✅ دو نامه علامه شبلی نعمانی به پروفسور عبدالقادر، به تاریخ 25 ژانویه 1909، حیدرآباد دکن:
«... سندِ مُرسله نوعی سَند زمین است که آن را قول نامه میگویند. اینجا هم رواج دارد .. » (ص 230)
«... از سَند عالمگیری فقط همینقدر معلوم است که موضع چیخور مسکنِ فلان گوسایین است. هیچ کس او را آزار نرساند. از این سند ثابت نمی شود که به او زمینی اعطا شده باشد. آیا در این جا هنوز هم دیول است و خادمِ آنجا گوسایین از این خاندان است؟» (ص 231)
حاشیه از سید سلیمان نَدوی:
سندی از امیران دوره عالمگیر است که به فردی به نام گوسایین، در معبدی در نزدیکیِ شهر پونا داده شده بود. متن اصل سند به فارسی:
«قول نامه- به اسم موریا گوسایین موضعِ چنچور عمله پرگنه پونه آنکه در باب او،خان حکمت نشان ناهر خان ظاهر نمودند که قول می خواهد لهذا قلمی می گردد که به خاطر جمع با عمله خود در دیه آباد باشند و در آبادانی کوشند انشاءالله تعالی او را به هیچ وجه آسیب و گزند نخواهد رسید و آنچه درین باب قول است تحریر فی تاریخ دوازدهم شهر ذیعقده سنه 26- مُهر شهاب الدین خان مُرید بادشاه عالمگیر».
در اینجا هنوز هم معبد کوچک گَن پَتی است. به طور کلی در دکن مشهور است که این معبد کوچک را عالمگیر برای جاگیرِ روستا داده بود. آقای عبدالقادر با جستجوی بسیار اصل فرمان ها را مطالعه کرد و معلوم شد که این، فرمانی از عالمگیر نیست، بلکه فرمانهای دیگری هستند که از آنها ثابت می شوند که از طرف شاهانِ دهلی این فرمانِ جاگیر عطا شده بود.
(مکاتیب شبلی، حصه اول، به کوشش: سید سلیمان نَدوی، دارالمصنفین، اعظمگر، 1927م، ص 230+231)
ترجمه: لیلا عبدی خجسته
➖➖➖➖➖➖➖
# علامه شبلی نعمانی (1857-1914) دانشمند بلندپایه هندوستان که کتابخانه اش را نوادراتی از مصر و شام و هندوستان گردآوری نموده بود به "تدوه العلما" در لکنو منتقل نمود.
# پروفسور عبدالقادر، استاد در دکن کالج، شهر پونا، هندوستان
🆔 @manuscript