‍ 📢👁‍🗨 وقتی بزرگترین مرکز #علوم_انسانی #ایران زمین به سوی زوال می‌رود
#محمد_میلانی ☑️🔵 درمیان اخبار ریز و درشت این روزهای لعنتی که آدمی درحسرت شنیدن و دیدن یک خبر رضایت‌بخش حسرتمند ساعت‌ها می‌نشیند و درنهایت آه و دریغ و افسوس تحویل محیط اطراف خود می‌دهد، شنیدن بعضی از خبرها وضعیت روانی آدم را چنان به هم می‌ریزد که ترجیح می‌دهد به دامان همان اخبار بد و مشوش روزانه پناه ببرد.
☑️🔴 تعطیل شدن #دائره_‌المعارف_برزگ_اسلامی به عنوان شریف‌ترین #نهاد_فرهنگی ایران که نه، شاید خاورمیانه دقیقا یکی از همان اخبار است. مرکزی فرهنگی که سال‌های سال جز خدمت رسانی به اعتلای فرهنگ اصیل ایرانی- اسلامی و پژوهش راستین نفش حاشیه‌ای دیگری نداشته و نیز علاوه برآن دغدغه بانی و موسس آن علاوه بر رسالت اصلی و اصیل ذکر شده؛ توجه به وضعیت کار و معیشتی بزرگان و فرزانگان این کشور بوده، این روزها چنان در وضعیت فلجی به سر می‌برد که نوشتن و حتی گفتنش اشک بر دیدگان آدمی سرازیر می‌کند. بله بار دیگر تکرار می‌کنم. دایره‌المعارف بزرگ اسلامی در آستانه تعطیلی است. برای آنهایی که تصویر روشنی از این مکان شریف ندارند کافی است بگویم، صادق‌ترین و شریف‌ترین انسان‌هایی که می‌توانند فخر علمی و ادبی و فرهنگی یک کشور و ملت باشند، از برای همه ایرانیان همه در این مرکز جمع شده بودند تا نه با درآمدهای نجومی و میلیاردی که با خون دل و کار و زحمت مداوم و مستمر ایران دیروز و امروز را به دنیای آینده با وجه‌ای شریف و اصیل تحویل بدهند.
☑️🔴 این مرکز که به اصطلاح مدیریتی و اقتصادی توسط بخش خصوصی و همیت مدیر ارشد آن #سید_کاظم_موسوی_بجنوردی اداره می‌شود همواره در سه دهه و اندی از عمر گرانمایه خود از دخالت مالی و تحکمی حتی منابع دولتی نیز مبرا نگاه داشته شد تا بتواند با استقلال و دقت عاری از هرگونه دخل و تصرف و غرض‌ورزی به حیات خود ادامه دهد تا نشان دهنده چهره واقعی ایران فرهنگی باشد. اگرچه بر اساس مستندات موجود این مرکز در دوره‌های پیشینِ روسای جمهور فرهنگی مورد توجه بیشتر بوده اما این هیچ وقت به معنای نیاز این مرکز تلقی نمی‌شده است و در واقع کمک به این مرکز به نوعی افتخار و وجه ارزشی دولت‌های پیشین نیز بوده و هنوز هم رییس جمهور دیروز اصلاحات و عاقد آرام و صبور این روزها به خود می‌بالد که توانسته برای ادامه حیات این مرکز سهمی درخورد توجه داشته باشد. مسئله مهمی که با گفتار این روزهای بنیانگذار مرکز همخوانی ندارد.
☑️🔵⚫️ فارغ از وضعیت فعلی این مرکز شریف که مبادرت به تسویه و به نوع محترمانه قطع همکاری با چهره‌های فرهیخته و ارزشمند #فرهنگ و #تمدن_ایرانی آن هم گروهی و دسته‌ای می‌کند حرف‌ها و مستنداتی وجود دارد که مانند خنجر برروی اعصاب و روان آدم کشیده می‌شود. بی‌ادبی و بی‌حرمتی به چهره‌های برجسته فرهنگی، دخالت بی‌رویه فرزندان صاحب موسسه شریف دایره‌المعارف بزرگ اسلامی و مدعیات جدید آنها مبنی بر دارایی اختصاصی دانستن کلیه اموال عمومی، معنوی و منقول و غیرمنقول این مرکز است. ادعای اخیر شخص آقای #موسوی_بجنوردی در مورد وضعیت ملک و زمین‌های متعلق به این مرکز در منطقه #دارآباد #تهران، بی‌ادبی و گستاخی فرزندان ایشان به چهره‌های ارزشمند و اصیل فکری و فرهنگی کشور که دراین مرکز مشغول به کار هستند برای مثال اخراج یکی از بزرگ مردان به دلیل موافق نبودن نظراتش با نیات و خواسته‌های فرزندان موسوی بجنوردی و یا نقل قول مستقیم یکی از فرزندان به شریف مرد ادب و فرهنگ آقای دکتر ... که هرچه دارید از صدقه سری پدر و خانواده ما دارید!!! همه نشان از بحرانی عظیم است که قلب علوم انسانی کشور را نشانه گرفته است. فارغ از آنکه باید تأسف بر وضعیت تمدن و فرهنگی که متولی اصلیش بخش خصوصی با چنین خلق و خویی باشد. ⛔️❌ آقای موسوی بجنوردی این روزها درمعرض پاسخ به بیشمار سئوالاتی است که درپس رفتار و کردار ایشان و فرزندانش شنیده می‌شود. چرا که عدم پاسخگویی به این وضعیت و یا عدم پیگیری وضعیت این بنیاد #پژوهشی خاطره‌ای بس تلخ و تأسف بار را در تاریخ #فرهنگ_ایرانی به بار خواهد گذاشت؟؟؟؟!

‍ بخشی از سخنان محمد علی شاه قاجار:

"رعیت را چه به آزادی!
به جهنم که نان ندارید
کار ندارید، سرپناه ندارید
آب ندارید، به جهنم که جوانانمان درگیر افیویند
به جهنم که زنان تن فروشی میکنند
همینکه سایه مان بر سر شما رعیت است کافیست

رعیت گوسفند و ما شبانیم..."


#فرهنگ_ایرانی
@farhangirani7000

اگر یک روز از زندگی‌ِاَم باقی مانده باشد
آن یک روز را هم برایِ استقلال و حفظِ
کرامتِ ایران خواهم جنگید؛ حتی اگر
لقبِ شورشی و ضدِ مملکت به من داده شود.

ستار_خان

امروز ۲۸ مهر ماه، زادروزِ «ستار خان»
سردارِ ملی و از آزادی‌خواهان و مبارزانِ
راستینِ ایران‌زمین است؛ کسی که از او
به عنوانِ نمادِ غیرت و شجاعت و شرافت
یاد می‌کنند، کسی که ماندن و جنگیدن
در زیرِ پرچمِ ایران را به پرچمِ بیگانه که
وعده‌یِ در امان ماندن و بهره‌مند شدن
از امتیازاتِ فراوانی را داشت، ترجیح
داد و به سمبل و پیشرو جریانی که
خواستارِ ساختنِ کشوری آزاد و آباد
بود، تبدیل شد.

💐زاد روزش خجسته، نامش جاوید،
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد💐

#فرهنگ_ایرانی
@farhangirani7000

📽ویدئو بسیار جالب
نام خلیج همیشه فارس برروی نقشه های سنگی روم باستان در کنارآمفی تاترمعروف کلوسنو
با قدمتی بیش از 2هزار سال..

#فرهنگ_ایرانی

به بهانه سالروز امضای معاهده پاریس
خیانت میرزا آقاخان نوری و جدایی هرات از ایران
در مذاکرات پاریس که میان ایران و انگلیس در سال ۱۲۳۶ در جریان بود؛ میرزا آقاخان نوری، صدراعظم ناصرالدین‌شاه، به مسوول تیم مذاکرات ایرانی (فرخ‌خان امین‌الدوله) پیام فرستاد:
«شما اختیار دارید در هر مساله‌ای که مورد تقاضای انگلیسی‌هاست موافقت کنید؛ مگر دو مورد: یکی سلطنت ناصرالدین‌شاه و دیگری صدارت من»!
نتیجه مذاکرات البته چنین شد: جدایی هرات از ایران و به رسمیت شناخته‌شدن افغانستان توسط ایران؛ پایانی بر از دست رفتن ایران بزرگ وقتی بخش‌های شمالی را سال‌های پیش‌تر روسیه به خاک خود الحاق کرده بود.

در ۱۱ شهریور ۱۲۳۵ معاهده پاریس میان ایران و انگلستان منعقد شده که بر اساس آن هرات افغانستان که یکی از بخش‌های مهم ایران در دوره ناصرالدین شاه قاجار بود از خاک آن جدا شد و تحت نفوذ انگلستان قرار گرفت.
این اتفاق که با تلاش انگلیس و همراهی برخی از سیاستمداران ایرانی در عهدنامه پاریس تحقق یافت، از اهمیت موقعیت افغانستان برای انگلیس و اعمال حاکمیت سیاسی بر آن نشان داشت.

بریتانیا، در سراسر قرن نوزدهم، گرفتار این نگرانی و ترس بود که یکی از قدرت‌های اروپایی دیگر بخواهد از فرصت فروپاشی سیاسی آسیا بهره برداری کند. فرانسه در اولویت اول این بدبینی قرار داشت و سپس روسیه که از مسیرهای کاروان فاتحان قدیم عبور کرده بود و تهدید می‌کرد که می‌خواهد بر ویرانه‌های حکومت‌های باستانی، یک حکومت جدید پادشاهی جهانی جدید تأسیس کند.

دولت‌های بریتانیایی از پیامدهای حرکت امپراتوری روسیه به سمت جنوب آسیا به شدت می‌ترسیدند. در نیمه اول این قرن کانون نگرانی استراتژیک، قسطنطنیه بود اما بعد از آن ارتش‌های تزاری به آسیای مرکزی هجوم آوردند و بتدریج توجه خود را به استیلا بر ایران، افغانستان و گذرگاه‌های کوهستانی هیمالیا معطوف کردند.

افزایش توجه روسیه به ایران و افغانستان بیش از پیش انگلیس را نگران کرد؛ زیرا افغانستان پل ارتباطی به سوی مستعمرات این کشور یعنی هندوستان بود. از این رو حفظ هرات و نفوذ سیاسی و اقتصادی بر آن، به یکی از موضوعات محوری در سیاست انگلیس تبدیل شد که ریشه‌های آن در دوره ناصرالدین شاه کاشته شد.

اما از اوایل حکومت فتحعلی شاه، شورش‌هایی در هرات توسط افغان‌ها و با حمایت انگلستان بر ضد حکومت مرکزی قاجار رخ داد که هربار سرکوب شد. در دوره محمدشاه نیز حاکم هرات از اجرای فرمان حکومت مرکزی خودداری کرده و به همین دلیل باعث شد تا شاه در پی احیای حاکمیت خود بر هرات باشد. با اینکه وزیرمختار انگلیس در نامه‌ای به دولت خود در سال ۱۲۵۲ مقصر بودن امیر هرات و محق بودن دولت ایران را تأیید کرده بود، دولت انگلیس محمدشاه را از تصرف هرات منع کرد؛ البته محمدشاه بدون توجه به نظر انگلستان، هرات را محاصره و به تصرف خود درآورد و حاکمیت ایران بر هرات را احیا کرد.

پس از این قضیه، حاکمیت سیاسی ایران بر افغانستان تا زمان ناصرالدین شاه حفظ شد و حاکم هرات نیز به حکومت مرکزی ایران اعلام وفاداری نمود تا اینکه در زمان صدارت میرزا آقاخان نوری، سندی از سوی شاه امضا شد که طی آن ایران متعهد گردید تنها در صورتی که نیروهایی از قندهار و کابل و یا نقاط دیگر به هرات تجاوز کنند، قشونی برای دفاع از آن شهر بفرستد و پس از دفع دشمن نیروها را به کشور بازگرداند.

این سند تا حدودی حاکمیت سیاسی ایران بر هرات را خدشه‌دار کرد، اما پس از این اتفاقات و روی کار آمدن محمدیوسف میرزا در هرات، حاکم کابل به تحریک انگلیس دست به شورش زد. در این شرایط محمدیوسف میرزا از حکومت مرکزی درخواست کمک کرد و ناصرالدین شاه هم با اعزام نیرو شورش‌ها را سرکوب کرد اما از آنجا که ایرانیان به عنوان فاتح وارد هرات شده و نسبت به اهالی شهر رفتار بدی داشتند محمدیوسف خان از کار خود پشیمان شد و به آن اعتراض کرد.

به همین دلیل یوسف خان تلاش کرد با ایجاد شورش، سپاه ایران را از هرات بیرون کند که در نهایت با حمله سپاه ایران تسلیم شد و جای خود را به امیر جدید، عیسی خان داد که وی هم در نهایت به سرنوشت یوسف خان دچار شد.

در چنین شرایطی انگلیس به هرات حمله کرد و ایران را در شرایط نامناسبی قرار داد. ناصرالدین شاه وقتی در عمل انجام شده قرار گرفت، به توصیه دولت‌های روسیه و فرانسه به نیروهای ایرانی دستور ترک هرات را داد و تقاضای صلح کرد، تقاضایی که سرانجام به انعقاد معاهده پاریس در ۴ مارس ۱۸۵۷ میلادی ختم گردبد.
براساس این معاهده ایرانیان توافق کردند که سپاه خود را از هرات خارج کنند، در هنگام بازگشت سفیر انگلیس به ایران از او عذرخواهی کنند و یک قرارداد تجاری استعماری را نیز بپذیرند. و یک سری امتیازات سرزمینی به سلطان مسقط که در آن زمان متحده انگلیس بشمار می‌آمد بدهند. انگلستان نیز متعهد شد که دیگر مخالفان شاه را در سفارت خود پناه ندهد.



#فرهنگ_ایرانی
@farhangirani700