به این کلمات «اغلوطات»‌ می‌گویند. غالباً بی‌معنا ست. یعنی در هیچ زبانی معنای مشخصی ندارد. کلماتی است که مردم ما خودشان سر هم کرده‌اند و پنداشته‌اند که واژه‌هایی رازآلود در زبان‌های دیگر است. پدیده‌ای که در این‌جا روی داده است و باید مطالعه شود رازگرایی یا رازورزی (Esoterism) نام دارد.

چگونه درباره چیزهای عجیب بیندیشم


How to Think About Weird Things: Critical Thinking for a New Age


نویسنده: Theodore Schick

انتشارات:
McGraw-Hill Humanities/Social Sciences/Languages

سال: 2004

تعداد صفححات: 368


کتاب “چگونه درباره چیزهای عجیب بیندیشم” از چگونگی ارزیابی منطقی سردرگم کننده‌ترین باورها درباره پدیده‌های پارانرمال، فراطبیعی و رازآلود سخن می‌گوید.
این متن مختصر به دانشجویان کمک می‌کند تا منتقدانه فکر کنند و با استفاده از نمونه‌هایی از ادعاهای عجیب و باورهایی که در فرهنگ ما به‌وفور هستند، ارزیابی دقیق هر ادعا را نشان می‌دهد.
تئودور شیک، نویسنده این کتاب بر انواع استدلال‌ها و اثبات‌های منطقی تمرکز می‌کند. این کتاب یک مکملی همه‌کاره برای منطق، تفکر انتقادی، فلسفه علم و هر روش درک علمی دیگر می‌باشد.

" به زبان انگلیسی "
👇👇👇👇👇
@philosophic_books

@litera9

ویلیام شکسپیر (1564ـ1616م.) نمایش نامه نویس و شاعر انگلیسی است که نمایش نامه های او را به چند دسته کلی می‌توان تقسیم کرد: نمایش نامه های غنایی (همچون رومئو و ژولیت)، نمایشنامه‌های کمدی (مانند هیاهوی بسیار برای هیچ)، نمایش نامه های تاریخی (نظیر هنری ششم)، و تراژدی (همچون هملت). او غزل های پُرشماری نیز سروده است. کتاب حاضر مجموعه 27 تراژدی و کمدی از اوست که همگی را مرحوم علاءالدین پازارگادی (1292ـ1383) ترجمه کرده است. زبان و کلام رازآلود شکسپیر سرشار از رمز و نماد است و مترجم در برگرداندن زبان او به فارسی تلاش فراوان کرده و رنج تحقیق بسیار را برخود هموار کرده است. این نخستین بار است که مجموعه ای با این تعداد آثار نمایشی شکسپیر، به صورت یکجا، به زبان فارسی منتشر می شود. پازارگادی نمایش نامه های غنایی را نیز جزو نمایش نامه های تراژیک آورده است.

@litera9
این کتاب کنکاشی در استوره اسکندر و پرتو افکنی به چهره این شخصیت رازآلود استوره ای و در بیان تفاوت های آن با اسکندر مقدونی می‌باشد. گفته‌های پژوهشگران غربی درباره اسکندر بسیار شک‌برانگیز بوده است و تاکنون بسیاری از پژوهشگران تاریخ ایران شخصیت معرفی شده اسکندر توسط غربی‌ها را غیرواقعی و دروغین معرفی کرده‌اند و گفته‌های روایت شده درباره زندگی و شرح جنگ‌های او را ناممکن نامیده اند. نویسنده در این کتاب در دنباله کار پژوهشگرانی که درباره زندگی اسکندر یا الکساندر بسیار با دیده تردید نگریسته بودند و اسکندر معرفی شده از سوی غربی‌ها را دروغی بزرگ نامیده بودند، به تفاوت میان یک چهره ایرانی و الکساندر مقدونی پرداخته است. کارنامه ی به دروغ، پژوهشی برای شناخت و بازیابی چهره ای از یاد رفته بنام: اسکندر مغانی و شرح این گفتار که چگونه این شخصیت با الکساندر مقدونی جابه جا شده است. کتاب شامل یک دیباچه و پیشگفتار و هفده فرگرد می باشد.

#شهادت_با_جیوه_سفید🏴
@MahdiMovahedAbtahi
دکتر علییار موسوی و چند نفر از اساتید دانشگاههای آمریکا با انجام تحقیقات گسترده ای مشخص کردند که امام حسن مجتبی علیه السلام با خوراندن جیوه سفید به شهادت رسید.
مقاله آنها با عنوان «معمای یک مرگ مشکوک در قرون وسطی» در مجله Medicine, Science, Law و توسط ناشر معتبر (SAGE) در سال ۲۰۱۵ منتشر شد. این مجله در نمایه سازی بسیار معتبر ncbi نمایه و ایندکس می شود.

ترجمه خلاصه مقاله:
▪️ معمای رازآلود مرگی در قرون وسطی با استفاده از ادبیات پزشکی قانونی و حقوقی و روشهای علمی معاصر فرضیه سازی شد.
▪️این که الحسن فرزند علی در سال ۶۶۹ میلادی و در سن ۴۵ سالگی رحلت کرد، از منظر پزشکی قانونی و براساس منابع مکتوبی تحلیل شد که این منابع شاهد و گواه غیرقابل خدشه از وقایع تاریخی هستند.
▪️براساس روشنگری منابع باستانی و با استفاده از روش‌هایی که تحلیل و تجزیه مواد آلی و واقعیتهای پزشکی و شیمی انجام می دهند، چنین فرضیه شد که کلرید جیوه (Hg2Cl2) فرستاده شده از ناحیه ای در امپراطوری بیزانس (غرب ترکیه فعلی)، ماده اولیه مسئول شهادت الحسن بوده است.

اصل مقاله را به طور رایگان از نشانی زیر مطالعه فرمایید👇:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4923806/

#شهادت_با_جیوه_سفید🏴
@MahdiMovahedAbtahi
دکتر علییار موسوی و چند نفر از اساتید دانشگاههای آمریکا با انجام تحقیقات گسترده ای مشخص کردند که امام حسن مجتبی علیه السلام با خوراندن جیوه سفید به شهادت رسید.
مقاله آنها با عنوان «معمای یک مرگ مشکوک در قرون وسطی» در مجله Medicine, Science, Law و توسط ناشر معتبر (SAGE) در سال ۲۰۱۵ منتشر شد. این مجله در نمایه سازی بسیار معتبر ncbi نمایه و ایندکس می شود.

ترجمه خلاصه مقاله:
▪️ معمای رازآلود مرگی در قرون وسطی با استفاده از ادبیات پزشکی قانونی و حقوقی و روشهای علمی معاصر فرضیه سازی شد.
▪️این که الحسن فرزند علی در سال ۶۶۹ میلادی و در سن ۴۵ سالگی رحلت کرد، از منظر پزشکی قانونی و براساس منابع مکتوبی تحلیل شد که این منابع شاهد و گواه غیرقابل خدشه از وقایع تاریخی هستند.
▪️براساس روشنگری منابع باستانی و با استفاده از روش‌هایی که تحلیل و تجزیه مواد آلی و واقعیتهای پزشکی و شیمی انجام می دهند، چنین فرضیه شد که کلرید جیوه (Hg2Cl2) فرستاده شده از ناحیه ای در امپراطوری بیزانس (غرب ترکیه فعلی)، ماده اولیه مسئول شهادت الحسن بوده است.

اصل مقاله را به طور رایگان از نشانی زیر مطالعه فرمایید👇:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4923806/

#جابر_بن_حیان

جابر بن حیان وجودش خیالی است و وجود واقعی ندارد. شاید اکنون ده ها کتاب در کتابخانه های معتبر دنیا به اسم جابر موجود باشد که چاپ شده اند. برخی از آنها را کراوس چاپ کرده که البته من همه کارهای او را ندیده ام و شنیده ام به جز او هم بوده اند. کتاب مختار اسرار جابر بن حیّان نیز وجود دارد که به طور مختصر نسخه ها را وصف کرده است و در کتابخانه بریتانیا و جاهای دیگر نگهداری می شود. باتحقیق تاریخی معلوم می شود که هیچ یک از اینها وجود خارجی ندارد و چون در گذشته تعبد حاکم بوده است و مردم تعصب دینی شدید داشته و گمان می کرده اند که در صورت خارج شدن از چهارچوب مرسوم متهم به کفر می شوند (مثلاً معروف است که «من تمنطق فقد تزندق») چنین شخصیت هایی را جعل کرده اند.

📚 نگاهی به دریا، ص356

اخوان الصفا گروهی بودند که سعی کرده اند علم را وارد دنیای اسلام کنند. در قرن دوم و سوم، اسماعیلی ها عده ای از آثار علمی و دانشمندان را به خودشان نسبت می دهند، مثل جابربن حیان. اسماعیلی ها در بحث علم زیاد کار کردند در دنیای اسلام در مقابل بغدادی ها هستند که اشعری بودند. به اعتقاد من اصل وجود شخصی به نام جابربن حیان روشن نیست بلکه اسم رمزی است که کتبی را به ایشان نسبت دهند و از این طریق به ائمه (ع) متصل شوند. مجموعه ای از امور عجیب و رازالود را به او نسبت می دهند. ابن ندیم اسم جابر بن حیان را می آورد و به او 500 کتاب نسبت می دهد ولی در فهرست شیخ و نجاشی رحمهما الله نام او نیست.

📚درس خارج فقه؛93/10/21
@rejaleMadadi

#جابر_بن_حیان

جابر بن حیان وجودش خیالی است و وجود واقعی ندارد. شاید اکنون ده ها کتاب در کتابخانه های معتبر دنیا به اسم جابر موجود باشد که چاپ شده اند. برخی از آنها را کراوس چاپ کرده که البته من همه کارهای او را ندیده ام و شنیده ام به جز او هم بوده اند. کتاب مختار اسرار جابر بن حیّان نیز وجود دارد که به طور مختصر نسخه ها را وصف کرده است و در کتابخانه بریتانیا و جاهای دیگر نگهداری می شود. باتحقیق تاریخی معلوم می شود که هیچ یک از اینها وجود خارجی ندارد و چون در گذشته تعبد حاکم بوده است و مردم تعصب دینی شدید داشته و گمان می کرده اند که در صورت خارج شدن از چهارچوب مرسوم متهم به کفر می شوند (مثلاً معروف است که «من تمنطق فقد تزندق») چنین شخصیت هایی را جعل کرده اند.

📚 نگاهی به دریا، ص356

اخوان الصفا گروهی بودند که سعی کرده اند علم را وارد دنیای اسلام کنند. در قرن دوم و سوم، اسماعیلی ها عده ای از آثار علمی و دانشمندان را به خودشان نسبت می دهند، مثل جابربن حیان. اسماعیلی ها در بحث علم زیاد کار کردند در دنیای اسلام در مقابل بغدادی ها هستند که اشعری بودند. به اعتقاد من اصل وجود شخصی به نام جابربن حیان روشن نیست بلکه اسم رمزی است که کتبی را به ایشان نسبت دهند و از این طریق به ائمه (ع) متصل شوند. مجموعه ای از امور عجیب و رازالود را به او نسبت می دهند. ابن ندیم اسم جابر بن حیان را می آورد و به او 500 کتاب نسبت می دهد ولی در فهرست شیخ و نجاشی رحمهما الله نام او نیست.

📚درس خارج فقه؛93/10/21
@rejaleMadadi

@litera9
در ۱۳۲۹شمسی از دانشگاه تهران در رشتۀ داروسازی، دانشنامۀ دکتری گرفت. برای دایرکردن آزمایشگاه تشخیص طبی، که لازمۀ آن گذراندن دوره‌ای تخصصی بود، در همان سال به فرانسه رفت و در ۱۹۳۳، از دانشگاه سوربون در رشتۀ بیوشیمی دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۳۳۷، به میهنش بازگشت و یک سال بعد آزمایشگاهی در تهران دایر کرد. در ۱۳۵۴، مرکز بررسی گیاهان دارویی و صنعتی ایران را بنیاد گذارد که فعالیت آن در ۱۳۵۷، متوقف شد.
او، که درخلال تحصیل به نوشتن داستان روی آورده بود، داستان‌هایی با نثر ادیبانه و رویکردی رازورزانه (رازآلود) نوشته است. اولین کتابش با نام آشتی-بر مزاری بیدار در ۱۳۵۲ منتشر شد. هر یک از داستان‌های مجموعۀ «آشتی-بر مزاری بیدار» بخشی از عرفان شرقی را می‌نمایاند: در «آشتی» یگانگی با طبیعت، در «موذن» فنای مرید در مراد، در «هرم» تماس با معجزه و ارتباطی زنده و لغزنده و ژرف و کامل اما گذرا با کس دیگری یافتن، در «زهدان» وحدت نهایی و صورت های ظاهری، و «در مزاری بیداری» سیر و سلوک و راه بردن به دیار پیر و پیش آگاهی.
دومین کتابش با عنوان «تقاطع»۱۳۵۴ انتشار یافت که در چند ماه به چاپ دوم ‌رسید. داستان‌های مجموعه «تقاطع» حول حسرت بر روزگار رفته شکل می‌گیرند. ماجرای همۀ آنها حدود یک قرن پیش می گذرد. تنهایی شخصیت‌های این داستان‌ها، تنهایی انسان‌هایی است که با از دست دادن گذشته، احساس فناشدگی می‌کنند. عشق، تنهایی و مرگ آدم‌هایی که پشتوانۀ سنتی‌شان را از دست داده‌اند و با خاطرات خود دلخوشند.
از دیگر کتاب‌های او می توان به بیرون شهر، شاپرک سیاه، نفرین و داستانی دیگر، عروسک و اهریمن، آن سوی روح مادربزرگ، در نیمه راه معجزه و مجموعۀ «زمرۀ حضور» شامل کتاب‌های ویوالدی به قمر چه گفت؟، ونوس پنهان، طلیعه و رویاهای او، خلوتیان، و نهان گاه راز و کتاب اوهام اشاره کرد که آن را به زبان فرانسوی نوشته و در پاریس منتشر شده است.
وی ترجمۀ کتاب های خون و تاریخ نوشتۀ ژان برنار و داروخانه‌ای در کوه و دشت اثر فابریس باردو (۱۳۵۴) را نیز در کارنامه دارد.

توجه: اگر تصویری از این نویسنده و زندگی‌نامۀ کامل‌تری از وی دارید، برای ما بفرستید. متشکرم

❄️ نگارهٔ محمّد *

نگارهٔ محمّد که چهرهٔ نوجوانی با دهانی خندان و نیمه‌باز، عمامه‌ای بر سر و گل یاسمنی بر گوش می‌باشد، عکسی است که سالها در ایران به عنوان تصویر نوجوانی رسول خدا منتشر شده است. در افسانه‌های رایج پیرامون این عکس آمده است: این نقّاشی توسّط راهبی نصرانی به نام بُحَیرا رسم شده که حضرت محمّد را در نوجوانی – زمانی که برای سفری تجاری از حجاز عازم شام بوده‌اند – دیده است، و نسخهٔ اصلیِ آن در موزهٔ روم نگهداری می‌شود.

🔹 حال آنکه نه گزاره‌ای تاریخی از وجود چنین نقّاشی‌ای خبر می‌دهد، و نه اساساً موزه‌ای به نام موزهٔ روم وجود خارجی دارد. بلکه این تصویر در هیچ موزه‌ای در جهان نگهداری نمی‌شود. سبک تصویر یادشده نیز با سبک نقّاشی‌های بیزانس (امپراطوری روم شرقی) به هیچ وجه همخوانی ندارد.

🔸 حقیقت امر آن است که تصویر منسوب به حضرت رسول اکرم، خوانشی از یک کارت‌پستال اروپایی مربوط به عکس یک نوجوان تونسی است که بین سالهای 1904 و 1906 میلادی توسّطِ Rudolf Franz Lehnret (عکّاس اهل جمهوری چک) تهیّه شده و برای استفادهٔ تجّاری منتشر گردیده است. بنابراین هیچ ارتباطی با رسول خدا ندارد.

🔹 رودولف لنرت (۱۸۷۸ – ۱۹۴۸) که دانش‌آموختهٔ مؤسّسهٔ هنرهای گرافیکی ویِن بود و به جنبش pictorialist (که عکّاسی را به عنوان اثر هنری می‌دانستند) گرایش داشت، به همراه Ernst Heinrich Landrock (ناشر آلمانی)، شرکتی به نام L&L تشکیل دادند. لنرت و لاندروک (۱۸۷۷ - ۱۹۹۶) در میان سالهای ۱۹۰۴ و ۱۹۰۶ به تونس رفته و مجموعه‌ای از عکس‌های تونس را تهیّه نموده، در اوایل دههٔ بیست به صورت کارت‌پستال چاپ کردند. این مجموعه عکس شامل مناظر طبیعی، بیابان، تپه‌های شن روان، بازارها و مناطق محلّی، پسران و دختران نابالغ جوان بود که سنّی بین کودکی و نوجوانی و چهره‌ای بین زن و مرد داشتند. عکس‌ها مطابق تصوّرات اروپاییان از شرق بود که تصوّری رازآلود و وسوسه‌انگیز از شرق داشتند و با استفاده از تکنیک چاپ نقره تهیّه، و سپس گراورسازی و چاپ شده است. بیشتر کارت‌پستال‌ها از سال ۱۹۲۰ در آلمان چاپ شده و در مصر پخش شده‌اند. در دههٔ بیست، سربازان فرانسوی در شمال آفریقا کارت‌پستال‌های تونسیِ L&L را بسیار دوست داشتند.

🔸 عکس مورد بحث در ژانویهٔ سال ۱۹۱۴ در مقاله‌ای با نام اینجا و آنجا در شمال آفریقا در مجلّهٔ نشنال جیاگرفیک (National Geographic) چاپ شد و زیر عکس نوشته شده بود: عربی با یک گل. در دهه‌های هشتاد و نودِ میلادی عکس این نوجوان در کتاب‌های زیادی چاپ شده و تدریجاً پای آن به ایران هم باز گردید. تصویرهایی که در ایران چاپ می‌شود بدون تردید همین عکس هستند. منتها نقّاشان ماهر ایرانی تغییراتی در اصل عکس اعمال کرده و به صورت نقّاشیِ یک چهرهٔ ملیح، قدسی و معصومانه منتشر ساخته‌اند.

🔹 گفتنی است که عکس مزبور مورد عنایت و علاقهٔ بسیاری از روحانیون شیعه واقع گردیده و زینت‌بخشِ منازل آنها شده است. شدّت این علاقه گاه به حدّی بوده که برخی از ایشان خطاب به این عکس اشعاری سروده‌اند.

ـــــــــــــــــــــــ

* برگرفته از: ویکی‌پدیا، با تصرّف و بازنویسیِ مجدّد.

📎 مطالب دانشنامهٔ مزبور در این موضوع، مستند به چند مقالهٔ معتبر می‌باشد و برای اطمینان بیشتر، آن منابع نیز مجدّداً مورد ملاحظه و مطالعه واقع گردیده است.

#عکس_و_مکث

@cheraghe_motaleeh