Basatin - خزانة الفوائد

🔵 نشريه نسخه‌هاي خطي، يکي از نشريات پربار در حوزه نسخ خطي بود که بين سال‌هاي 1340 تا 1362 به همت زنده يادان ايرج افشار و محمدتقي دانش‌پژوه، در دانشگاه تهران منتشر مي‌گرديد، دکتر اسماعيل حاکمي، از اساتيد برجسته زبان و ادب فارسي نيز همکار ويژه اين نشريه در جلدهاي يازده و دوازدهم بودند. در اين مجموعه دوازده جلدي (البته در سال 1387 جلد سيزدهمي نيز از آن سري از سوي سيد محمد طباطبايي منتشر شد ولي به دلايلي ادامه نيافت)، بيش از هشتاد هزار نسخه به زبان‌هاي عربي، فارسي و تركي مربوط به و برخي كشورهاي جهان، به اختصار معرّفي گرديده است وبسيار قابل استفاده است.
به مناسبت ذکر نام دکتر حاکمي، نکته‌اي نغز از زبان استاد محمدجواد شقاقي درباره دکتر حاکمي، اشاره ميکنيم: «پيش‌تر عرض کنم، دکتر حاکمی، اهل جنوب ایران و استاد زبان و ادب فارسی است. او علاوه بر تحصیلات دانشگاهی، مدتی در مدرسه سپهسالار و مروی، ادبیات عرب خوانده است. حاکمی، سال‌ها در آموزش و پرورش و در دانشگاه تدریس کرده و سمت‌های اجرایی متعددی داشته است. از جمله: سرپرستی کتابخانه دانشگاه تهران، سردبیری مجله دانشکده ادبیات، معاونت پژوهشی دانشگاه علامه طباطبایی، و ... . همچنین تالیفات و تصحیحاتی دارد، مثل: سماع در تصوف، فرج بعد از شدت و ... یک دوره هم کتاب‌های ادبیات دبیرستان، از تالیفات وی بود. حاکمی، متاسفانه چند سالی است که حال نامساعدی دارد و در بستر بیماری به سر می‌برد. عرض کنم، بنده، دوستان و عزیزانی دارم که وجودشان مایه افتخار است و من همچنان، هر سال، به مناسبت عيد نوروز، برایشان کارت تبریک ارسال می‌دارم و خود نیز دریافت کننده‌ی پیام های نوروزی آنان به صورت کتبی هستم. یکی از این بزرگواران، جناب دکتر علی محمد سجادی، استاد زبان و ادب فارسی است. آن استاد فاضل در نامه‌ی بهاریه‌ای که برای بنده ارسال داشته‌اند، اشاره به ملاقات خود، در ایام عید،با دکتر اسماعیل حاکمی کرده است: "... دکتر اسماعیل حاکمی را که می‌شناسی. او را بر من حق استادی و دوستی است. مردی است، سلیم النفس و پاکدل و چون بسیاری از خوبان به محنت گرفتار. پارکینسونی 15 ساله که از او جز پوستی و استخوانی هیچ ننهاده. شب عید به دیدنش رفتم و کتاب یاد عزیزان در برگریزان استاد مهدوی دامغانی را که بر آن مقدمه نوشته‌ام، تقدیمش داشتم همراه با قطعه‌ای که آن را می‌نویسم تا بایگانی شود: اسماعیل حاکمی والا / مسند نشین مردی ورادی / پروده‌ی مکاتب استادان / پیموده خود مراحل استادی / چندی است کز جفای فلک او را/ پیشی گرفته، انده بر شادی /اکنون که نو بهار به کف دارد /ره توشه‌ی طراوت و آبادی /روی و دست دعا آرد/ سید علی محمد سجادی/سوی خدا که دهد وی را / از رنج وغم، حوالت آزادی"».