#پرسش_و_پاسخ
درباره مقایسه تحصیل و زندگی در ایران و خارج از کشور [بخش اول از دو بخش]
✍️ طول دوره دکتری دانشگاه های خارج از کشورچند سال است؟ مانند دانشگاههای ایران محدودیت و سنوات و جریمه و ... دارد؟ به دانشجوی دکتری حقوق داده می شود؟ منظور از حقوق در حد تامین نیازهای ضروری شخصی نیست. حقوقی که بتوان نیاز خانواده را پاسخ گفت. یکی از مشکلاتی که گریبان گیردانشجویان دکتری ایران است. همین دغدغه معیشت و شغل است بنده به عنوان دانشجوی ترم دهم دانشگاه تهران در دوره دکتری غالب دانشجویان را در پی تامین معیشت و رزومه سازی برای شغل آینده و جذب در دانشگاه ها دیدم اصلا مهم نیست کیفیت مقالات و آثار علمی دانشجو چه باشد. مهم چاپ مقاله در مجلات علمی پژوهشی است و کمیت بر کیفیت سیطره دارد. این روند قطعا نادرست و نامطلوب است. اما در واقعیت کنونی جامعه کسی که بخواهد حداقل استقلال مالی را داشته باشد، چاره‌ای ندارد از طرفی دانشجویان در سنین دکتری غالبا یا ازدواج کرده اند یا در شرف آن هستند و دغدغه تامین مخارج زندگی مجالی برای عمیق خواندن و فهمیدن و اثر گذاشتن نمی گذارد.
👈 دوره دکترا در دانشگاههای اروپایی (از جمله بریتانیا و نیز استرالیا و نیوزلند) سه سال است. اما در آمریکا و کانادا بین پنج تا هفت سال طول می‌کشد.
👈 دانشگاههای اروپایی و آمریکایی اگر کسی را به عنوان دانشجو قبول کنند، معمولاً به او بورسیه می‌دهند (به این علت معمولاً هر سال در هر رشته کلاً بین سه تا پنج دانشجو می‌گیرند. دانشگاههای اروپایی بورسیه‌های بسیار محدودی دارند. اما برخی از آنها شهریه دانشگاهی ندارند. با این وجود آنها هم که شهریه ندارند، معمولاً چیزی برای هزینه زندگی به دانشجویان نمی‌دهند و دانشجویان باید با هزینه شخصی زندگی کنند.
👈 کارهای دانشجویی اغلب غیر مرتبط با رشته‌های تحصیلی و از جنس کار در مغازه یا رستوران و امثال آن است. بورسیه‌های پرداختی در اروپا و آمریکا قدری بیشتر از حداقل حقوق مصوب دولت است و کفاف یک زندگی بسیار ساده را می‌دهد (زندگی‌ها در اروپا اغلب ساده و متوسط و بر پایه حمایت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های دولت مانند حمل و نقل عمومی، تفریح‌گاه‌های عمومی و امثال آن است. در آمریکا شرایط متفاوت است و به سبب اینکه دولت خود را از اغلب امور کنار کشیده، فشار بر دانشجو بیشتر است).
👈 به علت شرایط بالا، دانشجویان موفق دانشگاههای غربی معمولاً در حین تحصیل مشاغل غیرمرتبط انجام می‌دهند و از ابتدا تا دوره دکترا در خوابگاه‌ها یا خانه‌های اشتراکی زندگی می‌کنند. در آمریکا بسیاری از دانشجو برای پرداخت شهریه تحصیل مجبوراند وام بگیرند و بعد از فارغ‌التحصیلی در مواردی تا یافتن کار و در موارد دیگر بعد از مدتی کوتاه باید وام را برگردانند و اگر نتوانند بانک همه اموال مختصرشان را مصادره می‌کنند و کارتن خواب می‌شوند. بسیاری از کارتن خواب‌های آمریکا تحصیل کرده‌اند. اما در اروپا به سبب اینکه هنوز از دولت خواسته می‌شود در حوزه‌هایی مانند تحصیل و درمان نقش‌آفرینی جدی کند، دانشجو حداقل بدهکار، فارغ‌التحصیل نمی‌شود.
👈 به سبب آنچه تا الان توضیح داده شد باید بدانید که اغلب دانشجویان، خصوصاً در اروپا، زیاد درس نمی‌خوانند بلکه عملاً از محیط اطراف خود یادگرفته‌اند که به جای زیاد خوانی با کیفیت مطالعه و تحصیل کنند. نگاه کنید به این یادداشت: زیادخوانی یا باکیفیت‌خوانی؟: دانشجویان برتر جهان روزانه چند ساعت مطالعه می‌کنند؟
👈 نیز
#مهارتهای_آکادمیک
کانال جامعه و فرهنگ | پیمان اسحاقی
https://t.me/peymaneshaghi110
درباره مقایسه تحصیل و زندگی در ایران و خارج از کشور [بخش اول از دو بخش]
✍️ طول دوره دکتری دانشگاه های خارج از کشورچند سال است؟ مانند دانشگاههای ایران محدودیت و سنوات و جریمه و ... دارد؟ به دانشجوی دکتری حقوق داده می شود؟ منظور از حقوق در حد تامین نیازهای ضروری شخصی نیست. حقوقی که بتوان نیاز خانواده را پاسخ گفت. یکی از مشکلاتی که گریبان گیردانشجویان دکتری ایران است. همین دغدغه معیشت و شغل است بنده به عنوان دانشجوی ترم دهم دانشگاه تهران در دوره دکتری غالب دانشجویان را در پی تامین معیشت و رزومه سازی برای شغل آینده و جذب در دانشگاه ها دیدم اصلا مهم نیست کیفیت مقالات و آثار علمی دانشجو چه باشد. مهم چاپ مقاله در مجلات علمی پژوهشی است و کمیت بر کیفیت سیطره دارد. این روند قطعا نادرست و نامطلوب است. اما در واقعیت کنونی جامعه کسی که بخواهد حداقل استقلال مالی را داشته باشد، چاره‌ای ندارد از طرفی دانشجویان در سنین دکتری غالبا یا ازدواج کرده اند یا در شرف آن هستند و دغدغه تامین مخارج زندگی مجالی برای عمیق خواندن و فهمیدن و اثر گذاشتن نمی گذارد.
👈 دوره دکترا در دانشگاههای اروپایی (از جمله بریتانیا و نیز استرالیا و نیوزلند) سه سال است. اما در آمریکا و کانادا بین پنج تا هفت سال طول می‌کشد.
👈 دانشگاههای اروپایی و آمریکایی اگر کسی را به عنوان دانشجو قبول کنند، معمولاً به او بورسیه می‌دهند (به این علت معمولاً هر سال در هر رشته کلاً بین سه تا پنج دانشجو می‌گیرند. دانشگاههای اروپایی بورسیه‌های بسیار محدودی دارند. اما برخی از آنها شهریه دانشگاهی ندارند. با این وجود آنها هم که شهریه ندارند، معمولاً چیزی برای هزینه زندگی به دانشجویان نمی‌دهند و دانشجویان باید با هزینه شخصی زندگی کنند.
👈 کارهای دانشجویی اغلب غیر مرتبط با رشته‌های تحصیلی و از جنس کار در مغازه یا رستوران و امثال آن است. بورسیه‌های پرداختی در اروپا و آمریکا قدری بیشتر از حداقل حقوق مصوب دولت است و کفاف یک زندگی بسیار ساده را می‌دهد (زندگی‌ها در اروپا اغلب ساده و متوسط و بر پایه حمایت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های دولت مانند حمل و نقل عمومی، تفریح‌گاه‌های عمومی و امثال آن است. در آمریکا شرایط متفاوت است و به سبب اینکه دولت خود را از اغلب امور کنار کشیده، فشار بر دانشجو بیشتر است).
👈 به علت شرایط بالا، دانشجویان موفق دانشگاههای غربی معمولاً در حین تحصیل مشاغل غیرمرتبط انجام می‌دهند و از ابتدا تا دوره دکترا در خوابگاه‌ها یا خانه‌های اشتراکی زندگی می‌کنند. در آمریکا بسیاری از دانشجو برای پرداخت شهریه تحصیل مجبوراند وام بگیرند و بعد از فارغ‌التحصیلی در مواردی تا یافتن کار و در موارد دیگر بعد از مدتی کوتاه باید وام را برگردانند و اگر نتوانند بانک همه اموال مختصرشان را مصادره می‌کنند و کارتن خواب می‌شوند. بسیاری از کارتن خواب‌های آمریکا تحصیل کرده‌اند. اما در اروپا به سبب اینکه هنوز از دولت خواسته می‌شود در حوزه‌هایی مانند تحصیل و درمان نقش‌آفرینی جدی کند، دانشجو حداقل بدهکار، فارغ‌التحصیل نمی‌شود.
👈 به سبب آنچه تا الان توضیح داده شد باید بدانید که اغلب دانشجویان، خصوصاً در اروپا، زیاد درس نمی‌خوانند بلکه عملاً از محیط اطراف خود یادگرفته‌اند که به جای زیاد خوانی با کیفیت مطالعه و تحصیل کنند. نگاه کنید به این یادداشت: زیادخوانی یا باکیفیت‌خوانی؟: دانشجویان برتر جهان روزانه چند ساعت مطالعه می‌کنند؟
👈 نیز
#مهارتهای_آکادمیک
کانال جامعه و فرهنگ | پیمان اسحاقی
https://t.me/peymaneshaghi110
