گفتگوهای تراثی

همونطور که. میدونین
اين متن منسوب به امام باقر علیه السلامه که به زبان فارسی کهن نوشته شده است به ادبيات اسماعيلی اختصاص دارد و توسط اسماعيليان آسيای مرکزی محفوظ مانده است.

شما محمد تقی نوه را با جد اشتباه گرفته اید. محمد تقی اصفهانی ایوانکی پسری دارد به نام محمد باقر و محمد باقر پسری به نام محمد تقی. میرزای شیرازی هم عصر محمد باقر است. میرزا شاگرد محمد تقی اول و استاد محمد تقی دوم است

کتابی متعلق به میرزا عبدالله افندی با مهر او
یادداشت روی نسخه نشان می دهد که کتاب در ملکیت میرزا عبدالله افندی بوده و او با عنوان «ابن عیسی الاصفهانی، عبدالله» و مهر «قال انی عبدالله آتانی الکتاب» خود را معرفی کرده است. عبارت او این است: قد دخل فی ملکی بالاستکتاب و انا الراجی لعفو الله ابن عیسی الاصفهانی، عبدالله». این یعنی این که او پولی به کسی داده است تا این کتاب را برای او استنساخ کند.
وی زیر نسخه نوشته است که کتاب را به فرزندش میرزا احمد بخشید ه است.
میرزا عبدالله افندی بزرگترین کتاب شناس و تراجم نگار عهد صفوی و از شاگردان برجسته ملامحمد باقر مجلسی است. افندی ریاض العلماء را نوشت و پیش از مرگ، نسخه اصلی کتاب را میان دو فرزندش تقسیم کرد. متاسفانه نیم دوم این کتاب ماند اما نیمه اول نماند. بخشی از این کتاب که شرح حال علمای اهل سنت است و بسیار سودمند، همچنان چاپ نشده است. بخش چاپ شده هم نیاز به ویرایش انتقادی و دقیق دارد و لازم است دوباره چاپ شود.
@jafarian1964

صدها سند با ارزش در این صدرنامه در محور زندگی مرحوم سید صدرالدین صدر منتشر شده است. این نامه سه صفحه ای از محمد باقر کمره ای است که سال 31 به کنفرانس وین رفت و فدائیان اسلام ـ گویا ـ قصد کشتن او را داشتند. در اینجا از آنان به آقای صدر گلایه کرده و آنان را مشتی جوان ساده لوح می خواند که قصد کشتن وی را کرده اند.

تصویر کم نظیر از مرحوم آیت الله محمد باقر کمره ای که همشاگردی امام خمینی و میرزا خلیل کمره ای و هر سه از کمره یا همان خمین و در درس مرحوم حائری بودند. به تفصیل در باره این دو کمره ای در کتاب جریانها نوشته ام. آقای سید رسول کاظمی لطف کردند این عکس را برایم فرستادند و متن زیرا را هم نوشتند: مرحوم آیت الله محمد باقر کمره‌ای دانش آموخته قم و نجف اشرف صاحب آثار متعددی از جمله ترجمه کتاب شریف اصول کافی می باشد. این تصویر متعلق به حدود سال 1373 است که ساکن خانه ای کوچک و محقر در شهر ری گرفته شده؛ به نقل ایشان آیت الله فیروزآبادی در تهران این پوستین را به ایشان هدیه داد که به درخواست بنده آن را به تن کرد وی فردی خوش رو و مهمان نواز بود که با حوصله به سوالات ما پاسخ میداد. روحش شاد.

کتابی متعلق به میرزا عبدالله افندی با مهر او
یادداشت روی نسخه نشان می دهد که کتاب در ملکیت میرزا عبدالله افندی بوده و او با عنوان «ابن عیسی الاصفهانی، عبدالله» و مهر «قال انی عبدالله آتانی الکتاب» خود را معرفی کرده است. عبارت او این است: قد دخل فی ملکی بالاستکتاب و انا الراجی لعفو الله ابن عیسی الاصفهانی، عبدالله». این یعنی این که او پولی به کسی داده است تا این کتاب را برای او استنساخ کند.
وی زیر نسخه نوشته است که کتاب را به فرزندش میرزا احمد بخشید ه است.
میرزا عبدالله افندی بزرگترین کتاب شناس و تراجم نگار عهد صفوی و از شاگردان برجسته ملامحمد باقر مجلسی است. افندی ریاض العلماء را نوشت و پیش از مرگ، نسخه اصلی کتاب را میان دو فرزندش تقسیم کرد. متاسفانه نیم دوم این کتاب ماند اما نیمه اول نماند. بخشی از این کتاب که شرح حال علمای اهل سنت است و بسیار سودمند، همچنان چاپ نشده است. بخش چاپ شده هم نیاز به ویرایش انتقادی و دقیق دارد و لازم است دوباره چاپ شود.
@jafarian1964

🔸دعای ساعت آخر عصر جمعه که عارف کامل آیة الله العظمی شاه آبادی فرزندش را به آن سفارش نموده است.

از مرحوم آیةالله سید ابراهیم خسروشاهی نیز نقل است که مرحوم امام خمینی به شاگردانشان توصیه می نمودند به جهت دفع بلا و مصیبت، به نیابت از تمام شیعیان جهان، در عصر جمعه این دعا را ده بار بخوانند.

(نقل آیةالله شاه آبادی هفت مرتبه است. صاحب مکیال المکارم نیز این دعا را به نقل از آیة الله ملا محمد باقر فشارکی هفت مرتبه نقل کرده است).

▪️▪️▪️

با سلام
مرحوم بیاضی عاملی متوفای 877 هجری اولین کسی است که نام این کتاب (خصائص یوم الغدیر) را در مقدمۀ (الصراط المستقیم) به عنوان مصادر کتاب خود آورده است. بعد از او تقی الدین کفعمی در پایان کتاب المصباح (البلد الامین) نام این کتاب را در عداد مصادر خود آورده. ولی هر دوی آنها نام مؤلف این کتاب را نیاورده اند. شیخ آقا بزرگ تهرانی نیز در الذریعة به تبع این بزرگان از این کتاب یاد کرده و به استناد کلام مولى باقر واعظ كجوری در اول کتاب (الخصايص الفاطمية) که این کتاب را از آن کلینی دانسته او نیز این کتاب را به کلینی منسوب کرده است. ولی مشکل اینجاست که ما هیچ اطلاعی از مصدر کلام صاحب الخصائص نداریم. مرحوم شیخ آقا بزرگ هم با توجه به انطباق اسامی این کتابها که نامشان در الصراط المستقیم و بلد الامین آمده است آن را به کلینی منسوب کرده است و مستندی خارج از مرحوم واعظ كجوری نداشته است، که سستی این نسبت آشکار است.. فوقع المرحوم المحقق الطباطبائی فیما وقع شیخنا الطهرانی..

اشعار شیخ محمد باقر آیتی بیرجندی (مأخذ تراجم الرجال ج 2)
تا به كي هستي گرفتار خيال
تا به كي مأنوس با اين قيل و قال
تا به کي گويي صحيح او اعم
تا به كي اين حرفها بافي به هم
تا به كي اوراق را بر هم زني
تا زاصل مثبت اندك دم زني
تا به كي اين رنجهاي بي قياس
تا شود معلوم تو حال قياس
صورت است اين اي جناب مستطاب
بي ثبات است همچو نقشي روي آب
جمله وهم است و خيال است و بدع
جمله مكر است و مكيد است و خدع
گر تو را معني از آن مقصود و لب
گر تو را مقصود از آن كشف حجب
پس چرا آثار آن آثار زشت
گند آن پر كرده هر بام و كنشت
با خيال غير حق اين اي فلان
مي‌رساند در جحيمت بي گمان
گر كه چشم باطنت بيند عيان
آب اين سوزان تر است از نار آن

می-شود در این مجال گفت این است که آن حضرت در میان احادیث فراوان و یادگارهای خویش ,حدیث مهم ,, لوح ,, که از جانب خداوند در زمان پیامبر اکرم مطرح شده بوده و نزد حضرت زهرا (س) نگهداری می¬شد را رونمایی و بازگشایی کردند. همچنین ایشان از متن کامل خطبه غدیر پرده برداشتند که بخشی از آن هم توسط جابربن عبدالله انصاری صحابی نامدار پیامبر بود. همچنین زیارت عاشورا را که مضامین مهم و بسیار بلندی دارد منهای آن بخشی که گفته شده بعده الحاق کرده اند و مربوط به برخی از لعن¬هاست، اینها برخی از یادگارهای ماندگار امام باقر است که هرسه در جهت تداوم خط اصیل امامت در برابر اسلامهای بدلی و نیز در جهت یادمان و یادبود حماسه بزرگ عاشوراست. یکی از داستان¬های جالبی که در زمان امام باقر پیش آمد، بحرانی اقتصادی و مشکل وابستگی پولی دولت مسلمان نسبت به امپراتوری روم بود و آن ماجرای ضرب سکه از سوی خلیفه اموی بود که امام باقر آن¬ها را راهنمایی کرد و پیشنهاد داد. در آن زمان آن¬ها مجبور بودند بیشتر از سکه¬های رومی و بعد هم ایرانی استفاده کنند و این یک نوع تبعیت اقتصادی از بیگانه بود که از ارز خارجی و سکه¬های دولت غیر مسلمان و دشمن اسلام استفاده می¬کردند. امام باقر راهنمایی کردند و اولین بار ضرب سکه در تمدن اسلامی در زمان ایشان انجام شد. اما نکته جالبتر حدیث لوح و دیدار جابربن عبدالله انصاری با آن امام است. یکی ار بهترین اصحاب پیامبر جابربن عبدالله انصاری است که پیامبر اکرم (ص)روزی به او مژده عمر طولانی دادند و فرمودند که تو امام پنجم خودت را و فرزندی از نسل من که همنام و شبیه من است و نوه امام حسین است، به نام محمد باقر را خواهی دید. او شکافنده علم¬ها و دانش¬هاست، سلام من را به او برسان. همین اتفاق افتاد و جابر در سن کهولت کودکی را حدودی پنج-شش سال دید، و شناسایی کرد و پرسید و فهمید که او محمدبن علی¬بن حسین و همان امام باقر است و با شوق فراوان سر و روی او را بوسید و سلام پیامبر را به او رساند. جابر بعضی از احادیثی را که از پیامبر شنیده بود وقتی برای امام باقر نقل می¬کرد امام باقر آن¬ها را تایید و در بعضی موارد تصحیح می-کرد. آن¬ها تا مدتی دیدارها و جلساتی داشتند که خیلی جالب بود و افرادی که درک صحیحی نداشتند، تعجب می¬کردند و می¬گفتند نعوذبالله انگار این پیرمرد صحابی خرفت شده است که از یک بچه مسایلش را میپرسد و اینقدر شیفته وار با او صحبت می¬کند! اما او مدام تاکید می¬کرد که حبیبم رسول خدا به من خبر داده که تو محمد بن علی باقر را می¬بینی و مطالبی از من را به او خواهی رساند. یکی از مواردی که امام باقر از آن کشف رمز و رازگشایی کرد همان حدیث لوح بود که از جانب خدا به پیامبر و از جانب پیامبر به حضرت زهرا(س) رسیده بود. یک لوح نورانی بهشتی که در آن نام امامان معصوم یکی پس از دیگری با مشخصاتشان در آنجا ذکر شده بود. روزی جابربن عبدالله این لوح را نزد حضرت زهرا می¬بیند و با کسب اجازه از آن رونوشتی تهیه می¬کند که بعدها آن را به امام باقر عرضه کرد. امام باقر وقتی نوشته را با لوح که نزدشان بود مطابقت دادند آن را کاملا تایید کردند. بنابراین آن لوح که شامل نام ائمه اطهار است، علاوه بر خود خاندان رسول از هر دو طریق اهل بیت و جابر نقل و تایید و تأکید شده است. این نمونه ای است از دهها و بلکه صدها حدیث نبوی از سوی جابر که تا دوران امام باقر منتقل شد . تو گویی اصلا خداوند خود جابر را برای چنین روزی ذخیره کرده بود، تا در آن شرایط دشواری که عرصه تاخت و تاز فرق اموی , خوارج , مرجءه , اهل غلو و... بود , امامت برحق و حجیت امام باقر را از قول پیامبر ابلاغ , تأیید و تثبیت کند ! بدین ترتیب امام باقر موفق شدند با یک زمینه سازی و ریل گذاری بسیار عالی، فرهنگ شیعه و احکام نبوی و عقاید و اخلاق درست را با کمیت و کیفیتی بالاتر در زمان خود مطرح کنند و آموزش و گسترش دهند که بعدها این کار را امام صادق ادامه دادند و به کمال رسانند و از این جا به بعد بود که شیعه به عنوان یک مکتب مستقل و جامع به جهان اسلام و بشریت عرضه شد.

حسین علیزاده
🌺😍🌸❤️💐

روایتی ضعیف مطرح میشود که کل شیعیان دوران هفتاد‌ـ‌هشتاد سال اول پس از رحلت حضرت رسول را ناآگاه به حرام و حلال معرفی می‌کند (معاذ الله). بعد نیز مطرح می‌شود که «به بحث مفصل در این باره نیاز است»!!!

مشخص نیست این روایت، ذم شیعیان پیش از حضرت باقر است یا مدح حضرت باقر؟ فرمود: «این چه مدح است این مگر آگاه نیست؟!»

خیر باشد

صدها سند با ارزش در این صدرنامه در محور زندگی مرحوم سید صدرالدین صدر منتشر شده است. این نامه سه صفحه ای از محمد باقر کمره ای است که سال 31 به کنفرانس وین رفت و فدائیان اسلام ـ گویا ـ قصد کشتن او را داشتند. در اینجا از آنان به آقای صدر گلایه کرده و آنان را مشتی جوان ساده لوح می خواند که قصد کشتن وی را کرده اند.

🔸دعای ساعت آخر عصر جمعه که عارف کامل آیة الله العظمی شاه آبادی فرزندش را به آن سفارش نموده است.

از مرحوم آیةالله سید ابراهیم خسروشاهی نیز نقل است که مرحوم امام خمینی به شاگردانشان توصیه می نمودند به جهت دفع بلا و مصیبت، به نیابت از تمام شیعیان جهان، در عصر جمعه این دعا را ده بار بخوانند.

(نقل آیةالله شاه آبادی هفت مرتبه است. صاحب مکیال المکارم نیز این دعا را به نقل از آیة الله ملا محمد باقر فشارکی هفت مرتبه نقل کرده است).

@bazmeghodsian

🔸کتاب «سیره علوی» از آثار دانشمند فقید استاد محمد باقر بهبودی است که به لحاظ سبک ادبی و نگارشی، اثری برجسته و شاخص است.

به نوشته مؤلف: در این کتاب فقط آن رشته از زندگانی امیر المومنین (ع) مورد بحث و پژوهش قرار گرفته است که برخوردهای اجتماعی- سیاسی آن حضرت را طی سالهای دهم و چهلم هجرت مجسم می کند. این مطالب ابتدا به صورت جزوه های درسی برای دانشجویان تربیت مدرس تهیه شد تا زمینه تحقیق و پژوهش را فراهم بیاورد.

@bazmeghodsian

مأکله ی سالانه ی یهود: بررسی روایتی تفسیری در منابع کهن شیعه و سنّی
مرتضی کریمی‌نیا
پژوهش‌های قرآن و حدیث، سال44، ش2، 1390ش

این مقاله به تحلیل متنی و منبعی روایتی تفسیری به نقل از امام باقر علیه السلام در زمینه دنیاخواهی سران یهود عصر رسول الله ص می‌پردازد که نخستین با در تفسیرالتبیان و سپس مجمع البیان آمده است. مأخذ شیخ طوسی در نقل این روایت، المصابیح فی تفسیر القرآن تألیف وزیر مغربی (370-418ق) بوده که این سخن را به نحوی مبهم به «ابوجعفر» نسبت داده است. اما این روایت نه در هیچ‌یک از منابع حدیثی و تفسیری شیعه پیش از وزیر مغربی آمده، و نه در مهم‌ترین منابع تفسیر مأثور اهل سنت چون ابوجعفر طبری و ابن ابی‌حاتم رازی. مقاله حاضر می‌کوشد ردّ پای این نقل و روایات مشابه را در منابع تفسیری و روایی کهن بجوید و نشان دهد که وزیر مغربی روایات تفسیری متعددی از تفسیر کلبی (م. 146ق) را در اثر خود نقل کرده و تمامی آن‌ها را به ابوجعفر یعنی امام باقر علیه السلام نسبت داده است. این روایات تقریباً همگی به نقل قصص، اسباب نزول، و تعیین مبهمات، اعلام و اماکن قرآنی مربوطند.
@Al_Rijal