با حکم علیه عالیه علیا شاه نورجهانبیگم (؟)
عمدة الاشباه و الاقران، مفخر الاماثل و الاعیان، قابل الالتفات و الاحسان، خانهزاد پی ریو ونک راجه جینکه، به عنایت علیّه مخصوص و مباهی گشته، بداند که ما از خوردسالی(=خردسالی) تربیت فرموده به این پله رسانده بودیم و میدانستیم که خانهزاد فدوی بااخلاص درگاه والاست، و امری که خلاف رضای حکم بندگان حضرت اشرف و سامیّه باشد از او به عمل نخواهد آمد. در این ولا به عرض مقدّس رسید که آن خانهزاد خواهر خود را نامزد شاهزاد والاگهر نموده، میبایستی که در این باب، اوّلاً به درگاه عرضهداشت میکرد و به هرچه حکم میشد به عمل میآورد. اینکه بیعرض اینچنین نسبت عمده را از پیش خود کرده، بهغایت بر خاطر مبارک گران آمده. زنهار! زنهار! که پیرامون این قسم امور که موجب نارضای بندگان حضرت است نگردد؛ که نتیجهٔ نیک نداد (ندارد؟). در روز که بر مضمون نشان عالیشان اطّلاع حاصل نماید، اگر همشیرهٔ خود را از وطن طلبیده باشد، به تأکید تمام چیزی بنویسد که نیاید و اگر در راه باشد، برگشته، به وطن برود. در این باب، نهایت تأکید دانسته، از فرموده تخلّف و انحراف نورزد. تحریراً فی تاریخ ۲۶ ماه شهریور ... سنهٔ ۲۰