خارج حاج شیخ محمد تقى شرکت مى‏کرد و آدم فاضلى بود، میرزاى آشتیانى در حدود سال 1248 تازه به دنیا آمده بود"

این را هم اضافه کنم که حاج میرزا ابوالفضل نجم آبادی نواده حاج شیخ هادی نجم آبادی مترجم کتاب المراجعات مرحوم شرف الدین به فارسی و نویسنده کتاب القضاء است که تقریرات دروس استادش آقا ضیاء عراقی است که چاپ هم شده است.

حکايتی درباره عالم زاهد متقی مرحوم شيخ هادی نجم آبادی

آية الله شبيري: از آقا جلال آشتیانی شنیدم: مرحوم شیخ هادی نجم آبادی تهرانی آدم بسیار بی هوایی بود. شخصی را کشان کشان به جرم عرق خوردن می‌آورند تا بر او حد اجرا کنند. مرحوم نجم آبادی می‌گوید: یکی از حاضرین دهان آن شخص را بو کند تا برای من ثابت شود که عرق خورده است. هیچ کس حاضر نمی‌شود این کار را انجام دهد، چون فقط کسی بوی عرق را تشخیص می‌دهد که عرق خور باشد. لذا جرم آن شخص اثبات نمی‌شود.
وقتی آن مجلس منقضی می‌گردد مرحوم شیخ هادی به آن شخص اشاره می‌کند که بنشیند. سپس به او می‌فرماید: ما تو را حفظ کردیم، ولی تو چرا باید چنین خلافی مرتکب شوی؟ و آن شخص را توبه می‌دهد. وی بعدا یکی از مقدّسین و ملازمین حاج شیخ هادی می‌گردد.

▪️جرعه‌ای از دریا، ج۳، ص ۳۳۱

مرحوم شیخ هادی نجم آبادی، فقیه و عالم وارسته قبل از عصر مشروطه در کتاب جرعه ای از دریا تألیف آیه الله شبیری زنجانی

"دو عالم به نام شیخ هادى داریم: یکى در نجف که میرزا حبیب الله رشتى را درک کرده بود، و دیگرى در تهران که خیابانى هم به نام او است به نام شیخ هادى نجم‏آبادى. ظاهراً ایشان با حاج آقا حسن نجم آبادى پسر عموى ابى و برادر امّى بودند. آقاى حاج میرزا ابوالفضل نجم آبادى که نوه آشیخ هادى بود، گفت: یک وقت آقاى نائینى در درس گفت: «آقا حسن تهرانى هم نظرش این بود». آقاى میرزا ابوالفضل مى‏گفت: گفتم: خوش انصاف، حداقلّ مى‏گفتى «نجم آبادى» تا ما هم یک قدرى پُز بدهیم! نمى‏دانم آقاى آقا حسن تهرانى (نجم آبادى) نوشته‏اى داشته که آقاى نائینى از آن نقل مى‏کرده یا اینکه ایشان شفاهى از اشخاص دیگر شنیده بود . آقاى نائینى (م 1355) آقا حسن نجم‏آبادى را درک نکرده بود، آقا حسن مدت کمى پس از شیخ انصارى وفات کرد، ولى تاریخ دقیق وفاتش در دست نیست. (جمادى الأُولى 1431)
... مرحوم حاج شیخ هادى نجم آبادى تهرانى مرد بسیار متدیّن و باتقوایى بود، از حاج میرزا ابوالفضل نجم‏آبادى شنیدم: ایشان به جاى مرحوم حاج شیخ محمّد نجم آبادى در مدّتى که به سفر حج رفته بود، اقامه جماعت کرد . مریدان مرحوم حاج شیخ هادى مایل بودند که ایشان به اقامه جماعت ادامه بدهند و مى‏خواستند با تماس با آقاى حاج شیخ محمّد او را براى این کار آماده نمایند، بعد دیدند وى جلوتر به منزل آقاى حاج شیخ محمّد رفته و پشت سماور نشسته و چایى مى‏ریزد. نیز نقل شده: شخصى را به اتّهام شراب‏خوارى نزد ایشان آوردند، ایشان فرمود: دهان او را بو کنید، ببینید بوى شراب مى‏دهد یا نه؟ هیچ‏کس حاضر نشد؛ چون هر کس مى‏گفت بوى شراب مى‏دهد، مشخص مى‏شد با شراب سر و کار داشته است. مردم متفرق شدند، بعد ایشان آن مرد را خصوصى نصیحت کرد. آن مرد توبه کرد و از متّقین گردید. این حاج شیخ هادى، غیر از حاج شیخ هادى تهرانى است که در نجف ساکن بوده است."

«در میان علما دو تا آشیخ هادی داریم که هر دو به نوعی مکفَّر بودند: یکی آشیخ هادی تهرانی و دیگری آشیخ هادی نجم ‏آبادی. آشیخ هادی نجم‏ آبادی ساکن تهران و متوفای 1320 و آشیخ هادی تهرانی ساکن نجف و متوفای 1321 بود. هر دو هم تکفیر شدند. شیخ هادی ساکن نجف را میرزا حبیب ‏الله رشتی تکفیر کرد و شیخ هادی ساکن تهران را نیز به سبب روشنفکری‏ هایش، کسانی که سلیقه او را نمی ‌‏پسندیدند، تکفیر کردند. نقل می ‏کنند: میرزا حبیب‏ الله رشتی گفته بود استکان آشیخ هادی را باید آب بکشید. آقای آشیخ محمّد حسین کاظمینی - که خیلی مورد قبول بود - در آن مجلس حاضر بود. وقتی این کلام را از میرزا حبیب ‏الله می‏ شنود، می‏ گوید: استکان او را بدهید تا من سؤر او را بخورم. اگر آشیخ محمّدحسین سؤر آشیخ هادی را نمی‌‏ خورد، آشیخ هادی را بیرون مجلس می ‏کشتند. آشیخ محمّد حسین با این کار جان آشیخ هادی را حفظ کرد (رضوان الله علیهم). (رجب 1432).»

"شیخ آقا بزرگ نقل کرده که شیخ انصارى مى‏گفت: من درس را براى سه نفر مى‏گویم: آقاحسن نجم آبادى، میرزاى شیرازى و میرزا حبیب الله رشتى. بعضى مى‏گویند که آقاى آشتیانى جزء این سه نفر بود؛ در حالى که چنین نیست، آشتیانى در طبقه آنها نبود، در طبقه شاگردان آنها بود. حاج شیخ محمد تقى، صاحب حاشیه هدایه ‏المسترشدین، در سال 1248 وفات یافته و میرزا حسن شیرازى شش ماه درس او را درک کرده است. در همان زمان که میرزاى شیرازى در درس خارج حاج شیخ محمد تقى شرکت مى‏کرد و آدم فاضلى بود، میرزاى آشتیانى در حدود سال 1248 تازه به دنیا آمده بود"

این را هم اضافه کنم که حاج میرزا ابوالفضل نجم آبادی نواده حاج شیخ هادی نجم آبادی مترجم کتاب المراجعات مرحوم شرف الدین به فارسی و نویسنده کتاب القضاء است که تقریرات دروس استادش آقا ضیاء عراقی است که چاپ هم شده است.

گفتاری از حضرت آیت الله شبیری زنجانی

از سیستم آموزشی دانشگاه، امثال شیخ طوسی و آخوند خراسانی بیرون نمی آید!


علم را یا باید برای خدا و پاداش اخروی فراگرفت و یا برای خود علم و ارزشمندی آن. وقتی که کسی برای مدرک درس می خواند ملّا نمی شود. آموختن علم نباید به خاطر امور دنیوی باشد. مرحوم آقای مجتهدی تبریزی، در ابتدای طلبگی به من گفتند که در دانشگاه برای مدرک گرفتن درس می خوانند اما شما برای خود علم موضوعیت قائل هستید، امّا الان طوری شده که طلاب وضع دانشگاهی پیدا کرده اند. از سیستم آموزشی دانشگاه، امثال شیخ طوسی و آخوند خراسانی بیرون نمی آید.
شما افراد را تشویق کنید که این گونه درس بخوانند. در مسائل اخلاقی مشکلی که وجود دارد این است که مسائل دنیوی بسیار پررنگ شده است. در سابق طلاب بیشتر به دنبال مسائل اخلاقی بودند. متأسفانه در حوزه های اخلاقی هم کمتر زمینه شاگرد پروری وجود دارد. دوره میرزای شیرازی و دوره مرحوم آخوند چهار چهره اخلاقی تراز اول وجود داشتند: آخوند ملا فتحعلى سلطان آبادى ، آخوند ملاحسینقلی همدانی، حاج شیخ اسماعیل قره باغی و حاج سید مرتضی کشمیری. الان متأسفانه اوضاع چنین نیست و موانع مختلف نمی گذارند که چنین افرادی تربیت شوند، اما نباید ناامید شد. با اخویمان به منزل پسر کربلایی علی شاه، خادم مرحوم حاج شیخ عبدالکریم رفتیم. اخوی به پسر ایشان گفت لیست شهریه را بیاورد. در بین لیست طلابی که از مرحوم آقای حائری شهریه دریافت می کردند، متوجه شدیم برای آقا سیدمحمد تقی خوانساری شهریه خاصی در نظر گرفته شده است. معمول افراد سه تومان و برخی شش تومان و برخی بیست تومان و فقط آقای سیدمحمد تقی خوانساری بیست و پنج تومان شهریه می گرفت. مرحوم آقای حاج سید احمد خوانساری و مرحوم آقای شاه آبادی، نیز بیست تومان شهریه می گرفتند.
حاج آقا رضا زنجانی می گفت: «به آقای حاج شیخ گفتم در حوزه چند طلبه ممتاز مانند حاج سید محمد تقی داریم؟ گفتند علماً و عملاً نظیر او را نداریم. گفتم ایشان از روی اضطرار و ناچاری می خواهد به دنبال کاسبی برود.» من احتمال می دهم این افزایش شهریه برای همین بوده است. اکنون هم در حوزه افراد مستعدی هستند که به خاطر فقر و مشکلات مالی به دنبال کاسبی می روند و از ادامه تحصیل باز می مانند. نباید گذاشت این استعدادها از حوزه بروند. حوزه باید برای پرورش شخصیتهایی نظیر آخوند خراسانی و حاج شیخ عبدالکریم حائری، برنامه مشخص داشته باشد. اگر افراد مستعد بخواهند به خاطر مسائل مالی ترک تحصیل کنند خسارت بزرگی به حوزه وارد می شود.
از کتابهایی که مظلوم واقع شده کتاب «دُرَر الفوائد» است. بسیاری از طلاب گمان می کنند لفّاظی و صِرف دانستن اصطلاحات متداول، نشان دهنده علمیت است. مرحوم حاج شیخ در بیان مطالب علمی مقید بودند که از این کار پرهیز کنند. مرحوم آقای والد ما می گفتند حاج شیخ مطالب علمی سطح بالا را با لفظ ساده و عرفی بیان می کرد به گونه ای که افراد بتوانند آن را درک کنند. «کفایه» و «درر» از کتابهای ارزشمندی هستند که مطالب آن ارزش مطالعه و تفکر دارد. آقای خرازی می گفتند گروهی خدمت آقای حاج سید احمد خوانساری رفتند و گفتند شما «جامع المدارک» را نوشته اید، خوب است که یک چنین کاری را در اصول انجام بدهید. ایشان گفته بودند درر نوشته شده است. درر، تلفیقی از مطالب و آرای حاج شیخ و مطالب استادشان مرحوم آقاسید محمد فشارکی است. طلاب برای مطالعه این کتاب تشویق شوند. مطالب علمی مهم و قابل ملاحظه ای در آن بیان شده که در «کفایه» نیست

@safinehyetabriz

🔻۲ اردیبهشت؛ سالروز شهادت مرحوم آیت‌الله حاج شیخ مرتضی بروجردی نجفی

حاج شیخ مرتضی دومین پسر مرحوم آیت‌الله العظمی حاج شیخ علی‌محمد بروجردی بود. از کودکی تحصیل مقدمات و سطح را آغاز نمود. از محضر بزرگانی همچون مرحوم آقاشیخ مجتبی لنکرانی بهره برد. خارج فقه و اصول را از آیات عظام حاج شیخ حسین حلّی، حاج سیّد محسن حکیم، والد معظمش و بیش از همه مرحوم آیت‌الله العظمی خوئی استفاده کرد و در زمرۀ برجسته‌ترین شاگردان آن فقیه قرار گرفت.
«مستند العروة الوثقی» که تقریرات مباحث فقهی آیت‌الله خویی است، گواه خوبی برای معرفی مرتبت علمی شهید بروجردی می‌باشد.
سرانجام آیت‌الله بروجردی پس از یک ترور ناموفق، در دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳٧٧ توسط فردی مسلح و به ضرب هفت گلوله که به سر و سینۀ ایشان اصابت کرد، الله اکبر گویان به لقاءالله پیوست. فردای این فاجعه، پیکر پاک ایشان با حضور جمع کثیری از مؤمنین تشییع و پس از اقامۀ نماز از سوی حضرت آیت‌الله سیستانی، در وادی‌السلام به خاک سپرده شد.

@alemoon_ir

عالم رباني آية الله شيخ مجتبی قزوینی (از مخالفان حکمت و عرفان) در ملاقات با حضرت امام خمینی.

🔸بعد از یک ساعت ملاقات که بیرون آمد، پسر ایشان سؤال کرد که چگونه یافتید آقا را؟ مرحوم حاج شیخ فرمود: سیّد کامل است.

🔹ایشان سؤال کرد حتی از آن جهات؟ (منظورش اطلاع از علوم غریبه ‏ای بود که مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی داشت). فرمود: حتی از آن جهات هم کامل است.
@bazmeghodsian

🔸حاج شيخ مجتبی قزوينی، امام خمینی و آیة الله شریعتمدار

🔹بعد از اینکه امام از زندان آزاد شدند و به قم رفتند گروه هایی از سراسر کشور برای زیارت امام به قم مشرف شدند. مرحوم آیة ‌الله میرزا احمد مدرس یزدی که از مدرّسین مشهد مقدّس بود از طرف مرحوم آیة ‌الله العظمی میلانی به نمایندگی از ایشان به قم مشرّف شد و خدمت امام رسید.

🔸به دنبال آن بازاری های مشهد خدمت مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی آمدند و گفتند که ما می‏ خواهیم قم برویم و خدمت امام برسیم و دلمان می ‏خواهد که در خدمت شما باشیم. ایشان موافقت کردند. در حدود 40 نفر از انقلابیون مشهد بلیط قطار گرفتند. من هم در خدمتشان بودم

🔹پس از ملاقات با امام، همراهان ایشان گفتند: آقا شما منزل بقیه آیات نمی‏‌خواهید بروید؟ ایشان فرمود که من آمده‏ ام زیارت حضرت معصومه (س) و دیدار حاج آقا روح‏ الله و این کار را هم انجام دادم، اگر آقایان از من دیدن کردند که برای من، بازدید از ایشان وظیفه می‌ شود اما اگر دیدن نکردند من وظیفه ‏ای ندارم.

🔸در یک بعد از ظهری آقایان علمای آن روز قم از مراجع و غیر مراجع و مدرسین به دیدن مرحوم حاج شیخ در منزل آیة ‌الله خزعلی آمدند. امام نیز از حاج شیخ بازدید کرد. این دیدارها باعث شد که مرحوم حاج شیخ هم از مراجع و علما بازدید کند.

🔹یک جلسه خصوصی محرمانه با خود امام، برگزار کردند. این دیدار حدود یک ساعت طول کشید.

🔸بعد از یک ساعت ملاقات که بیرون آمد، پسر ایشان سؤال کرد که چگونه یافتید آقا را؟ مرحوم حاج شیخ فرمود: سیّد کامل است.

🔹ایشان سؤال کرد حتی از آن جهات؟ (منظورش اطلاع از علوم غریبه ‏ای بود که مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی داشت). فرمود: حتی از آن جهات هم کامل است.

🔸بعد از این ملاقات حاج شیخ یک ملاقات خصوصی با آقای شریعتمداری داشت. آن ملاقات دو ساعت طول کشید.

🔹وقتی مرحوم حاج شیخ بیرون آمد، پیر و خسته و کوبیده مثل اینکه از یک حوض آب جوش بیرون آمده باشد، عرق کرده و ناراحت. گفتیم: آقا چه شده است؟ فرمود بروید، ننشینید قضیه تمام است. گفتيم یعنی چه تمام است، چه شده است؟

🔸 فرمود: دو ساعت ما بحث کردیم، بر ادامه مبارزه استدلال کردیم، آخرین جوابی که ایشان داد این بود که من و حاج آقا روح‌الله با هم شروع کردیم اما الآن او جلو افتاده و من عقب مانده‌‏ام، دیگر من حاضر نیستم بیایم.

🔹مرحوم شیخ مجتبی قزوینی از همان جا از آقای شریعتمداری مأیوس شد و ایشان را شناخت و فرمود: این سیّد را رها کنید.

خاطرات مرحوم شیخ اسماعیل فردوسی پور، ص 70 - 63.
@bazmeghodsian

🔸سوم صفر سالروز ارتحال عالم ربّانی، فقیه اهل بیت و عارف کامل آیة الله العظمی میرزا محمد علی شاه آبادی اعلی الله مقامه الشریف (م: 1369ق).

🔹آية الله سید احمد فهری: امام در میان اساتید خود، احترام خاصی برای استاد عرفانش، مرحوم شاه آبادی قائل بود و با این که مرتبه کمال در عرفان را برای اوحدیّ از مردم می داند، در تألیفات عرفانی شان از مرحوم شاه آبادی غالبا" به عنوان "شیخ عارف کامل شاه آبادی روحی فداه" یاد می کند.

🔸 از استاد شهيد آیة الله مطهری نقل است كه: من هرگز از امام نشنیدم که اسم مرحوم شاه آبادي را بیاورند و دنباله اش "روحی فداه" را نگویند.

🔹 مرحوم آیة الله انواری از حضرت امام نقل کرده است که: من در طول عمرم روحى به لطافت و ظرافت آیة الله شاه آبادی نديدم.

🔸 مرحوم آية‏الله العظمی ميرزا هاشم آملي درباره استاد خود آية الله شاه آبادي فرموده بود: مهارت ايشان تنها در فلسفه و عرفان نيست؛ مهارت ‏شان در فقه و اصول بيش از فلسفه است. لكن فقه و اصولِ ايشان را آن جنبه عرفان ايشان مستور كرد و سبب شده كه معروفيت ايشان در فقه و اصول مكشوف نشود.

@bazmeghodsian

آیة الله العظمی شاه آبادی در شرایطي به ملبّس کردن هفت تن از فرزندان خود به لباس مقدّس روحانیت مبادرت کردند که بسیاری از روحانیون در اثر فشار دولت رضاخان از لباس روحانیت بیرون می آمدند.

آیات الله: مرحوم حاج شیخ محمد شاه آبادی، مرحوم حاج شیخ روح الله شاه آبادی، حاج آقا نورالله شاه آبادی (حفظه الله) و مرحوم حاج آقا نصرالله شاه آبادی؛ فرزندان آیة الله العظمی شاه آبادی.

@bazmeghodsian

🔸حضرت آیة الله شبیری زنجانی:

شرح حاج آقا رضا همدانی بر رسائل در جایی که مطلب شیخ را شرح می‌دهد خیلی قوی است و در سطح محققین است. البته حواشی ایشان زیاد نیست. حواشی مرحوم آشتیانی را به یک معنی باید اقوا حساب کرد؛ چون خیلی جاها را بیان کرده است، ولی مرحوم حاج آقا رضا در مواردی که حاشیه توضیحی دارد، مقدّم است.

جرعه‌ای از دریا، ج١، ص۱۴۳.

@bazmeghodsian

🔸حاج شيخ مجتبی قزوينی، امام خمینی و آیة الله شریعتمدار

🔹بعد از اینکه امام از زندان آزاد شدند و به قم رفتند گروه هایی از سراسر کشور برای زیارت امام به قم مشرف شدند. مرحوم آیة ‌الله میرزا احمد مدرس یزدی که از مدرّسین مشهد مقدّس بود از طرف مرحوم آیة ‌الله العظمی میلانی به نمایندگی از ایشان به قم مشرّف شد و خدمت امام رسید.

🔸به دنبال آن بازاری های مشهد خدمت مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی آمدند و گفتند که ما می‏ خواهیم قم برویم و خدمت امام برسیم و دلمان می ‏خواهد که در خدمت شما باشیم. ایشان موافقت کردند. در حدود 40 نفر از انقلابیون مشهد بلیط قطار گرفتند. من هم در خدمتشان بودم

🔹پس از ملاقات با امام، همراهان ایشان گفتند: آقا شما منزل بقیه آیات نمی‏‌خواهید بروید؟ ایشان فرمود که من آمده‏ ام زیارت حضرت معصومه (س) و دیدار حاج آقا روح‏ الله و این کار را هم انجام دادم، اگر آقایان از من دیدن کردند که برای من، بازدید از ایشان وظیفه می‌ شود اما اگر دیدن نکردند من وظیفه ‏ای ندارم.

🔸در یک بعد از ظهری آقایان علمای آن روز قم از مراجع و غیر مراجع و مدرسین به دیدن مرحوم حاج شیخ در منزل آیة ‌الله خزعلی آمدند. امام نیز از حاج شیخ بازدید کرد. این دیدارها باعث شد که مرحوم حاج شیخ هم از مراجع و علما بازدید کند.

🔹یک جلسه خصوصی محرمانه با خود امام، برگزار کردند. این دیدار حدود یک ساعت طول کشید.

🔸بعد از یک ساعت ملاقات که بیرون آمد، پسر ایشان سؤال کرد که چگونه یافتید آقا را؟ مرحوم حاج شیخ فرمود: سیّد کامل است.

🔹ایشان سؤال کرد حتی از آن جهات؟ (منظورش اطلاع از علوم غریبه ‏ای بود که مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی داشت). فرمود: حتی از آن جهات هم کامل است.

🔸بعد از این ملاقات حاج شیخ یک ملاقات خصوصی با آقای شریعتمداری داشت. آن ملاقات دو ساعت طول کشید.

🔹وقتی مرحوم حاج شیخ بیرون آمد، پیر و خسته و کوبیده مثل اینکه از یک حوض آب جوش بیرون آمده باشد، عرق کرده و ناراحت. گفتیم: آقا چه شده است؟ فرمود بروید، ننشینید قضیه تمام است. گفتيم یعنی چه تمام است، چه شده است؟

🔸 فرمود: دو ساعت ما بحث کردیم، بر ادامه مبارزه استدلال کردیم، آخرین جوابی که ایشان داد این بود که من و حاج آقا روح‌الله با هم شروع کردیم اما الآن او جلو افتاده و من عقب مانده‌‏ام، دیگر من حاضر نیستم بیایم.

🔹مرحوم شیخ مجتبی قزوینی از همان جا از آقای شریعتمداری مأیوس شد و ایشان را شناخت و فرمود: این سیّد را رها کنید.

خاطرات مرحوم شیخ اسماعیل فردوسی پور، ص 70 - 63.
@bazmeghodsian

🔸آية الله شيخ مجتبی قزوینی (از مخالفان حکمت و عرفان) در ملاقات با حضرت امام خمینی. بعد از یک ساعت ملاقات که بیرون آمد، پسر ایشان سؤال کرد که چگونه یافتید آقا را؟ مرحوم حاج شیخ فرمود: سیّد کامل است.

🔹ایشان سؤال کرد حتی از آن جهات؟ (منظورش اطلاع از علوم غریبه ‏ای بود که مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی داشت). فرمود: حتی از آن جهات هم کامل است.

🔸بعد از این ملاقات حاج شیخ یک ملاقات خصوصی با آقای شریعتمداری داشت. آن ملاقات دو ساعت طول کشید. وقتی مرحوم حاج شیخ بیرون آمد، پیر و خسته و کوبیده مثل اینکه از یک حوض آب جوش بیرون آمده باشد، عرق کرده و ناراحت. گفتیم: آقا چه شده است؟ فرمود بروید، ننشینید قضیه تمام است. گفتيم یعنی چه تمام است، چه شده است؟

🔸 فرمود: دو ساعت ما بحث کردیم، بر ادامه مبارزه استدلال کردیم، آخرین جوابی که ایشان داد این بود که من و حاج آقا روح‌الله با هم شروع کردیم اما الآن او جلو افتاده و من عقب مانده‌‏ام، دیگر من حاضر نیستم بیایم.

🔹مرحوم شیخ مجتبی قزوینی از همان جا از آقای شریعتمداری مأیوس شد و ایشان را شناخت و فرمود: این سیّد را رها کنید.

(خاطرات مرحوم شیخ اسماعیل فردوسی)
@bazmeghodsian