نشست اداره کل پژوهش و آموزش (گروه اسلام‌شناسی و ایران‌شناسی) به مناسبت هفته پژوهش با عنوان «معرفی سفرنامه‌های لاتین دوره صفویه موجود در سازمان اسناد و کتابخانه ملی»در اندیشگاه فرهنگی برگزار خواهد شد.
به گزارش روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، اندیشگاه فرهنگی روز یکشنبه ۲۹ آذر میزبان دو نشست خواهد بود.
نشست اداره کل پژوهش و آموزش (گروه اسلام‌شناسی و ایران‌شناسی) به مناسبت هفته پژوهش با عنوان «معرفی سفرنامه‌ها ی لاتین دوره صفویه موجود در سازمان اسناد و کتابخانه ملی» با سخنرانی رزیتا انوار و آرزو تجلی از ساعت ۱۰ تا ۱۲ در اندیشگاه فرهنگی برگزار خواهد شد.
نشستی دیگر از سلسله نشست «معنای زندگی از نظر فیلسوفان اگزیستانسیالیست و مولوی» با سخنان امیرعباس علی‌زمانی از ساعت ۳۰: ۱۵ در سالن اندیشگاه برگزار می‌شود.
شرکت عموم علاقه‌مندان در این نشست ها آزاد است.

نقد حکمت عامیانه


نویسنده: سیمون دوبووار

مترجم: مصطفی رحیمی

تعداد صفحات: 107


سیمون دو بووار (به فرانسوی: Simone De Beauvoir) (۹ ژانویه، ۱۹۰۸-۱۴ آوریل، ۱۹۸۶) با نام اصلی سیمون لوسی ارنستین ماری برتراند دوبووار فیلسوف، نویسنده، فمینیست و اگزیستانسیالیست فرانسوی بود که در ۹ ژانویه، ۱۹۰۸ در پاریس در خانواده‌ای بورژوا به دنیا آمد.

این کتاب مجموعه 4 مقاله از خانم دو بووار است که در سال 1963 منتشر شده است.

1- نقد حکمت عامیانه
2- آرمان گرایی اخلاقی و واقع گرایی سیاسی
3- ادبیات وفلسفه
4- چشم در برابر چشم

سیمون دو بووار در مقاله های کوتاه و بلند خود بیشتر به مسائل اخلاقی و رابطه آن با سایر مسائل قرن ما می پردازد.
مقاله اول درباره فلسفه ای است بی سر و سامان و بی انسجام که دستورالعملهای آن غالباً در امثال و حکم منعکس است. بیشتر مردم دانسته یا ندانسته از این حکمت سرمشق می گیرند، غافل از آنکه اگر به دقت در آن نگریسته شود معلوم می شود که اولاً بسیاری از سرمشقهای آن با هم متناقض است و ثانیا در مجموع، اندیشه ای نیست که بتوان در زندگی به آن تکیه کرد.
از این دیدگاه مقاله دوم کتاب حاضر زیر عنوان آرمانگرایی اخلاقی و واقعگرایی سیاسی نمونه نظریات او درباره حکمت اصلی است.

در مقاله چهارم نویسنده کوشیده است مسئله عدالت را از دیدگاهی تازه مورد توجه قرار دهد.


سیمون دو بووار (۹ ژانویه، ۱۹۰۸-۱۴ آوریل، ۱۹۸۶) با نام اصلی سیمون لوسی ارنستین ماری برتراند دوبووار فیلسوف، نویسنده، فمینیست و اگزیستانسیالیست فرانسوی بود.

مصطفی رحیمی (زاده ۱۳۰۵ در نائین ـ درگذشته ۹ مرداد ۱۳۸۱ در تهران) استاد دانشگاه، نویسنده و مترجم ایرانی است.
دکتر رحیمی در دهه چهل شمسی با ترجمه‌هایی از سارتر، دوبوار، کامو، برشت و دیگران در شناسایی مکاتب فلسفی و هنر و ادبیات غرب در فضای روشنفکری آن زمان کوشید. اما او خود نیز دارای تآلیفات متعددی و به خصوص در بارهٔ جایگاه و نقش روشنفکر در اجتماع می‌باشد.

#سیمین_دوبووار
👇👇👇👇👇
@philosophic_books

وقتی نیچه گریست (به انگلیسی: When Nietzsche Wept) یکی از نام‌دارترین رمان‌های روان‌شناختیِ اروین د. یالوم است که در سال ۱۹۹۲ به زبان انگلیسی نوشته شد. اروین د. یالوم روان‌پزشکِ هستی‌گرا (اگزیستانسیالیست)، استاد بازنشستهٔ روان‌پزشکی در دانشگاه استنفورد و نویسندهٔ شماری از نام‌دارترین رمان‌های روان‌شناختی است. این رمان دیدار خیالیِ فریدریش نیچه، فیلسوف آلمانی، و یوزف برویر، پزشکِ وینی، را روایت می‌کند. رویدادهای رمان در سال ۱۸۸۲ در شهر وینِ اتریش رخ می‌دهند و این رمان در واقع روایتی است از تاریخِ برهم‌کنشِ فلسفه و روانکاوی و رویارویی خیالی برخی از مهم‌ترین چهره‌های دهه‌های پایانی قرن نوزدهم همچون فریدریش نیچه، یوزف برویر و زیگموند فروید. در سال ۲۰۰۷ فیلمی با همین نام (When Nietzsche Wept) به کارگردانی Pinchas Perry با اقتباس از این رمان ساخته شده است. از این رمان تاکنون ۴ ترجمه به زبان فارسی منتشر شده است و فیلم آن نیز با زیرنویس پارسی در پهنه اینترنت موجود است.
@litera9

Henry Corbin a Lost Professor

“Henry Corbin told me that his philosophical turning point in life was that day when he was at the University of Sorbonne (also known as Univ. of Paris) sitting in (Louis) Massignon’s class. Massignon was aware of Corbin’s interest in philosophy and in (personalities such as) Heidegger and others like him, and he truly understood Corbin’s interest in philosophy.

At the end of class, he pulled out an old (antique) book from his pocket and while handing it to Corbin, said: ‘this is your lost book.’ This book was in lithograph format, named “Wisdom of Illumination” by Shaykh Shahaboddin Suhrawardi. During that time, Corbin had learned Arabic and knew it well.

He said: ‘I began to read this book and it transformed my life, and I understood that my lost self was (attuned) not with Heidegger, but with this book.’

While he was a heavy critic of existentialism, Corbin said: ‘Existence in existentialism is guided toward death, while in the philosophy of Mulla Sadra and Islamic, Iranian philosophy the path opens up to the Exalted (and eternal reality known as God) and the destination is always set facing higher ranks.’”
📚Goftegūh Rāmin Jahānbaglu ba Sayyed Hosein Nasr, page 164



✳️ گمشده پروفسور هانری کربن
@studiesofshia
هانری کربن به من گفت که نقطه‌ی عطف فلسفی زندگی او آن روزی بود که در دانشگاه سوربن سر کلاس ماسینیون نشسته بود. ماسینیون از علاقه‌ی کربن هم به فلسفه و هم به هایدگر و کسانی مانند او آگاه بود و علاقه‌ی معنوی کربن را به فلسفه خوب می شناخت.

او در پایان کلاس ، کتاب کهنه‌ای را از جیب بیرون آورد و در حالی که آن را به کربن می داد، گفت: این کتاب گمشده‌ی توست. این کتاب چاپ سنگی بود از حکمة الاشراق شیخ شهاب الدین سهروردی . در آن زمان کربن زبان عربی را قبلا آموخته بود و آن را به خوبی می دانست.

او گفت: من شروع به خواندن این کتاب کردم و کل زندگی ام دگرگون شد و دریافتم که گمشده‌ی حقیقی من نه هایدگر بلکه این کتاب بود.

او منتقد سرسخت اگزیستانسیالیسم بود زمانی کربن گفت: وجود برای اگزیستانسیالیست ها به مرگ رهنمون می شود، در حالی که در فلسفه‌ی ملاصدرا و فلسفه ایرانی اسلامی راه به تعالی می گشاید و همواره رو به سوی مراتب_بالاتر دارد.
📚گفتگوی رامین جهانبگلو با سید حسین نصر، صفحه۱۵۴

Join here👇
@AbodeofWisdom

▪️شماره جدید مجله هنر و اقتصاد- که در حوزه های مربوط به 7هنر، اندیشه و اقتصاد منتشر می گردد- در آستانه نشر قرار گرفت.

«آشوب شدگی در فضاهای شهری» عنوان پرونده اصلی این شماره از مجله هنر و اقتصاد است. سیاست های شهری و شهرنشینی در تاریخ یکصد ساله ایران- به ویژه در عرصه معماری و فضاهای عمومی شهری- یک دوره تحول را پشت سر گذاشته است، اما آنچه که در این دوره تحول مد نظر است این می باشد که این تحول یک منشا درون زایی نداشته است تا بتواند عامل ایجاد نظم و هارمونی باشد. این امر در جوامع غربی منجر به سامان دهی، ساختارمندی و ایجاد نظم بیشتر می گردد، اما در جوامع شرقی می تواند بحران هایی را ایجاد کرده و سبب آشوب شدگی گردد. این آشوب شدگی می تواند در تمامی زمینه ها، از جمله معماری، فضاهای شهری، مفاهیم شهری و شهرنشینی و… اتفاق بیفتد. بر همین اساس، در این شماره از مجله، در بررسی سیاست های شهری در دو دوره قاجار و پهلوی (اول و دوم) طی میزگردی با حضور: دکتر مرتضی میرغلامی، دانشیار طراحی شهری دانشگاه هنر اسلامی تبریز- دکتر حسین اسمعیلی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی کشور و مدیر پایگاه میراث جهانی بازار تاریخی تبریز- کریم میمنت نژاد، پژوهشگر تاریخ و مولف کتاب های تاریخ حکم آباد تبریز، تاریخ شتربان تبریز، تبریز شکوه ایران- و سید مرتضی حسینی، دانش آموخته تاریخ و نویسنده کتاب «ساختار اجتماعی شهر تبریز از دوره سلجوقی تا عصر مشروطه بر اساس نظریه ماکس وبر» به بررسی این امر پرداخته شده است.
همچنین در ادامه این پرونده، سید مرتضی حسینی در یادداشتی تحت عنوان «وضعیت تجارت و مناسبات تجاری تبریز» به بررسی این امر از منظری دیگر نیز پرداخته است.
در ادامه نگاهی به سایر موضوعات این شماره از مجله هنر و اقتصاد می اندازیم:
■ در بخش نگاه، دو ترجمه آمده است:
– غفلت از زیبایی‌‌‌شناسی روزمره!/ ترجمه و تلخیص فصل اول کتاب خانم «یوریکو سایتو» استاد فلسفه
– روان‎شناسي هنر، هنر به مفهوم ادراك/ ترجمه دکتر بهروز عزبدفتری از «لو لئون سیمونویچ ویگوتسکی»
■ در بخش اسناد، توحید خطیبی (مجموعه دار اسناد، تمبر، پاکت نامه و اسناد مالیه) با آوردن اسناد و تمبرهایی، برای اولین بار به بررسی تمبرها و اسناد مالیه دوره انجمن ایالتی و ولایتی آذربایجان پرداخته است.
■ در بخش تاریخ، دکتر رحیم شهرتی فر، طی یادداشتی به «سیری در زندگی و اندیشه های میرزا جواد ناطق (ناصح زاده) به عنوان عضو انجمن ایالتی تبریز» پرداخته است.
■ در بخش سینما، سه یادداشت آورده شده است:
– نقدی بر فیلم «داستان ازدواج»/ مریم اصغری
– بازنمائی اقوام ترک در سینمای داستانی ایران/ شهزاد قریشی
– کوتاه نوشت های سینمایی
■ در بخش معماری، مهندس هادی عبدالهی در یادداشتی تحت عنوان «انسان ها و بناها» به کاخ شهرداری تبریز پرداخته است. دکتر الهام کاظمی نیز به «راهکارهای حفاظت از مسجد کبود» پرداخته است.
■ در بخش ادبیات، ترجمه گفتگویی از «لوییز گلیک» برنده نوبل ادبی ۲۰۲۰ تحت عنوان «شادی بزرگ من نوای ِصدای توست» آمده است. و همچنین نمایشنامه ای تحت عنوان «استخوانِ لای زخم» از جهانگیر چالاکی.
■ در بخش «ادبیات و روانشناسی» دکتر حسین سلیمان پناه به عنوان یک روانکاو اگزیستانسیالیست، به بررسی رمان «نیچه گریست» اروین د. یالوم پرداخته است.
■ در «روایت دهه 40» بخش پنجم خاطرات زندان دکتر فیض الهی وحید تحت عنوان «گزارش به خاک آذربایجان» منتشر شده است.
■ در سرویس اندیشه ترجمه یادداشتی مفصل از آدریان وولدریج، مدیر ویراستاری اکونومیست تحت عنوان «برنده ها و بازنده ها در آشوب های بزرگ کسب و کار» آورده شده است.
■ در بخش حکایت، حکایات طنز چندی از حبیب صیادی تحت عنوان «سئچیلمیش حیکایه‌لر»، و نیز داستان کوتاه «شبیه او بودن» از عدنان آوداگیچ منتشر گردیده است.
■ در حوزه گالری، به معرفی «موزه هنری ادبیات و تئاتر بوسنی و هرزگوین» پرداخته شده است.
■ در بخش شعر زنان ترکیه، گفتگوی «نورای سالمان» با سلطان کاراتاش و نیز ترجمه چندی از اشعار شاعران زن ترکیه ای با ترجمه مجتبی نهانی آورده شده است.
■ در حوزه نقاشی، علی صابونچی به بررسی خانواده هنری «پتگر» (علی اصغر پتگر، جعفر پتگر، نامی پتگر، نیما پتگر) پرداخته است.
■ در بخش موسیقی، گفتگویی مفصل با استاد «رسول داوودی» تنها سازنده هفت ساز آذربایجانی در زنجان منتشر گردیده است. و نیز گپی داشته ایم با دو نسل متفاوت از دنیای موسیقی، استاد سعید گوگردچی، به عنوان یک پیشکسوت، و ثنا شیری، به عنوان هنرمندی از نسل جوان.
250 صفحه- 35 هزار تومان

روش تحقيق در مسائل فلسفي چيست؟


مسائل فلسفى را بايد با روش تعقلى مورد بررسى قرار داد و روش تجربى در اين زمينه کارآيى ندارد، ولى کسانى که کمابيش تحت تاثير انديشه‏هاى پوزيتويستى واقع شده‏اند، چنين مى‏پندارند که اين ويژگى مايه نقص و کم بهايى انديشه‏هاى فلسفى مى‏شود به گمان اينکه روش تجربى تنها روش علمى و يقين آور است و با روش تعقلى به هيچ نتيجه قطعى نمى‏توان رسيد. بر اين اساس بعضى فلسفه را دوران کودکى علوم پنداشته‏اند و وظيفه آن را ارائه فرضيه‏هايى براى حل مشکلات علمى قلمداد کرده‏اند و حتى کارل ياسپرس فيلسوف اگزيستانسياليست آلمانى مى‏نويسد فلسفه دانش قطعى به دست نمى‏دهد و به محض اينکه شناختى با دلايل قطعى نزد همه مسلم گشت و مقبول افتاد ديگر آن شناخت معرفتى فلسفى محسوب نمى‏گردد بلکه فى الحال به معرفت علمى تبديل مى‏يابد. بعضى ديگر از افرادى که مرعوب پيشرفت‌هاى علمى و صنعتى غرب شده‏اند چنين استدلال مى‏کنند که دانشمندان مغرب زمين هنگامى به پيشرفتهاى علمى چشمگير و روز افزون نائل شدند که روش قياسى و تعقلى را رها کردند و روش استقرائى و تجربى را به کار گرفتند و مخصوصا از زمانى که فرانسيس بيکن بر روش تجربى تاکيد کرد اين سير تکاملى شتاب گرفت و اين بهترين دليل بر برترى روش تجربى بر روش تعقلى است. متاسفانه بعضى از نوانديشان و تقليدپيشگان مسلمان هم که اين استدلال را باور کرده‏اند در صدد برآمده‏اند که مدال افتخار آنرا به سينه دانشمندان اسلامى نصب کنند که گويا با الهام گرفتن از قرآن کريم به مقابله و معارضه با فرهنگ يونانى پرداختند و روش استقرائى و تجربى را جايگزين روش قياسى و تعقلى نمودند و بعدها نفوذ فرهنگ اسلامى در اروپا موجب بيدارى دانشمندان غربى و آگاهى از اين روش پيروزى‏آفرين گرديد. اين توهمات کار را به آنجا کشانيده که بعضى از ناآگاهان چنين پنداشته‏اند که روش تحقيقى که قرآن کريم براى حل همه مسائل ارائه مى‏دهد همان روش تجربى و تحققى پوزيتويستى است و حتى مسائل خدا شناسى و فقه و اخلاق را هم بايد با همين روش بررسى کرد. البته از کسانى که چشم خود را فقط به داده‏هاى حسى دوخته و از ماوراى ادراکات حسى بسته‏اند و در واقع منکر نيروى تعقل و ادراکات عقلى شده‏اند و مفاهيم عقلى و متافيزيکى را پوچ و بى‏معنى مى‏شمرند جاى تعجبى نيست که جايگاهى براى فلسفه در ميان علوم انسانى قائل نباشند و تنها نقش آن را توضيح پاره‏اى از اصطلاحات رايج در زبانها بدانند و منزلت آن را تا حد زبانشناسى تنزل دهند و يا وظيفه آنرا ارائه فرضيه‏هايى براى حل مسائل علوم معرفى کنند ولى بسيار جاى تاسف است که کسانى بنام مسلمان و آشنا با قرآن چنين انحرافات و انحطاطهاى فکرى را به قرآن کريم نسبت دهند و آنرا مايه افتخار اسلام و دانشمندان مسلمان قلمداد کنند . ما در اينجا قصد نقادى انديشه‏هاى پوزيتويستى که اساس اين پندارها را تشکيل مى‏دهند نداريم و در بحثهاى تطبيقى کمابيش به آن پرداخته‏ايم ولى لازم مى‏دانيم توضيحى پيرامون روش تعقلى و روش تجربى بدهيم تا بى‏مايگى سخنانى که در اين زمينه گفته شده آشکار شود تمثيل و استقراء و قياس تلاش براى کشف مجهولى با استفاده از معلوم ديگر به سه صورت انجام مى‏گيرد .

1. سير از جزئى به جزئى ديگر يعنى دو موضوعى که مشابه يکديگرند و حکم يکى از آنها معلوم است همان حکم را براى ديگرى اثبات کنيم به استناد شباهتى که ميان دو موضوع وجود دارد چنانکه اگر دو نفر شبيه هم باشند و يکى از ايشان باهوش باشد بگوييم آن ديگرى هم باهوش است اين کار را به اصطلاح منطقى تمثيل و به اصطلاح فقهى قياس مى‏گويند بديهى است که صرف مشابهت دو موضوع موجب يقين به اشتراک حکم آنها نمى‏شود و از اين روى تمثيل مفيد يقين نيست و ارزش علمى ندارد.

2. سير از جزئى به کلى يعنى با بررسى افراد يک ماهيت و يافتن خاصيت مشترکى بين آنها حکم کنيم که خاصيت مزبور براى آن ماهيت ثابت و در همه افراد آن تحقق دارد اين کار را در اصطلاح منطق استقراء مى‏نامند و آن را بر دو قسم تقسيم مى‏کنند استقراء تام و استقراء ناقص . فرض استقراء تام در جايى است که همه افراد موضوع بررسى و خاصيت مشترک در همه آنها ديده شده باشد و روشن است که چنين کارى عملا ميسر نيست زيرا اگر همه افراد همزمان يک ماهيت هم قابل بررسى باشند هيچگاه نمى‏توان افراد گذشته و آينده آنرا مورد تحقيق قرار داد و دست کم چنين احتمالى باقى خواهد ماند که در گذشته يا آينده نيز افرادى براى اين ماهيت بوجود آمده باشد يا بوجود بيايد.
#فلسفه
#درسگفتار