جستاری در مباحث روش‌شناسی

?سیگار و کتاب!

کل کتب منتشره در سال 1373، 9400 عنوان بود که اگر تیراژ متوسط هر کتابی را سه هزار نسخه و متوسط قیمت هر جلد کتاب را 500 تومان بگیریم به رقم چهارده میلیارد تومان می‌رسیم که قیمت کل کتاب‌های چاپ شده در سال 1373 است... مردم ما روزانه یک میلیارد و در سال 360 میلیارد تومان صرف خرید سیگار می‌کنند... اگر فرض محال بر این باشد که تمامی کتاب‌های منتشر شده در سال 1373 به فروش رفته باشد تازه می‌توانیم ادعا کنیم که مردم حدود 4 درصد پول سیگارشان را در کشور ما صرف خریدن یک کتاب می‌کنند.
منبع: روزنامۀ سلام، 30 مهر 1374
@Ketabpazhohi

????
البته شکی نیست که بسیاری از همین منابع در دسترس نیز برای اینکه محصول تحقیق و تصحیح‌شان کاری علمی باشد نیازمند مراجعهبه گنجینه‌هایی هستند که تا هنوز دارند حبسیه سرایی می‌کنند! با این همه نکته دقیق و امیدوار کننده‌ای است.

@litera9
در واقع این داستان یک جور اتوبیوگرافی است که از بریده‌هایی از خاطرات در یاد مانده‌ و شنیده‌های یک زندگی پنجاه ساله، پدید آمده‌اند. با این که زمان در روایت او، به طور کلی دَوَرانی است، اما در نهایت ترتیب زمانی کاملی را ساخته است که سرگذشت آن نوزاد نارس شش ماهه را تا زمانی که به این زن رسیده ی پنجاه ساله تبدیل شود، با قلمی جذاب، روایت کرده است.
حوادث این زندگی تا حدود شش سالگی، به اتکای بازگفته‌ها و شنیده‌ها ازاعضای خانواده شکل گرفته‌اند. اما از زمانی که کمی عقل‌رس شده است، دیده و شنیده‌ها و شاید تصورات خودش است که بی هیچ سانسور سنتی گفته می‌شود .

✅6 دلیل گنجاندن تخم مرغ در وعده صبحانه :
خیلی از افراد بدلیل محتوای کلسترول تخم مرغ و ترس از بیماری های قلبی این ماده مغذی را از برنامه خود حذف میکنند حال آنکه متخصصان معتقدند تخم مرغ یک غذای کامل است،‌ با این‌که یک تخم مرغ بزرگ فقط ۷۲ کالری دارد. سفیده و زرده تخم مرغ با همین مقدار کالری کم، در کنار هم حجم کاملی از ویتامین‌های مهم، چربی‌های سالم، مواد معدنی و مواد مغذی دیگر را به شما ارائه می‌کنند.
1- تخم مرغ‌ها حاوی ترکیب مفید و فوق‌العاده‌ای از اسید چرب امگا۳، روی، ویتامین‌های B، ید و مواد مغذی هستند که در کنار هم می‌توانند با خستگی مبارزه کنند و خلق‌وخوی بد را بهبود بخشند.

2- تخم مرغ‌ها یکی از بهترین منابع غذایی طبیعی هستند که کالری کمی دارند ولی در عین حال حاوی پروتئین‌هایی هستند که از عضلات محافظت می‌کنند و سیستم عضلانی بدن را تغذیه می‌کنند. ویتامین B12 موجود در تخم مرغ نیز به توانایی انقباضی عضلات کمک زیادی می‌کند.

3- بر اساس نتایج مطالعات اخیر، خانم‌هایی که با خوردن تخم مرغ، میزان بیشتری کولین به دست می‌آورند، ۲۴ درصد کم‌تر ممکن است که مبتلا به سرطان پستان شوند. در واقع یک تخم مرغ بزرگ، حدود ۳۰ درصد نیاز روزانه بدن به کولین را تامین می‌کند. توجه کنید که بخش اصلی کولین در زرده تخم مرغ قرار دارد و نباید زرده تخم مرغ را از رژیم غذایی حذف کنید.

4- کولین موجود در تخم مرغ به فعال نگه داشتن ذهن از طریق افزایش آزادسازی استیل کولین (نوروترنسمیتری که به ذخیره و یادآوری بهتر اطلاعات در مغز کمک میکند) کمک میکند. همچنین تخم مرغ های حاصل از مرغ های پرورش یافته در مراتع و چمن ها حاوی مقادیر بیشتری اسیدهای چرب امگا3 و ویتامین E هستند که به تقویت مغز و پیشگیری از آلزایمر کمک میکنند.

5- تخم مرغ منبع غنی از آنتی اکسیدان های لوتئین و زآگزانتین میباشد که از دژنراسیون ماکولا و کاتاراکت میتوانند جلوگیری کنند. برای دستیابی به یک وعده غذایی قویتر محافظ چشم میتوانید اسفناج یا کلم پیچ را به املت خود اضافه کنید.

6- دانشمندان به تازگی دریافته اند که افراد چاقی که در صبحانه خود تخم مرغ مصرف میکنند ( حداقل 5 بار در هفته) ،احتمال از دست دادن وزن 65 درصد بیشتر است. همچنین دریافتند خوردن تخم مرغ در صبح منجر به دریافت کالری کمتری در طول روز میشود.
☘☘▪️▪️

استرالیایی گفت:
اگر می‌خواهید یک دین حی و حیات‌بخش را ببینید، به کربلا بیایید.

چه‌طور مردی که ۱۳۹۶ سال پیش کشته شده است این‌چنین حی و حاضر است که میلیون ها نفر مصیبت او را مصیبت خود می‌دانند؟ بعید است که آدم‌ها وارد نزاعی شوند که دغدغه‌ی شخصی‌ای نسبت به آن نداشته باشند. از سوی دیگر، اگر احساس کنید که کسی به خاطر آزادی شما، حق برخورد عادلانه با شما و حق زندگی باشرافت شما جنگیده است، احساس می‌کنید که علاقه‌ی زیادی به او دارید و دل‌بسته‌ی او هستید تا آن جا که بعید نیست که به باورها و عقاید او روی بیاورید و تغییر دین یا مذهب بدهید.

🌷: تراژدی نهایی

مسلمانان حسین نوه‌ی محمد، پیامبر اسلام، را سیدالشهدا می‌نامند. او از بیعت با خلیفه‌ی نابکار، یزید، سرتافت و در کربلا و در روز عاشورا کشته شد. او و خانواده‌اش در صحرا با لشگر سی‌هزار نفره محاصره شدند و از آب و غذا محروم شدند و نهایتاً سر از تن‌شان جدا کردند و تن‌شان زیر سم اسبان رفت.

ادوارد گیبون، مورخ انگلیسی، می‌نویسد:
«داستان تراژیک مرگ حسین احساسات هر خواننده‌ی دل‌سنگی را نیز تحریک می‌کند».

از آن روز به بعد، شیعیان در روز عاشورا و روز اربعین، در رثای حسین عزاداری می کنند. در بسیاری از سنت های اسلامی، عزاداری چهل ‌روزه مرسوم است.

⭐: سفر دراز

من به کربلا، شهر اجدادیم، سفر کردم تا بفهمم که چرا این شهر این‌قدر همگان را از خود بی‌خود می‌کند. مشاهده کردم که حتی بزرگ‌ترین لنزهای دوربین‌ها هم برای به تصویر کشیدن روح این اجتماع پرجوش و خروش اما آرام و ایمن کوچک اند.

انبوهی از مردان، زنان (غالباً با حجاب مشکی) و کودکان از این کران تا آن کران را پر کرده‌اند. جمعیت آن‌قدر زیاد است که صدها مایل را بند آورده‌اند.

فاصله‌ی 425 مایلی میان شهر بندری بصره تا کربلا مسیری طولانی است که معمولاً با ماشین طی می‌شود اما به‌طور خارق‌العاده‌ای در این مراسم، افراد با پای پیاده آن را می‌گذرانند. دو هفته‌ی کامل طول می‌کشد تا زائران این مسیر را طی کنند.
آدم‌ها با سن‌های مختلف زیر آفتاب سوزان روز و سرمای‌ استخوان‌ سوز شب این مسیر را پیاده می‌روند. آن‌ها از میان مسیرهای ناهموار و از دل نقاط تمرکز تروریست‌ها و از نقاط خطرناک عبور می‌کنند. زائران حتی ساز و برگ‌های اولیه را با خود ندارند و تنها وسایل کمی همراه با عشق آتشین‌شان به «مولا» حسین را با خود می‌آورند. پرچم‌ها و بنرها مقصود این سفرشان را به آن‌ها یادآوری می‌کند:

جان بعد از حسین بی‌ارزش است

مرگ و زندگی‌م یک‌سان است

رواست که مرا مجنون بخوانند

این پیام شعری حماسی است که عباس، برادر حسین و فرمانده‌ی معتمد او، خوانده است. عباس نیز در نبرد کربلا در سال ۶۸۰ میلادی آن هنگامی که تلاش می‌کرد برای برادر زادگان وخواهر زادگانش آب بیاورد، کشته شد.
میزان امنیتی که در عراق وجود دارد و آن را سرخط خبرهای جهانی کرده است، جای شکی نمی‌گذارد که این عبارت یک عبارت اصیل به تمام معناست.

⭐ صبحانه، نهار و شام رایگان

یکی از بخش‌های این حرکت زائرانه که هر بیینده‌ای را به شگفتی وامی‌دارد مشاهده‌ی هزاران موکبی است که همراه با آشپزخانه‌ی سیار هستند و توسط روستاییانی ساخته شده است که در محدوده‌ی مسیر پیاده‌روی زائران زندگی می‌کنند. موکب‌ها جاهایی هستند که تمام مایحتاج زائران در آنجا تأمین می‌شود. از غذای تازه گرفته تا جای استراحت؛ از تلفن رایگان بین‌المللی گرفته تا گهواره‌های کودکان؛ همه چیز رایگان است.
درواقع، لازم نیست در این مسیر ۴۰۰ مایلی، زائران چیزی غیر از لباس‌هایشان را حمل کنند.

شگفت‌تر از آن نحوه‌ی دعوت از زائران برای خوردن و نوشیدن است. فعالان موکب‌ها به میان راه آمده و به زائران التماس می‌کنند تا پیشنهاد آن‌ها را قبول کنند. غالبا این پیشنهاد شامل سرویس کاملی است که در شأن پادشاهان است. ابتدا پاهای‌تان را ماساژ می‌دهند؛ سپس یک وعده‌ی غذای لذیذ به شما می‌دهند؛ سپس از شما دعوت می‌کنند تا در فاصله‌ای که لباس‌هایتان را می‌شویند و اتو می‌کنند، استراحت کنید. البته همه‌ی این‌ها را با افتخار انجام می‌دهند.

برای آن‌که شمه‌ای از ماجرا را درک کنید، به این نکته توجه کنید.
🌲پس از زلزله‌ی هائیتی و با حمایت و هم‌دلی جهانی، برنامه‌ی غذای جهانی سازمان ملل اعلام کرد که با تلاش‌های زیادش، نیم‌میلیون وعده‌ی غذایی تحویل داده است. ارتش ایالات متحده منابع عظیمی از آژانس‌های فدرال را فراهم کرد و اعلام کرد که در مدت پنج‌ماه بعد از این فاجعه‌ی انسانی، ۴.۹ میلیون وعده‌ی غذایی به اهالی هائیتی تحویل داده شده است.
حالا این را مقایسه کنید با تعداد بیش از ۵۰ میلیون وعده‌ی غذایی در روز در طول مراسم اربعین که برابر است با حدود ۷۰۰ میلیون وعده‌ی غذایی برای تمام مدت این مراسم. تمام این غذاها نه با سازمان ملل متحد یا هر خیریه‌ی بین‌المللی دیگری بلکه توسط کارگران و کشاورزان فقیری تأمین شده

فت: اگر می‌خواهید یک دین حی و حیات‌بخش را ببینید، به کربلا بیایید.

چه‌طور مردی که 1396 سال پیش کشته شده است این‌چنین حی و حاضر است که میلیون ها نفر مصیبت او را مصیبت خود می‌دانند؟ بعید است که آدم‌ها وارد نزاعی شوند که دغدغه‌ی شخصی‌ای نسبت به آن نداشته باشند. از سوی دیگر، اگر احساس کنید که کسی به خاطر آزادی شما، حق برخورد عادلانه با شما و حق زندگی باشرافت شما جنگیده است، احساس می‌کنید که علاقه‌ی زیادی به او دارید و دل‌بسته‌ی او هستید تا آن جا که بعید نیست که به باورها و عقاید او روی بیاورید و تغییر دین یا مذهب بدهید.

تراژدی نهایی

مسلمانان ،حسین ،نوه‌ی محمد، پیامبر اسلام، را سیدالشهدا می‌نامند. او از بیعت با خلیفه‌ی نابکار، یزید، سرتافت و در کربلا و در روز عاشورا کشته شد. او و خانواده‌اش در صحرا با لشگر سی‌هزار نفره محاصره شدند و از آب و غذا محروم شدند و نهایتاً سر از تن‌شان جدا کردند و تن‌شان زیر سم اسبان رفت.

ادوارد گیبون، مورخ انگلیسی، می‌نویسد: «داستان تراژیک مرگ حسین احساسات هر خواننده‌ی دل‌سنگی را نیز تحریک می‌کند».

از آن روز به بعد، شیعیان در روز عاشورا و روز اربعین، در رثای حسین عزاداری می کنند. در بسیاری از سنت های اسلامی، عزاداری چهل ‌روزه مرسوم است.

سفر دراز

من به کربلا، شهر اجدادیم، سفر کردم تا بفهمم که چرا این شهر این‌قدر همگان را از خود بی‌خود می‌کند. مشاهده کردم که حتی بزرگ‌ترین لنزهای دوربین‌ها هم برای به تصویر کشیدن روح این اجتماع پرجوش و خروش اما آرام و ایمن کوچک اند.

انبوهی از مردان، زنان (غالباً با حجاب مشکی) و کودکان از این کران تا آن کران را پر کرده‌اند. جمعیت آن‌قدر زیاد است که صدها مایل را بند آورده‌اند.

فاصله‌ی 425مایلی میان شهر بندری بصره تا کربلا مسیری طولانی است که معمولاً با ماشین طی می‌شود اما به‌طور خارق‌العاده‌ای در این مراسم، افراد با پای پیاده آن را می‌گذرانند. دو هفته‌ی کامل طول می‌کشد تا زائران این مسیر را طی کنند. آدم‌ها با سن‌های مختلف زیر آفتاب سوزان روز و سرمای‌ استخوان‌سوز شب این مسیر را پیاده می‌روند. آن‌ها از میان مسیرهای ناهموار و از دل نقاط تمرکز تروریست‌ها و از نقاط خطرناک عبور می‌کنند. زائران حتی سازوبرگ‌های اولیه را با خود ندارند و تنها وسایل کمی هم‌راه با عشق آتشین‌شان به «مولا» حسین را با خود می‌آورند. پرچم‌ها و بنرها مقصود این سفرشان را به آن‌ها یادآوری می‌کند:

"جان بعد از حسین بی‌ارزش است

مرگ و زندگیم یکسان است

رواست که مرا مجنون بخوانند"

این پیام شعری حماسی است که عباس، برادر حسین و فرمانده‌ی معتمد او، خوانده است. عباس نیز در نبرد کربلا در سال 680 میلادی آن هنگامی که تلاش می‌کرد برای برادرزادگان و خواهرزادگانش آب بیاورد، کشته شد. میزان امنیتی که در عراق وجود دارد و آن را سرخط خبرهای جهانی کرده است، جای شکی نمی‌گذارد که این عبارت یک عبارت اصیل به تمام معناست.

صبحانه، نهار و شام رایگان

یکی از بخش‌های این حرکت زائرانه که هر بیینده‌ای را به شگفتی وامی‌دارد مشاهده‌ی هزاران موکبی است که همراه با آشپزخانه‌ی سیار هستند و توسط روستاییانی ساخته شده است که در محدوده‌ی مسیر پیاده‌روی زائران زندگی می‌کنند. موکب‌ها جاهایی هستند که تمام مایحتاج زائران در آن‌جا تأمین می‌شود. از غذای تازه گرفته تا جای استراحت؛ از تلفن رایگان بین‌المللی گرفته تا گهواره‌های کودکان؛ همه چیز رایگان است. درواقع، لازم نیست در این مسیر 400مایلی، زائران چیزی غیر از لباس‌هایشان را حمل کنند.

شگفت‌تر از آن نحوه‌ی دعوت از زائران برای خوردن و نوشیدن است. فعالان موکب‌ها به میان راه آمده و به زائران التماس می‌کنند تا پیشنهاد آن‌ها را قبول کنند. غالبا این پیشنهاد شامل سرویس کاملی است که در شأن پادشاهان است. ابتدا پاهایتان را ماساژ می‌دهند؛ سپس یک وعده‌ی غذای لذیذ به شما می‌دهند؛ سپس از شما دعوت می‌کنند تا در فاصله‌ای که لباس‌هایتان را می‌شویند و اتو می‌کنند، استراحت کنید. البته همه‌ی این‌ها را با افتخار انجام می‌دهند.

برای آن‌که شمه‌ای از ماجرا را درک کنید، به این نکته توجه کنید. پس از زلزله‌ی هائیتی و با حمایت و همدلی جهانی، برنامه‌ی غذای جهانی سازمان ملل اعلام کرد که با تلاش‌های زیادش، نیم‌میلیون وعده‌ی غذایی تحویل داده است. ارتش ایالات متحده منابع عظیمی از آژانس‌های فدرال را فراهم کرد و اعلام کرد که در مدت پنج‌ماه بعد از این فاجعه‌ی انسانی، 4.9 میلیون وعده‌ی غذایی به اهالی هائیتی تحویل داده شده است. حالا این را مقایسه کنید با تعداد بیش از 50 میلیون وعده‌ی غذایی در روز در طول مراسم اربعین که برابر است با حدود 700 میلیون وعده‌ی غذایی برای تمام مدت این مراسم. تمام این غذاها نه با سازمان ملل متحد یا هر خیریه‌ی بین‌المللی دیگری بلکه توسط کارگران و کشاورزان فقیری تأمین شده است که عاشق این اند که به

کبابِ کتاب بر آتش قلیان

مسعود مهرابی ، مدیر ماهنامه سینمایی فیلم نوشته است:
بین مردم ایران باور نادرستی درباره‌ی مصرف کاغذ وجود دارد؛ باور دارند مصرف کاغذ باعث از بین رفتن جنگل‌ها و آسیب زدن به محیط‌زیست می‌شود. این باور چنان فراگیر شده است که حتی تعدادی از دانش‌آموختگانِ دوست‌دارِ طبیعت، کتاب و نشریه نمی‌خرند و آن را در فضای مجازی می‌جویند و گاهی اوقات رایگان دانلود می‌کنند! در حالی که بخش عمده‌ای از کاغذ برای چاپ کتاب و روزنامه و مجله از چوب جنگل‌های صنعتی و مصنوعی به شکل کاشت نهال در زمین‌های بارور و زراعت چوب که باعث افزایش تعداد درختان جهان می‌شود، و بخشی دیگر (حدود 40 درصد) با استفاده از محصولات جانبی کشاورزی مانند ساقه‌ی پنبه و باگاسِ تولیدشده در کارخانه‌های نیشکر تهیه می‌شود. بخشی از کاغذ مورد نیاز ایران از کره جنوبی و سوئد وارد می‌شود. آیا مردم و مسؤلان محیط‌زیست این کشورها عقل‌‌شان را از دست داده‌اند که جنگل‌‌های طبیعی‌شان را نابود و کاغذ تهیه‌‌شده از آن را به کشور ما صادر کنند؟
اما آن روی سکه؛ بر اساس تحقیق‌های میدانی روزانه سه‌هزار تُن زغال برای قلیان در ایران مصرف می‌شود (دویست تُن در تهران با گردش مالی دو میلیارد تومان است) که برای تهیه‌ی آن به طور متوسط 9هزار تُن چوب مصرف می‌شود. اگر میانگین وزن درختان را هزار کیلوگرم حساب کنیم، روزانه 9هزار درخت دود می‌شود و به هوا می‌رود. اما این همه‌ی درد نیست، به همین میزان و شاید بیش‌‌تر زغال برای منقل (کباب و غیره) مصرف می‌شود؛ یعنی 18‌هزار درخت، هرچند بخشی از آن‌ها خشک و فرسوده‌اند، و با این خشکسالی که ایران را فراگرفته هر سال از وسعت جنگل‌های‌مان کاسته می‌شود و باغ منقل‌داران و قلیان‌داران آباد.
بر اساس آمار رسمی سایت «خانه‌ کتاب»، در سه ماه آخر سال 1396 در مجموع 31 میلیون جلد کتاب در ایران چاپ شده است؛ یعنی روزانه حدود 345هزار جلد. اگر وزن متوسط کتاب‌ها را یک کیلوگرم حساب کنیم، روزانه 345 تُن کاغذ برای چاپ کتاب مصرف می‌شود؛ در کنار هم قرار دادن این رقم‌ها نشان‌دهنده‌ی عمق فاجعه‌ی زیست‌محیطی و زیان‌های جسمانی‌ست؛ مصرف روزانه شش‌هزار تُن زغال از چوب جنگل‌های ایران که قابل‌بازیافت هم نیست، در برابر 345 تُن کاغذ برای چاپ کتاب که 80 درصد آن از خارج کشور وارد می‌شود!
خانم‌ها و آقایان، دوستان و دشمنان محیط‌زیست، به غیر از زغال برای کباب و غیره، در این مرز پٌرگهر هر روز دست‌کم دو میلیون جلد کتاب بر آتش قلیان‌ها کباب می‌شود!
@journalistsclub
@setayeshgarezibayee

تصوری که ما غربی‌ها از عشق داریم به سهولت با طرز تلقی شرقی‌ها از دلدادگی قابل تطبیق نیست؛ عشقی که شاعران در آثار خود آن را می‌ستایند یا رمزی و کنایه ای است و یا کاملاً جسمانی زیرا همیشه به دنبال کلمه عشق لفظ وصل می‌آید که به معنای آمیزش بدنی است.

پسر بچه در 14 سالگی بالغ شده و اگر از خانواده معتبری باشد در حدود 16 و یا 17 سالگی و گاهی نیز حتی در 10 سالگی بزرگترها برایش یک زن قراردادی که صیغه نامیده می‌شود می‌گیرند؛ تازه هنگامی ‌که کسب و کاری پیدا کرد و به سن رشد واقعی رسید وی به ازدواج واقعی(عقدی) با دختری از خانواده ای محترم، یا دختر عمویش، یا یکی از شاهزاده خانم‌ها تن در می‌دهد. پیرو این ازدواج بلافاصله زن صیغه ای قبلی یا پی کار خود می‌رود و یا در خانه ای دیگر سکنی می‌گزیند.

زود ازدواج کردن یا امید به ازدواج در آینده نزدیک داشتن توأم با این رسم که لذت جنسی مجاز را بی‌جهت مکتوم نمی‌دارند و حتی بدون هیچ کراهتی در حضور کودکان از آن بحث می‌کنند این حسن عمده را باعث شده که از صرع، گرفتگی عضلات، فقدان عادت ماهانه، دردهای قاعدگی و استشهاء در زنان جوان به هیچ وجه موردی مشاهده نمی‌شود و فقط نزد بیوه زنان و زنانی که سخت تحت مراقبت قرار دارند و شوهرانشان از آنها غفلت می‌ورزند گاه و بیگاه رؤیت شده است.

رسم است که مرد ایرانی در سفر، جنگ یا ماموریت هرگز زن خود را به همراه نمی‌برد و تقریباً در هر جایی که مدت زیادی درنگ می‌کند زن صیغه‌ای می‌گیرد.در شهر کرمان هستند کسانی که برای هر تازه واردی که تنها قصد چند روز اقامت داشته باشد زنی را برای صیغه عرضه می‌دارند!

هرگاه در مورد مقدمات، خواستگار و والدین دختر به توافق رسیدند دیگر به کار عروسی می‌پردازند. عقد نکاح طبق قوانین اسلامی‌- مانند دین یهود- بسیار ساده است. کافی است مرد از دختری که به سن بلوغ رسیده است تقاضای ازدواج بکند و زن در پاسخ بگوید «بله». گفتن این کلمات حتی بدون حضور گواهان کفایت می‌کند که عقد قانونی بسته شود. اما از ترس و نگرانی اینکه مبادا بعد تردیدی درباره اعتبار چنین عقدی ایجاد شود و از آنجا که طبق قانون این کلمات باید با لهجه عربی درست ادا شود و این کاری است که کمتر از عهده یک نفر ایرانی عادی بر می‌آید معمولاً ملایی را به هنگام عقد عروسی حاضر می‌کنند.

در خانواده‌های ثروتمند عروسی با جلال و شکوه بسیار برگزار می‌شود و اغلب هفت تا هشت روز طول می‌کشد. در تمام این مدت هم در خانه داماد و هم در منزل پدر و مادر عروس میهمانی‌ها و سور و سرورها برپا می‌گردد. در خانه‌های ثروتمندان و اعیان معمولاً عروس را با داماد شب هفتم یا هشتم بعد از عقد دست به دست می‌دهند.
تا مدتی که این جشن و سرور برپاست، مرد حق ندارد به سراغ زن خود برود و حتی نمی‌تواند او را ببیند. با این همه بسیار اتفاق می‌افتد که علیرغم تمام مراقبتهای خدمه، خواجه‌ها و کنیزها، داماد مخفیانه بدون آن که دیده شود (!) دزدانه به نزد زن خود برود و در این مورد از مساعدتهای مادر زن خود هم برخوردار می‌شود به این کار نامزد بازی می‌گویند.

دیگر مقارن نیمه شب عروس را بر اسب می‌نشانند و در هیاهوی صدای طبل و تیر تفنگ و با مشعل‌هایی که به دست دوستان عروس حمل می‌شوند وی را تا خانه داماد بدرقه می‌کنند و وی بالآخره در اینجا چشمش به جمال عروس روشن می‌شود. نزاکت و آداب حاکی از این است که وی به خشونت حجاب را از رخ عروس برگیرد و او نیز در برابر این اقدام مخالفت و مقاومت کند. در آن لحظه که حجاب به کنار می‌رود شوهر به صدای بلند می‌گوید «بسم الله الرحمن الرحیم». مطابق با یک عقیده رایج خرافی هرکس بتواند پیش دستی کند و زودتر پایش را روی پای طرف بگذارد در خانه حکمش روان می‌شود و دست بالا را احراز می‌کند و در نتیجه طرفین به یک مسابقه جدی در این زمینه می‌پردازند. در حالی که کوشش و تلاش برای گذاردن پا به روی پای دیگری در جریان است، زن‌هایی که در اطاق مجاور هستند فریاد می‌زنند:«زود باش».

با سلام و سپاس، جناب حسینی نژاد عزیز، طردا للباب بگویم، این کمینه، سالیان درازی در ذهنم جای گرفته بود، اینکه غزالی با این همه آثار، به طور طبیعی بایستی حداقل ۸۵ سال عمر داشته باشد، اما‌ مدتی پیش، وقتی تاریخ تولد غزالی را دیدم، که حدود ۴۵۰ق بوده است، حقیقتا متحیر شدم، چطور میشود، شخصیتی چنین برجسته، فقط حدود "پنجاه سال" حیات پربرکت داشته باشد (تاریخ وفات ۵۰۵ق)؟ در عین حال که بدانیم فضای فرهنگی و سیاسی جهان اسلامِ آن روزگار هم بسیار ملتهب و دستخوش تحولات وسیعی هم بوده است (افول آل بویه و ظهور و افول غزنویان و ظهور سلجوقیان و ..) و به طور طبیعی تمرکز علمی را هم از یک‌اندیشمند می‌گرفته است ..، شخصیتی با این عمق فکری و گستره علمی، حقیقتا کم‌نظیر است.
واقعش چند روز پیش توفیقی نصیب شد، بخش‌هایی از کیمیای سعادت را مرور کنم درباره دل (که وی آن را گویا در چهل و‌ چند سالگی نوشته)، و شاید درج قطعاتی از آن در ذیل سخن، خالی از لطف نباشد🙏🌹🙏

اگرچه فقط ۲ درصد از وجود انسان جسم و ۹۸ درصد از وجودش ذهن و جان است؛
شخص عادی ۹۸ درصد از وقتش را صرف اندیشیدن به این ۲ درصد می‌کند که جسم اوست..!

✍️ کاترین پاندر
🌹