همشهری آیه که ویژه علامه حسن زاده چاپ شده و انصافا زیبا بود
نکاتی از زندگی ایشون منتشر کرده که تا به حال در جایی ندیده بودم
✨خاطره شایگان از علامه طباطبایی (به بهانه فوت شایگان)
روضه خلد برین خلوت درویشان است
مایه محتشمی خدمت درویشان است
آن چه زر میشود از پرتو آن قلب سیاه
کیمیاییست که در صحبت درویشان است
تجربۀ شگفت دیگری که با او ( علامه طباطبایی) داشتم، ملاقات دوبه‌دویی بود که زمانی در خانه‌ای در شمیران بین ما دست داد.
قرار بود که همۀ اهل محفل آن شب در آنجا گرد آیند. من به آنجا رفتم اما بقیه غایب بودند. احتمالاً تاریخ جلسه را اشتباه کرده بودند. ما تنها بودیم.
شب فرا می‌رسید و از گردسوزهایی که در طاقچه‌ها نهاده بودند، نوری صافی می‌تراوید. مانند همیشه روی زمین بر مخدّه نشسته بودیم. من از استاد دربارۀ وضعیت اخروی و اینکه چگونه روح نماد ملکاتی است که در خود انباشته و پس از مرگ آنها را در جهان برزخ متمثّل می‌کند سؤال کردم. ناگهان استاد، که معمولاً بسیار فکور و خموش بود، از هم شکفت. از جا کنده شد و مرا نیز با خود برد.
دقیقاً به خاطر ندارم که از چه می‌گفت، اما آن فوران ِحال‌های دمادم را که در من می‌دمید خوب به یاد دارم. احساس می‌کردم که عروج می‌کنم. گویی از نردبان هستی بالا می‌رفتیم و فضاهایی هر دم لطیف‌تر را بازمی‌گشودیم. چیزها از ما دور می‌شدند. هوای رقیق اوج‌ها را و حالی را که تا آن زمان از وجودش بی‌خبر بودم حس می‌کردم.
سخنان استاد با حسّ بی‌وزنی و سبکی همراه بود. دیگر از زمان غافل بودم. هنگامی که به حال عادی بازآمدم، ساعت‌ها گذشته بود. سپس سکوت مستولی شد. ارتعاش‌های عجیبی مرا تسخیر کرده بود؛ رها و مجذوب در خلسۀ صلحی وصف‌ناپذیر بودم. استاد از گفتن ایستاد و سپس چشمانش را به زیر انداخت. دریافتم که بایست تنهایش بگذارم. نه تنها به سؤالم پاسخ گفته بود، بلکه نفس تجربه را در من دمیده بود. این تجربه را دیگر برایم تکرار نکرد امّا یقین دارم که اهل باطن و کرامات بود، ولی دربرابر مخاطبان ناآشنا دم فرو می‌بست.
#علامه_طباطبایی
@hekmate_imani
نيکراتوس، بازيگر بااستعداد ترازدي‌هاي کلاسيک در قرن چهارم پيش از ميلاد است که با گروه بازيگرانش در سرتاسر يونان سفر مي‌کند. «نقاب آپولون» از سفر نيکراتوس و آشنايي‌اش با افلاطون تا حوادث خونيني را در بر مي‌گيرد که به جنگ سيراکوز منجر شد.
در بخشي از رمان مي‌خوانيم: «در بيست و شش سالگي تا حدي در آتن شناخته شده بودم. در پيرائوس چندين و چند بار در نقش اول بر صحنه ظاهر شده، و در تماشاخانه شهر نيز در چند نمايش موفقيت‌آميز نقش‌هاي دوم را ايفا کرده بودم. اما آنها نقش‌هاي اول را هميشه به مردان بالغ مي‌دادند، و بهترين نقش‌هاي من هميشه نقش زنان بود. ممکن بود کار به جايي برسد که هميشه يک رشته نقش‌هاي تکراري را به من واگذار کنند، به هر حال، من هم پسر خلف پدرم بودم. حال آن که هر کس مي‌خواست نقش زني مهم را به عهده بازيگري بگذارد، پيش از همه به ياد تئودوروس مي‌افتاد. اين دوره، دوره‌اي بود که براي بسياري از هنرمندان پيش مي‌آيد، هنگامي که هنرمند بايد از تمام چيزهايي که به گذشته‌اش مربوط مي‌شوند ببرد و جدا شود.»
«نقاب آپولون» اثر ديگري از ماري رنولت، نويسنده انگليسي است که بيشتر به خاطر رمان‌هاي تاريخي‌اش درباره يونان باستان شناخته شده است. جام آخر، شاه بايد بميرد، گاو دريا، اخگر پرديس، پسر ايراني، مراسم تشييع، خواننده مدح و نقاب آپولون رمان‌هاي تاريخي ماري رنولت هستند.
@litera9
خواهران
الکساندرو کولنتای
ترجمۀ:رایا دشتبان
او یکی از کسانی بود که در آن دوران دشوار و سخت جهت مشورت و پیدا کردن یک راه به من مراجعه کرد، پیش از این من او را در یکی از کنفرانس ها دیده بودم و به خاطر شُک شدن از چهره زیبایی که داشت در خاطرم مانده بود. این بار با چشمان افسرده اما همچنان نافذ او مواجه گردیدم در حالی که صورتش پژمرده بود و چشمانش بزرگتر و ناراحت تر از گذشته،گفت: من پیش تو آمدم چون فرد مناسب تر از تو را نیافتم.، من در طی 3 هفته گذشته بی خانه بودم بدان جهت که پولی نداشتم و حالا باید کاری پیدا کنم و اگر نتوانم بیابم!؟
@litera9
همین که همه‌ی مولکول‌های حیاتی‌ام را به جنبشی روزافزون بر می‌انگیخت، بس بود. حتی اسم مرد اثیری را هم نپرسیده بودم و جالب این که، او هم هیچ کنجکاوی نسبت به من نداشت... هفته‌ها گذشت. عطش سیری ناپذیری، برای شنیدن داشتم. می‌گفت و می‌گفت... به قدر خواندن صدها جلد کتاب و دیدن ده‌ها فیلم، آموخته بودم. هر بار طرحی نو و داستانی نو. مرد اثیری کم نمی‌آورد. از هر مسلکی که می‌پرسیدم، هر هنری که می‌جستم، هر مبحث علمی... برای همه‌ی پرسش‌هایم، پاسخی در خور داشت. چیزی نبود که نداند. دانشمندی آزاده که علمش را با اشتیاق به من می‌سپرد. گویی روحم را به زیباکده فرستاده بودم، یک باره زیبا شده بود!
بعد از مدتی شجاعت کرده و پرسیدم:
- هنوز نمی‌دانم چطور به زندگی‌ام راه یافتی!
پاسخ داد:
- همان روز که از اعماق قلبت؛ صدایم کردی، آمدم!
نمی‌دانم به جد گفت یا مزاح! ولی درست همان روزی که احساس شدید تنهایی کرده بودم، زنگ زده بود!
اگر چه دیگر فرقی نمی‌کرد. او بود! کسی که خواسته بودم، باشد! هر چیزی که در او بود، در من هم بود! پس خودش هم می‌دانست؟
کم کم شور و شعفم به نگرانی تبدیل شد:
- مبادا مرد اثیری، زاده‌ی ذهنم باشد! مبادا برود! مبادا...
چنین بود که به صرافت دیدنش افتادم. آغاز راهی بی‌پایان...
برگرفته از کتاب آواز مینو
نوشته‌ی فرح میراولیایی
كنفرانسی درباره ماهیت وحی
روز شنبه ای که گذشت نشست یک روزه ای به زبان فارسی در دانشگاه کلمبیا (نیویورک) برگزار شد درباره ماهیت وحی در مباحث قدیم و جدید متفکران مسلمان با شرکت کنندگان و سخنرانان ایرانی که من هم بدان دعوت شدم. سخنرانی من البته مربوط به تاریخچه مباحث کلامی درباره ماهیت وحی بود و در‌آن نظرات معتزله و اشاعره را توضیح دادم. سخنرانان دیگر بیشتر به مباحث روشنفکری دینی جدید در این موضوع پرداختند. استقبال دانشجویان و جامعه ایرانی نیویورک از این نشست خوب بود و بحث های مفیدی مطرح شد.
@barrasihayetarikhi
اولاین کوبولد (۱۹۶۳-۱۸۶۷)
لیدی اولاین کوبولد (بعدها زینب) یکی از آخرین اشرافزادگان ویکتوریایی بود که مسلمان شد. در ۱۸۶۷ در ادینبورگ در اسکاتلند به دنیا آمد. او دختر یک اشرافزاده عالیرتبه بود و نیز بانویی ورزشکار بود. @rahyafte_com
در ۱۹۳۳ و در سن ۶۵ سالگی تغییر مذهبش را اعلام کرد و نخستین زن غربی بود که اعمال حج را به جا آورد. او تجربه سفرش به مکه را در کتابی پرفروش به نام «زیارت مکه» به رشته تحریر درآورد.
هنگامی که در سال ۱۹۶۳ در سن ۹۶ سالگی درگذشت، بنابر وصیتش او را در اسکاتلند به خاک سپردند. روی سنگ قبرش نوشته شده بود:«الله نور السماوات والارض».
او بیشتر دوران کودکی اش را در الجزیره و قاهره گذراند و با دایههای مسلمان بزرگ شد. بعدها نوشت که چگونه از زمانی که به یاد میآورد احساس مسلمانی میکرده است، اما نخستین بار تصمیم گرفت که این عقیده را در دیداری شخصی با پاپ علنی کند. او این ماجرا در کتاب خود، زیارت مکه، بازگو کرده است: @rahyafte_com
«چندین سال گذشت، تا اینکه یک بار بر حسب تصادف با چندین دوست ایتالیایی در رم بودم. میزبان از من پرسید که آیا مایلم با پاپ دیدار کنم. من هیجان زده شده بودم. هنگامی که پاپ خطاب به من پرسید که آیا من کاتولیک هستم، برای لحظاتی جا خوردم و سپس جواب دادم که من یک مسلمانم. نمی‌دانم چه نیرویی بر من غلبه کرده بود، زیرا سالها بود که به اسلام فکر نکرده بودم. کبریتی کشیده بود و من مصمم شدم تا درباره ایمان و مذهب مطالعه کنم». http://rahyafte.com/25072
این محرم که به نیشابور رفته بودم، اتفاق عجیبی افتاده بود وآن اینکه از بین 20 کارتن کتابی که در انبار منزل گذاشته بودم یک کارتن آن تماما کتب منطقی بود واز بین این کتب که شامل حدیثی و ادبی و... می شد موشی آمده بود وفقط کتب منطقی را خورده بود وآنها را به نجاست کشیده بود از جمله آنها همین شرح الخبیصی بود...
✔️خاطره داریوش شایگان از علامه طباطبایی🔻
🔹تجربۀ شگفت دیگری که با او( علامه طباطبایی) داشتم، ملاقات دوبه‌دویی بود که زمانی در خانه‌ای در شمیران بین ما دست داد. قرار بود که همۀ اهل محفل آن شب در آنجا گرد آیند. من به آنجا رفتم اما بقیه غایب بودند. احتمالاً تاریخ جلسه را اشتباه کرده بودند. ما تنها بودیم. شب فرا می‌رسید و از گردسوزهایی که در طاقچه‌ها نهاده بودند، نوری صافی می‌تراوید. مانند همیشه روی زمین بر مخدّه نشسته بودیم. من از استاد دربارۀ وضعیت اخروی و اینکه چگونه روح نماد ملکاتی است که در خود انباشته و پس از مرگ آنها را در جهان برزخ متمثّل می‌کند سؤال کردم. ناگهان استاد، که معمولاً بسیار فکور و خموش بود، از هم شکفت. از جا کنده شد و مرا نیز با خود برد. دقیقاً به خاطر ندارم که از چه می‌گفت، اما آن فوران ِحال‌های دمادم را که در من می‌دمید خوب به یاد دارم. احساس می‌کردم که عروج می‌کنم. گویی از نردبان هستی بالا می‌رفتیم و فضاهایی هر دم لطیف‌تر را بازمی‌گشودیم. چیزها از ما دور می‌شدند. هوای رقیق اوج‌ها را و حالی را که تا آن زمان از وجودش بی‌خبر بودم حس می‌کردم. سخنان استاد با حسّ بی‌وزنی و سبکی همراه بود. دیگر از زمان غافل بودم. هنگامی که به حال عادی بازآمدم، ساعت‌ها گذشته بود. سپس سکوت مستولی شد. ارتعاش‌های عجیبی مرا تسخیر کرده بود؛ رها و مجذوب در خلسۀ صلحی وصف‌ناپذیر بودم. استاد از گفتن ایستاد و سپس چشمانش را به زیر انداخت. دریافتم که بایست تنهایش بگذارم. نه تنها به سؤالم پاسخ گفته بود، بلکه نفس تجربه را در من دمیده بود. این تجربه را دیگر برایم تکرار نکرد امّا یقین دارم که اهل باطن و کرامات بود، ولی دربرابر مخاطبان ناآشنا دم فرو می‌بست. باآنکه در محافل رسمی روحانیت فیلسوف طراز اوّلی بود که لقب علّامه داشت، ولی به روحانیان متحجّر بی‌اعتماد بود.»
🔸کتاب زیرآسمان های جهان، گفت‌وگوی جهانبگلو با داریوش شایگان، ص۷۰ و ۷۱ درباره علامه طباطبایی.
@namehayehawzavi
سپاس از توضیحاتتون، چون من در قدیم دیده بودم که نذیر احمد از نسخه قدیمی تر از نسخه قزوینی صحبت کرده بود، که تاریخ ۸۰۰ و خورده ای داشت، گمان کردم باید همین باشد، چرا که گفته بود در هند شناسایی کردم
زخارف من الجص تعود للعصر الساساني من المدائن
محفوظة في متحف المتروپوليتان في نيويورك
Stucco decorations from Ctesiphon - Sassanid period
Metropolitan Museum of Art
زخارف من الجص تعود للعصر الساساني من المدائن
محفوظة في متحف المتروپوليتان في نيويورك
Stucco decorations from Ctesiphon - Sassanid period
Metropolitan Museum of Art
زخارف من الجص تعود للعصر الساساني من المدائن
محفوظة في متحف المتروپوليتان في نيويورك
Stucco decorations from Ctesiphon - Sassanid period
Metropolitan Museum of Art
زخارف من الجص تعود للعصر الساساني من المدائن
محفوظة في متحف المتروپوليتان في نيويورك
Stucco decorations from Ctesiphon - Sassanid period
Metropolitan Museum of Art
زخارف من الجص تعود للعصر الساساني من المدائن
محفوظة في متحف المتروپوليتان في نيويورك
Stucco decorations from Ctesiphon - Sassanid period
Metropolitan Museum of Art
زخارف من الجص تعود للعصر الساساني من المدائن
محفوظة في متحف المتروپوليتان في نيويورك
Stucco decorations from Ctesiphon - Sassanid period
Metropolitan Museum of Art
زخارف من الجص تعود للعصر الساساني من المدائن
محفوظة في متحف المتروپوليتان في نيويورك
Stucco decorations from Ctesiphon - Sassanid period
Metropolitan Museum of Art
💠 مادرمقامی محمد رضا
🔹 رضاشاه پهلوی همسری داشت که از خاندان قاجـار بـود و در ابتدای حکومتش او را طلاق داد. او زنی مقـدس و اهـل عـبـادت و پرداخت وجوه شرعی بود. او مادر غلامرضا و مادرمقامی محمدرضا بود.
🔸 او به آقایی نامهای نوشته بود و در آن تصریح کرده بود که هيچ يک از املاكم مربوط به خاندان پهلوی نیست و من بعد از يک سال مطلقه شدم، چون از قاجاریه بودم. در آن نامه به آن آقا نوشته بود که با اولیای امور صحبت کنید مسجدی را که من مشغول ساختن آن بودم و اکنون از املاک من مصادره شده است، ناقص نماند و تکمیل شود.
🔹 نامه را من دیده بودم. از کسی که با آن زن مربوط بود، نقل شـد: وقتی آن زن به قم آمده بود، بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب روی سجادهاش مشغول تعقیبات بود. او از قماش پهلوی نبود. از حاج آقا شهاب اشراقی شنیدم که این خانم برای آقای خمینی وجوهات میفرستاد.
📚 جرعهای از دریا ؛ ج ۳ ص ۶۶۸
#امامخمینی
@Adropfromthesea
شرح حال عارف کامل آیة الله میرزا ابراهیم شریفی به قلم شاگردش مرحوم سید محمد علی قاضی.
(... زمانی که نزد من آمد سر در گم و مدهوش شد که چگونه از این خبر آگاه بودم و منتظر آمدن او بودم! اثاثیه خود را بسته و مهیای خروج بودم.
خداوند او را در دریای رحمتش فرو برد. او استاد دوره مقدماتی من بود و به من چگونگی بحث و تحقیق علمی و مراقبتهای آداب و رسم و رسومات مذهبی را آموخت).
@bazmeghodsian
🔸برای همین‌ها آمده‌ام
🔹حضرت آیه الله بهجت به زیارت که مشرف می‌شدند، دعایشان اغلب برای همه بود. می‌فرمودند: «من اینجا آمده‌ام برای همین‌هایی که هستند؛ برای همین‌ها آمده‌ام».
🔸در زیارت بسیار به یاد حق‌داران و مؤمنین بودند. بعضی از زیارت‌ها را پنج مرتبه می‌خوانند؛ به نیابت از آن‌هایی که درنظر داشتند.
🔹شخصی از دوبی آمده بود و می‌گفت: «من پانزده سال پیش در حرم پشت سر ایشان نشستم تا کارشان تمام بشود. کار ایشان که تمام شد، عذر خواهی کردند و فرمودند: ببخشید، مشغول بودم. حس کردم شما آمدید. شما را هم شریک اعمال کردم. من پهلوی آقا ننشسته بودم، پشت سرش بودم».
🔸مرحوم پدر بارها می‌فرمودند: «همین‌جا که مشغولم، حوایج همۀ این‌هایی را که اطرافم هستند، در نظر دارم».
@bazmeghodsian
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com
