‍ غروب روز عاشورا به روزى
نشستم با حكيمِ دل فروزى
بگفتا با من از اندوه و سوزى:
"گِلى خوشبوى در حمام روزى
رسيد از دست محبوبى به دستم"

نهادم گِل درون يك حصيرى
چو شد خشتى معطّر بى نظيرى
قرارش دادم آن را در حريرى
" بدو گفتم كه مُشكى يا عبيرى
كه از بوى دلاويز تو مستم"

به هر بيمار آن را چون بسودم
شفا مى داد و آن را مى ستودم
بگفتم چيستى اى تار و پودم؟
بگفتا من گِلى ناچيز بودم
وليكن مدّتى با گُل نشستم"

مرا خود كربلا زير و زبر كرد
حسين آنجا چو جسمش مستقر كرد
همان بُبْريده سر بر من نظر كرد
" كمال همنشين در من اثر كرد
و گرنه من همان خاكم كه هستم"

#عاشورا
#تضمين_شعر_سعدي
#سيد_مهدي_صدرالحفاظي

@Kelkestan
@Shahrah