Forwarded From unknown
#صبر
#صدقه
#صراط
#صفات_ناجیة
#صلوات
#صله_رحم
#صوت_امیرالمومنین
#ضعف
#طالب_علم
#طب
#طب_اسلامی
#طبایع_اربع
#طلوع_فجر
#طوبی
#طینة
#طینت
#ظرفیت
#ظهور
#عاق_والدین
#عاقبت_بخیری
#عاقل
#عالم
#عبادت
#عبودیة
#عجب
#عجم
#عدل
#عذاب_دنیوی
#عذاب_قبر
#عذاب
#عرضه_اعمال
#عزاداری
#عصای_موسی_ع
#عصمت_انبیا
#عطسه
#عطر
#عفت
#عقل
#عقیقه
#علم
#علم_الکتاب
#علم_خدا
#علی_بن_ابی_حمزه
#عمر
#عمل_به_علم
#عمل_بیفائده
#عمل_بی_خاصیت
#عمل_صالح
#عیادت_مریض
#غربال
#غذا_داغ
#غسل_جنابت
#غناء
#غنی
#فاطمه_بنت_اسد
#فایده_مخلوقات
#فحش
#فرزند
#فرزند_صالح
#فرقه_ناجیه
#فضل_عالم
#فضایل_امیرالمومنین
#فطرت
#فقر
#فقیه
#فهم_حدیث
#قائم_ع
#قابیل
#قساوت_قلب
#قراءة_علی_ع
#قرآن
#قصر_یاقوتی
#قضاء_حاجت_مومن
#قضاوت
#قم
#قناعت
#قول_بدون_علم
#قیامت
#قیاس
#کتمان
#کشتی_نجات
#کلمات
#کنز
#کوثر
#گرفتن_ناخن
#گریه
#گناه
#گناه_کبیرة
#گمشده
#گوشت_و_شیر
#لیلة_المبیت
#مال_حرام
#ماه_رمضان
#مباهله
#محاسبه
#محبت_اهل_بیت
#محدثه
#محرم
#مجلس_علم
#مجلس_مذاکره_علم
#مدارا
#مداهنة
#مرض
#مرگ
#مرگ_جاهلیت
#مزاح
#مسجد_کوفه
#مستضعف
#مسخ
#مشاهده_اعمال
#مصافحه
#مصلحت
#مصیبت
#مظلومیت_اهل_بیت
#معاد_جسمانی
#معجزه
#معجزه_پیامبر_ص
#معرفت
#معراج
#معلی_بن_خنیس
#معدن_علم
#معنای_ید
#مقام_امیرالمومنین
#مقام_اهل_بیت
#مقام_شیعة
#ملائکة
#ملک_الموت
#ملایکة_کاتب
#منزلت
#منع_از_مومن
#مودة_فی_القربی
#موسیقی
#موعظه
#مواعظ
#مومن
#مومن_مسرف
#میثاق
#میزان
#ناامیدی
#ناصبی
#نام_محمد
#نامه_عمل
#ندبه
#نصیحت
#نظافت
#نعمت
#نفی_رویت
#نقل_حدیث
#نماز
#نماز_شب
#نماز_میت
#نمک
#نور
#نوزاد
#نوشتن_حدیث
#نیت
#نیمه_شعبان
#وادی_السلام
#والدین
#ورع
#وسیله
#وضو
#ولایت
#ولد_صالح
#هادی
#هابیل_قابیل
#هدف_خلقت
#هدایت
#هدایت_کردن
#هلاکت
#همت
#همسایه
#همنشین
#هوای_نفس
#یاد_مرگ
#یاد_اهل_بیت_ع
#یوم_الست
Forwarded From سرای کتاب
كتاب #گمشده لب دريا
موضوع کتاب تأملی در معنا و صورت شعر حافظ است که نویسنده ی آن، تقی پورنامداریان، با تأملی دیگر و رویکردی جدید، آن را موشکافی کرد ه است، «لطایف و ظرایف» ویژگی های شعر حافظ یا همان به گونه ای که خواننده با نکات و دقایق و مطالب متنوع و گاه متفاوت با آنچه تاکنون درباره ی حافظ گفته و نوشته شده است، رو به رو می شود.
نام کتاب برگرفته از شعر خود شاعر و انتخاب آن از روی ظرافت ویژه ای است و دارای یک مقدمه (چهارده صفحه ای) و پنج بخش با این عناوین است:
1. معنی و زمینه های آن در جهان شعر حافظ؛
2. صورت و ظرایف هنری در شعر حافظ؛
3. ساختار؛ پیوند معنایی، تأویل؛
4. شعر کلاسیک و شعر حافظ، گفت وگو با متن و تأویل؛
5. تفسیر و تأویل نخستین غزل دیوان؛
افزون بر این پنج بخش ، در پایان کتاب فهرست هایی افزوده شده که عبارت است از: مآخذ و یادداشت های نویسنده، فهرست راهنمای مطالب مورد بحث، فهرست اعلام و فهرست نام کتاب ها.
کتاب را به روایتی می توان شرحی فشرده بر گزیده ای از ابیات و غز ل های دیوان حافظ دانست؛ زیرا نویسنده در جای جای کتاب و گاه ب ه مناسبتِ بحث های مختلف به شرح و تأویل ابیات فراوانی پرداخته است. تعدادی از ابیات ش رح شده از نوع ابیاتی است که به قولی بحث انگیز یا دیریاب شناخته شده و تعدادی دیگر نمونه هایی از ابیاتی که نمودار ظرایف و لطایف شعر حافظ است و نویسنده ی کتاب سعی کرده آن ظرایف و لطایف را با رویکردی گاه متفاوت بازنمایی کن د. شارح در این کتاب -که شباهتی به شروح گزیده و کامل دیوان حافظ که پیش از آن نوشته شده است ندارد - روشی را پی می ریزد تا خواننده به کمک آن بتواند دیگر ابیات و غزل های دیوان حافظ را نیز با این شگرد جدید شرح کند و لطایف و نکات آ ن ها را دریابد . یکی از راهکارهایی که بر آن تأکید شده ، توجه به سلسله معانی ابیات در طول غزل است . نویسنده در مقدمه (ص نه ) تأکید کرده است که مشکل شعر حافظ را تنها می توان با دریافت سلسله روابط پنهان موجود در معانی ابیات غزل دریافت و حل کر د. در تشریح روش تأویل و تفسیر ابیات نیز گفته شده که چون حافظ دقایق بسیار و حجم وسیعی از معنا را در ظرف تنگ غزل گنجانده که برخی مانند ایهام و تناسب زودیاب تر است و برخی سخت بدیع، باریک و پنهان و دیریاب؛ بنابر این، شارح نباید از ترس متهم شدن به خیالبافی و شیوه ی غیرعلمی از کوشش برای یافتن ای ن گونه ظرایف که بسیار دقیق و مکتوم هستند، بازبماند و باید با پذیرفتن خطر در شعر حافظ غور کند وگرنه برگزیدن راه سلامت در برخورد با شعر حافظ تنها به پدید آمدن شروحی منجر می شود که در آن ها تنها به شرح لغات و اصطلاحات و تلمیحات و صنایع ادبی بسنده شده است در واقع، مشکل اغلب شروحی که تاکنون بر شعر حافظ نوشته شده، این است که نه
تنها به کشف روابط معنایی و پنهانی میان ابیات توجه نشده، بلکه در اغلب موارد ذهنیت شارح در تأویل بر شعر تحمیل شده است. همین گفته خود روش شرح یا تأویل و تفسیر نویسنده را در کتاب تبیین می کند. این روش نو و رویکرد متفاوت در تأویل و تفسیر، عملاً در شرح نخستین غزل دیوان حافظ و گزیده ای از ابیات نشان داده شده
است.