دانش پزشکی در اوستا
پزشکان در کتاب اوستا (اردیبهشت یشت، بند 6 )، بر اساس روش درمانی در گروههای زیر قرار می گیرند:اشو پزشک (ašo. baesaza): یعنی کسی که به کمک اشه درمان می کند. اشه (aša) نیز در زبان اوستایی در مفهوم « نظم این جهانی، قانون حاکم بر جهان » است.این واژه در سنت اسلامی برابر مفهوم «حق» است.داد پزشک (dato. baesaza): یعنی کسی که درباره ضایعان وارد شده به بدن اشخاص و کیفر مربوط به آنها کار می کند، که همان پزشک قانونی است.کارد پزشک (karato. baesaza): که همان جراح است که با کارد و آلات دیگر جراحی، درمان می کند.گیاه پزشک (urvaro. baesaza): کسی است که با اروهای گیاهی بیماران را درمان می کند.مانسر پزشک (maro. baesaza): کسی است که با کلام مقدس بیماران را درمان می کند.این پزشکان دوره های آموزشی جدی و دراز مدتی راطی می کردند و در مدارس پزشکی آن زمان که در بسیاری از شهر های ایران دایر بود تخصص می دیدند.یکی از مورخان علم پزشکی در این باره چنین می نویسد:«تحصیل در رشته پزشکی مشتمل بر دوره های نظری و عملی بود و چندین سال به طول می انجامید.از آزمونهای پایان این دوره ها آگاهی دریت در دست نیست؛ اما کارد پزشکان پیش از کسب مجوز برای انجام اعمال جراحی، ناگزیر از گذراندن امتحانات دشواری بودند.»در اوستا حتی از دستمزد پزشکان نیز سخن به میان آمده است:به طور کلی دستمزد پزشکان (و دامپزشکان نیز)بسته به جایگاه افراد در خانواده، روستا،
شهر و کشود تعیین می شد و به موقعیت پزشک یا دشواری بیماری بستگی نداشت و دستمزدهای گوناگونی مانند ارزش کوچکترین ستور (چارپا)، ستور میانه، ستور بزرگ، گردونه چهار اسب، یک خر ماده، یک گاو ماده، یک مادیان، یک شتر ماده، و (برای دامپزشکان) چارپای کوچک و یک خورش گوشت را در بر می گرفت.حتی دستمزدهای معنوی هم مرسوم بود. برای نمونه:اگر موبدی بیمار می شد و پزشکی به درمان این پیشوای مذهبی مبادرت می ورزید و موفق به مداوای او می شد، یک دعای خیر منتخب از آیان مقدس آسمانی که در میان دینداران معمول بود، به او اجرت داده میشد.اما در مجموع بایسته بود که پزشک خوارک سالم و کافی، پوشاک درست و کافی و اسب تندرو و دارو و وسایل جراحی به مقدار لازم داشته باشد.برعکس آن دسته از پزشکان که به جهت عدم رعایت مقررات پزشکی در درمان بیماران قصور می نمودند و یا به خاطر عدم توانایی و دانش اندک در حرفه خویش، موجب مرگ بیماران می شدند، علاوه بر محروم شدن از ادامه شغل پزشکی، جرائم نقدی و کیفر جزایی نیز به آنها تعلق می گرفت.
دانلود کتاب زیر را به علاقمندان دانش پزشکی در ایران باستان توصیه می کنیم.
#پزشکی #ایران #باستان
⬇️⬇️
پزشکان در کتاب اوستا (اردیبهشت یشت، بند 6 )، بر اساس روش درمانی در گروههای زیر قرار می گیرند:اشو پزشک (ašo. baesaza): یعنی کسی که به کمک اشه درمان می کند. اشه (aša) نیز در زبان اوستایی در مفهوم « نظم این جهانی، قانون حاکم بر جهان » است.این واژه در سنت اسلامی برابر مفهوم «حق» است.داد پزشک (dato. baesaza): یعنی کسی که درباره ضایعان وارد شده به بدن اشخاص و کیفر مربوط به آنها کار می کند، که همان پزشک قانونی است.کارد پزشک (karato. baesaza): که همان جراح است که با کارد و آلات دیگر جراحی، درمان می کند.گیاه پزشک (urvaro. baesaza): کسی است که با اروهای گیاهی بیماران را درمان می کند.مانسر پزشک (maro. baesaza): کسی است که با کلام مقدس بیماران را درمان می کند.این پزشکان دوره های آموزشی جدی و دراز مدتی راطی می کردند و در مدارس پزشکی آن زمان که در بسیاری از شهر های ایران دایر بود تخصص می دیدند.یکی از مورخان علم پزشکی در این باره چنین می نویسد:«تحصیل در رشته پزشکی مشتمل بر دوره های نظری و عملی بود و چندین سال به طول می انجامید.از آزمونهای پایان این دوره ها آگاهی دریت در دست نیست؛ اما کارد پزشکان پیش از کسب مجوز برای انجام اعمال جراحی، ناگزیر از گذراندن امتحانات دشواری بودند.»در اوستا حتی از دستمزد پزشکان نیز سخن به میان آمده است:به طور کلی دستمزد پزشکان (و دامپزشکان نیز)بسته به جایگاه افراد در خانواده، روستا،
شهر و کشود تعیین می شد و به موقعیت پزشک یا دشواری بیماری بستگی نداشت و دستمزدهای گوناگونی مانند ارزش کوچکترین ستور (چارپا)، ستور میانه، ستور بزرگ، گردونه چهار اسب، یک خر ماده، یک گاو ماده، یک مادیان، یک شتر ماده، و (برای دامپزشکان) چارپای کوچک و یک خورش گوشت را در بر می گرفت.حتی دستمزدهای معنوی هم مرسوم بود. برای نمونه:اگر موبدی بیمار می شد و پزشکی به درمان این پیشوای مذهبی مبادرت می ورزید و موفق به مداوای او می شد، یک دعای خیر منتخب از آیان مقدس آسمانی که در میان دینداران معمول بود، به او اجرت داده میشد.اما در مجموع بایسته بود که پزشک خوارک سالم و کافی، پوشاک درست و کافی و اسب تندرو و دارو و وسایل جراحی به مقدار لازم داشته باشد.برعکس آن دسته از پزشکان که به جهت عدم رعایت مقررات پزشکی در درمان بیماران قصور می نمودند و یا به خاطر عدم توانایی و دانش اندک در حرفه خویش، موجب مرگ بیماران می شدند، علاوه بر محروم شدن از ادامه شغل پزشکی، جرائم نقدی و کیفر جزایی نیز به آنها تعلق می گرفت.
دانلود کتاب زیر را به علاقمندان دانش پزشکی در ایران باستان توصیه می کنیم.
#پزشکی #ایران #باستان
⬇️⬇️
