فصل نامه #بادبان
بولتن داخلی انجمن داستان نویسان خرم آباد منتشر شد:
در این شماره میخوانیم:

#نقد
اسیر من واقعی خود
تلخ ،صریح،صمیمی
سرزمین فقر

#ویژه
توالی روایت در بستر زمانی خطی
شاعرانگی در داستان
چگونگی ظهور وگستره فاشیسم

#نقد_شعر
خلق وزیبایی وجان پر تلاطم
بررسی اجمالی بحران مخاطب درشعر فارسی

#گفتگو
گاهی نوع رنگ گذاری وضربه قلم مو به شیوه بیان می کند

#موسیقی
دیالکتیک ساز و آواز وکلمات

#نقد فیلم
اعلان صلح آمیز_ تاریخ ستیز آمیز
روایت موازی عشق در اثری ناقص

#ترجمه
فیان در جست وجوی جوانی

#داستان
مرگ با کمال میل
سه سین عجوزه
افسری
دکتر میر هادی
روسری
آدم برفی ها آب نمی شوند

#آثاری_از
احمد بیرانوند
عبدالرضا شهبازی
هاشم ابولحسنی
جواد اصغری
مریم علیخانی
محسن پاک بین
@badban

یکی از مدال‌های غزل دهه‌ی هفتاد، به باور من، این بود که انتهای بن‌بست محتومی که به نظر می‌رسید شعر کلاسیک بعد از انقلاب در آن گرفتار خواهد شد را گشود و داغ ننگ انحطاط را از پیشانی شعر فارسی پس از ۵۷ ـ مخصوصاً شعر کلاسیک پس از انقلاب ـ سترد. شعر فارسی که در تمام طول دهه‌های پنجاه و شصت، خود را از حیث محتوا فربه کرده بود، با طلایه‌داری غزل دهه‌ی هفتاد، ترمیمِ روساختیِ استحکام‌بخشی را در حیطه‌های زبان و فرم تجربه کرد.اگر جبرگرا باشیم، باید وقایع غزل دهه‌ی هفتاد و تجربه‌ها و سرنوشتش را چون بسته‌ای کامل و بی‌چون بپذیریم؛ از ناکامی‌هایش چشم بپوشیم و توفیقاتش را شاکر باشیم. طبعاً منتقدان غزل دهه‌ی هفتاد، با این استدلال که امروزه‌روز خبری از آن شیوه‌ی فراگیر ـ آن مکتب، آن طرز، یا هرچه که اسمش را بگذاریم ـ نیست و به تاریخ پیوسته است، بدشان نمی‌آید که حرکت‌های غزل آن دهه را شکست‌خورده و فراموش‌شده و ابتر بشمارند. برداشت من امّا از قضا این نیست! به گمان من، غزل دهه‌ی هفتاد، تأثیری عمیق و دیرپا بر غزل معاصر ما گذاشته و راه را بر گفتمان‌های جدّی دیگر در این زمینه گشوده است.

http://alefyaa.ir/?p=4370

#بازخوانی_و_نقد_کلاغ_بعد_از_باغ_۱
#حسین_جلال‌پور
#بازگشت_به_جلو
#محمد_جواد_آسمان
#نقد_شعر
#الفیا

کانال مجله ادبی الفیا: @alefya

#نقد_شعر

? نقد شعر حزین لاهیجی
✍️ سراج الدین خان آرزو(1)

[یک بیت از حزین: ]
در محبت دراز باد حزین
عمر غم‌های جاودانۀ ما

? [ نقد سراج: ]
لفظ «جاودانه»، اینجا بیکار محض است؛ زیرا که در صورت جاودان بودنِ «غم»، درازیِ عمر[آن] چه معنی دارد؟!
چه خوب گفته ملاشیدای هندی؛ از این عالم:
گفتن دعای زلف تو تحصیل حاصل است
با خضر کس نگفت که عمرت دراز باد!


# منبع : از یک نسخۀ خطی
#نقد_شعر

پاورقی:
(1) : خانِ آرزو، شهرت سراج‌الدین علی خان، ادیب، نویسنده، ناقد ادبی و شاعر فارسی‌گوی هندی قرن دوازدهم. او ملقب به استعدادخان، معروف به خان صاحب و متخلص به آرزو بود. ( دانشنامه جهان اسلام)
.