تاریخ عصر غیبت
پورسیدآقایی،جباری،عاشوری ،حکیم

بررسی شبکه وکالت ، دوران حاکمیت عباسیان و شیعیان، ویژگی های عصر غیبت صغری و غیبت کبری

#مهدویت #غیبت #تاریخ #مهدی #نواب
http://telegram.me/mynotes110

فی الرباعی
در جنگی از قرن دهم که در کتابخانه ملی محفوظ است یک رباعی از شیخ کمال الدین الایجی وجود دارد که به گریز فلک از دست خویش در نگاه بسیاری عرفا اشاره دارد.و به نوعی صنعت تشخیص و جان بخشی ملیح را خود دارد

در گوش دلم گفت فلک پنهانی
کاری که خدا کند ز من می دانی
بر گردش خویش اگر مرا دست بدی
خود را برهاندمی ز سر گردانی

#مهدی طهماسبی

@riznokteha

فایده

حمزه اصفهانی مورخ گفته که دنیا به چهار چیز خوش گذرد اول ایمنی دوم توانگری سیوم صحت چهارم جوانی و به چهار چیز ناخوش گذرد اول ترس دوم درویشی 3.رنجوری و 4 . پیری


جنگ خطی محفوظ در کتابخانه ملی


#مهدی طهماسبی
@riznokteha

دو رباعی به خط جامی
پیشتر در یکی از نکته ها از جایگاه بلند و ارزشمند ملا عبدالرحمن جامی به عنوان خاتم الشعرا نسل کهن شاعران پهندشت شعر و ادب فارسی سخن گفتم. در نسخه ای از رسایل و منشات این شاعر گرانمایه به شماره 2050در کتابخانه ایاصوفیا ترکیه نگهداری می شود در صفحه نخست دو رباعی به خط خود جامی وجود دارد که با عنایت به دست نوشته جامی باید آن را جز منابع دست اول بر شمرد که در تحقیقات پژوهشگران می تواند مدنظر قرار گیرد.
متن این دو رباعی این است

باسمه سبحانه

معشوق ازل که هرکه دل بست بدو
پیوند ز خود گسست و پیوست بدو
هستی همه زوست بلکه هستی هم اوست
او هست به خویش و دیگران هست بدو

*

یارب برهان ز قید اسباب مرا
وز ربقه ی بندگی ارباب مرا
گر دولت یافت را نیم شایسته
محروم مکن ز درد نایاب مرا


الکاتب الفقیر: عبدالرحمن الجامی عفی عنه


#مهدی طهماسبی

@riznokteha

یک رباعی لذت بخش

در این رباعی لذت خاصی برای این لحظات پایانی ماه مبارک رمضان وجود دارد با توجه به نامشخص بودن سراینده این رباعی آن را تقدیم به شما عزیزان می نمایم.

ای دوست ز ساز رفته ام سازم ده
غافل شده ام ز خویش آوازم ده
روزی در کوی بیخودی گم‌گشتم
ای آن که مرا یافته ای بازم ده

مجموعه شماره ۲۸۵۹
کتابخانه مجلس شورای اسلامی

#مهدی طهماسبی

@riznokteha

دو رباعی اخوانیه ای کوتاه ، ناشناخته و زیبا از اوایل قرن هفتم


در جنگ نظم ونثری که توسط عبدالعلی ابن محمود ابن قاسم ابن الحسن ابن احمد ابن محمد الرفاعی در طول بیش از یک دهه از سال 845 تا 856 در شیراز و شهرهای دیگری هم چون هرات و... نگاشته و اکنون در کنون در پاریس و کتابخانه ملی فرانسه نگهداری می گردد، موارد دست اولی یافت می شود از جمله این اخوانیۀ کوتاه که پیش از سال 635ه.ق سروده شده است عبدالعلی رفاعی می نویسد

لسید جمال الدین کاشانی فی المولی کمال الدین اسماعیل رحمت الله علیهما

ای آتش طبعت حسد باد شمال
وی لفظ خوشت مایه ده آب زلال
در خط و عبارتم اگر نقصان است
زآنست که دارم اشتیاقی به کمال

لکمال الدین اصفهانی فی جوابه

آورد ز کاشان نفس باد شمال
بویی زنسیم سخن وفضل جمال
بر دیده نه بر بر فرق نهادم سخنش
تا دور بود ز آفت عین کمال


#مهدی طهماسبی

@riznokteha

🍀 خرمی جهان در #حکومت #مهدوی ع☘

✅ الإمامِ عَليّ ع فِي صِفَةِ المَهدي ع:

🌸 «وتُعمُرُ الأَرضُ وتَصفو وتَزهُو الأَرض بِمَهدِيِّها وتَجري بِهِ أنهارُها.»

✅ امام علی ع در وصف #حکومت حضرت #مهدی ع فرمودند:

🌍 زمين به وسيله #مهدى

🌳 آباد و خرّم مىشود

◀️ و به وسيله او

🌊 چشمه سارها روان میگردند.

📚 ينابيع المودة، حافظ القندوزی.

👇👇👇👇
@hayatetaiebe

بیتی در مقام سابقه فرهنگی یک شهر


امروز عصر در مسجد حاج شیخ علی بروجن که کهن ترین مسجد شهر بروجن است، بعد از چندین ماه دوری از مسجد به واسطه ویروس منحوس کرونا ، در مسجد حاضر شدم و به بازخوانی سنگ نگاشته موجود در ستون آخرین سمت یسار یا چپ مسجد پرداختم . این سنگ نوشته حک شده بر ستون سنگی نشان دهنده یادبودی از فرد متوفی است.
متن این سنگ نوشته در قسمت تحتانی این است « مرقد عبدالله ابن شکرالله بروجنی در تاریخ شهر صفر سنه 1063ه.ق»
و در قسمت بالایی متن این بیت حک شده
«جانش مقیم روضه ی دارالسرور باد
گلشن سرای مرقد او پر ز نور باد»
نکته حایز اهمیت این کتیبه ی اندکی ناخوانا این است که نشان دهنده ذوق شاعرانه در عصر شاه عباس صفوی در بروجن دارد که تا پیش از این سابقه فرهنگی ادبی در این شهر به روزگار زندیه بازمی گشته و اکنون این پیشینه با تک بیت موجود می تواند تغییر نماید.

#مهدی طهماسبی


@riznokteha

رباعی
طبعت به سخن ، سخن به طبعت نازد
معنی به دلت ، دلت به معنی سازد
در معنی نظم مثنوی سفتی در
فکر تو به عرصه ی حقیقت تازد

از مجموعه کتابخانه ملی ملک


#مهدی طهماسبی

@riznokteha

.
📅 - ۲۹ جمادی الاولی سالروز وفات دومین نائب خاص #امام_زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، ابوجعفر، محمد بن عثمان بن سعید عَمری در سال ۳۰۵ ه.ق پس از حدود ۴۰سال نیابت خاصه امام

محمد بن عثمان بن سعید عَمری، دومین نایب از نُواب اربعهٔ امام دوازدهم علیه السلام پس از پدرش عثمان بن سعید است.

ایشان دارای تألیفاتی در فقه بود و از وی روایاتی درباره حضرت #مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف روایت شده است. ادعیه مشهوری چون سمات، افتتاح و زیارت آل‌یاسین نیز توسط ایشان نقل شده است.

بنابر نقل روایات، محمد بن عثمان زمان مرگ خویش را پیش‌گویی کرد و دو ماه پیش از وفات خود، از آن خبر داد. راوی، در دیداری که با او داشته، از محمد بن عثمان پرسیده که چرا برای خود قبر حفر کرده‌ای؟ و او گفته است که من مأمورم کارهای خود را جمع کنم و دو ماه بعد از دنیا خواهم رفت.

وفات نائب دوم در روز آخر جمادی الاول سال ۳۰۵ ه.ق رخ داد. پیکرش در بغداد، تشییع و در کنار مقبره پدرش به خاک سپرده شد.

#تقویم_شیعه
.