حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) درباره لحظات جانگداز رحلت نبی مکرّم اسلام (صلی الله علیه وآله وسلّم) مى فرمايند:

و لقد قُبض رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم و إنّ رأسه لعلى صدري ولقد سالتْ نفسه في كفّي، فأمررتها على وجهي، ولقد وليّتُ غسله صلّى الله عليه وآله وسلّم والملائكة أعواني، فضجّت الدار والأفنية ملأ يهبط وملأ يعرج، وما فارقت سمعي هينمة منهم يصلّون عليه حتى واريناه في ضريحه فمن ذا أحق به مني حيا وميتاً.
#نهج_البلاغة ـ الخطبة 197

وقتی که رسول خدا (ص) را قبض روح نمودند ، سرش بر سینه من بود وجان او در کف من جاری شد وآن را بر روی خود کشیدم. سپس مشغول غسل و كفن آن حضرت شدم که در این امر ملائکه یاوران من بودند و آنگاه خانه و حياط و اطراف آن از شیون و حضور ملائکه پر شده بود.گروهی بالا می رفتند وگروهی پایین می آمدند و زمزمه ی آنها را می شنیدم که بر آن حضرت سلام و درود می فرستادند. بنا بر اين چه كسى به او در حال زندگى و مرگ از من سزاوارتر است.
نهج البلاغه ـ خطبه ى 197
#حدیث_علوی

کانال آستان قدس علوی ـ #نجف_اشرف
https://telegram.me/joinchat/Ax37Qj4grxLYYqE2DfQ--g