علی:
#حضرت_زینب_سلام‌الله‌علیها
#مدح_و_منقبت
#ولادت

امشب مدینه شهر طلوع سپیده است
از نور کوکبی که سحرگه دمیده است

خورشید آرزوی دمیدن به شب کند
چندان‌که وصف این مه زیبا شنیده است

تبریک یا علی! که به دامان فاطمه
دردانه‌ای چو زینبِ تو آرمیده است

چون سینۀ بتول، بهشت محمّد است
این غنچه از بهشت محمّد دمیده است

گفتا رسول، نور دو چشمم بود حسین
زینب به نور دیدۀ او نور دیده است

این زینب است دختر دُردانۀ علی
نامش ز آستانۀ عزّت رسیده است

کلک قضا به دامن کوثر که فاطمه است
از قدّ او شمایل طوبی کشیده است

او را رسانده است به حدّ کمال عشق
شیری که او ز سینۀ عصمت مکیده است

هیچ آفریده نیست چو هم، غیر او که هست
زهرای دوّمی که خدا آفریده است

او مکتبی نداشت به‌جز دامن علی
او جز زبانِ وحی، معلّم ندیده است

شیواترین قصیدۀ عشق و رشادت است
اسرار کربلا همه در این قصیده است

یک امتیاز او که کسی را نشد نصیب
تقدیم بوسه‌ها به گلوی بریده است

این است آن حیای مجسّم که نطق او
کار یزید را به فضاحت کشیده است

پروانۀ قبولیِ قربانیانِ عشق
او می‌دهد، که فاطمه‌اش آفریده است

پیغمبران به همّت او غبطه می‌خورند
وقتی به دستش آن تن در خون طپیده است

ای دختری که مادر صدها فضیلتی
روی تو ماهِ برجِ صفات حمیده است

ای خواهری که هر که تو را دید با حسین
گفتا خدا دوباره حسین آفریده است

در رتبه، دختری چو تو مادر نزاده است
در مهر، مادری چو تو عالم ندیده است

صبر تو را و نُطق تو را جز ز مرتضی
نه دیده دیده‌ای و نه گوشی شنیده است

بر آستانه‌ات، عظمت می‌برد سجود
اینجا قدِ بلند شهامت خمیده است

ارکان کعبه در حرمت بوسه می‌زنند
بر چار رکن آن که جهاد و عقیده است

منّت خدای را که در این لیلۀ سعید
ما را محبت تو به اینجا کشیده است

ما را که هیچ مایه نداریم غیر آه
شمع شب ولادت تو اشک دیده است

عیدی ببخش تذکرۀ کربلا به ما
ای دختر علی که عطایت عدیده است

گر مورد قبول تو افتد به درگهت
اهدائی «مؤید» ما این قصیده است

#سیدرضاموید
#صلوات

@deabelnews

علی:
#حضرت_زینب_سلام‌الله‌علیها
#مدح_و_منقبت
#ولادت

دست در عالم ایجاد تو داری زینب
خبر از مبداء و میعاد، تو داری زینب

کلماتی که خداوند به قرآن فرمود
آن معانی همه را یاد، تو داری زینب

چون حسین و حسن و احمد و زهرا و علی
خوب‌تر از همه استاد، تو داری زینب

پسر کعبه علی بود و تویی دختر او
خون آن مرد حَرم‌زاد، تو داری زینب

طینتی فاطمه‌پرور چوحسین است تو را
همّتی عاطفه‌بنیاد، تو داری زینب

چون علی منطق کوبنده و علمی سرشار
چون حسن صبر خداداد، تو داری زینب

همه اجداد تو آقای دو عالم هستند
ارث آقایی اجداد، تو داری زینب

پر شد از عطر تو امشب همه عالم گویا
باغ گل در گذر باد، تو داری زینب

چون گل صبح که شبنم چکد از هر برگش
خنده درگریۀ میلاد، تو داری زینب

گشتی از گریه تو خاموش در آغوش حسین
که به او اُنس خداداد، تو داری زینب

پنج معصوم به میلاد تو حاضر بودند
این‌چنین لیلۀ میلاد، تو داری زینب

ای وفادارترین خواهر عاشورایی
مکتب زنده و آزاد، تو داری زینب

علم و حلم و ادب و عصمت و ایثار و وفا
فضل و بذل و کرم و داد، تو داری زینب

سخن عالمۀ غیر معلّم شرفی است
که ز فرموده سجّاد، تو داری زینب

ز عبادات چنانی که خدا خواسته است
برتری بر همه عبّاد، تو داری زینب

شام تسخیر تو شد، ای مه ویرانه نشین!
تا ابد دولت آباد، تو داری زینب

در اسارت، طلبِ خون شهیدان کردی
در سکوت، این‌همه فریاد، تو داری زینب

شعله زد اشک تو در هستی غارتگر شام
خطبه چون خطبۀ سجّاد، تو داری زینب

راز خود را به تو بسپرد چو دانست حسین
دل سرکوبی بیداد، تو داری زینب

از درا زنگ شترها ز نهیب تو فتاد
که به کف رشتۀ اجساد، تو داری زینب

ذرّه‌ای کاش ببخشند «مؤید» را هم
ز جلالی که به میعاد، تو داری زینب

#سیدرضاموید
#صلوات

🔹 @deabelnews