Forwarded From دعبل
#آبرومندان_درگاه_اهل_البیت
#استاد_علی_آهی
#بخش_اول

استاد علي آهي هشتاد سال قبل دريكي از محلات قديمي تهران به دنيا آمد. پدر وي از اهالي آبعلي بود كه به تهران آمده و مقيم پايتخت گرديده بود از اين رو حاج علي آهي اصالتا اهل آبعلي است. در تهران متولد شده و رشد كرد. اما همه اينها باعث نشد او شهر و ديار خود را فراموش كند. اين نكته هم گفتني است كه مردم آبعلي، مردمي دوست داشتني ، مومن انقلابي و نمونه اند. آنها چه در قبل از انقلاب عليرغم تمركز تهاجم فرهنگي طاغوت ، اصالتهاي خود را حفظ كردند و پس از انقلاب اسلامي در حراست از انقلاب اسلامي و شركت در دفاع مقدس پيشتاز بودند. تعداد رزمندگان ، شهيدان، آزادگان و جانبازان اين منطقه گواه اين ادعاست.در اين بين از جمله افتخارات اين ديار شخصيتهاي ارزشمند در گذشته و حال هستند.

در شعر و ادب، نورس دماوندي (آهي) را در قرن دهم مي‌شناسيم كه از پيشتازان دوره بازگشت است و در زمان حال #حاج_علي_آهي از جمله اين افتخارات است كه بيش از 60 سال است در وادي شعر، آن هم فقط و فقط شعر ولایی و مذهبي قلم زده و گام برداشته است. جالب اينكه فرزند وي #استاد_حسين_آهي از نام آوران كم نظير – بلكه بي نظير – علم عروض در عصر حاضر و از شاعران به نام است كه صد افسوس در محافل و مجامع ادبي داخل و خارج مشهور و در بين ما ناشناخته و گمنام است.

🔶ويژگي هاي شعر ولایی:

هنر و از جمله شعر از واقعيت‌هاي قطعي هر تمدن و فرهنگ است. از نگاه اسلام شعري، مقبول است كه حقيقت را آنچنان كه هست به مخاطبانش ابلاغ كند و آيينه حقايق والاي آسماني و قدسي باشد.
شعري، شعر است كه انسان‌ها را به يقين حقيقي برساند و مصداق اين حديث باشد كه:«خذعنا، تكن منا؛ از ما توشه برگير تا از ما شوي». حقيقت اين است كه همه چيز از جمله علوم و معارف بشري آنگاه سودمند است كه در سير سعادت انسان باشد و اين مهم جز در خانه اهل بيت نيست.

شاعر آنگاه كه با انديشه پاك و انگيزه تابناك به شعر ولایی روي مي آورد، اثر وي ثمره شيرين شجره اي است كه داراي دو حسن است: حسن فعلي (شعر براي اهل بيت) و حسن فاعلي (انگيزه پاك شاعر).

اينجاست كه شعر و شاعر ولایی مصداق اين فراز از آيه شعرا است كه «الا الذين آمنوا و عملو الصالحات» و نمونه اين شعر خاقاني كه:

مرا به وادي الا الذين فرود آورد
فروگشاي زمن طمطراق الشعراء

شعر #آهي روان، همه فهم، ساده و صميمي است چون مصداق شعر ولایی است، آهي كوشيد خودرا از نازك انديشي ها و خيال‌پردازي هاي نا متعادل برهاند چرا كه مي كوشید شعرش ترجمان آيات و احاديث و سيره نوراني آن بزرگواران باشد.

🔹استاد آهي در ديباچه ديوان شعرش، ادبيات ولایی را داراي سه اصل مي داند:

1-اصل ادبي ؛ كه آشنايي، تسلط و مهارت بر علوم ادبي، شعري و بلاغي است.

2-تاريخ؛كه مبتني بر واقعيات و حقايق است.

3-عقايد و كلام؛ كه ريشه اي و بنيادين است.

از اين رو كه چند دهه با تفسير و فقه و كلام بود
چهل سالی بحث «عقيدتي» شعر را پي گرفته و بر ان پاي میفشرد

او بر اين باوربود كه شاعري ميتواند شعري ولایی بگويد كه عقايد قوي و محكم شيعي داشته باشد.

از نگاه او شعر ولایی داراي شاخصه هايي از اين قبيل است:

ولايي و اهل بيتي و قرآني است.

ادبيات او نزديك با ادبيات امامت و ولايت است نه خلافت و سلطنت.

اخلاق گرا است.

حماسي و سلحشور پرور است.

آهي كوشيد در اين مسير گام نهد و تاثير بگذارد، از اين رو نقش او در تربيت شاگرداني برجسته از ميان شاعران و ذاكران اهل بيت، نقش برجسته و ماندگار است و سهم او در چهل سال اخير بسيار.
بعد اينكه در بنياد دعبل خزاعي و مسجدي كه پدر نيكو كارش بنيان نهاده بودعاشقانه و خستگي ناپذير به تربيت شاگردان و حل مشكلات و معضلات اين قشر موثر و شيداي اهل بیت می‌پرداخت.
ادامه دارد...
#دعبل
https://t.me/deabelnews
Forwarded From دعبل
#آبرومندان_درگاه_اهل_البیت
#استاد_علی_آهی
#بخش_دوم

🔶علي آهي فرزند حاج قربانعلي آهي در روز دوشنبه 21 جمادي الاول 1346 هجري قمري مطابق با 14 آبان ماه 1307 هجري شمسي برابر با 5 نوامبر 1928 ميلادي مسيحي در تهران، بازارچه پامنار كه يكي از محله هاي قديم تهران بزرگ مي باشد و مركز مبارزه سيدالمجاهدين حضرت آيت الله حاج سيد ابوالقاسم كاشاني ( رضوان ا... تعالي) بود، در يك خانواده مذهبي قدم به عرصه وجود نهاد.

🔸وي پس از پايان رساندن دوره ابتدايي، ضمن اشتغال به كسب، به تحصيل علوم حوزوي پرداخت.

🔹مشاراليه دروس ادبيات صرف و نحو، منطق و فقه ، اصول ، تفسير، علم كلام ، رجال، علم حديث را از محضر اساتيد بزرگواري همچون:

▫️حجة الاسلام والمسلمين مرحوم حاج سيد علي اصغر ميردامادي

▫️آیت الله حاج شيخ احمد مجتهدي

▫️آیت الله سيد محمد ضياء آبادي

و منظومه سبزواري را در نزد:

▫️آيت الله حاج سيد رضي شيرازي

و نهج البلاغه را ازآيت الله سيد محمود طالقاني اولين امام جمعه تهران فرا گرفت

▫️علم كلام را از حضرت آيت الله حاج ميرزاحسن لواساني

🔹اخلاق و علوم اعتقادي در شعر و شاعري و نقد و تحليل آن را به غير از استفاده از كتابهاي معتبر اسلامي و ماخذ شيعي ازمحضر علماء بزرگواري همچون:

▫️آيت الله شيخ محمدجوادخراساني در تهران

▫️و آيت الله العظمي سيدابوالقاسم خوئي

▫️بوِيژه حضرت آيت الله العظمي سيد محمد هادي ميلاني

▫️و آيت الله ميرزاجواد آقا تهراني

▫️و حضرت آيت الله العظمي سيد محمدرضا گلپايگاني

▫️و آيت الله شيخ علي نمازي شاهرودي

▫️و آيت الله العظمي سيدمحمد وحيدي

▫️و آيت الله وحيد خراساني

▫️و حضرت آيت الله العظمي سيد عبدالحسين دستغيب شهيد محراب آموخت.

ادامه دارد...


#دعبل
https://t.me/deabelnews
Forwarded From دعبل
#آبرومندان_درگاه_اهل_البیت
#استاد_علی_آهی
#بخش_چهارم

🔸مشاراليه در اثر مجالست با چهره هاي حق نگر و با تحقيقات عميق ژرف نگر، سيره #اهل_بيت را در ابعاد زندگي خود بويژه در سرودن اشعار فرا راه خود قرار داده است و بي شك به خاطر عقيده محكم واستوار مذهب #تشيع خود از « نيش زبانها» و طعنه اغيار در امان نبوده است و ايشان در حوزه شعر عقيدتي با دليل و برهان و مدرك صحيح و قاطع طبق ادله آيات قرآني و احاديث و روايات اهل بيت از بعضي آثار بزرگان ادبيات كشور مانند: مولوي و سعدي و شاعران جبرگرا و سرايندگاني كه اشعار درباره جبر و تفويض ، تشبيه و تعطيل، حلول و اتحاد، تجسم و تجسد، وصوليه، صلح كلی ، غلو ، مبالغه و اغراق، دروغ وحدت وجود، قياس ، ولايت نوعيه، اضافه التصاقيه، درباره خداوند، اشعار ضد عقل، نظربازي و جنون مي سرايند و شاعراني كه دروغ پرداز درباره مكتب تشيع و ائمه معصومين هستند انتقادهاي بجايي دارد كه در آينده سرودهاي انتقادي ايشان در دسترس اهل ذوق و ادب و انديشمندان مكتب تشيع قرار خواهد گرفت.

🔹مشاراليه اين سخن را بارها تكرار نموده است كه در كشور ايران كه كشور اهل بيت و امام زمان است انجمن ادبي فراواني كه قابل استفاده شاياني باشد داريم، ولي انجمن عقيدتي براي اصلاح اعتقادي اشعار نداريم كه در آن انجمن ها دفاع از مكتب #تشيع شودو اشعار از نظر عقيدتي بررسي گردد چون در برخي از اشعار آئيني اصطلاحات و واژه هايي بكار رفته و مي رود كه آن اصطلاحات و واژه ها، مبغوض اهل بيت مي باشد نه محجوب آنان.

🔸نامبرده در طول تلاشهاي مذهبي و علمي خويش موسس محافل و مساجد و حسينيه هاي متعددي بوده است كه از آن جمله تشكيل چند كتابخانه وتاسيس چند مسجد در تهران و آبعلي و تاسيس صندوق قرض الحسنه الغدير آبعلي و حومه در شهر آبعلي مي باشد.

🔹نامبرده در امور حسينيه و نقل احاديث از سوي مراجع بزرگ و آيات عظام داراي اجازه هاي متعددي است، از آن جمله:
▫️آيت الله العظمي سيدابوالقاسم خوئي
▫️آيت الله العظمي سيدعبدالهادي شيرازي
▫️آيت الله العظمي سيدمحسن حكيم
▫️آيت الله العظمي سيدمحمودشاهرودي
▫️آيت الله العظمي سيدمحمدرضاگلپايگاني
▫️آيت الله العظمي سيدعبدالله شيرازي
▫️آيت الله العظمي سيدمحمدهادي ميلاني
▫️آيت الله العظمي سيدشهاب الدين نجفي مرعشي
▫️و همچنين ازحضرت امام خميني (رضوان الله تعالي عليهم)

🔸مشاراليه ازسن 10 سالگي در سال 1316 به تشويق والده ماجده مرحومه اش شروع به مداحي اهل بيت نمود و از سال 1336 هجري شمسي شروع به سرودن اشعار نمود كه بیش از هفتاد سال مداح اهل بيت و بیش ازپنجاه سال شاعری اهل بيت نمود

ولي درباره شاعري خود، ايشان چنين مي گويد:

آنچه گويم بود زبان دلم
دعوي شاعري ندارم من

فلسفه‌ي بيمه تامين اجتماعي و امور رفاهي جامعه مداحان و شاعران آئيني كشور:

مشاراليه براي انسجام امور رفاهي و بيمه تامين اجتماعي مداحان و شاعران آئيني كشور تصميم زير را اتخاذ نمود.

در اين راستا درآبان ماه 1381 نامه اي به محضر #مقام_معظم_رهبري #حضرت_آيت_الله_خامنه اي ( دامت بركاته) تقديم داشت كه پس از پيگيري هاي مكرر، آخرين نامه را مشاراليه روز ولادت حضرت زهرا (س) سال 1384 تقديم معظم له نمودند. با شناختي كه معظم له از ايشان داشتند دستور تشكيل جلسه اي دادند كه نتيجه آن تاسيس موسسه بنياد دعبل خراعي گرديد كه اين موسسه از خرداد سال 1385 شروع به بيمه نمودن مداحان و شاعران آئيني سراسر كشور نمود.

اینک به ذكر چند اثر از تاليفات نامبرده بسنده مي گردد.

📕ديوان آهي ( دو جلد)
📗ديوان آئينه نور ( دو جلد)
📙فرهنگ اصلاحات قافيه ( يك جلد)
📗توصيف صنايع شعر كهن فارسي و پيرايش آن با كلك بديع
📕فلسفه قيام امام حسين ازديدگاه عقل ( يك جلد)
📗شعرو شاعري از نظرگاه قرآن و عترت و سنت در هفت بخش
📙درسهايي از علم كلام « نگرشي تحليلي درباره تصوف و تاثيرات آن در ادبيات آئيني» ( يك جلد)
📕تنور الافكار روشني افكار جهت شعر و شاعري و مداحي اهل بيت( يك جلد)

ادامه دارد...

#دعبل
https://t.me/deabelnews
Forwarded From دعبل
#آبرومندان_درگاه_اهل_البیت
#محمد_عابد_تبریزی

۱۴ آذر: سال‌روز درگذشت عابد تبريزی

🔸محمّد عابد، شاعر خوش‌قریحه‌ی معاصر كه تخلّص «عابد» را برای خود برگزیده بود، متولّد ۱۳۱۴ ش در تبریز است. پدرش نیز شاعر بود و «یتیم»، تخّلص می‌كرد كه اوّلین استاد و مشوّق «عابد» در شعر نیز به شمار می‌رفت.

🔹شهرت‌گریزی او باعث شد تا چون گوهری در صدف پنهان بماند؛ امّا آنان كه با كلام و مرامش آشنا بودند، به استادی‌اش اقرار داشتند.

📚دو اثر ارزشمند او، «ماه در مُحاق» و «مهر در شفق» در زمان حیاتش منتشر شد؛ نام كتاب‌ها، خود حاكی از ذوق سراینده‌ی آن است و پس از درگذشت وی، «دیوان استاد محمّد عابد» چاپ شد كه امیدواریم روزی در یك مجلّد شاهد تمام آثار این شاعر باشیم.
#طرح: باشد که روزی شاهد تلفیق شایسته‌ی این آثار در یک جلد باشیم.
«عابد خلوت‌نشین» نیز نام كتابی است كه به همّت #فانی_تبریزی از اشعار وی و خاطرات دوستان و بستگانش در مورد او جمع‌آوری شد و به طبع رسید.


🔸دریغا که در تاریخ چهاردهم آذر ۱۳۸۵ شمسی در سفری كه به تهران داشت، مسافر عالم آخرت می‌شود و پس از انتقال پیكرش به تبریز، در قبرستان وادی رحمت رخ به خاک می‌گذارد!


🔹تضمین غزل «حافظ» به این ترتیب كه تمام مصراع‌های زوج از #حافظ_شیرازی است و تمام مصاریع فرد از #عابد_تبریزی.

به قتلگه ز سر شوق، گفت شاه حجاز
«منم كه دیده به دیدار دوست، كردم باز»

بدین شرف كه شَوَم كشته‌ی محبّت او
«چه شكر گویمت؟ ای كارساز بنده‌نواز!»

ز شاه‌راه شهادت چو بگذری، ای دوست!
«بسا كه بر رخ دولت كنی كرشمه و ناز»

به خون وضو نكند، گر قتیل راه وفا
«به قول مفتی عشقش، درست نیست، نماز»

به آستان جلالت، جبین به عجز نَهم
«كه كیمیای مراد است، خاك كوی نیاز»

سرم به عرش سنان بِه، تنم به فرش تراب
«كه مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز»

ازل به گوش دلم، پیر می‌فروشان گفت:
«در این سراچه‌ی بازیچه، غیر عشق مباز»

به جز خیال تو، اسرار دل كه را گویم؟
«چو سروِ راست در این باغ، نیست محرم راز»

به عشق دوست قسم! هر بلا رَود به سرم
«من آن نی‌ام كه از این عشق‌بازی آیم باز»

چه جای گفته ناجور چون تویی؟ «عابد»!
«در آن مقام، كه «حافظ» برآورد آواز»

#دعبل
https://t.me/deabelnews
Forwarded From دعبل
#آبرومندان_درگاه_اهل_البیت
#احمد_شمشیری

نه تنها یکی از مداحان کمیاب زمانه خود بود که شاید نظیر او کم‌تر پا به عرصه ستایش #اهل_بیت_(ع) گذاشته باشد؛ چرا که تقریباً کسی را نمی‌توان یافت که همپای او شعر حفظ بوده باشد. این بزرگمرد عرصه مداحی، به جای آنکه وقت خود را صرف امور بیهوده روزگار کند، از هر فرصتی برای حفظ کردن شعر استفاده می‌کرد و همیشه در پی یافتن سروده‌های جدید و به قول خودش استخوان‌دار بود. خیلی رفت و آمدی با دیگران نداشت و حضور در جمع را صرفاً برای استفاده از محضر دیگران تجربه می‌کرد. به همین دلیل، با تمام شهرتی که داشت، شاید سالی حتی یک بار هم به جلسات جامعه مداحان نمی‌آمد. حتی بعضی‌ها می‌گفتند که احمد شمشیری، هیچ کسی غیر از خودش را قبول ندارد. این گمان، زمانی تقویت می‌شود که می‌بینیم این مداح بزرگ و یگانه، شاگردان کم و گزینش‌شده‌ای داشت و برای تماشای مداحی دیگران، پای منبر همکارانش نمی‌نشست.

شمشیری که در اصل احمد شمشیرگران نام داشت، سال 1307 در محله گذر لوطی صالح تهران متولد شده بود. این پیرغلام حضرت #اباعبدالله_الحسین_(ع) نزد شاعرانی همچون صغیر اصفهانی، خوشدل تهرانی، مرحوم هادی رنجی، مرحوم پرتو بیضایی و مشفق کاشانی شاگردی کرده بود و بر همین اساس بود که هم شعرشناس بود، هم خود گاهی شعر می‌گفت. اما نه اینها که حفظ بودن هزاران تک بیت از صدها قصیده و غزل او را احمد شمشیری کرده بود؛ وگرنه مداحانی از او خوش‌صداتر و مسلط‌تر به دستگاه‌های آوازی در دوره و زمانه او زندگی می‌کردند.

شمشیری خود می‌گوید که دست کم 20 سال با صغیر اصفهانی مأنوس بوده و نتیجه این انس و الفت، ثبت تقریباً تمام اشعار دیوان این شاعر بزرگ آئینی در حافظه اوست. هرگاه حاج احمد قصد داشت درمجلس روضه یا عزا شرکت کند ماجرا را به تفضیل برای خوشدل بیان میکرد و از وی می خواست تا برای آن ماجرا شعری را بسراید.

#احمد_شمشیری، با مداحانی چون #حاج_حسین_بهاری، (پدر مرحوم علیرضا بهاری و ‌معروف به «شاه حسین»)، #حاج_سیدمصطفی_هاشمی_دانا، #حاج_حسن_محمدی_دولابی، تقریباً همسال و هم دوره بود، اما وجه تمایز او در رکورد تعداد اشعار حفظی‌اش بود؛ وگرنه اغلب اینها در هیئت‌های معروف آن زمان، مانند مهدیون، فاطمیون، قائم آل محمد (عج)، حضرت رقیه (س)، ابوالفضلی‌ها و ... صاحب منبر مداحی بودند. دکتر حسین آهی شاعر و استاد ادبیات فارسی یکی دیگر از دوستان حاج احمد بود. حسین جوهری صاحب کتاب «گلبانگ محبت» و « سفینه شجره طوبی» یکی از کسانی بود که به طور غیر مستقیم برحاج احمد تأثیر گذار بود.

از میان کسانی که شاید حاج احمد شمشیری را به خوبی درک کرده باشند و می‌شود او را به عنوان شاگرد این مداح فاضل قلمداد کرد، مرحوم حاج رضا فرشچی، مداح بسیار توانمند #اهل_بیت_(ع) است که او نیز در سال 85 دار فانی را وداع گفت.

حاج احمد به واسطه دوستانی که داشت، همیشه برای گرفتن تذکره کربلا میانجی گری می کرد. اما برای کارهای دنیوی هیچ تلاشی نمی کرد. محسن شمشیرگران پسر حاج احمد می گوید : در خدمت سربازی به شهر پلدختر اعزام شده بودم و خیلی دلتنگ خانواده بودم و میدانستم پدرم برای اینگونه امور وساطت نمی کند. به همین دلیل به #امام_حسین_(ع) متوسل شدم و به مداحی پدر دلخوش بودم تا حضرت عنایتی کند.مدتی بعد خبر دادند که 200 نفر از افراد تنومند را به تهران اعزام کردند و من هم نفر 198 بودم.

در سال 1370 در دهه دوم محرم در شهر اصفهان به منبر رفت و ماجرای وهب را برای مردم خواند در آخر مجلس گفت «اگر عمری باشد، فردا شب ماجرای مادر وهب را می خوانم» اما عمری باقی نبود و همان شب با رسیدن به منزل حال ایشان بد شد و مدتی بعد از دنیا رفتند. ایشان را در ابن باویه شهر ری به خاک سپردند.همسر حاج احمد در روز تشییع جنازه که بسیار منقلب شده بود با صدای بلند گفت « اگر تو نوکر امام حسین علیه السلام هستی، من سوم تو را نبینم ». هنگام برگشت از مراسم خاکسپاری همسر حاج احمد دچار ایست قلبی شد و فردای آن روز پیکرش را در همان ابن باویه در جوار مداح قدیمی و مخلص اهل بیت (ع) دفن کردند.بعد از رحلت حاج احمد بسیاری معتقد بودند که نه حاج احمد ، بلکه یک کتابخانه ای از شعر و روایت و حدیث در زیر خاک مدفون شده است.

مرحوم احمد شمشیری به علت سکته مغزی در پنجم مردادماه سال 1370 رحلت کرد و جامعه مداحی کشور را در فقدان خود عزادار کرد. اگر کسی بخواهد هر وقت از مداحی دقیق، کارکشته و پروسواس نام ببرد، حتماً اولین نامی که به ذهنش خواهد آمد، نام آن مرحوم است.

#دعبل

https://t.me/deabelnews