گفتگوهای تراثی

نکته: این وبسایت نوظهور به لحاظ حجمی پی دی اف انگلیسی و برخی زبانهای لاتینی دیگر دارد، اما آرشیو سایتی بسیار قدیمی متعلق به دوره تولد ویندوز در سال 1995 میلادی است که یاهو و اینها هم همان دوره شکل گرفتند، سایت آرکایو، افزون بر دارا بودن مواد و منابع از نوع متنی و مدیا و ...مشخصا در موضوعات اسلامی بسیار غنی است، بزرگترین سایت آرشیوی جهان با میلیونها ترا بایت قدرت ذخیره و مهمترین کاربرد این سایت، آرشیو داده های وبسایتهاست. یعنی اینکه اگر شما مطلبی در سال 1382 برای مثال در وبسایت بساتین دیده اید یا یادداشت کرده اید، اما اکنون بعد از گذشت 13 سال، اطلاعات مجازی در این سایت از بین رفته است ولی خوشبختانه میتوانید با مراجعه به این وبسایت و درج آدرس آن سایت، تمامی اطلاعات مربوط به 13 سال پیش را صفحه صفحه به روز ببینید، سایت بسیار پرقدرت با سرورهای قوی بی رقیب و بی نظیر است که به نظرم ایرانیها از این ابر هارد جهان، نه از ظرفیتش نه از فضایش نه از داده هایش و نه از امکاناتی که در اختیار قرار میدهد، هیچ بهره ای نمیگیرند، حقیقتا کارستانی عظیم است که اگر راهش را کسی بداند شاید به سهولت بتواند، داده هایی با حجم پنجاه ترابایت را در فضای اختصاصی آن، برای خودش آپلود کند، البته بحث سند و ریسیو داده های با حجم بالا در جهان امروز بر سیستم فیبر نوری استوار است که فناوری آن و زیرساختهای آن در ایران عمومیت ندارد، مضافا بر اینکه محدودیتهایی هم به دلایلی بر این مسایل وجود دارد که یکی از دلایل آن اینکه این میزبانان سرورها هم بالاخره باید نانی به کف آرند و ... با پوزش از تطویل??

دوستمان فرمودند نتیجه میدهد، خواستم ببینم منظورشان از «نتیجه» چیست؟ داده های نسخه یا نسخه دیجیتال؟ داده ها که بله قابل سرچ هست (البته وبسایت جدید اشکالات زیادی دارد)، باید دانست این سایت یازمالار، در کنار داده های متنی نسخ، برخی (آنهایی که علامت چشم دارد)، با عضویت و پرداخت پول (لیر)، امکان دانلود نسخه هم میدهد. خواستم ببینم ایشان که فرمودند نتیجه میدهد، آیا امکان دسترسی رایگان به نسخ مذکور هم هست یا منظورشان فقط داده های نسخ است با سپاس?

✅ خاموشی چراغ وبسایت آقابزرگ!
مدتی ست، وبسایت «آقا بزرگ»،تنها بانک داده برِ خطی (آنلاین) رایگان نسخ خطی از کار افتاده است. این وبسایت در سالهای 83-85 با حمایت کتابخانهء ملی و خانهءکتاب به توسط استاد گلباز طراحی گردیده است و علی رغم نواقص بسیار، در این مدت، همچنان تنها سرچشمهء بر خطی و ملجأ محققان و مصححان نسخ خطی بوده است. با اینکه بر اساس شنیده ها، در این سالها، بانک های متنوعی برای داده های نسخ خطی ایران و دیگر کشورها، از سوی برخی اشخاص و برخی نهادها و مؤسسات، ساخته شده است، اما متأسفانه، چنین بانک‌هایی عجالتاً از دسترس محققان نسخ خطی خارج است.
مجموعهء بساتین، به نمایندگی از تمامی محققان و مصححان متون کهن، از مسؤولان و مدیران کتابخانهء ملی و خانهء کتاب، تقاضا مند است، نسبت به فعال سازی تارنمای سایت آقا بزرگ، این تنها شمع انجمن نسخ خطی، اقدامی عاجل بنمایند. با سپاس?
? @manuscript

بانک داده نسخ خطی مندرج در سایت ایسام به زبان ترکی مدرن (استانبولی) هست و جستجو هم بایستی به آن زبان باشد، لینکش را هم در منوی بانک دادها، در سایت بساتین داده ایم

✅ خاموشی چراغ وبسایت آقابزرگ!
مدتی ست، وبسایت «آقا بزرگ»،تنها بانک داده برِ خطی (آنلاین) رایگان نسخ خطی از کار افتاده است. این وبسایت در سالهای 83-85 با حمایت کتابخانهء ملی و خانهءکتاب به توسط استاد گلباز طراحی گردیده است و علی رغم نواقص بسیار، در این مدت، همچنان تنها سرچشمهء بر خطی و ملجأ محققان و مصححان نسخ خطی بوده است. با اینکه بر اساس شنیده ها، در این سالها، بانک های متنوعی برای داده های نسخ خطی ایران و دیگر کشورها، از سوی برخی اشخاص و برخی نهادها و مؤسسات، ساخته شده است، اما متأسفانه، چنین بانک‌هایی عجالتاً از دسترس محققان نسخ خطی خارج است.
مجموعهء بساتین، به نمایندگی از تمامی محققان و مصححان متون کهن، از مسؤولان و مدیران کتابخانهء ملی و خانهء کتاب، تقاضا مند است، نسبت به فعال سازی تارنمای سایت آقا بزرگ، این تنها شمع انجمن نسخ خطی، اقدامی عاجل بنمایند. با سپاس🌷
🆔 @manuscript

خیر، اگر اجازه بفرمایین تا عرائضم رو کامل کنم متوجه قضیه خواهید شد.
ازدواج دوم و سوم برای یک مرد به قدری سخت هست که اگر شرایطش را نداشته باشد به دنبالش نرود.
از طرفی، زنی که میخواهد همسر دوم ی سوم یک مرد شود هم خودش عقل دارد و ومیبیند که آیا این مرد از پس آن بر می آید و یا فقط به دنبال هوس رانی است. مجموع این دو قضیه (1- سختی ازدواج های بعدی برای مرد و 2- عقل زن) جلوی انجام این کار توسط افرادی که امکانش را ندارند خواهد گرفت. پس هیچ اشکالی به دنبال عمومی شدن آن در جامعه ایجاد نمیشود.
اما رد طرف مقابل، اگر این عمل به صورت عمومی در جامعه اعلام نشود، سختی این کار برای مردی که امکان آن را داشته باشد چندین برابر بیشتر میشود {نگاه و حرف مردم} و در نهایت مرد به دنبال آن کار نمیرود و فوائدی که این حکم دارد (که در ادامه عرض خواهم کرد) از بین خواهد رفت.

یک سوم درس روش تحقیق، آموزش جستجو در منابع دیجیتال باشد

چند روز قبل همراه دو سه نفر از دوستان، مشغول جستجو در وبسایت هایی بودیم که کتابخانه های دیجیتال عرضه می کنند. این مسأله از زوایای مختلف قابل بررسی است. آنچه مسلم است، وبسایت های یاد شده، نیاز قابل توجهی از مشتریان را برطرف می کنند. این که با چه کیفیتی و با چه فرمتی گذاشته باشند، طبقه بندی آنها چگونه باشد، حوزه مورد علاقه آنها چه باشد، تبلیغی باشند یا تحقیقی و بسیاری از مسائل دیگر، همه قابل بحث است. برخی کتابخانه ها سرمایه های خود را ارائه کرده اند و برخی هم از این طرف و آن طرف اسکن کرده یا از منابع وبسایتی دیگر برداشته و در وبسایت خود گذاشته اند. گاهی هم منازعاتی وجود دارد، دزد به دزد می زند، و شاه دزد و این مطالب.... که خود جالب است.
اما آنچه اکنون می خواهم عرض کنم این است که دانشجویان ما در این زمینه، یعنی آشنایی با این قبیل وبسایت ها دو دسته اند، گروهی که بسیار اندک اند، آشنایی با این وبسایت ها دارند و راه استفاده از آنها را می دانند، اما اغلب دانشجویان، نه تنها این وبسایت ها را نمی شناسند، که راه سرچ درست را هم نمی دانند. در واقع، حتی اگر زحمت جستجو به خود بدهند، نهایت در گوگل یک سرچ کلی می کنند. فرضا کلمه دانلود را هم می زنند، اما بیش از این نه همت دارند و نه آشنایی. بسیاری از آنها، وقتی وارد آرکایو یا فورشر می شوند، راه جستجو در داخل آن را هم نمی دانند. علاوه بر این که با تنوع این وبسایت ها آشنا نیستند. مواردی وجود دارد که شاهد وجود هزاران کتاب در آنها هستیم که به هیچ روی برای دانشجویان و حتی استادان ما شناخته شده نیست.
به نظرم، ما نیاز به یک تخصص و آموزش ویژه در زمینه سرچ داریم. ما باید مراکزی را برای آموزش جستجو و سرچ ایجاد کنیم. در هر دانشکده ای دفتری با این عنوان باشد. شاید در کتابخانه های مرکزی دانشگاه ها یا کتابخانه های دانشکده ها. به هر حال باید جایی باشد که عده ای متخصص و آشنا با وبسایت ها، بتوانند دانشجویان را آموزش دهند. می دانم که این قبیل پیشنهادها هم وقتی عملی شود، باز اسباب دست مشتی آدم سودجو می شود که عده ای آدم ناآشنا را به این کار می گمارند، اما اگر واقعا در این زمینه دقت شود، کمک بزرگی به دانشجویان خواهد بود.
برای مثلا در تحقیقات ایرانی، وبسایت های مربوط به مرکز نور، مسلما نیاز به آموزش دارد. آنها امکانات و استعداد بالایی را در وبسایت های خود و یا روی سی دی ها دارند، اما کسی از آنها آگاه نیست. مع الاسف استادان هم اغلب از این زمینه ها دور هستند، و نمی توانند دانشجویان را راهنمایی کنند. من فکر می کنم در زمینه های علمی مختلف، این مشکل وجود دارد.
یکی از کارهای دیگر این است که دست کم یک سوم درس روش تحقیق باید روی یادگیری سرچ باشد. اگر استاد این توانایی را داشته باشد و سایت دانشگاه هم اجازه دهد و این کار با دقت و پشتکار انجام شود، مسلما کار دانشجو آسان تر خواهد بود. در حال حاضر، از بخش کمی از این امکانات استفاده می شود وطبیعی است که وقتی درست استفاده نشود، مراکزی هم که در صدد توسعه کارهای دیجیتالی هستند، سست خواهند شد.
@jafarian1964

دو نکته در باره جایزه سال
نکته اول این که کتاب سال، روال سنتی خودش را دنبال می کند و هیچ تحول جدی در طول این چند دهه نداشته است. مبنای این تفکر از نظر علمی ـ سنجشی، این است که کتاب پدیده مهمی در ترویج علم است، یعنی کتاب در مقایسه با سایر موارد بویژه مقاله و یا ایده پردازی به شکل های دیگر، ترجیح داشته و همین سنت باقی مانده است.
باید گفت، زمانی همین طور بود و حالا هم در یک عرصه های خاصی که باید تعریف کرد و دایما هم تغییر می کند، ممکن است همین طور باشد، یعنی کتاب مهم تر باشد، اما اصولا این تفکر تغییر کرده است. برای کاری که در سطح ملی برای حمایت از اندیشه های جدی و نو صورت می گیرد، قالب کتاب سال دیگر نمی تواند خود را نشان دهد، یا اگر بتواند بسیار اندک است.
انتخاب کتاب و کنار گذاشتن مقاله، اجحاف در حق عالم و علم و دانشمندی است که گاه دو سال را صرف نوشتن یک مقاله می کند. البته یک وقت مثلا برای کتابهای درسی و دانشگاهی کار می شود، یا در حد کتابهای کودک و رمان، ایرادی ندارد. اما ایده پردازی علمی در دانش های مختلف، امری است که دیگر در قالب کتاب یا صورت نمی گیرد یا اگر بگیرد به صورت بسیار محدود است.
کمترین کار این است که ما در کنار کتاب، مقاله را هم بیفزاییم. چندین سال قبل بنده این را در شورای کتاب سال گفتم، و متاسفانه مورد قبول قرار نگرفت، چون همه کسانی که حاضر بودند، گویی کتاب را بر مقاله ترجیح می دادند. البته در کشور ما، جایزه ای هم برای مقالات مثلا مقالات نقد وجود دارد، یا مثلا در جشنواره های دانشگاهی، گاهی به مقالات توجه می شود، اما بحث ما در کتاب سال، یک بحث ملی است.
به هر روی، هیچ تردیدی نیست که مقاله، در ایده پردازی علمی و نوآوری، مهم تر از کتاب است.
گاهی کتاب، گمراه کننده هم هست. حتی در بهترین حالت، بخشی از یک کتاب است که اهمیت دارد. اگر هدف ما در کتاب سال، حمایت از ایده های نو هست، باید از مقالاتی که برای آنها زحمت کشیده شده، گاه بیش از کتاب، یا تأثیرش بسیار گسترده است، حمایت کنیم و الان برنامه ای برای این کار نیست و می بینید که کتابهایی که انتخاب می شود، چه وضعی دارد. من راضی به این روش نیستم و دست کم آن را کافی نمی دانم.
نکته دوم این است که ارزیابی و روش آن در کتاب سال، درست نیست. بنده بعد از شش سال یک بار دیگر امسال در ارزیابی ها به عنوان هیئت علمی حضور داشتم. روش این است که یک کتاب را دو نفر یا سه نفر متخصص نگاه می کنند. این روش کاملا سنتی است. این مسیر یعنی مسیر ارزیابی در دنیا به مقدار زیادی عوض شده است.
در حال حاضر، ارزیابی یک کتاب یا مقاله، به مقدار ارجاعی است که به آن داده می شود. الان بحث Citation یا شاخص استنادی است. هر مقدار که به یک منبع و مقاله بیشتر ارجاع داده شود، میزان شاخص استنادی بیشتر است. اعتبار یک مقاله به حجم ارجاعی است که در منابع مرتبط به آن داده می شود. این طور نیست که دو یا سه متخصص ببینند و نظر دهند.
البته نگاه متخصصان مهم است و هنوز هم در انتخاب اولیه یک مقاله یا کتاب توسط یک مجله یا ناشر، متخصص می بیند، اما این امر مربوط به پیش از چاپ است. وقتی یک مقاله یا کتاب چاپ شد، راه ارزیابی آن، مقدار نفوذی است که این کتاب میان متخصصان آن رشته دارد.
بنابر این سخن به معنای این نیست که ارزیابی دو یا چند متخصص بی فایده است، بحث سر این است که آنچه نزدیک به عدالت است، و می تواند نورآوری علمی یک اثر را تأیید کند، به همان ارجاع و شاخص استنادی بر می گردد. این کاری است که باید راهی برای آن یافت و البته متاسفانه این سبک کار در کشور ما جا نیفتاده و مقداری هم که است، سیستم های ارزیابی بین المللی به ما تحمیل کرده که تحمیل خوبی هم هست.
ما باید به سمت روش های ارزیابی جدید برای سنجش آراء علمی، مقالات و کتابها برویم و از اظهار نظرهای متخصصانه و چند نفره پرهیز کنیم. می دانم کار سختی است اما باید راهش را یافت.

اين مسأله تصادفى نيست: مسئله اينكه در مدارس ما در زمان اينها ضد اسلامى نمو مى‏كرد تصادفى نبود. مسأله، مسئله حساب شده بود؛ حساب كرده بودند كه آن چيزى كه بتواند يك كشورى را از دست آنها نجات بدهد انسان اسلامى متعهد است. آنهايى كه اسلامى بار نمى‏آيند و همه توجهشان به همين عالم ماده است- آنها- دنبال اينند كه‏ اتومبيل داشته باشند! اين اتومبيل از دست شيطان به آنها برسد يا از دست خدا برسد فرقى ندارد در آن كه مى‏دهد؛ او اتومبيل مى‏خواهد، او پارك مى‏خواهد، او زندگى مرفه مى‏خواهد؛ اين زندگى مرفه را يك نفر دزد به او بدهد يا يك نفر نبى به او بدهد، هيچ فرقى پيش او نيست؛ براى اينكه به آن دهنده‏اش كارى ندارد. انسانِ متعهد است كه اگر چنانچه پاركها را يك آدم منحرف به او بدهد قبول نمى‏كند؛ و اگر يك چيز مختصر را يك آدم صحيح به او بدهد برايش ارزش قائل است. اين انسان است كه اين طور است. آنكه مى‏تواند منفعت يك مملكت و يك كشورى را حفظ كند آنى است كه فرق مى‏گذارد ما بين زندگى‏اى كه از كارتر به او برسد، يا زندگى‏اى كه از يك فرد مسْلم به او برسد. بين اين دو تا فرق مى‏گذارد. اين نمى‏رود دنبال اينكه از شاه باشد، خوبتر باشد، بهتر باشد، و لو از يك آدم جنايتكار باشد! او دنبال اين است كه از كجا پيدا شد، نه چى هست. آنكه مادى است دنبال اين است كه اينكه دست من آمد چى هست؛ كار به اين ندارد كه از كجاست. آن كس كه متعهد است دنبال اين است كه از كجا آمد. آيا از طريق حلال آمد؟ آيا از مال مردم دارند به اين مى‏دهند؟ مال دزدى است اينكه دارد به او مى‏دهد؟ مال حلال است كه دارد به او مى‏دهد؟ اين دو طايفه با هم فرق مى‏كنند. آنى كه مى‏تواند حفظ منافع يك كشورى را بكند اين هست كه «از كجا آمد»، نه آنى كه «چى هست». آنكه مى‏بيند، خود همين «چى هست» را مى‏خواهد، اتومبيل مى‏خواهد خوب شركت نفت به او اتومبيل مى‏دهد. شركت نفتى كه آنها مثلًا تأسيس كرده‏اند به او مى‏دهد، بهتر. خوب، او خوبترش را مى‏دهد، براى او كار مى‏كند؛ سفارتخانه به او مى‏دهد، براى او كار مى‏كند. براى اينكه منفعتش را اينجا مى‏بيند. كار ندارد كه كى مى‏دهد به او و از كجا آمده. لكن انسان متعهد اگر چنانچه صدها ميليون سفارتخانه به او بدهد قبول نمى‏كند؛ براى اينكه مى‏بيند كه از جايى آمده است كه مى‏خواهد اين را منحرف كند. اين مى‏دهد كه عوض بگيرد؛ مجان نمى‏دهد. سفارت امريكا اگر به كسى چيز مى‏دهد، يا سفارت انگلستان به كسى، چيزى مى‏دهد، مجان نمى‏دهد؛ او مى‏دهد كه از او كار بكشد.

مرحوم حاج آقا روح الله خميني رحمة الله عليه ( صحيفه امام ، ج‏7 ، 431 ) در جمع فرهنگيان ( سال 1358 )💐

🔶به نقل از یک ایرانی :

در کشوری ماموریت داشتم، برای انجام کار بانکی در قسمتی از شهر دنبال بانک میگشتم دنبال ساختمان شیک با تابلوی زیبا بودم اولین مکان که به چشمم خورد به سمتش حرکت کردم نزدیکتر که شدم متوجه شدم که یک مدرسه است با خودم گفتم احسنت چه مدرسه ی خوبی در ذهن ناخودآگاهم دنبال مکانی شیکتر و مهمتر برای بانک میگشتم با وجود اینکه یکبار از در بانک رد شده بودم اما مجبور شدم از شخصی آدرس بانک را بگیرم که یک تابلو و ساختمان قدیمی و معمولی رو بهم نشان داد تعجب کردم کار بانکی که تموم شد طاقت نیاوردم وبه رییس بانک گفتم چرا ساختمان بانک از مدرسه ضعیفتر است؟!
او هم تعجب کرد و توضیح داد که ما کلا هشت نفر کارمند هستیم که فقط کاغذهای رنگی (پول) رو جابجا میکنیم.
اگر زلزله هم بیاید فقط هشت نفر خواهد مرد ولی در مدرسه پانصد سرمایه گرانقیمت (دانش آموز) با سی چهل استاد هستند که اگر آسیب ببینند خسارتش جبران ناپذیره.

ما بهترین ساختمانها و امکانات رو به مدرسه ها میدیم چون آینده کشورمان در مدارس ساخته میشود.

منم به فکر فرو رفتم که در کشور خودم بهترین ساختمانها برای استانداریها، فرمانداریها، شهرداریها، بانکها و... ساخته میشود؛
و مدرسه کلا فراموش شده و کلاسهای چند شیفته با چهل دانش آموز و ...

آموزش زیر بنای همه مسائل است...

یک سوم درس روش تحقیق، آموزش جستجو در منابع دیجیتال باشد

چند روز قبل همراه دو سه نفر از دوستان، مشغول جستجو در وبسایت هایی بودیم که کتابخانه های دیجیتال عرضه می کنند. این مسأله از زوایای مختلف قابل بررسی است. آنچه مسلم است، وبسایت های یاد شده، نیاز قابل توجهی از مشتریان را برطرف می کنند. این که با چه کیفیتی و با چه فرمتی گذاشته باشند، طبقه بندی آنها چگونه باشد، حوزه مورد علاقه آنها چه باشد، تبلیغی باشند یا تحقیقی و بسیاری از مسائل دیگر، همه قابل بحث است. برخی کتابخانه ها سرمایه های خود را ارائه کرده اند و برخی هم از این طرف و آن طرف اسکن کرده یا از منابع وبسایتی دیگر برداشته و در وبسایت خود گذاشته اند. گاهی هم منازعاتی وجود دارد، دزد به دزد می زند، و شاه دزد و این مطالب.... که خود جالب است.
اما آنچه اکنون می خواهم عرض کنم این است که دانشجویان ما در این زمینه، یعنی آشنایی با این قبیل وبسایت ها دو دسته اند، گروهی که بسیار اندک اند، آشنایی با این وبسایت ها دارند و راه استفاده از آنها را می دانند، اما اغلب دانشجویان، نه تنها این وبسایت ها را نمی شناسند، که راه سرچ درست را هم نمی دانند. در واقع، حتی اگر زحمت جستجو به خود بدهند، نهایت در گوگل یک سرچ کلی می کنند. فرضا کلمه دانلود را هم می زنند، اما بیش از این نه همت دارند و نه آشنایی. بسیاری از آنها، وقتی وارد آرکایو یا فورشر می شوند، راه جستجو در داخل آن را هم نمی دانند. علاوه بر این که با تنوع این وبسایت ها آشنا نیستند. مواردی وجود دارد که شاهد وجود هزاران کتاب در آنها هستیم که به هیچ روی برای دانشجویان و حتی استادان ما شناخته شده نیست.
به نظرم، ما نیاز به یک تخصص و آموزش ویژه در زمینه سرچ داریم. ما باید مراکزی را برای آموزش جستجو و سرچ ایجاد کنیم. در هر دانشکده ای دفتری با این عنوان باشد. شاید در کتابخانه های مرکزی دانشگاه ها یا کتابخانه های دانشکده ها. به هر حال باید جایی باشد که عده ای متخصص و آشنا با وبسایت ها، بتوانند دانشجویان را آموزش دهند. می دانم که این قبیل پیشنهادها هم وقتی عملی شود، باز اسباب دست مشتی آدم سودجو می شود که عده ای آدم ناآشنا را به این کار می گمارند، اما اگر واقعا در این زمینه دقت شود، کمک بزرگی به دانشجویان خواهد بود.
برای مثلا در تحقیقات ایرانی، وبسایت های مربوط به مرکز نور، مسلما نیاز به آموزش دارد. آنها امکانات و استعداد بالایی را در وبسایت های خود و یا روی سی دی ها دارند، اما کسی از آنها آگاه نیست. مع الاسف استادان هم اغلب از این زمینه ها دور هستند، و نمی توانند دانشجویان را راهنمایی کنند. من فکر می کنم در زمینه های علمی مختلف، این مشکل وجود دارد.
یکی از کارهای دیگر این است که دست کم یک سوم درس روش تحقیق باید روی یادگیری سرچ باشد. اگر استاد این توانایی را داشته باشد و سایت دانشگاه هم اجازه دهد و این کار با دقت و پشتکار انجام شود، مسلما کار دانشجو آسان تر خواهد بود. در حال حاضر، از بخش کمی از این امکانات استفاده می شود وطبیعی است که وقتی درست استفاده نشود، مراکزی هم که در صدد توسعه کارهای دیجیتالی هستند، سست خواهند شد.
@jafarian1964

با سلام دکتر شکراللهی عزیز با آرزوی قبولی طاعات بله بسیار عالی است اگر بانک داده ای در قالب اوپن سورس باشد که افراد بتوانند اطلاعات آثار در دست تصحیح خود را در آن درج نمایند؛ خیلی عالی است. اما مسأله این است که برای نمونه طبق گفته دکتر سروری گرامی، این کار بازتصحیح با علم و اطلاع خود مصحح بوده است (البته کاری به این مورد خاص نداریم نمونه است) جالبه در هر دو کار موازی که برای نمونه بازفرست کردم (مصباح الرسائل و تحصیل النجاة) هر دو به سفارش مرکزی بوده است، خب اگر شما یقین داشته باشید قبلا کار شده است حقیقتا با این نوع ناهنجاریها چه باید کرد؟ اینکه مرکزی مثل کتابخانه مجلس، هم این را تقاضا کرده باشد (حمل میکنیم اطلاع نداشتند) این حق اولویت افراد که عمری پای تصحیح یک کار نهاده اند به کجا میرود؟ آیا این با اخلاق پژوهشی جمع میشود؟ بنده البته هیچیک از بزرگواران مصحح را نمیشناسم از باب موازی کاری عرض میکنم بلکه جلوی این کارها گرفته شود با سپاس

با سلام درباره نسخ موجود در کتابخانه دانشگاه تربیت مدرس، دو‌ نظر مطرح هست که بنده هنوز البته، به یقین نرسیده‌ام‌ کدام نظر صحیح است، برخی بر این دیدگاه هستند هسته اولیه این مجموعه همان نسخ مرکز تربیت معلم تهران، که پیش از انقلاب دانشسرای عالی نامیده می‌شد است که در واقع همان مجموعه مرحوم دکتر عبدالعظیم قریب گرّکانی است و اکنون به عنوان امانت در کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود. اگر این نظر درست باشد برخی از آنها در وبسایت کتابخانه ملی موجود است که شماره‌های آنها با سری شماره‌های کتابخانه متفاوت است و قابل دسترس ولی نظر دیگری هست که خیر مجموعه دانشگاه تربیت مدرس هیچ ارتباطی با مجموعه دانشسرا نداشته و‌‌ مستقل است و در این صورت باز هم ممکن است این تعداد نسخی‌که در سایت کتابخانه‌ملی ایران قابل دسترس است، امانتی از همین مجموعه بوده باشد و شاید هم این نسخ امانتی از تربیت مدرس (یا معلم تردید از من متقی) در کتابخانه‌ ملی هیچ ارتباطی با دانشگاه مذکور نداشته باشد. ولی آنچه قطعی و مسلم است اینکه تمامی یا بخشی‌ از نسخ خطی "مرکز تربیت معلم‌‌ تهران" یا "دانشگاه تربیت مدرس" در کتابخانه ملی ایران به صورت "امانی" نگهداری میشود، حال مربوط به کدامیک از این دو مرکز هست بنده اطلاع دقیقی ندارم، اگر عزیزان اطلاع بیشتری دارند بی‌نصیب نگذارند با سپاس🌹

سپاسگزارم از توجهتون. الان حقیر که دسترسی به کتابخانه های مختلف را ندارم و توان مراجعه هم نیست (و شاید خیلی ها با این مسئله درگیر باشند،البته عده ی قلیلی توان آن را دارند که از هر جای دنیا با یک سری تماس و واریز مبلغ کتابی را بدست آوردند ولی نه همه) بسیار پیش آمده نسخه ای را که خواسته ام از همین کانال های تلگرامی و گروه ها یافته ام و خیلی کمک شده. شاید اگر چنین ابزاری نبود امثال حقیر تا پایان عمر به بعضی از نسخه ها و کتاب ها اصلا دسترسی پیدا نمی کردیم. اتفاقا وقتی کتاب ها عمومی شود و در سایت ها و کانال ها قرار بگیرد دیگر کسی قادر به سوء استفاده یا فروش نخواهد بود. اطلاع رسانی هم میشود.
وقتی چیزی نایاب باشد ( که البته نایاب جلوه داده میشود) ارزش پیدا میکند. هروقت دسترسی ها خصوصی شود در هر موضوعی نه فقط کتاب عده ای سودجو و فرصت طلب استفاده میکنند. اما اگر عام باشد دیگر هیچ فردی نمیتواند به دلیل های واهی سودجویی کند.

البته این نظر حقیر است. شاید اشتباه باشد.
باز هم ممنون و سپاسگزارم از فرمایشاتتون.

فقط اگر نکته ای در رابطه با نگهداری یا در اختیار عموم قرار دادن کتبی که شاید از این سایت دانلود کنیم میباشد بفرمایید؟

اتفاقا اگر یک مرکز باشد که همه نسخ را داشته باشد و در اختیار محققین قرار بدهد خوب است.مرکز احیای اقای اشکوری شروع کننده این راه است ولی خب نسخ زیادی(در مقیاس با همه مخطوطات اسلامی جهان)را ندارند و سیستمشان هم دستی هست.برای همین کمی ایراد دارد.وگرنه فرض کنید یک سایت پرداخت انلاین مثل همان سایت دانشگاه تهران وجود داشت و نسخ خطی تمام جهان رو میشد از طریقش خرید(اگر رایگان بزنند که بهتره)یقینا خیلی بهتر بود تا اینکه دسترسیها محدود شود...

سلام با توجه به متن اگر مطلب را دنبال کنید نشان از القاب محمد الحموی دارد و از القابی هست که به ایشان نسبت داده شده بعد از این مقدمه فکر میکنم که سعد لاسلامیه باشد به معنی مبارک برای اسلام بعد از القاب دیگر البته اگر نسخه دیگری هم داشته باشد میتوانید مقابله و مقایسه کنید مانند آنچه مرسوم است برای تصحیح نسخ.

البته یک راه هم برای ردیابی مکان انتقال کتابخانه‌ها، هست و آن جستجوی مختصات نسخه‌شناسی نسخه مذکور (برای مثال نام کاتب محمدصالح بن توکل مشهدی با تاریخ کتابت ۱۱۱۵ق)، در فهرستهای درهمکردی همچون دنا و فنخا یا بانک‌های داده‌ای همچون فهرستگان نسخ خطی (در سایت کتابخانه ملی) یا وبسایت آقابزرگ است.

با سلام دکتر شکراللهی عزیز با آرزوی قبولی طاعات بله بسیار عالی است اگر بانک داده ای در قالب اوپن سورس باشد که افراد بتوانند اطلاعات آثار در دست تصحیح خود را در آن درج نمایند؛ خیلی عالی است. اما مسأله این است که برای نمونه طبق گفته دکتر سروری گرامی، این کار بازتصحیح با علم و اطلاع خود مصحح بوده است (البته کاری به این مورد خاص نداریم نمونه است) جالبه در هر دو کار موازی که برای نمونه بازفرست کردم (مصباح الرسائل و تحصیل النجاة) هر دو به سفارش مرکزی بوده است، خب اگر شما یقین داشته باشید قبلا کار شده است حقیقتا با این نوع ناهنجاریها چه باید کرد؟ اینکه مرکزی مثل کتابخانه مجلس، هم این را تقاضا کرده باشد (حمل میکنیم اطلاع نداشتند) این حق اولویت افراد که عمری پای تصحیح یک کار نهاده اند به کجا میرود؟ آیا این با اخلاق پژوهشی جمع میشود؟ بنده البته هیچیک از بزرگواران مصحح را نمیشناسم از باب موازی کاری عرض میکنم بلکه جلوی این کارها گرفته شود با سپاس

با سلام درباره نسخ موجود در کتابخانه دانشگاه تربیت مدرس، دو‌ نظر مطرح هست که بنده هنوز البته، به یقین نرسیده‌ام‌ کدام نظر صحیح است، برخی بر این دیدگاه هستند هسته اولیه این مجموعه همان نسخ مرکز تربیت معلم تهران، که پیش از انقلاب دانشسرای عالی نامیده می‌شد است که در واقع همان مجموعه مرحوم دکتر عبدالعظیم قریب گرّکانی است و اکنون به عنوان امانت در کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود. اگر این نظر درست باشد برخی از آنها در وبسایت کتابخانه ملی موجود است که شماره‌های آنها با سری شماره‌های کتابخانه متفاوت است و قابل دسترس ولی نظر دیگری هست که خیر مجموعه دانشگاه تربیت مدرس هیچ ارتباطی با مجموعه دانشسرا نداشته و‌‌ مستقل است و در این صورت باز هم ممکن است این تعداد نسخی‌که در سایت کتابخانه‌ملی ایران قابل دسترس است، امانتی از همین مجموعه بوده باشد و شاید هم این نسخ امانتی از تربیت مدرس (یا معلم تردید از من متقی) در کتابخانه‌ ملی هیچ ارتباطی با دانشگاه مذکور نداشته باشد. ولی آنچه قطعی و مسلم است اینکه تمامی یا بخشی‌ از نسخ خطی "مرکز تربیت معلم‌‌ تهران" یا "دانشگاه تربیت مدرس" در کتابخانه ملی ایران به صورت "امانی" نگهداری میشود، حال مربوط به کدامیک از این دو مرکز هست بنده اطلاع دقیقی ندارم، اگر عزیزان اطلاع بیشتری دارند بی‌نصیب نگذارند با سپاس🌹