عنوان مقاله : بررسی معناشناختی کاربرد اسم «فاطر» در قرآن کریم
● نویسنده : محمدعلی خوانین زاده دانشجوي دکتري علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تھران
چکیده: »اسماء الحسني« از پرکاربردترین مفاھیم در قرآن کریم است و بررسي کـاربرد ایـن اسـامي نقـش بهسزایی در فھم و تفسیر قرآن کریم دارد. در این میان اسم »فاطر« به دلیل پیوند وثیق معنایي با عبـارت قرآني »فِطْرَة االله« و کاربرد فراوان مفھوم »فطرت« در مباحث کلامي، از اھمیت به سزایی برخوردار است. از آنجا که مفاھیم به کار رفته در قرآن کریم غالباً با رویکردھاي سنتيِ حدیثي، فقھي یا کلامي مـورد مطالعه قرار گرفته و رویکردھاي لغوي و ادبي به قرآن کریم تناسب چنداني با زبانشناسي و معناشناسي جدید نداشته است، در این مقاله به اجمال روشی معناشناختی و نوین برای بررسی مفاھیم به کـار رفتـه در قرآن کریم ارائه و به بررسي معناشناختي اسم »فاطر« در قرآن کریم پرداخته شده است. در نتیجه این بررسی، پیوستگی اسم »فاطر« با مفاھیم متقابل »توحید/ شرک« و »ھدایت/ ضـلال« و ھمچنین پیوند آن با مفھوم »ربوبیت« آشکار شده و مشخص شده است که اسم »فاطر« در قـرآن کـریم تنھا به آفرینش به معنای عام ارجاع نمیدھد، بلکه به نوع خاصّ آفرینش انسان اشاره دارد که در قـرآن کریم با تعبیر »فِطْرَة االله« از آن یاد شده است.
کلیدواژه ها: قرآن کریم، فاطر، فطرت، معناشناسي.
http://maarefquran.org/files/pdf/22618.pdf
● نویسنده : محمدعلی خوانین زاده دانشجوي دکتري علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تھران
چکیده: »اسماء الحسني« از پرکاربردترین مفاھیم در قرآن کریم است و بررسي کـاربرد ایـن اسـامي نقـش بهسزایی در فھم و تفسیر قرآن کریم دارد. در این میان اسم »فاطر« به دلیل پیوند وثیق معنایي با عبـارت قرآني »فِطْرَة االله« و کاربرد فراوان مفھوم »فطرت« در مباحث کلامي، از اھمیت به سزایی برخوردار است. از آنجا که مفاھیم به کار رفته در قرآن کریم غالباً با رویکردھاي سنتيِ حدیثي، فقھي یا کلامي مـورد مطالعه قرار گرفته و رویکردھاي لغوي و ادبي به قرآن کریم تناسب چنداني با زبانشناسي و معناشناسي جدید نداشته است، در این مقاله به اجمال روشی معناشناختی و نوین برای بررسی مفاھیم به کـار رفتـه در قرآن کریم ارائه و به بررسي معناشناختي اسم »فاطر« در قرآن کریم پرداخته شده است. در نتیجه این بررسی، پیوستگی اسم »فاطر« با مفاھیم متقابل »توحید/ شرک« و »ھدایت/ ضـلال« و ھمچنین پیوند آن با مفھوم »ربوبیت« آشکار شده و مشخص شده است که اسم »فاطر« در قـرآن کـریم تنھا به آفرینش به معنای عام ارجاع نمیدھد، بلکه به نوع خاصّ آفرینش انسان اشاره دارد که در قـرآن کریم با تعبیر »فِطْرَة االله« از آن یاد شده است.
کلیدواژه ها: قرآن کریم، فاطر، فطرت، معناشناسي.
http://maarefquran.org/files/pdf/22618.pdf
