https://goo.gl/mH6dHS
#مواجهه
@literature9
دو ترجمه از بخشی از کتاب
How to Read Literature
نوشته‌ی تری ایگلتون:
چگونه ادبیات بخوانیم، ترجمه‌ی مشیت علایی، نشر لاهیتا، ۱۳۹۴، فصل دوم صفحه‌ی ۹۱:
«شاید همان‌گونه که ویرجینیا وولف گه‌گاه اظهار می‌داشت، نفس یا هویت چیزی نیست جز بسته‌ای از حسیات و ادراکات تصادفی درون‌تهی. لئوپلد بلوم در رمان اولیس ذهن مدرنی دارد؛ ذهنی که به حسیات پراکنده واکنش نشان می‌دهد اما واجد کم‌ترین حد یکپارچگی و تداوم است. راست است که او هم شخصیتی ست که در ساخت و پرداخت شخصیتش کمال دقت به کار رفته اما این هم خود ازجمله تقلیدهای طنزآمیز الگوی رآلیستی یا ناتورالیستی است. اگر جرج الیوت شخصیت‌هایش را حین صرف صبحانه نشان می‌دهد، جویس یک گام جلوتر رفته، شخصیتش را در حال قضای حاجت توصیف می‌کند.»
آثار ادبی را چگونه باید خواند؟، ترجمه‌ی محسن ملکی و بهزاد صادقی، نشر هرمس،۱۳۹۵، فصل دوم صفحه‌ی ۸۶:
«شاید همان‌طور که ویرجینیا وولف گاهی اشاره می‌کند، خود یا نفس چیزی نیست جز مجموعه‌ای از احساسات و ادراکات تصادفی که خلئی در کُنهِ آن قرار دارد. لئوپولد بلوم ِ جویس ذهنیتی مدرنیستی دارد که از همین قسم است؛ ذهنی که پذیرای پاره‌های احساس است اما انسجامی بسیار ناچیز دارد. درست است که بلوم نیز شخصیتی است کاملاً پرداخت شده و با زحمت بسیار تفصیل داده شده است، اما این هم مانند برخی چیزهای دیگر تمسخری است هجوآمیز از مفهوم رئالیستی یا ناتورالیستی شخصیت. اگر جورج الیوت شخصیت‌هایش را نشسته در حال خوردن صبحانه نشان می‌دهد، جویس یک قدم جلوتر می‌رود و قهرمانش را نشسته در توالت به تصویر می‌کشد.»
@literatilure9
#مواجهه
@literature9
دو ترجمه از بخشی از کتاب
How to Read Literature
نوشته‌ی تری ایگلتون:
چگونه ادبیات بخوانیم، ترجمه‌ی مشیت علایی، نشر لاهیتا، ۱۳۹۴، فصل دوم صفحه‌ی ۹۱:
«شاید همان‌گونه که ویرجینیا وولف گه‌گاه اظهار می‌داشت، نفس یا هویت چیزی نیست جز بسته‌ای از حسیات و ادراکات تصادفی درون‌تهی. لئوپلد بلوم در رمان اولیس ذهن مدرنی دارد؛ ذهنی که به حسیات پراکنده واکنش نشان می‌دهد اما واجد کم‌ترین حد یکپارچگی و تداوم است. راست است که او هم شخصیتی ست که در ساخت و پرداخت شخصیتش کمال دقت به کار رفته اما این هم خود ازجمله تقلیدهای طنزآمیز الگوی رآلیستی یا ناتورالیستی است. اگر جرج الیوت شخصیت‌هایش را حین صرف صبحانه نشان می‌دهد، جویس یک گام جلوتر رفته، شخصیتش را در حال قضای حاجت توصیف می‌کند.»
آثار ادبی را چگونه باید خواند؟، ترجمه‌ی محسن ملکی و بهزاد صادقی، نشر هرمس،۱۳۹۵، فصل دوم صفحه‌ی ۸۶:
«شاید همان‌طور که ویرجینیا وولف گاهی اشاره می‌کند، خود یا نفس چیزی نیست جز مجموعه‌ای از احساسات و ادراکات تصادفی که خلئی در کُنهِ آن قرار دارد. لئوپولد بلوم ِ جویس ذهنیتی مدرنیستی دارد که از همین قسم است؛ ذهنی که پذیرای پاره‌های احساس است اما انسجامی بسیار ناچیز دارد. درست است که بلوم نیز شخصیتی است کاملاً پرداخت شده و با زحمت بسیار تفصیل داده شده است، اما این هم مانند برخی چیزهای دیگر تمسخری است هجوآمیز از مفهوم رئالیستی یا ناتورالیستی شخصیت. اگر جورج الیوت شخصیت‌هایش را نشسته در حال خوردن صبحانه نشان می‌دهد، جویس یک قدم جلوتر می‌رود و قهرمانش را نشسته در توالت به تصویر می‌کشد.»
@literatilure9
