گنجینه مکتوب

البته مطلبی که فرمودید، انکار مسلّمات دینی توسط علامه نیست، عرض کردم می شود از دریچه ی دین به تاریخ نگاه کرد، چون دین هم در بستر تاریخ ارائه شده، ولی این دین است که باید تاریخ را بسازد، نه اینکه بیاییم برای شناخت متن دین فقط به تاریخ نگاه کنیم، (البته نگاه به دین از دریچه ی تاریخ باید باشد، ولی نباید دید یک دیندار باشد، بلکه وسیله ی شناخت و تمییز حق و باطل باشد) در حالیکه فلسفه (نه بمعنای غربی، بلکه به معنای حکمی و الهی آن، یعنی شناخت علمی و عملی خدا، انسان و جهان) نه تنها تباینی ندارد با دین، بلکه متن دین است، و این اشکال مخالفین فلسفه و عرفان است که فکر می کنند فلسفه و عرفان چیزیست و دین (قرآن و حدیث) مطلبی دیگر (منقولاتی صرف)
ایشان با نگاه معرفتی و شناختی به مباحث نگریسته اند، و البته باز هم این مورد با مورد جناب جعفریان فرق دارد، و باز می رود در مباحث دیگری که سررشته اش دراز است.

@litera9
در این کتاب نویسنده پيشرفت‌های جديد معرفت شناسی فلسفه دين را بررسی می‌كند كه گاه به آن «معرفت‌شناسی اصلاح شده»، ردِّ بيّنه جویی عصر روشنگری بدون انكار عقل يا تأييد جزم گرايی می‌گويند.
الهي دانان، فيلسوفان دين، معرفت شناسان، دفاعيه‌نويسان و همه كسانی كه به مطالب جديد در موضوع ايمان و عقل علاقه‌مندند كتاب كلارك را مفيد خواهند يافت.
نيكولاس ولتراستورف (دانشگاه ييل): اين كتاب، كه كتاب خوش‌نوشت و مفيدی است، گزارش خوبی از برخی از بهترين نتيجه‌های حركت اخير شماری از فيلسوفان مسيحی در فلسفه دين عرضه می‌كند. اين كتاب، به ويژه برای خوانندگانی كه به فلسفه و الهيات علاقه دارند اما فاقد پيش زمينه‌ای وسيع در مطالعه فلسفه اخيرند، سودمند است.
جورج ماوردس (دانشگاه ميشيگان) كلارك در اين كتاب مروری دقيق بر زمينه و پيشرفت « معرفت شناسی اصلاح شده » عرضه می‌كند و به نتيجه‌هايی معقول و قابل دفاع دست می‌يابد.

@litera9
این کتاب دربرگیرنده ده گفتار رادیویی فیلسوف فقید لهستانی «یوزف ماری بوخنسکی» است که در آن ده مفهوم بنیادین فلسفه شامل: قانون، فلسفه، شناخت، حقیقت، تفکر، ارزش، انسان، وجود، جامعه و مطلق، بررسی و نحوة طرح مسائل گوناگون در هر مفهوم، بیان شده است.
وی در تعریفی متفاوت از فلسفه عنوان می کند که شاید فلسفه مفهومی باشد جمعی، که دلالت بر هرآنچه که هنوز به شیوة علمی بررسی نمی توان کرد، دارد. وی به مرور زمان اذعان می کند که فلسفه، علمی است که در آن از هرچه هست، پرسش می شود، بنابراین فلسفه ورزی جزئی جدایی ناپذیر از زندگی انسان است و شاید بتوان گفت هر انسانی فیلسوفی راستین برای خویش است.

@litera9
یوزف ماریا بوخنسکی
(زادهٔ ۳۰ اوت ۱۹۰۲ در چوشوف لهستان — درگذشتهٔ ۸ فوریهٔ ۱۹۹۵ در فریبورگ سوئیس)
فیلسوف فرقهٔ دومینیکن اهل لهستان بود. وی بخاطر پژوهش‌های منطق ریاضی و تاریخ منطق در کشورهای انگلیسی زبان شهرت دارد.
یوزف ماری بوخنسکی از فیلسوفان بزرگ معاصر است. اصلاً لهستانی الاصل است. استاد فلسفه در دانشگاه فرایبورگ سوئیس بود. اما بیشتر او را به عنوان منطق دان می شناسند. به خاطر پژوهش های منطق ریاضی و تاریخ منطق در کشورهای انگلیسی زبان بیشتر شهرت دارد. به همین خاطر اغلب کتاب های این فیلسوف به زبان انگلیسی است. بوخنسکی در بیشتر آثار خود می کوشد فلسفه را به زبانی عرضه کند که برای غیرمتخصصان نیز قابل درک باشد و به راستی در این کار بسیار موفق هم بوده. بوخنسکی علاوه بر تدریس در دانشگاه فرایبورگ سال ها در دانشگاه های ایتالیا و امریکا نیز تدریس کرده است. مطالب کتاب حاضر متن سخنرانی هایی است که از رادیو باواریا در آلمان ایراد شده و سپس متن آنها به صورت کتابی به زبان آلمانی انتشار یافته است. این کتاب بعداً به انگلیسی ترجمه شده. عملاً ممکن بود این مباحث با دو روش دنبال شود؛ یکی اینکه بعضی نظرها به صورت «عینی» و بدون جانب گیری ارائه شود بدون اینکه مولف دیدگاه خود را آشکار کند. دوم اینکه از همان آغاز موضعی اتخاذ شود و سپس بحث مسائل و نیز راه حل آنها در ارتباط با این موضوع باشد. کتاب آشنایی با فلسفه دارای این عناوین است؛ قانون، فلسفه، شناخت، حقیقت، تفکر، ارزش، انسان، هستی، جامعه و وجود مطلق.

این کتاب دربرگیرنده ده گفتار رادیویی فیلسوف فقید لهستانی «یوزف ماری بوخنسکی» است که در آن ده مفهوم بنیادین فلسفه شامل: قانون، فلسفه، شناخت، حقیقت، تفکر، ارزش، انسان، وجود، جامعه و مطلق، بررسی و نحوة طرح مسائل گوناگون در هر مفهوم، بیان شده است.
وی در تعریفی متفاوت از فلسفه عنوان می کند که شاید فلسفه مفهومی باشد جمعی، که دلالت بر هرآنچه که هنوز به شیوة علمی بررسی نمی توان کرد، دارد. وی به مرور زمان اذعان می کند که فلسفه، علمی است که در آن از هرچه هست، پرسش می شود، بنابراین فلسفه‌ورزی جزئی جدایی ناپذیر از زندگی انسان است و شاید بتوان گفت هر انسانی فیلسوفی راستین برای خویش است.
@RastarLib

🔺🔺🔺🔺
🔻🔻🔻🔻


سوال شماره 16
1.آیا شبهات سنگین که فلاسفه غرب به دین وارد کرده است را می توان با فلسفه جواب داد؟ 2.آیا این سخن درست است که فلسفه های مشاء و اشراق و صدرا و علی الخصوص فلسفه صدرا به مباحث و مسائل کلام و عقاید کمک شایانی کرده و آن را از رکود و تحجر نجات داده؟ 3.نظر مبارکتان در مورد ورود عرفان ابن عربی به مباحث اخلاق و عرفان چه بوده و آیا این سخن درست است که عرفان ابن عربی به مباحث و مسائل اخلاق و عرفان کمک شایانی کرده و آن را از رکود و تحجر نجات داده؟

🔻
پاسخ به سوال اول
پاسخ :سه سوال کرده اید که باید به تفصیل پاسخ داده شود،سوال اول شما به دو سوال منشعب می شود که ما این دو سوال را از هم جدا کرده و به آن پاسخ می دهیم یعتی به ترتیبی که شما سوال کرددی جواب نمی دهیم بلکه سوال شما را به دو سوال تبدیل می کنیم و جواب آن را می دهیم.
سوال اول شما این است که آیا می توان شبهات سنگینی را که فلاسفه غرب به حرف بعضی از شرقی ها بر دین یا مسایل دینی وارد کرده اند به جز استمداد از فلسفه و کلام، جواب داد یا حتما ناچاریم از فلسفه استفاده کنیم و جواب این شبهات را بدهیم.

🔻
جواب سوال اول این است که شبهات را عقل ما می فهمد و عقل ما باید پاسخ بدهد ،گاهی فلسفه راهی برای پاسخ به شبهه است و گاهی کلام،گاهی روایات و ما یک جواب عقلی به کمک این پشتوانه ها فکر می کنیم و چون جواب ما عقلی است پاسخ شبهه داده می شود.

🔻
فلسفه قوانینی دارد که آن قوانین حاصل عقل ماست یه به بیان بهتر قوانینی دارد که در خارج صادقند و ما آن را کسب کرده ایم یعنی یک قوانینی واقعی هستند و ما به کمک این قوانین واقعی،شبهات را بر طرف می کنیم یا این که ممکن است کسی از قونین فلسفی استفاده نکند و از قوانین واقعی دیگر استفاده کند،آن هم می تواند پاسخ به شبهه بدهد و لزومی ندارد که ما حتماً در پاسخ به شبهه از قوانین فلسفی استفاده کنیم،کسانی بوده اند که مشیشان فلسفی بوده ولی هیچ یک از فلسفه های مرسوم را نخوانده بودند،این ها قدرت بر پاسخ دادن دارند چون از عقلشان در پاسخ به شبهه استفاده کرده اند (البته نمی خواهم بگویم فلسفه لازم نیست بلکه فلسفه کمک می کند و این کمک باعث می شود که راختتر درک کنیم).
البته گاهی مواقع هم ممکن است برخی قوانین خدشه دار باشند و به جای این که پاسخ به شبهه دهند شبهه را تقویت کنند.
🔻
مهم این است که در پاسخی که داده می شود با تمهیداتی که از قواعد عقلی گرفته می شودجواب از عقل ناشی شود و این چنین نیست که حتما باید فلسفه را بخوانیم تا جواب بدهیم زیرا خیلی ها فلسفی فکر می کنند ولی هیچ یک از علوم فلسفی را درس نگرفته اند.

🔻
بله برخی از شبهات که از اصطلاحات استفاده می کنند باید با اصطلاحات جواب داده شود و آن ها نیاز به خواندن فلسفه دارد برای این که ما با فلسفه آشنا بشویم.

🔻
بنا بر این این چنین نیست که در پاسخ به شبهات راه منحصر در فلسفه باشد ولی این چنین هم نیست که ما به طور کامل در پاسخ به شبهات از فلسفه بی نیاز باشیم بنا بر این در جواب ها خوب است که از فلسفه استفاده کنیم و جواب ها را قابل فهم تر قرار دهیم.


🔺🔺🔺🔺🔺
🔻🔻🔻🔻🔻

ابوالفضل برقعی کیست؟ آیا شیعه بوده و سنی شده است؟

بخش اول:

ابوالفضل برقعي که افراطیّون اهل سنّت برای سوء استفاده از نام او ، وی را آیة الله العظمی می نامند ، از نويسندگان و روحانيون معاصر است (1367ـ 1290 ه ش) که فراز و نشيب بسياري را در زندگي علمي و اعتقادي خود طي نموده است ولی هیچگاه به درجه مرجعیّت نرسید. وي در جواني تندترين کتبها را در دفاع از عقايد شيعه و در رد آراء کسروي مي نوشت ؛ ولی در اواخر عمر نوعی گرایش وهّابی گری پیدا کرد و کتب و متعددي در نقد مذهب تشيّع به رشته ی تحرير در آورد ؛ امَّا هیچگاه اعلام سنّی بودن نکرد ؛ بلکه می گفت: من اسلام بدون مذهب را قبول دارم.
اطّلاعات او از اسلام ، بسیار سطحی است و از نظر متکلّمین شیعه که در اصول دین بحث می کنند ، وي به هیچ وجه متکلّم نبوده ؛ بلکه مثل بسیاری از افراد عادی شیعه و عموم طلّاب آن زمان ، صرفا مقداري اطلاعات در مورد کلام شیعه داشته. متأسفانه این دردی است که حوزه های علمیّه در قرون اخیر مبتلا به آن شده و علم کلام و فلسفه در آن جدّی گرفته نشده است. البته در عصر کنونی این بیماری در حال علاج می باشد ؛ لکن هنوز آثار آن دوره ی رکود باقی است. امثال برقعی نیز از تلفات همین دوری حوزه از علم کلام و فلسفه ی عقلی شیعه می باشد.
ابوالفضل برقعی در نقد اندیشه‌های شیعه كتابی به نام امامت نوشته که افراطیون اهل تسنن برای دفاع از عقاید خود این كتاب را تكثیر و بین دانشجویان شیعه توزیع می‌كنند ؛ که اندیشه‌های وهابیّت در آن موج می زند. وی ظاهراً سفرهایی به عربستان نیز داشته و چند سالی در آنجا بوده و نهایتاً مروج افكار وهابیت شده‌ است ؛ اگر چه علناً هیچگاه اعلام تسنن نکرد. کتابهایی هم که او نوشته نشان می دهند که وی از علم کلام و فلسفه ، که در اصول دین بحث می کنند ، بویی نبرده است. و از این جهت به وهّابیون ضد عقل شباهت فراوانی دارد.