آغاز می‌کنم سخنم را به یاحسین
در می‌زنم به خانه‌ی معبود با حسین
کاری به خاطر رمضانم نکرده ام
اما گرفت دست تهیِ مرا حسین
ما روزه دارها همه یاد لب تواییم
ای تشنه لب‌تر از همه‌ی تشنه‌ها حسین
آخر مرا برای خودش می‌خرد شبی
من میشوم مسافر کرببلا... حسین
________________________________________
دوباره سفره‌ی شب زنده دارها وا شد
دوباره خانه‌ی دلدار ، خانه‌ی ما شد
دوباره زمزمه‌ی دانه‌های تسبیحم
دوباره دست دعای من و مفاتیحم
دوباره با شهدا افتتاح می‌خوانم
و پای دین خدا با امام می‌مانم
دوباره بال گشایم دو دست خالی را
فرازهای ابوحمزه ثمالی را
ببار ابر خطاپوش! ماه رحمت شد
ببخش صاحبِ خانه دوباره زحمت شد
دلا بیا که خطا را به آه می‌بخشند
بیا که کوه گناه را به کاه می‌بخشند
صدای دعوت و این سفره‌های نورانی
منی که بی سر و پایم کجا و مهمانی
کنار سفره من آداب را نمی‌دانم
فقط رسیده ام و خواب را نمی‌دانم
به روزه خوار بگو توبه در حضور اینجاست
هزار توبه شکستی بیا غفور اینجاست
کنار یار نشستن چه لذتی دارد
گناهکار هم انگار عزتی دارد
به جز کنار دعاخوان دلم نمی‌ماند
دلم گرفته چرا روضه ای نمی‌خواند
خوشا به حال هرآنکس که ناله ای دارد
و التماس به دخت سه ساله ای دارد

#ماه_رمضان
#مهمانی_خدا

#اللهم_رَبَّ_شَهْرِ_رَمَضانَ_الَّذى_اَنْزَلْتَ_فيهِ_الْقُرْآنَ_وَافْتَرَضْتَ_على_عِبادِكَ_في_الصِّيامَ_صَلِّ_عَلى_مُحَمَّدٍ_وَ_آلِ_مُحَمَّدٍ_وَ_ارْزُقْنى_حَجَّ_بَيْتِكَ_الْحَرامِ_فى_عامى_هذا_وَ_فى_كُلِّ_عامٍ_وَ_اغْفِرْ_لى_تِلْكَ_الذُّنُوبَ_الْعِظامَ_فَاِنَّهُ_لا_يَغْفِرُها_غَيْرُكَ_يا_رَحْمنُ_يا_عَلاّمُ.