#آبرومندان_درگاه_اهل_البیت
#محمد_عابد_تبریزی
۱۴ آذر: سال‌روز درگذشت عابد تبريزی
🔸محمّد عابد، شاعر خوش‌قریحه‌ی معاصر كه تخلّص «عابد» را برای خود برگزیده بود، متولّد ۱۳۱۴ ش در تبریز است. پدرش نیز شاعر بود و «یتیم»، تخّلص می‌كرد كه اوّلین استاد و مشوّق «عابد» در شعر نیز به شمار می‌رفت.
🔹شهرت‌گریزی او باعث شد تا چون گوهری در صدف پنهان بماند؛ امّا آنان كه با كلام و مرامش آشنا بودند، به استادی‌اش اقرار داشتند.
📚دو اثر ارزشمند او، «ماه در مُحاق» و «مهر در شفق» در زمان حیاتش منتشر شد؛ نام كتاب‌ها، خود حاكی از ذوق سراینده‌ی آن است و پس از درگذشت وی، «دیوان استاد محمّد عابد» چاپ شد كه امیدواریم روزی در یك مجلّد شاهد تمام آثار این شاعر باشیم.
#طرح: باشد که روزی شاهد تلفیق شایسته‌ی این آثار در یک جلد باشیم.
«عابد خلوت‌نشین» نیز نام كتابی است كه به همّت #فانی_تبریزی از اشعار وی و خاطرات دوستان و بستگانش در مورد او جمع‌آوری شد و به طبع رسید.
🔸دریغا که در تاریخ چهاردهم آذر ۱۳۸۵ شمسی در سفری كه به تهران داشت، مسافر عالم آخرت می‌شود و پس از انتقال پیكرش به تبریز، در قبرستان وادی رحمت رخ به خاک می‌گذارد!
🔹تضمین غزل «حافظ» به این ترتیب كه تمام مصراع‌های زوج از #حافظ_شیرازی است و تمام مصاریع فرد از #عابد_تبریزی.
به قتلگه ز سر شوق، گفت شاه حجاز
«منم كه دیده به دیدار دوست، كردم باز»
بدین شرف كه شَوَم كشته‌ی محبّت او
«چه شكر گویمت؟ ای كارساز بنده‌نواز!»
ز شاه‌راه شهادت چو بگذری، ای دوست!
«بسا كه بر رخ دولت كنی كرشمه و ناز»
به خون وضو نكند، گر قتیل راه وفا
«به قول مفتی عشقش، درست نیست، نماز»
به آستان جلالت، جبین به عجز نَهم
«كه كیمیای مراد است، خاك كوی نیاز»
سرم به عرش سنان بِه، تنم به فرش تراب
«كه مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز»
ازل به گوش دلم، پیر می‌فروشان گفت:
«در این سراچه‌ی بازیچه، غیر عشق مباز»
به جز خیال تو، اسرار دل كه را گویم؟
«چو سروِ راست در این باغ، نیست محرم راز»
به عشق دوست قسم! هر بلا رَود به سرم
«من آن نی‌ام كه از این عشق‌بازی آیم باز»
چه جای گفته ناجور چون تویی؟ «عابد»!
«در آن مقام، كه «حافظ» برآورد آواز»
#دعبل
https://t.me/deabelnews
#محمد_عابد_تبریزی
۱۴ آذر: سال‌روز درگذشت عابد تبريزی
🔸محمّد عابد، شاعر خوش‌قریحه‌ی معاصر كه تخلّص «عابد» را برای خود برگزیده بود، متولّد ۱۳۱۴ ش در تبریز است. پدرش نیز شاعر بود و «یتیم»، تخّلص می‌كرد كه اوّلین استاد و مشوّق «عابد» در شعر نیز به شمار می‌رفت.
🔹شهرت‌گریزی او باعث شد تا چون گوهری در صدف پنهان بماند؛ امّا آنان كه با كلام و مرامش آشنا بودند، به استادی‌اش اقرار داشتند.
📚دو اثر ارزشمند او، «ماه در مُحاق» و «مهر در شفق» در زمان حیاتش منتشر شد؛ نام كتاب‌ها، خود حاكی از ذوق سراینده‌ی آن است و پس از درگذشت وی، «دیوان استاد محمّد عابد» چاپ شد كه امیدواریم روزی در یك مجلّد شاهد تمام آثار این شاعر باشیم.
#طرح: باشد که روزی شاهد تلفیق شایسته‌ی این آثار در یک جلد باشیم.
«عابد خلوت‌نشین» نیز نام كتابی است كه به همّت #فانی_تبریزی از اشعار وی و خاطرات دوستان و بستگانش در مورد او جمع‌آوری شد و به طبع رسید.
🔸دریغا که در تاریخ چهاردهم آذر ۱۳۸۵ شمسی در سفری كه به تهران داشت، مسافر عالم آخرت می‌شود و پس از انتقال پیكرش به تبریز، در قبرستان وادی رحمت رخ به خاک می‌گذارد!
🔹تضمین غزل «حافظ» به این ترتیب كه تمام مصراع‌های زوج از #حافظ_شیرازی است و تمام مصاریع فرد از #عابد_تبریزی.
به قتلگه ز سر شوق، گفت شاه حجاز
«منم كه دیده به دیدار دوست، كردم باز»
بدین شرف كه شَوَم كشته‌ی محبّت او
«چه شكر گویمت؟ ای كارساز بنده‌نواز!»
ز شاه‌راه شهادت چو بگذری، ای دوست!
«بسا كه بر رخ دولت كنی كرشمه و ناز»
به خون وضو نكند، گر قتیل راه وفا
«به قول مفتی عشقش، درست نیست، نماز»
به آستان جلالت، جبین به عجز نَهم
«كه كیمیای مراد است، خاك كوی نیاز»
سرم به عرش سنان بِه، تنم به فرش تراب
«كه مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز»
ازل به گوش دلم، پیر می‌فروشان گفت:
«در این سراچه‌ی بازیچه، غیر عشق مباز»
به جز خیال تو، اسرار دل كه را گویم؟
«چو سروِ راست در این باغ، نیست محرم راز»
به عشق دوست قسم! هر بلا رَود به سرم
«من آن نی‌ام كه از این عشق‌بازی آیم باز»
چه جای گفته ناجور چون تویی؟ «عابد»!
«در آن مقام، كه «حافظ» برآورد آواز»
#دعبل
https://t.me/deabelnews
