@indianstudies
محرم در میان شیعیان هند
...در میان شیعیان هند مراسمی معمول است که ممکن است در نواحی مختلف, جزئیاتی متفاوت داشته باشند. به محض ظاهر شدن ماه جدید, مردم هر سال در مکان های دائمی (که در جنوب هند به عاشور خانه معروف است) گرد هم می آیند. آنها بعد از خوردن شربت (نوشیدنی شیرین و خنک), یا برنج {منظور نذری ست} با نام حسین(ع) فاتحه میخوانند. نوشیدنی خنک به معنای یادآوری مومنان از تشنگی وحشتناک حسین و خانواده و همراهانش هست که رنج برده اند. بعد خوراک و نوشیدنی بین مردم خصوصا فقرا پخش میشود. در بعضی مکان ها هر روز غروب مردم گودالی حفر میکنند و درونش آتش روشن میکنند و دورش با چوب یا شمشیر حفاظ میسازند. یا دورتا دور این گودال میدوند و فریاد میزنند
عاشور خانه معمولا با پارچه های سیاهی که روی آن آیات قرآن نوشته شده تزئین میشود. درون عاشور خانه تابوت ها و سازه های چوبی قرار دارد که با ورق های نقره ای , کاغذ های رنگی و زرق و برق دار پوشش داده شده. آنها با تخیل و احساس هنری ساخته شده است و به منظور نشان دادن آرامگاه حسین(ع)، در دشت کربلا، و یا مقبره پیامبر در مدینه و یا حتی تاج محل در اگرا بنا شده است . در کنار آن ها وسایل جنگی قرار دارد که متصور هستند امام حسین در کربلا از آنها استفاده کردند مثل عمامه (از طلا)، یک شمشیر، سپر، تیر و کمان
همچنین تعدادی علم یا علامت در اشکال گوناگون وجود دارد که هر کدام معنی مخصوص خود را دارند. اغلب علم ها شکل یک دست را در راس خود دارند. این علامت از آنجایی محبوب است که به پنج تن از اعضای خانواده ی پیامبر اشاره دارد: محمد, علی, فاطمه, حسن و حسین
به یاد کربلا
هر روز غروب مردم در عاشور خانه یا منازل خود گرد هم می آیند. این مجالس, یادآور قدم به قدم وقایع کربلاست. از زمانی که امام حسین دعوت کوفیان را دریافت کرد تا زمانی که شهید شد. ذاکر خطابه ای را برای اعضای مجلس میخواند و مرثیه گوها اشعاری را که حوادث کربلا را به یاد میآورد, قرائت میکنند. این وقایع به طور هنرمندانه ای بی رحمی یزیدیان که امام حسین, خانواده و همراهانش را به شهادت رساندند روایت میکند. این مراثی شامل نوحه (اشعار درد و رنج) همراه با سوز خوانده میشوند تا احساسات شنوندگان را برای ندبه و گریه تحریک کنند. مومنان از جا بر می خیزند و با اندوه سینه میزنند و فریاد میزنند: یا حسن, یا حسین. در عین حال یزید, خلیفه ای که باعث کشته شدن امام حسین شد, نفرین میشود.
دسته ها و مراسم دیگر
از هفتم تا دهم محرم مراسمی برگزار میشود که در بزرگداشت پسر امام حسن, قاسم هست. قاسم, در حالی به شهادت رسید که تازه داماد بود. همراه با هیئتی که در صفوف منظم میروند, اسب سفیدی (دلدل یا ذوالجناح) میرود که نشانه ی مرکب امام حسین هست. یا اشاره به اسب عروس قاسم دارد. قاسم دقیقا قبل از حادثه ی کربلا با دختر امام حسین (فاطمه صغرا) ازدواج کرده بود. به خاطر همین مردم مکررا فریاد میزنند:عروس! داماد! عروس! داماد!
در روز هشتم نیزه ای به حرکت در می آید در حالی که سر امام حسین را حمل میکند. این کار اشاره به واقعه ای دارد که به دستور یزید سرها را بر نیزه کردند.
به علاوه تابوتهایی از امام حسن, امام حسین و قاسم حمل میشوند. تمام مدت مردم سینه میزنند و میگویند: حسن! حسین! بعضی مواقع این کار متوقف میشود و گروهی از مردان و پسران با نیم تنه ی برهنه و با دسته های تیغ خودشان را میزنند که خون از پشتشان جریان میابد {قمه زنی} یا گروهی بزرگ تشکیل میشود که در حالی که به شدت بر سر و سینه میکوبند, همراه هم داد میزنند: یا حسن! یا حسین!
رسم است که تابوت ها و علم های سبز (علامت های ارتش امام حسین، تزئین شده با نقره، طلا و برنج) در صفوف منظم توسط مردان پا برهنه که سینه میزنند, مرثیه میخوانند و گاهی اوقات برای ابراز غم و اندوه خود, خودزنی میکنند, حمل میشوند. این پروسه در طول ماه محرم ادامه دارد و در روز دهم ماه, که روز عاشورا نام دارد, به اوج خود میرسد.
روز دهم, عاشوراست. در این روز تابوتها را در آب می اندازند یا در گودالی که به این منظور و به نام کربلا حفر کرده اند, به صورت دسته جمعی دفن میکنند. در غروب دوازدهم مردم تمام شب را بیدار میمانند و برای بزرگداشت امام حسین قرآن و مرثیه میخوانند.
روز سی ام مقداری خوراکی تهیه میشود و بعد از خواندن فاتحه آن را به فقرا میدهند. با این امور خیر, مراسم محرم پایان میابد.
منابع:
1.
http://www.indiawijzer.nl2.
http://www.timeanddate.com3.
http://www.aryabhatt.com4.
http://www.journeymart.comترجمه: مریم وزیری
#ادیان